Tussen vrijdagochtend en zaterdagochtend heeft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) 7668 nieuwe coronagevallen geregistreerd.

De stranden van Rio de Janeiro zijn voorlopig verboden terrein voor de inwoners van de Braziliaanse metropool. Vanwege de nijpende toestand die de coronapandemie veroorzaakt heeft burgemeester Eduardo Paes mensen opgeroepen thuis te blijven. Langs de beroemde stranden van onder meer Copacabana en Ipanema staan zaterdag agenten opgesteld, meldt nieuwsportaal G1.

Tussen vrijdagochtend en zaterdagochtend heeft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) 7668 nieuwe coronagevallen geregistreerd. Dat is het hoogste aantal in een dag sinds 8 januari. Een etmaal eerder ging het om 7425 nieuwe gevallen. Het aantal nieuwe coronagevallen was de laatste tijd vrij stabiel.

Het RIVM noteerde over het afgelopen etmaal 211 nieuwe coronabesmettingen in Drenthe en 179 in Groningen.

Prins Harry schrijft in het voorwoord van het boek Hospital by the Hill over het verlies van zijn moeder Diana. Het boek is bedoeld voor kinderen van zorgmedewerkers die zijn overleden tijdens de coronacrisis.

’Genocide’ en „een bedreiging voor de hele wereld.” De termen waarmee Brazilië de laatste tijd wordt beschreven laten niets aan het toeval over. Terwijl andere landen het coronavirus gecontroleerd laten rondgaan of hebben ingedamd, is het in Rio en Sao Paulo nóg erger dan voorheen.

De mobiele eenheid grijpt zaterdag in bij een verboden demonstratie op het Museumplein in Amsterdam. Met een waterkanon worden circa 250 betogers tegen de coronamaatregelen natgespoten en ME’ers staan in een linie voor de demonstranten. De meeste actievoerders blijven echter staan met gele paraplu’s. Een deel van de groep is gaan zitten.

ENKHUIZEN - De komende tijd volgen we Simon de Win (54) in zijn herstel na corona. Eind december werd hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Nu drie maanden later mag hij bijna weer naar huis. En hij kan het navertellen, maar daar zag het lang niet naar uit. 

Zijn zoon is de eerste die besmet raakt. Daarna volgt zijn vrouw Saskia. Hij zorgt voor ze, maar dan gaat het ook bij hem mis. Hij valt flauw op de trap. En niet veel later wordt hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. "Ik hoorde maar niks, dus heb zelf gebeld", vertelt Saskia, die vanwege haar quarantaine dan nog binnen moet blijven. "En toen bleek dat ze hem al acuut in coma hadden gebracht en probeerden zijn leven te redden."

De weken die daarna volgen zijn volgens Saskia niet eens te omschrijven als een achtbaan. "Ik had het idee dat ik in een flipperkast zat, en niet wist wie er op de knoppen drukte." Het ene moment lijkt het beter te gaan, maar vlak daarna kwam dan weer de teleurstelling. 

Afscheid nemen

Uiteindelijk wordt hij overgeplaatst naar het Utrechts Medisch Centrum (UMC). Omdat niet zeker is dat Simon het zal overleven, wordt zijn gezin gebeld om alvast afscheid te komen nemen. "Het was de hel. Ik heb m'n zusje gebeld of ze de kinderen wilde brengen. We hebben een uur de tijd gehad en toen ging hij naar het UMC."

Wonder boven wonder herstelt de Enkhuizer toch en ontwaakt na zes weken uit zijn slaap. "En dan word je in februari wakker en dan ga je alle mensen die je een goed uiteinde hebben gewenst, een bericht terug sturen."

Alles opnieuw leren

Half februari mag hij verder herstellen in een revalidatiecentrum, waar hij nu nog zit. Een plek waar hij erg tevreden mee is. "Hier kan ik werken aan mijn herstel. Je moet alles opnieuw leren. Ik ben 25 kilo aan spieren kwijt. Ik doe aan ergotherapie en fysiotherapie."

Het is ook de reden dat hij meewerkt aan het interview. "Mensen om je heen hoor je nog steeds dat corona niks is. Ik wil laten zien dat het echt wel ingrijpend is en heel pijnlijk. Als je op een avond hoort dat je vrouw en kinderen naar je toe rijden om afscheid te nemen, daar kan ik heel slecht tegen", vertelt hij geëmotioneerd.

Simon wil nog niet weten wat er de afgelopen weken is gebeurd en focust zich op zijn herstel. "Ik zag per ongeluk een foto die van mij was gemaakt. Ik heb wel vier keer gevraagd: 'ben ik dat?' Want ik geloofde het niet, het leek wel een skelet. Maar ik was het wel. Dus toen heb ik gezegd: ik wil eerst revalideren en dan lees ik later het dagboek wel dat Saskia heeft bijgehouden." 

Zorgen over het lopen

Iedere dag kan hij weer wat meer, maar zijn revalidatie zal zeker nog maanden duren. Het is vooral de vraag hoe goed hij ooit nog kan lopen. "Als dat het enige is wat ik er aan over hou, dan kan ik daar mee leven. Als je zolang in coma ligt kan je een hersenbeschadiging oplopen, of verlammingen. Dat heb ik allemaal niet. Ik moet nu gewoon trainen en vechten om zo meteen zelf weer te kunnen lopen."

Dinsdag gaat hij weer naar huis. "Ik ben al aan het aftellen. Daar kijk ik naar uit. Dan ben ik vier maanden van huis geweest. Dat vind ik lang zat."

Bekijk hier ook de uitgebreide reportage:

De coronaregels vallen ons steeds zwaarder, maar toch doen heel veel mensen hun best om ze te respecteren.

