Voormalig UvA-docent Laurens Buijs is door de rechtbank Amsterdam veroordeeld tot vijf maanden cel, waarvan drie maanden voorwaardelijk wegens onder meer het oproepen tot geweld, doxing en bedreigingen. Eerder gaf het Openbaar Ministerie (OM) aan een voorwaardelijke celstraf van twee maanden en een werkstraf van 60 uur passend te vinden. 

Buijs hoeft zijn opgelegde straf niet meer uit te zitten, omdat hij dit in zijn voorarrest al heeft gedaan. De rechtbank Amsterdam legt de ex-wetenschapper hiernaast wel voorwaarden op. Zo mag Buijs met een aantal personen geen contact meer opnemen en dient hij zich te laten behandelen voor zijn psychische problemen.

Buijs maakte zich volgens de rechtbank schuldig aan 'het meermaals plegen van doxing, smaadschrift en belediging jegens verschillende personen en opruiing'. "De feiten hebben voor alle slachtoffers een grote impact gehad op zowel hun professionele leven als hun privéleven", stelt de rechtbank. Zo beschuldigde hij mensen van pedofilie, kindermisbruik en corruptie. "De slachtoffers verklaren in hun aangifte hoe de uitlatingen van verdachte angst en onrust hebben veroorzaakt en dat zij maatregelen hebben moeten nemen om hun veiligheid te kunnen waarborgen."

Reeks aangiften 

Buijs werd begin dit jaar aangehouden, nadat de politie in januari een hele reeks aangiften vanuit het academisch ziekenhuis ontving. Via Facebook deelde de ex-wetenschapper berichten over verschillende mensen die onder andere te maken hebben met de coronapandemie, artsen, UvA-staf en journalisten die over hem schreven. 

Op sociale media zou hij hebben aangezet tot bijvoorbeeld 'een volksgerecht op de Dam voor coronapsychopaten' en zei hij richting een virologe: "We komen je gauw kaalscheren, kutwijf. Moet je niet vluchten?" Buijs liet tijdens een zitting vorige maand weten dat 'alles wat hij zou hebben gezegd en geschreven klopte' en dat 'hij er spijt van had'. Zo sprak Buijs over een 'vulkaan van woede' die tot uitbarsting was gekomen. "Het was boosheid in mijzelf en dat betreur ik", zei hij toen. 

In april 2023 werd Buijs door de UvA op non-actief gezet, nadat hij zich op sociale media uitte over UvA-collega's en wetenschappers en hen wegzette als 'monsters', 'extremisten', 'corrupt' en 'levensgevaarlijk'. 

Oud-UvA docent Laurens Buijs is door de rechtbank Amsterdam veroordeeld tot vijf maanden cel, waarvan drie maanden voorwaardelijk wegens onder meer het oproepen tot geweld, doxing en bedreigingen. Eerder gaf het Openbaar Ministerie (OM) aan een voorwaardelijke celstraf van twee maanden en een werkstraf van 60 uur passend te vinden. 

Buijs hoeft zijn opgelegde straf niet meer uit te zitten, omdat hij dit in zijn voorarrest al heeft gedaan. De rechtbank Amsterdam legt de ex-wetenschapper hiernaast wel voorwaarden op. Zo mag Buijs met een aantal personen geen contact meer opnemen en dient hij zich te laten behandelen voor zijn psychische problemen.

Buijs maakte zich volgens de rechtbank schuldig aan 'het meermaals plegen van doxing, smaadschrift en belediging jegens verschillende personen en opruiing'. "De feiten hebben voor alle slachtoffers een grote impact gehad op zowel hun professionele leven als hun privéleven", stelt de rechtbank. Zo beschuldigde hij mensen van pedofilie, kindermisbruik en corruptie. "De slachtoffers verklaren in hun aangifte hoe de uitlatingen van verdachte angst en onrust hebben veroorzaakt en dat zij maatregelen hebben moeten nemen om hun veiligheid te kunnen waarborgen."

Reeks aangiften 

Buijs werd begin dit jaar aangehouden, nadat de politie in januari een hele reeks aangiften vanuit het academisch ziekenhuis ontving. Via Facebook deelde de ex-wetenschapper berichten over verschillende mensen die onder andere te maken hebben met de coronapandemie, artsen, UvA-staf en journalisten die over hem schreven. 