Festivalgangers verzamelen zich zaterdag op het Lowlands-terrein in Biddinghuizen voor het eerste proeffestival van Fieldlab Evenementen. Daar wordt tijdens een dancefestival met zo’n 1500 bezoekers getest hoe evenementen in coronatijd weer veilig kunnen plaatsvinden. Op dezelfde locatie vindt zondag ook een popfestival plaats.

Sportschool Go180 verhuist van de huidige locatie in Huizum-West naar een bijna twee keer zo groot pand aan de Tesselschadestraat in Leeuwarden.

In Nederland wordt voorzichtig gehoopt op kleine versoepelingen, maar de derde coronagolf rolt in straf tempo over Europa heen. In veel landen flakkerde ook hoop dat strenge maatregelen langzaam konden worden afgebouwd, maar die blijkt ijdel. Het tegendeel is eerder waar. De teugels worden vooral aangehaald in landen om ons heen. Een overzicht.

De wachtlijst voor gemeentelijke zwemlessen is sinds corona opgelopen van 3 naar 9 maanden. Normaal gesproken deelt de gemeente 3300 zwemdiploma's uit per jaar, afgelopen jaar waren dat er 1100. Op dit moment is er niet genoeg water beschikbaar om de achterstanden snel in te lopen. Een zorgelijke ontwikkeling, vindt de reddingsbrigade. 

Deze week zijn de zwemlessen weer van start gegaan. En het wordt  keihard aanpoten voor de Amsterdamse badjuffen en -meesters. De wachttijd voor gemeentelijke zwemlessen is opgelopen tot 9 maanden en dat leidt tot onveilige situaties, bevestigt de reddingsbrigade. Ondertussen is het voor de kinderen vooral fijn, dat ze eindelijk weer lekker in het water kunnen plonzen. 

Bijna dagelijks krijgen zwemscholen van ouders de vraag: kan mijn kind nog voor de zomer afzwemmen? “Dat snap ik wel, want dat is handig voor in de vakantie”, zegt Betty Heimans van zwemvereniging Watervrienden Amsterdam. Maar veel ouders moet ze teleurstellen. “De wachtlijst loopt al maanden vol, en we willen ook dat kinderen plezier hebben, we gaan geen diploma’s stampen.”

Ook bij zwemschool De Oceaan staan ouders te trappelen, maar eigenaar Mohammed Ben-Zzine benadrukt, dat het tijd kost om je diploma te halen. Hij ziet dat sommige kinderen het zwemmen tijdens de lockdown verleerd zijn. Bij hem en bij andere particuliere zwemscholen is het erg druk. "De hoeveelheid water in Amsterdam is beperkt, daar moeten we nu over praten met het zwembad, om daar beter gebruik van te kunnen maken, zodat we meer lessen kunnen gaan geven."

Extra inzet van de reddingsbrigade

De reddingsbrigade is door twee verdrinkingen vorig jaar begonnen met toezicht op IJburg. Vanaf 1 mei wordt dit toezicht standaard, met een bezetting van vier personen. Dit initiatief is genomen door het stadsdeel Oost en de Veiligheidsregio. Walter Weg van de reddingsbrigade ziet ook dat er steeds meer wordt gezwommen in de stad. "Overal waar water is daar zijn ze tegenwoordig aan het zwemmen." Maar de reddingsbrigade heeft niet genoeg vrijwilligers om op meer plekken een oogje in het zeil te houden. "We starten binnenkort een wervingscampagne voor nieuwe vrijwilligers. "

Dus moeten we vooral zelf extra opletten. Walter Weg adviseert:  "Als je kind geen diploma heeft, ga dan niet dieper het water in dan tot je knieen. En  voor wat oudere kinderen geldt: ga niet alleen zwemmen, spring niet van bruggen af, en ga daar zwemmen, waar veiligheidsmaatregelen zijn genomen. Let in het begin van het zwemseizoen dan nog op, dat je niet te koud wordt. Daar verkijk je je snel op. En ouders? Kijk niet in je telefoon, maar naar je kind!" 

De gemeentelijke zwemscholen verwachten in 2022 weer terug te zijn op het oude niveau van 3 maanden wachttijd voor de start van zwemlessen. Dat willen ze vooral doen door maximale openingstijden voor zwemlessen en ook les tijdens de vakanties en op zondagen. 

AMSTERDAM - De wachtlijst voor gemeentelijke zwemlessen is sinds corona opgelopen van 3 naar 9 maanden. Normaal gesproken deelt de gemeente 3300 zwemdiploma's uit per jaar, afgelopen jaar was dat 1100. Op dit moment is er niet genoeg water beschikbaar om de achterstanden snel in te lopen. Een zorgelijke ontwikkeling, zegt de Reddingsbrigade.

Deze week zijn de zwemlessen weer van start gegaan. Het wordt keihard aanpoten voor de Amsterdamse badjuffen en -meesters. De wachttijd voor gemeentelijke zwemlessen is opgelopen tot 9 maanden en dat leidt tot onveilige situaties, zegt de Reddingsbrigade. Ondertussen is het voor de kinderen vooral fijn dat ze eindelijk weer lekker in het water kunnen plonzen.

Bijna dagelijks krijgen zwemscholen van ouders de vraag: 'kan mijn kind nog voor de zomer afzwemmen?' "Dat snap ik wel, want dat is handig voor in de vakantie," zegt Betty Heimans van zwemvereniging Watervrienden Amsterdam. Maar ze moet veel ouders teleurstellen. "De wachtlijst loopt al maanden vol, en we willen ook dat kinderen plezier hebben, we gaan geen diploma’s stampen."

Ook bij zwemschool De Oceaan staan ouders te trappelen, maar eigenaar Mohammed Ben-Zzine benadrukt dat het tijd kost om je diploma te halen. Hij ziet dat sommige kinderen het zwemmen tijdens de lockdown verleerd zijn. Bij hem en bij andere particuliere zwemscholen is het erg druk. "De hoeveelheid water in Amsterdam is beperkt, we moeten daar nu over praten met het zwembad om er beter gebruik van te kunnen maken, zodat we meer lessen kunnen gaan geven."

Extra inzet van de reddingsbrigade

De Reddingsbrigade is door twee verdrinkingen vorig jaar begonnen met toezicht op IJburg. Vanaf 1 mei wordt dit toezicht standaard, met een bezetting van 4 personen. Dit initiatief is genomen door het stadsdeel Oost en de Veiligheidsregio. Walter Weg van de Reddingsbrigade ziet ook dat er steeds meer wordt gezwommen in de stad. "Overal waar water is, zijn ze tegenwoordig aan het zwemmen." Maar de reddingsbrigade heeft niet genoeg vrijwilligers om op meer plekken een oogje in het zeil te houden. "We starten binnenkort een wervingscampagne voor nieuwe vrijwilligers."

Dus moeten we vooral zelf extra oplettten. Walter Weg adviseert:  "Als je kind geen diploma heeft, ga dan niet dieper het water in dan tot je knieën. En  voor wat oudere kinderen geldt: ga niet alleen zwemmen, spring niet van bruggen af, en ga daar zwemmen, waar veiligheidsmaatregelen zijn genomen. Let in het begin van het zwemseizoen dan nog op, dat je niet te koud wordt. Daar verkijk je je snel op. En ouders? Kijk niet op je telefoon, maar naar je kind!"

De gemeentelijke zwemscholen verwachten in 2022 weer terug te zijn op het oude niveau van 3 maanden wachttijd voor de start van zwemlessen. Dat willen ze vooral doen door maximale openingstijden voor zwemlessen en ook les tijdens de vakanties en op zondagen.

ALKMAAR - Student Roy Seignette is een van de 2.000 Nederlandse proefpersonen voor een mogelijk nieuw corona-vaccin CureVac. Hij is inmiddels twee keer ingeënt met het Duitse vaccin, waarvan de effectiviteit uit deze proef moet blijken. "Er zijn zoveel mogelijk vaccins nodig, het is mijn kleine bijdrage aan de bestrijding van de pandemie." 

De 24-jarige Roy uit Alkmaar wordt gedurende de test bijgestaan door artsen van de Noordwest Ziekenhuisgroep. Noordwest voert in Nederland het wetenschappelijk onderzoek met het CureVac-vaccin uit in samenwerking met ziekenhuizen in Amsterdam, Utrecht en Breda. Wereldwijd zijn er 36.000 testers voor dit vaccin.

Vaccin of placebo?

Of Roy is ingespoten met het vaccin of een placebo, weet hij niet. "De ene helft heeft het vaccin gekregen, de andere helft niet." Maar de mogelijkheid dat hij met een nog niet goedgekeurd vaccin is geïnjecteerd vindt hij niet eng, ondanks de recente zorgen rondom de veiligheid van AstraZeneca.

"Nee hoor, dit onderzoek gaat over de effectiviteit. Er zijn daarvoor al genoeg andere tests gedaan. Dus ik maak met niet zorgen over de risico's". Volgens longarts Wim Boersma, vanuit Noordwest betrokken met het CureVac-onderzoek, zijn de risico's voor de proefpersonen hetzelfde als bij een griepvaccinatie. "Dat mensen koorts kunnen krijgen of wat vermoeid zijn. Maar dat zijn meestal klachten die na 24 uur voorbij zijn."

Tekst gaat verder onder video:

"Desondanks monitoren we de deelnemers goed", legt longarts Boersma uit. "We onderzoeken voorafgaand aan deelname eerst hun gezondheid. Ook moeten ze geen corona gehad hebben. Als alle seinen op groen staan dan krijgen ze de vaccinatie, waarna we ze een jaar lang volgen."

Nu is het voor de artsen en proefpersonen afwachten wie er corona krijgt. "Ja, dat is wel belangrijk dat dat gebeurd", zegt Boersma. "We hopen natuurlijk dat daar alleen bij de placebo-groep sprake van is."

Roy gaat in ieder geval niet 'op zoek' naar corona. "Ik ga niet extra risico's nemen door m'n mondkapje vaker af te doen, of naar feestjes te gaan. Ik heb geen idee of ik nou gevaccineerd ben of niet. Maar zo ja, en 't vaccin blijkt effectief, dan heb ik 'm eerder dan mijn opa en oma, en da's best wel raar."

CureVac

Het vaccin van de Duitse farmaceut CureVac bevindt zich in de laatste fase voor een aanvraag voor toelating. Het Europees Geneesmiddelenbureau (EMA) kijkt nu al wel mee met de testresultaten. Nederland heeft vooruitlopend op toelating 8,6 miljoen dosis besteld.

SLOOTDORP - Met een speciale website worden de 197 bewoners van het Joods Werkdorp herdacht die tijdens de Tweede Wereldoorlog om het leven zijn gebracht. Op 20 maart 1941 werden ze door de Duitsers weggevoerd, de meeste van hen zijn in kampen doodgegaan. De site is vandaag, precies 80 jaar na de deportatie, online gegaan.

"Het is heel vaak gebeurd als ik een verhaal had gelezen, dat ik de zaak weg moest leggen en dan bij mezelf dacht 'morgen verder'", vertelt historisch onderzoeker Roel Wittink over de enorme klus die een jaar in beslag nam. "Ook als ik schreef, gebeurde dat regelmatig. Het beroert je enorm."