Op sociale media zou hij hebben aangezet tot bijvoorbeeld 'een volksgerecht op de Dam voor coronapsychopaten' en zei hij richting een virologe: "We komen je gauw kaalscheren, kutwijf. Moet je niet vluchten?" Buijs liet tijdens een zitting vorige maand weten dat 'alles wat hij zou hebben gezegd en geschreven klopte' en dat 'hij er spijt van had'. Zo sprak Buijs over een 'vulkaan van woede' die tot uitbarsting was gekomen. "Het was boosheid in mijzelf en dat betreur ik", zei hij toen. 

In april 2023 werd Buijs door de UvA op non-actief gezet, nadat hij zich op sociale media uitte over UvA-collega's en wetenschappers en hen wegzette als 'monsters', 'extremisten', 'corrupt' en 'levensgevaarlijk'. 

De vogelgriep grijpt weer om zich heen nu de vogeltrek is begonnen. Sinds vorige maand worden door vrijwel het hele land besmette wilde vogels gevonden. Ook in Noord-Holland loopt de teller inmiddels gestaag op, maar Miriam van Dierenambulance De Ronde Veenen/Amstelland vreest dat het slechts het topje van de ijsberg is.

"Vorige week hebben we vier Canadese ganzen uit het water langs de Boterdijk in De Kwakel gehaald", vertelt Miriam. "Afgelopen maandag is een grauwe gans uit het Zijdelmeer in Uithoorn gehaald. En daar is ook een dode aalscholver aangetroffen."  

Miriam en haar team testen verdachte vogels met een sneltest die eigenlijk bedoeld is voor mensen. Tijdens de coronapandemie ontdekte ze dat die methode zeer betrouwbaar is, en dus van belang om verspreiding van het virus te remmen. Vogels die niet aan de griep, maar een andere ziekte (bijvoorbeeld botulisme) lijden, hoeven dan ook niet te worden afgemaakt.

Ophokplicht

Sinds 16 oktober geldt landelijk een ophokplicht, wat inhoudt dat alle (hobby)vogels verplicht moeten worden binnengehouden. Die ophokplicht werd afgekondigd nadat op een pluimveebedrijf in Drenthe het virus was aangetroffen, Een week later kreeg het Dutch Wildlife Health Centre (DWHC) ook de eerste besmette wilde vogels binnen.

Een kleine twee weken later staat de teller landelijk op 57 besmettingen. Bijna een kwart daarvan (12) is aangetroffen in Noord-Holland.

Een aantal van die vogels werd aangetroffen in het Uithoornse Zijdelmeer. Omwonende Jan Uithol houdt sinds de eerste vondst met een verrekijker het water in de gaten. "We zagen al een aantal eenden duidelijk ziek over het water zwalken. En met de grote polders die rondom het dorp liggen zijn er meer dan genoeg trekvogels om aan te steken."

Een woordvoerder van DWHC laat schriftelijk weten dat de vogels zijn aangetroffen in Alkmaar, Driehuizen, Jisp, Noordbeemster, Lambertschaag, Hoorn, Blaricum, Ursem, Oosterend, Velserbroek, Bloemendaal en De Kwakel (Uithoorn). Vooralsnog zijn alleen Overijssel en Limburg de dans ontsprongen, blijkt uit de kaart van DWHC (zie hieronder).

Lees verder onder de kaart.

Van meerdere vogelsoorten zijn inmiddels één of meerdere exemplaren bezweken aan het virus. "De grauwe gans, smient, brandgans, soepeend, grote Canadese gans en een buizerd", somt de woordvoerder van DWHC de 'Noord-Hollandse' slachtoffers op. 

Miriam van de Dierenambulance vermoedt dat de twaalf bevestigde griepgevallen het topje van de ijsberg vormen. Ze verbaast zich erover dat ze meerdere ingeslapen ganzen uit De Kwakel heeft ingestuurd, maar dat die niet allemaal te zien zijn op de kaart van DWHC.

DWHC bevestigt dat vanwege de recente forse toename van het aantal verdachte ingestuurde vogels niet alle kadavers kunnen worden getest. 