Op de website zijn de levensverhalen te lezen en veel foto's te vinden van de 197 vermoorde bewoners. Het project komt voort uit de plannen van Marieke Roos en Ina Hoogenbosch. Zij regelden dat er een nieuw monument met herdenkingsstenen kwam bij het Joods Werkdorp, midden in de polder tussen Wieringerwaard en Slootdorp. Door de coronacrisis is het gedenkteken nog niet onthuld. Dat komt nog.

Kinderen

"We staan nu in de hal van het gemeenschapshuis van het Joods Werkdorp. En hier hangt ook de rol waarop de namen staan geschreven van de 197 mensen die zijn vermoord", legt Ina Hoogenbosch uit. "Dit was de basis van al het onderzoek. Er zitten kinderen tussen van 16 en 18 jaar. Dan houd je je hart vast, het is niet te geloven."

Voor de herdenkingsstenen hadden Roos en Hoogenbosch dus al flink wat informatie verzameld. De namen, geboorteplaatsen-  en data maar ook de plekken en momenten van overlijden waren al bekend bij ze. "Je ziet dan een naam maar dat zegt je dan niets. Wij wilden dat het jongens en meisjes werden van vlees en bloed. Dus dat je ook echt weet om wie het gaat", zegt Marieke Roos.

Kampen

"We vulden elkaar heel mooi aan. Marieke en Ina hebben veel lokale contacten en al heel veel verhalen verzameld. Ik vind het zelf interessant om bijvoorbeeld online te speuren naar informatie", zegt onderzoeker Roel Wittink. De verhalen maakten grote indruk op hem. "Alle 197 verhalen zijn heel schrijnend. Maar ik wil er wel twee uitlichten. De eerste gaat over de 57 die naar Mauthausen zijn afgevoerd. Zij hebben de meest vreselijke experimenten moeten ondergaan. Dat kun je je niet voorstellen", vertelt Wittink.

"De tweede groep die ik wil noemen gaat over een stuk of tien mensen die in allerlei kampen hebben gezeten", gaat Wittink verder. "Dan wordt zo'n kamp uiteindelijk bevrijd en dan zijn ze zo verzwakt en zo door ziekte aangetast. Sommigen wogen nog zo'n 30, 35 kilo. En die maken de bevrijding dan mee maar overlijden een paar dagen later alsnog. Ja, dat gaat door merg en been."

Aanvullen

De website is vanaf nu online. De initiatiefnemers hopen dat bezoekers de beschikbare  informatie kunnen aanvullen over de slachtoffers. "Neem contact met op ons op en verbreed het verhaal dat wij als een mooi begin hebben neergezet", legt Wittink uit. "Iemand is pas dood als hij niet meer wordt genoemd. Dus als hij breeduit wordt genoemd dan leeft hij, in ieder geval digitaal, verder."

Laten we wel zijn, de reactie van het kabinet-Rutte op het coronavirus neigde naar het ’gaat u maar rustig slapen’ van zijn voorganger Hendrikus Colijn. Groot verschil: Colijn zei dat niet, zoals velen denken, aan de vooravond van de Duitse inval in 1940, maar al in 1935. De aanleiding was de opzegging van het Verdrag van Locarno, dat leidde tot oplopende militaire en politieke spanning in Europa.

Ondanks eerdere waarschuwingen blijft een groep huisartsen coronapatiënten medicijnen voorschrijven waarvan de werking niet is bewezen, schrijft het AD. De Inspectie Gezondheidszorg en Jeugd (IGJ) waarschuwt voor mogelijk gevaarlijke bijwerkingen en kondigt een onderzoek aan.

Het is een klassiek schouwspel dat zich ieder jaar ontvouwt: het pendelen van trekkers door het dorp, die de strandhuisjes op hun plek zetten. Ondanks alle onzekerheden die het grillige coronavirus met zich meebrengt, maakt Wijk aan Zee zich onverstoorbaar op voor een nieuw strandseizoen.

De trekkers rijden kriskras door het mulle zand om alle strandhuisjes op hun plek te krijgen. De badplaats maakt zich deze weken 'gewoon' op voor een zonnige zomer.

Zo zorgt Rob Fijen er met zijn team voor dat ruwweg 160 strandhuisjes voor de kust van Wijk aan Zee worden geplaatst. Een kleine militaire operatie. "Maar de mensen zijn enthousiast en staan te trappelen om naar hun strandhuisjes te gaan", lacht hij achter het stuur van zijn robuuste trekker. "Het weer is ons gunstig gezind dus het gaat al rap."

Ruud en Helmi uit Wijk aan Zee nemen vast een kijkje bij hun strandhuisje. Ze kunnen niet wachten om de pootjes uit te draaien. "Als je hier op het strand bent, heb je altijd vakantie", lacht het Wijk aan Zeese stel. "Dat vrije gevoel als je wakker wordt. Het zien en horen van de golven van de zee; dit is genieten."

Tekst gaat verder onder de video:

Ollie Kleine is al twaalf jaar bedrijfsleider bij een groot strandpaviljoen in de badplaats. De deuren zijn voorlopig alleen geopend voor afhaalmaaltijden. Ondanks alle tegenslagen gaat hij moedig voorwaarts. "Je blijft positief, want wat moet je anders? Maar we willen natuurlijk ontzettend graag duidelijkheid hebben hoe en in welke vorm we de zomer door kunnen", aldus Kleine.

Voor Ollie Kleine, zijn collega-paviljoenhouders en de recreanten is er dus nog veel onduidelijk wat het nieuwe strandseizoen kan gaan brengen. Zo is de avondklok nog altijd van kracht en mag er tot 30 maart maximaal één persoon per dag op bezoek komen.

Handhaving

Handhavers van de gemeente Beverwijk houden volgens woordvoerder Nicolien de Wildt toezicht op de maatregelen die van kracht zijn. "En ook de collega’s van leefomgeving controleren of de opbouw van de huisjes correct verloopt, en of de maatregelen in acht worden genomen. Tot nu toe gaat dit goed. En hebben we geen zorgen."

"Het strandseizoen moet nog beginnen. We wachten daarom de ontwikkelingen vanuit de Rijksoverheid en de regio nog af", aldus De Wildt.

Het coronavirus blijft de wereld in zijn greep houden. Het vaccineren loopt vertraging op, ondertussen zuchten ondernemers nog steeds onder de lockdownmaatregelen. Onzekerheid over de varianten – en de gevolgen voor de bescherming – is onderwerp van debat. Het kabinet is verdeeld over mogelijke versoepelingen. Volg hier het laatste coronanieuws.

Al jarenlang zit de Amsterdamse Sandra in de schulden. Via de Wet schuldsanering natuurlijke personen (Wsnp) probeert ze haar leven weer op de rit te krijgen. Maar eigenlijk levert dat nog veel meer stress op. "De druk is zó groot." 

Voorlopig zit Sandra (43) weer even thuis. Normaal gesproken zou ze aan het werk zijn als wc-dame, maar door de coronacrisis kan dat voorlopig niet. Toch heeft dat niet alleen maar nadelen: ze heeft nu eindelijk de tijd om weer op adem te komen.

De afgelopen drie jaar zat Sandra namelijk in de wettelijke schuldsanering. En dat was behoorlijk zwaar. Ze moest het zien te rooien van slechts 70 euro leefgeld per week, waarvan ze nét boodschappen kon doen. "Maar als dan bijvoorbeeld je broek kapot gaat, heb je geen geld meer voor een nieuwe." 

Ook had ze twee kinderen om voor te zorgen. Inmiddels zijn zij wel de deur uit, waardoor Sandra minder monden om te voeden heeft. Maar het was niet per se een keuze. "Mijn zoon heeft nu ook een baan. Als hij hier was blijven wonen, had hij zijn loon meteen moeten inleveren bij de schuldsanering."

"Niet mijn eigen schuld"

Wat daarbij vooral wrang voelt, is dat mensen vaak nog steeds denken dat het je eigen schuld is. Terwijl Sandra echt niet in de geldproblemen door hele gekke uitgaven te doen. Het liep privé nou eenmaal niet erg lekker. Dat ging zelfs zo ver, dat ze in een blijf-van-mijn-lijfhuis geplaatst moest worden.

Dat was op z'n zachtst gezegd nogal een overgang. Sandra had geen idee waar ze aan toe was, daarom besloot ze om voorlopig nog niet haar eigen huis op te geven. Daardoor zat ze wel met dubbele kosten. Maar ze had nou eenmaal een goede, vaste baan. Dat zou wel loslopen.

Na een tijdje ging het toch mis. Hoewel ze een veilig onderkomen had, bleven de problemen komen. Sandra kon zich nog maar slecht concentreren op werk. Tot haar grote schrik werd ze daardoor zelfs ontslagen. "Ik ben naar de rechter gestapt om dat aan te vechten. Maar het nadeel daarvan was dat ik geen loon zou krijgen, zolang het proces liep."

Bovendien had Sandra geen recht op een uitkering, omdat ze officieel gezien nog steeds in dienst was. "Uiteindelijk heb ik zes maanden van mijn toeslagen moeten leven, samen met mijn kinderen. Dat was enorm aanmodderen, het ene gat dichtte ik met het andere." Uit noodzaak keerde ze terug naar haar eigen woning.

Vreugde was van korte duur

Daar leek het tij na zes maanden te keren: Sandra kreeg haar achterstallige loon en loste meteen de huurachterstanden af.  Maar haar vreugde was van korte duur. "Ik kon mijn ziektekosten niet betalen en de incassokosten liepen enorm op."

Al snel redde ze het daardoor niet meer alleen. Maar dankzij ondersteuning van de Amsterdamse ombudsman, vond Sandra de weg naar de schuldhulpverlening. Ze belandde uiteindelijk in de wettelijke schuldsanering, waardoor ze na drie jaar schuldenvrij zou zijn. 

Dat klonk natuurlijk erg aanlokkelijk, zo'n schone lei. Maar het bleek niet eenvoudig te zijn om het drie jaar lang vol te houden. Iemand die in de wettelijke schuldsanering zit, heeft namelijk veel verplichtingen. En er wordt een Wsnp-bewindvoerder aangesteld om te controleren of diegene zich daar wel aan houdt.

Druk om te solliciteren

Op zich begreep Sandra wel dat ze niet zomaar een schone lei zou krijgen. Maar sommige eisen werden wel erg streng nageleefd. Zo moest ze 36 uur werken. Maar doordat ze enorm veel pijn had aan haar voet, was dat voor Sandra makkelijker gezegd dan gedaan. "Ik bleek last te hebben van hielspoor. Maar het UWV wilde me niet zomaar geloven, dus moest ik langs bij een speciale arts."

Daar werd ze voor 40 procent afgekeurd, maar ze kreeg meteen ook de melding dat ze voor de resterende 60 procent wél zou moeten solliciteren. "Dat is enerzijds begrijpelijk, er moet geld binnenkomen. Maar de druk is meteen zó groot. Alsof ze niet beseffen dat je jarenlange stress hebt gehad door schulden en eventjes op adem moet komen."

Bovendien had Sandra helemaal geen laptop, en werd het solliciteren daarmee een stuk moeilijker. "Een nieuwe mocht ik niet zomaar afschaffen. Dankzij de ombudsman kreeg ik uiteindelijk een laptop, maar dat was een vrij oud model. Ik kon niet alle sollicitaties uploaden en werd daarom meteen al op de vingers getikt."