"De prioriteit van het onderzoek is de omvang en breedte van de uitbraak in kaart te brengen waardoor we voornamelijk vogels verzamelen in gebieden waar vogelgriep nog niet eerder is vastgesteld, en bij vogelsoorten die nog niet positief zijn getest op het virus."

Jarenlang bezorgde Willem Bakker (67) de kranten in Westwoud. Tegelijkertijd hield hij in de nachtelijke uren het dorp in de gaten en beschermde hij bewoners tegen inbrekers. Aan die periode komt na deze week een einde: Willem stopt met waken.

Nog een paar nachtelijke rondjes en dan zet Willem zijn krantenfiets definitief aan de kant. Een mengeling van fysiek malheur, een tekort aan geleverde kranten en een teleurstellende ervaring met de politie is debet aan het pensioen van de trouwe krantenbezorger, die alle krantentitels in een groot deel van het dorp bezorgt. Hij deed het in totaal meer dan 25 jaar. Eerst in Heerhugowaard en later dus in Westwoud. 

Willem waakt over Westwoud

Ondanks spierreuma en lichamelijk ongemak na een mislukte herniaoperatie, hield Willem tijdens de 'inbraakuren' als nachtwaker van Westwoud jarenlang een oogje in het zeil. Altijd gekleed in het zwart. "Zij hoeven mij niet te zien en ik hoef de inbrekers niet te zien", vertelde hij enkele jaren geleden al eens. 

Na het uitlaten van de hond begon hij met zijn ronde. Willem ontging niets. Hij wist welke auto bij welke bewoner hoorde en zag het meteen als er iets niet klopte. Zijn aanwezigheid wierp tijdens een eerdere inbraakgolf zijn vruchten af. Zo vertelde een politieagent hem ooit: "Tot Hoogkarspel wordt er ingebroken, Westwoud laten ze liggen en in Oosterblokker gaat het weer verder."

De tekst gaat verder onder de foto

Tijdens zijn krantenronde betrapte hij verschillende inbrekers. Zo ook vorig jaar: "Hij rammelde bij oudere bewoners aan de achterdeur en uiteindelijk zag ik hem op een gestolen fiets rijden."

Willem belde snel de politie, maar die liet de vermoedelijke dader weer gaan, wegens een gebrek aan bewijs. Dat steekt Willem nog steeds. "Wat heeft het dan nog voor nut? Je hoort vaak dat je als burger altijd aangifte doen. Maar als je weet dat er niets mee gedaan wordt, voel je je als burger niet echt serieus genomen."

'Ze kunnen gewoon niet tellen'

En dan is er nog het probleem met het aantal kranten, dat regelmatig niet klopt. "Ze kunnen gewoon niet tellen", stelt de Westwouder droog. "Als ik tien abonnees van een bepaalde krant in mijn wijk heb, heb ik tien kranten nodig. En niet acht. Want ik krijg de ellende over mij heen. Voorheen werden de kranten om drie uur 's nachts bij mij geleverd, nu soms pas om half zes. Dan zit ik maar te wachten, totdat ik eindelijk kan beginnen."

Een paar jaar geleden kreeg hij corona en kon hij de kranten enige tijd niet bezorgen. "Maar daarvoor heb ik nooit vakantie opgenomen en ben ik nooit ziek geweest. Een dag na een kijkoperatie aan mijn knie reed ik met de auto en deed mijn vrouw de kranten in de brievenbussen."

'Goed nieuws voor criminelen'

Hij heeft 'met liefde' over zijn Westwoud gewaakt, al die jaren. "Dat ik nu stop, is goed nieuws voor de criminelen: die kunnen hun gang weer gaan", zegt hij met een knipoog. "Ik ga het gerust missen. Veel mensen vinden het fijn om te weten dat er 's nachts iemand op straat loopt. En dat gaf mij dan weer een goed gevoel."

Oud-UvA docent Laurens Buijs is door de rechtbank Amsterdam veroordeeld tot vijf maanden cel wegens onder meer het oproepen tot geweld, doxing en bedreigingen. Eerder gaf het Openbaar Ministerie (OM) aan een voorwaardelijke celstraf van twee maanden en een werkstraf van 60 uur passend te vinden. 

Buijs hoeft zijn opgelegde straf niet meer uit te zitten, omdat hij dit in zijn voorarrest al heeft gedaan. De rechtbank Amsterdam legt de ex-wetenschapper hiernaast wel voorwaarden op. Zo mag Buijs met een aantal personen geen contact meer opnemen en dient hij zich te laten behandelen voor zijn psychische problemen.

Buijs maakte zich volgens de rechtbank schuldig aan 'het meermaals plegen van doxing, smaadschrift en belediging jegens verschillende personen en opruiing'. "De feiten hebben voor alle slachtoffers een grote impact gehad op zowel hun professionele leven als hun privéleven", stelt de rechtbank. Zo beschuldigde hij mensen van pedofilie, kindermisbruik en corruptie. "De slachtoffers verklaren in hun aangifte hoe de uitlatingen van verdachte angst en onrust hebben veroorzaakt en dat zij maatregelen hebben moeten nemen om hun veiligheid te kunnen waarborgen."

Reeks aangiften 

Buijs werd begin dit jaar aangehouden, nadat de politie in januari een hele reeks aangiften vanuit het academisch ziekenhuis ontving. Via Facebook deelde de ex-wetenschapper berichten over verschillende mensen die onder andere te maken hebben met de coronapandemie, artsen, UvA-staf en journalisten die over hem schreven. 

Op sociale media zou hij hebben aangezet tot bijvoorbeeld 'een volksgerecht op de Dam voor coronapsychopaten' en zei hij richting een virologe: "We komen je gauw kaalscheren, kutwijf. Moet je niet vluchten?" Buijs liet tijdens een zitting vorige maand weten dat 'alles wat hij zou hebben gezegd en geschreven klopte' en dat 'hij er spijt van had'. Zo sprak Buijs over een 'vulkaan van woede' die tot uitbarsting was gekomen. "Het was boosheid in mijzelf en dat betreur ik", zei hij toen. 

In april 2023 werd Buijs door de UvA op non-actief gezet, nadat hij zich op sociale media uitte over UvA-collega's en wetenschappers en hen wegzette als 'monsters', 'extremisten', 'corrupt' en 'levensgevaarlijk'. 

Mogelijk vijftien Wieringer garnalenvissers gaan zich vandaag bij het rijk melden om zich uit te laten kopen. Vandaag start de inschrijving voor de uitkoopregeling. Het is een vrije keuze voor de vissers: doorgaan of stoppen. Voor garnalenvisser Daan Hermans is het genoeg: "We maken bijna geen winst meer. We stoppen ermee."

"Het wordt een flinke kaalslag in de haven van Den Oever." Gert Jan Wiegman van de PO NVA, de belangenorganisatie van de vissers, vindt het jammer. Op Wieringen zullen naar verwachting maximaal vijftien garnalenvissers gebruikmaken van de uitkoopregeling.

Wiegman: "Op zich is het een goede regeling, maar ik weet niet of ze het echt allemaal doen. Het laatste half jaar ging het erg goed met de garnalen en misschien is het toch wel weer interessant om door te gaan."

Einde is in zicht

Er is 40 miljoen euro uitgetrokken om vissers die willen stoppen te ondersteunen. Voorwaarde is wel dat hun kotter wordt uitgeschreven en gesloopt. De visserijsector heeft zelf gevraagd om deze saneringsronde. Landelijk hebben zo'n 50 vissers voorzichtig aangegeven interesse te hebben in de saneringsregeling.

Eén van hen is de Wieringer garnalenvisser Daan Hermans van de WR98. Hij heeft het besluit genomen en laat zich uitkopen. Een grote stap: "Ja, het einde is in zicht. Heel jammer."

Hermans haalde twaalf jaar geleden zijn diploma voor de visserij. Hij nam enkele jaren geleden het bedrijf over van zijn vader: "Ik had me de toekomst wel heel anders voorgesteld, maar het gaat niet meer."

Tekst loopt door onder de foto.

Vaak speelt er van alles mee in het besluit om te stoppen, zegt Gert Jan Wiegman van PO NVA: "Geen personeel kunnen vinden, geen opvolging, te grote investeringen. Er gaat veel weg; landelijk vijftig stoppers. Ja, die zijn we dan echt kwijt. We krijgen een steeds legere haven. Dat is gewoon jammer voor Den Oever."