Opnieuw mis

Na vele sollicitaties te hebben verstuurd, vond ze werk als wc-dame. "Dan ben ik in elk geval even van het gezeur af", dacht ze. Maar dat bleek wishful thinking te zijn. Al snel bleek ze - in de ogen van de Wsnp-bewindvoerder - opnieuw iets fout te hebben gedaan. Daardoor dreigde ze een officiële waarschuwing te krijgen. Nog één misstap, en ze zou uit het traject gezet worden. 

Wat ging er dan precies mis? "Bepaalde documenten waren niet binnengekomen. En daarmee zou Sandra niet voldoen aan de informatieplicht", vertelt adviseur Fatima Aarbaj, die Sandra namens de ombudsman bijstaat. "Maar eigenlijk had de beschermingsbewindvoerder deze stukken moeten sturen, die is tenslotte aangesteld om taken uit handen te nemen van een schuldenaar. Blijkbaar was dat nog niet gebeurd en kreeg Sandra daarom meteen een gele kaart."

Aarbaj slaagde erin om de Wsnp-bewindvoerder ervan te overtuigen dat Sandra zelf weinig aan de situatie kon doen. En daarmee kreeg ze uiteindelijk geen definitieve waarschuwing. "Alleen was Sandra in de tussentijd al helemaal in paniek geraakt. Nog één keer een fout en het zou voor haar meteen strike out zijn. Dat doet wat met je."

Terugkijkend kan Sandra dan ook zeggen dat een Wsnp-traject "één bonk stress oplevert". "Meer nog dan toen ik volop in de schulden zat. Zonder het team van de ombudsman was ik er allang uitgestapt, maar zij spraken me moed in en bemiddelden als er iets misging."

Voor haar is er overigens licht aan het einde van de tunnel: de schone lei is bijna binnen. En daar kijkt ze enorm naar uit. "Als het zover is, dank ik God op mijn blote knieën. En als corona dat toelaat, wil ik op vakantie gaan om mijn schone lei te vieren. Want dat heb ik al 34 jaar niet kunnen doen."

Uit de Wsnp gezet

Niet iedereen krijgt een goede afloop. Daar weet advocaat Jim de Lyon - gespecialiseerd in dit onderwerp - alles van. Hij vertegenwoordigde een cliënt die in een vergelijkbare situatie zat en wél uit het traject werd gezet. Zij woonde in een blijf-van-mijn-lijfhuis, maar durfde de huur van haar eigen huis niet op te zeggen. Dan moest ze de woning leegruimen, terwijl haar ex-partner dan misschien weer voor de deur zou staan.

Maar ze kon de dubbele kosten eigenlijk al meteen niet ophoesten. Daardoor ontstonden er schulden. Het verschil met Sandra was dat deze cliënt al in de Wsnp zat. "En het uitgangspunt daarvan, is dat je geen nieuwe schulden mag maken. Dan word je uit het traject gezet", aldus De Lyon. Dat was dan ook het lot van deze vrouw.

Maar, zo wil De Lyon benadrukken, dat was niet meteen het einde van de wereld. "Gelukkig is er het hoger beroep.Vaak worden daar wél alle persoonlijke omstandigheden in acht genomen, waardoor iemand veel meer kans heeft om in het traject te blijven." Zelf heeft hij daar in elk geval goede ervaringen mee. "Het gerechtshof staat ook wel bekend als het hof van barmhartigheid."

Voorzieningen

Die weg is vaak nodig, merkt hij, omdat rechters nou eenmaal niet alles kunnen toetsen. Zo vertegenwoordigde de advocaat een "oudere meneer", die niet aan de sollicitatieplicht had voldaan. "Hij dreigde daarom uit de Wsnp te worden gezet. Maar wat bleek, deze meneer kón helemaal geen sollicitatie versturen. Hij was namelijk analfabeet. Omdat hij zich daar zo voor schaamde, had hij de schuldhulpverlener hier in eerste instantie niets over verteld."

Als dergelijke informatie dan tijdens het hoger beroep aan het licht komt, krijgt iemand vaak nog een kans. "Kijk, op zich zijn die verplichtingen ook wel weer te overzien", vindt De Lyon. "Maar dan moet je wel recht hebben op voorzieningen, zodat je daadwerkelijk aan de verplichtingen kunt voldoen." In het geval van de "oudere meneer", werd er bijvoorbeeld hulp bij het solliciteren gezocht.

Grote gevolgen

Toch maakt hij wel eens mee dat cliënten wél uit het traject worden gezet. Dat gebeurt bijvoorbeeld als ze een verslaving niet onder controle blijken te hebben. De kans dat zij nieuwe schulden maken, is dan te groot, zo luidt het oordeel. Misschien begrijpelijk, maar tegelijkertijd heeft dat voor de cliënten grote gevolgen. Wie uit het traject wordt gezet, moet immers tien jaar wachten om een nieuwe aanvraag te doen.

"Hele bijzondere omstandigheden"

Daar zit volgens De Lyon dan ook een probleem. "Wel wil ik benadrukken dat er een voorstel ligt vanuit de minister, om dit te versoepelen. Het idee is dat je straks onder hele bijzondere omstandigheden tóch binnen die tien jaar weer een aanvraag kan doen."

Volgens De Lyon is dat "een goede zaak". "Al moet nog blijken hoe dat er in de praktijk aan toegaat. Het plan is nu nog vrij globaal." Onduidelijk is bijvoorbeeld nog wat er dan onder "hele bijzondere omstandigheden" wordt verstaan. "Uiteindelijk is het ook aan de rechter om te oordelen of iemand tóch tot de Wsnp wordt toegelaten, of er tóch niet wordt uitgezet."