Kotter naar de sloop

Jammer of niet: het lukt niet meer, zegt Daan Hermans: "Vijf jaar geleden hebben we ons schip nog mooi gemaakt, maar toen kwam corona, hoge olieprijzen door de oorlog in Oekraïne en slechte vangsten. We kunnen ook geen bemanning meer krijgen. Ze durven het niet aan of krijgen geen werkvergunning, zoals Polen. Die mogen in Nederland wel op de vrachtwagen rijden, maar niet varen."

Hermans ziet een hele familietraditie in rook opgaan. "Mijn opa is zestig jaar geleden begonnen met vissen. Mijn vader heeft vierenveertig jaar gevaren. Hij springt nu bij, maar dat is met zijn 66 jaar eigenlijk geen doen. Het is klote, maar er is geen andere optie meer. Als de uitkoop vlot verloopt, gaat de kotter in februari naar de sloop. Het is gewoon kapitaalvernietiging."

Tekst loopt door onder de foto.

"Veel oud-vissers zijn bij het GVB in Amsterdam terechtgekomen op de pontjes", vertelt Gert Jan Wiegman. Hoe de toekomst voor Daan eruit gaat zien, weet hij nog niet: "Ik heb altijd alleen maar gevist. Ik laat me deze winter omscholen. Misschien kan ik in de koopvaardij aan de slag of bij het loodswezen of de binnenvaart. Geen geklooi meer met vergunningen en controles."

Wat deze ronde van sanering voor gevolgen heeft voor de garnalenvisserij, is nog niet bekend.  Dat hangt af van hoeveel vissers gebruikmaken van de uitkoopregeling. De regeling wordt opengesteld tot en met 2 februari volgend jaar.

Mogelijk vijftien Wieringer garnalenvissers gaan zich vandaag bij het rijk melden om zich uit te laten kopen. Vandaag start de inschrijving voor de uitkoopregeling. Het is een vrije keuze voor de vissers: doorgaan of stoppen. Voor garnalenvisser Daan Hermans is het genoeg: "We maken bijna geen winst meer. We stoppen ermee."

"Het wordt een flinke kaalslag in de haven van Den Oever." Gert Jan Wiegman van de PO NVA, de belangenorganisatie van de vissers, vindt het jammer. Op Wieringen zullen naar verwachting maximaal vijftien garnalenvissers gebruikmaken van de uitkoopregeling.

Wiegman: "Op zich is het een goede regeling, maar ik weet niet of ze het echt allemaal doen. Het laatste half jaar ging het erg goed met de garnalen en misschien is het toch wel weer interessant om door te gaan."

Einde is in zicht

Er is 40 miljoen euro uitgetrokken om vissers die willen stoppen te ondersteunen. Voorwaarde is wel dat hun kotter wordt uitgeschreven en gesloopt. De visserijsector heeft zelf gevraagd om deze saneringsronde. Landelijk hebben zo'n 50 vissers voorzichtig aangegeven interesse te hebben in de saneringsregeling.

Eén van hen is de Wieringer garnalenvisser Daan Hermans van de WR98. Hij heeft het besluit genomen en laat zich uitkopen. Een grote stap: "Ja, het einde is in zicht. Heel jammer."

Hermans haalde twaalf jaar geleden zijn diploma voor de visserij. Hij nam enkele jaren geleden het bedrijf over van zijn vader: "Ik had me de toekomst wel heel anders voorgesteld, maar het gaat niet meer."

Tekst loopt door onder de foto.

Vaak speelt er van alles mee in het besluit om te stoppen, zegt Gert Jan Wiegman van PO NVA: "Geen personeel kunnen vinden, geen opvolging, te grote investeringen. Er gaat veel weg; landelijk vijftig stoppers. Ja, die zijn we dan echt kwijt. We krijgen een steeds legere haven. Dat is gewoon jammer voor Den Oever."

Kotter naar de sloop

Jammer of niet: het lukt niet meer, zegt Daan Hermans: "Vijf jaar geleden hebben we ons schip nog mooi gemaakt, maar toen kwam corona, hoge olieprijzen door de oorlog in Oekraïne en slechte vangsten. We kunnen ook geen bemanning meer krijgen. Ze durven het niet aan of krijgen geen werkvergunning, zoals Polen. Die mogen in Nederland wel op de vrachtwagen rijden, maar niet varen."

Hermans ziet een hele familietraditie in rook opgaan. "Mijn opa is zestig jaar geleden begonnen met vissen. Mijn vader heeft vierenveertig jaar gevaren. Hij springt nu bij, maar dat is met zijn 66 jaar eigenlijk geen doen. Het is klote, maar er is geen andere optie meer. Als de uitkoop vlot verloopt, gaat de kotter in februari naar de sloop. Het is gewoon kapitaalvernietiging."

Tekst loopt door onder de foto.

"Veel oud-vissers zijn bij het GVB in Amsterdam terechtgekomen op de pontjes", vertelt Gert Jan Wiegman. Hoe de toekomst voor Daan eruit gaat zien, weet hij nog niet: "Ik heb altijd alleen maar gevist. Ik laat me deze winter omscholen. Misschien kan in de koopvaardij aan de slag of bij het loodswezen of de binnenvaart. Geen geklooi meer met vergunningen en controles."

Wat deze ronde van sanering voor gevolgen heeft voor de garnalenvisserij, is nog niet bekend.  Dat hangt af van hoeveel vissers gebruikmaken van de uitkoopregeling. De regeling wordt opengesteld tot en met 2 februari volgend jaar.

Mogelijk vijftien Wieringer garnalenvissers gaan zich vandaag bij het rijk melden om zich uit te laten kopen. Vandaag start de inschrijving voor de uitkoopregeling. Het is een vrije keuze voor de vissers: doorgaan of stoppen. Voor garnalenvisser Daan Hermans is het genoeg: "We maken bijna geen winst meer. We stoppen ermee."

"Het wordt een flinke kaalslag in de haven van Den Oever." Gert Jan Wiegman van de PO NVA, de belangenorganisatie van de vissers, vindt het jammer. Op Wieringen zullen naar verwachting maximaal vijftien garnalenvissers gebruikmaken van de uitkoopregeling.

Wiegman: "Op zich is het een goede regeling, maar ik weet niet of ze het echt allemaal doen. Het laatste half jaar ging het erg goed met de garnalen en misschien is het toch wel weer interessant om door te gaan."

Einde is in zicht

Er is 40 miljoen euro uitgetrokken om vissers die willen stoppen te ondersteunen. Voorwaarde is wel dat hun kotter wordt uitgeschreven en gesloopt. De visserijsector heeft zelf gevraagd om deze saneringsronde. Landelijk hebben zo'n 50 vissers voorzichtig aangegeven interesse te hebben in de saneringsregeling.

Eén van hen is de Wieringer garnalenvisser Daan Hermans van de WR98. Hij heeft het besluit genomen en laat zich uitkopen. Een grote stap: "Ja, het einde is in zicht. Heel jammer."

Hermans haalde twaalf jaar geleden zijn diploma voor de visserij. Hij nam enkele jaren geleden het bedrijf over van zijn vader: "Ik had me de toekomst wel heel anders voorgesteld, maar het gaat niet meer."

Tekst loopt door onder de foto.

Vaak speelt er van alles mee in het besluit om te stoppen, zegt Gert Jan Wiegman van PO NVA: "Geen personeel kunnen vinden, geen opvolging, te grote investeringen. Er gaat veel weg; landelijk vijftig stoppers. Ja, die zijn we dan echt kwijt. We krijgen een steeds legere haven. Dat is gewoon jammer voor Den Oever."

Kotter naar de sloop

Jammer of niet: het lukt niet meer, zegt Daan Hermans: "Vijf jaar geleden hebben we ons schip nog mooi gemaakt, maar toen kwam corona, hoge olieprijzen door de oorlog in Oekraïne en slechte vangsten. We kunnen ook geen bemanning meer krijgen. Ze durven het niet aan of krijgen geen werkvergunning, zoals Polen. Die mogen in Nederland wel op de vrachtwagen rijden, maar niet varen."