Uit privacy-overwegingen is de naam 'Sandra' gefingeerd. De echte naam is bij de redactie bekend.

ENKHUIZEN - De komende tijd volgen we Simon de Win (54) in zijn herstel na corona. Eind december werd hij met spoed opgenomen in het ziekenhuis. Nu drie maanden later mag hij bijna weer naar huis. En hij kan het navertellen, want daar zag lang niet naar uit. 

Zijn zoon is de eerste die besmet raakt. Daarna volgt zijn vrouw Saskia. Hij zorgt voor ze, maar dan gaat het ook bij hem mis. Hij valt flauw op de trap. En niet veel later wordt hij met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht. "Ik hoorde maar niks, dus heb zelf gebeld", vertelt Saskia, die vanwege haar quarantaine dan nog binnen moet blijven. "En toen bleek dat ze hem al acuut in coma hadden gebracht en probeerden zijn leven te brengen."

De weken die daarna volgen zijn volgens Saskia niet eens te omschrijven als een achtbaan. "Ik had het idee dat ik in een flipperkast zat, en niet wist wie er op de knoppen drukte." Het ene moment lijkt het beter te gaan, maar vlak daarna kwam dan weer de teleurstelling. 

Afscheid nemen

Uiteindelijk wordt hij overgeplaatst naar het Utrechts Medisch Centrum (UMC). Omdat niet zeker is dat Simon het zal overleven wordt zijn gezin gebeld om alvast afscheid te komen nemen. "Het was de hel. Ik heb m'n zusje gebeld of ze de kinderen wilde brengen. We hebben een uur de tijd gehad en toen ging hij naar het UMC."

Wonder boven wonder herstel de Enkhuizer toch, en ontwaakt na zes weken uit zijn slaap. "En dan word je in februari wakker en dan ga je alle mensen die je een goed uiteinde hebben gewenst, een bericht terug sturen."

Alles opnieuw leren

Half februari mag hij verder herstellen in een revalidatiecentrum waar hij nu nog zit. Een plek waar hij erg tevreden mee is. "Hier kan ik werken aan mijn herstel. Je moet alles opnieuw leren. Ik ben 25 kilo aan spieren kwijt. Ik doe aan ergotherapie en fysiotherapie."

Het is ook de reden dat hij meewerkt aan het interview. "Mensen om je heen hoor je nog steeds dat corona niks is. Ik wil laten zien dat het echt wel ingrijpend is en heel pijnlijk. Als je op een avond hoort dat je vrouw en kinderen naar je toe rijden om afscheid te nemen, daar kan ik heel slecht tegen", vertelt hij geëmotioneerd.

Simon wil nog niet weten wat er de afgelopen weken is gebeurd, en focust zich op zijn herstel. "Ik zag per ongeluk een foto die van mij was gemaakt. Ik heb wel vier keer gevraagd: 'ben ik dat?'. Want ik geloofde het niet, het leek wel een skelet. Maar ik was het wel. Dus toen heb ik gezegd, ik eerst revalideren, en dan lees ik later het dagboek wel dat Saskia heeft bijgehouden." 

Zorgen over het lopen

Iedere dag kan hij weer wat meer, maar zijn revalidatie zal zeker nog maanden duren. Het is vooral de vraag hoe goed hij ooit nog kan lopen. "Als dat het enige is wat ik er aan over hou, dan kan ik daar mee leven. Als je zolang in coma ligt kan je een hersenbeschadiging oplopen, of verlammingen. Dat heb ik allemaal niet. Ik moet nu gewoon trainen en vechten om zo meteen zelf weer te kunnen lopen."

Dinsdag gaat hij weer naar huis. "Ik ben al aan het aftellen. Daar kijk ik naar uit. Dan ben ik vier maanden van huis geweest, dat vind ik lang zat."

Bekijk hier ook de uitgebreide reportage. 

De coronacrisis verdween door de verkiezingen even naar de achtergrond op het Binnenhof, maar de komende dagen moet er alweer een knoop doorgehakt over de met potlood ingetekende versoepelingen vanaf 31 maart. Door de oplopende besmettingscijfers sombert een deel van het demissionaire kabinet alweer of er dan wel ruimte is voor de terrassen en het hoger onderwijs.

Het golfresort Mar-a-Lago van oud-president Donald Trump is deels op slot gegaan vanwege een uitbraak van het coronavirus, zeggen twee ingewijden. Trump en zijn familie verblijven sinds hij in januari uit het Witte Huis vertrok op het resort in Florida.

Martijn zei het al, wat heeft die Jasper eigenlijk niet meegemaakt? Hij was zijn stem kwijt, viel op zijn gezicht, nu heeft zijn hele gezin weer corona en mag hij minstens een week niet naar huis. Hij maakt het wel heel spannend elke week voor zijn coach Jan. Daar komt nog bij dat hij barst van de zenuwen. Het is elke week maar weer afwachten hoe hij gaat presteren. Jan heeft het maar zwaar met deze douche-zanger. Eigenlijk gek dat iemand die zo wisselvallig presteert zo ver komt.

De voormalig Braziliaans international Branco (56) ligt op de intensive care in Rio de Janeiro met Covid-19. Hij staat in Nederland vooral bekend als ’de beul van Oranje’, doordat hij in de kwartfinale op het WK van 1994 in de VS de winnende treffer (2-3) tegen de touwen knalde.

Na twee succesvolle optredens is Jasper Wever uit Nieuw-Buinen door naar de finale van The Voice of Holland. Een van de liedjes droeg hij op aan zijn vrouw, die net als zijn kinderen met corona thuis zit.

VELSEN-ZUID - Telstar heeft voor het eerst sinds 16 januari (1-4 tegen TOP Oss) weer een wedstrijd gewonnen. De Velsenaren vochten zich knap terug dankzij goals van Cas Dijkstra, Glynor Plet en Ozan Kökcü en waren met 3-1 te sterk voor Roda JC.

Bij Telstar was aanvoerder Frank Korpershoek nog niet voldoende hersteld van zijn blessure om deel uit te maken van de wedstrijdselectie. Trainer Andries Jonker trad daardoor met dezelfde namen aan als vorige week tegen De Graafschap (1-2 verlies). Bij Roda JC ontbrak Castricummer Kees Luijckx vanwege een coronabesmetting. Voor Fabian Serrarens was het een weerzien met zijn oude club.

Oude bekende

Telstar kwam goed uit de startblokken. Via Glynor Plet kreeg de thuisploeg na vijf minuten een grote kans, maar de spits schoot de bal uit de lucht recht in de handen van doelman Hoekstra. In de zevende minuut lag de bal er aan de andere kant wel in. Fabian Serrarens, die twee jaar in het shirt van Telstar speelde, deed zijn oude club pijn met de openingstreffer namens Roda JC.

Tom Overtoom schoot even later rakelings naast. Vervolgens hielden beide ploegen elkaar gedurende de eerste helft behoorlijk in evenwicht. Een kopbal van Falkenburg ging nog over het doel van Schendelaar. Vlak voor rust zette Cas Dijkstra, die vorige week tegen De Graafschap zijn eerste profgoal maakte, Telstar op gelijke hoogte met een rake kopbal: 1-1.

Na rust waren Telstar en Roda JC behoorlijk aan elkaar gewaagd. Op Sportpark Schoonenberg vielen weinig doelkansen te noteren voor beide ploegen. In de 70ste minuut kopte Glynor Plet de Velsenaren overtuigend naar een 2-1 voorsprong. De spits werkte een voorzet vanaf de rechterkant hard tegen de touwen.

Telstar kreeg een flink slotoffensief te verduren, maar hield stand en kon de score zelfs nog uitbouwen in blessuretijd. Ozan Kökcü stevende af op een leeg doel en besliste de wedstrijd met een doelpunt diep in blessuretijd: 3-1. Daardoor wint Telstar voor de eerste keer in acht duels.

Opstelling Telstar: Schendelaar; Fernandes, El Yaakoubi, Regeling, Berenstein, Pattynama; Overtoom, Najah, Dijkstra; Plet, Van Velzen

Opstelling Roda JC: Hoekstra; Marzo, Jensen, Bakker, Absalem; Klaasen, Falkenburg; Pflücke, Serrarens, Bouchouari; Vente

Prinses Mabel heeft haar eerste prik gekregen met het coronavaccin. Dat deelt ze op Instagram. „Ik ben heel dankbaar dat ik mijn gratis Covid-19-prik heb gekregen”, schrijft ze.

Als het aan burgemeester Femke Halsema ligt, vinden er straks in vijf buurten in de stad fouilleeracties plaats. De controles vinden, zoals eerder al gemeld werd, plaats op "aselectieve wijze".

Dat heeft Halsema vanmiddag in een brief aan de gemeenteraad laten weten. Het gaat om Bijlmer-Centrum (Zuidoost), Burgwallen Nieuwe-Zijde (Centrum), Geuzenveld (Nieuw-West), de Dapperbuurt (Oost) en de Waterlandspleinbuurt (Noord).

Incidenten met wapens

Deze vijf buurten zijn zogenoemde veiligheidsrisicogebieden. Dat betekent dat er vaak incidenten plaatsvonden waarbij er een wapen gebruikt is of er sprake was van onveiligheid, dat er "een relatief hoge mate van ervaren onveiligheid" is en dat er veel meldingen van slachtoffers van geweld zijn binnengekomen. 

Per veiligheidsrisicogebied vinden er in een periode van zes weken maximaal vijf dagen fouilleeracties plaats. Dat kunnen aaneengesloten dagen of afzonderlijke dagen zijn. De controles kunnen zonder aankondiging worden uitgevoerd.

Kinderen

Kinderen die jonger dan twaalf zijn, gezinnen en 65-plussers worden niet gefouilleerd. Verder zijn er geen selectiecriteria. Wie wel gefouilleerd wordt, krijgt uitgelegd wat het doel en de reden van het fouilleren is en krijgt een folder met informatie over de proef mee. Ook tassen en auto's mogen doorzocht worden. 

Het is nog niet duidelijk wanneer de proef van start gaat. Dat kan namelijk pas als de maatregelen ter voorkoming van de verspreiding van het coronavirus versoepeld worden.

Kritiek

Een deel van de gemeenteraad heeft de afgelopen jaren veel kritiek gehad op het plan voor fouilleeracties. Zo vond GroenLinks dat het aanwijzen van de gebieden, wat vandaag dus is gebeurd, "stigmatiserend" kon zijn. Halsema schrijft dat ze na de proef met de gemeenteraadsleden, die als waarnemer aanwezig mogen zijn, in gesprek wil gaan.

Ook wordt het plan waarschijnlijk met de politieke partijen besproken tijdens de commissie Algemene Zaken op 8 april.

De gemeente Eemsdelta gaat binnen- en buitensportverenigingen financieel ondersteunen om de gevolgen van de coronacrisis op te vangen.

Het is weer tijd om je belastingaangifte te doen. Maar waar moet je op letten en kunnen we in dit coronajaar extra kosten aftrekken? In het belastingspreekuur van De Telegraaf komen verschillende vraagstukken aan bod. Marlou Visser van de DFT redactie gaat in op de meest gestelde en meest bijzondere vragen.