Hermans ziet een hele familietraditie in rook opgaan. "Mijn opa is zestig jaar geleden begonnen met vissen. Mijn vader heeft vierenveertig jaar gevaren. Hij springt nu bij, maar dat is met zijn 66 jaar eigenlijk geen doen. Het is klote, maar er is geen andere optie meer. Als de uitkoop vlot verloopt, gaat de kotter in februari naar de sloop. Het is gewoon kapitaalvernietiging."

Tekst loopt door onder de foto.

"Veel oud-vissers zijn bij het GVB in Amsterdam terechtgekomen op de pontjes", vertelt Gert Jan Wiegman. Hoe de toekomst voor Daan eruit gaat zien, weet hij nog niet: "Ik heb altijd alleen maar gevist. Ik laat me deze winter omscholen. Misschien kan in de koopvaardij aan de slag of bij het loodswezen of de binnenvaart. Geen geklooi meer met vergunningen en controles."

Wat deze ronde van sanering voor gevolgen heeft voor de garnalenvisserij, is nog niet bekend.  Dat hangt af van hoeveel vissers gebruikmaken van de uitkoopregeling. De regeling wordt opengesteld tot en met 2 februari volgend jaar.

Namens Noord-Holland vertegenwoordigde dit jaar Kelsey Verbrugge (25) uit Hoofddorp het Regio Songfestival. Daar speelde hij het nummer 'Bij jou ben ik thuis'.

Het Regio Songfestival wordt door de dertien regionale publieke omroepen georganiseerd en vindt vanavond plaats in Arnhem. De presentatie is in handen van Jochem van Gelder, samen met Omroep Gelderland-presentatoren Linda Geerdink en Rik Bronkhorst.

Bekijk hier de uitzending terug:

Kandidaat Kelsey

Onze kandidaat Kelsey is stukadoor én volkszanger. De Hoofddorper begon zijn zangcarrière zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Beluister zijn nummer hieronder:

Deze avond is het weer zo ver: het Regio Songfestival! Namens Noord-Holland staat dit jaar Kelsey Verbrugge (25) uit Hoofddorp op het podium met zijn nummer 'Bij jou ben ik thuis'. Volg hier de finale. 

Het Regio Songfestival wordt door de dertien regionale publieke omroepen georganiseerd en vindt vanavond plaats in Arnhem. De presentatie is in handen van Jochem van Gelder, samen met Omroep Gelderland-presentatoren Linda Geerdink en Rik Bronkhorst.

Kijk vanaf 20.30 uur mee met de livestream hieronder. De finale duurt tot ongeveer 22.45 uur. 

Stemmen kan via onderstaande QR-code:

Kandidaat Kelsey

Onze kandidaat Kelsey is stukadoor én volkszanger. De Hoofddorper begon zijn zangcarrière zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Beluister zijn nummer hieronder:

Vanavond barst het los: het Regio Songfestival! Namens Noord-Holland staat dit jaar Kelsey Verbrugge (25) uit Hoofddorp op het podium met zijn nummer ‘Bij jou ben ik thuis’. Volg hier vanaf 20.30 uur de finale. 

Het Regio Songfestival wordt door de dertien regionale publieke omroepen georganiseerd en vindt vanavond plaats in Arnhem. De presentatie is in handen van Jochem van Gelder, samen met Omroep Gelderland-presentatoren Linda Geerdink en Rik Bronkhorst.

Kijk vanaf 20.30 uur mee met de livestream hieronder. De finale duurt tot ongeveer 22.45 uur. 

Stemmen kan via onderstaande QR-code:

Kandidaat Kelsey

Onze kandidaat Kelsey is stukadoor én volkszanger. De Hoofddorper begon zijn zangcarrière zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Beluister zijn nummer hieronder:

Schiphol moet een heel ander soort luchthaven worden, en moet af van de overstapfunctie. Dat zegt SP-lijsttrekker Jimmy Dijk in Amsterdam Kiest. Als dat een faillissement voor KLM zou betekenen, moet de overheid niet zomaar weer instappen, zoals dat tijdens de coronacrisis gebeurde: "Werknemers en omwonenden moeten dan ook een stem krijgen in de koers van het bedrijf."

"Bij iedere vorm van staatssteun die toegepast wordt, vindt de SP dat er zeggenschap moet worden afgedwongen. Dat betekent dat als de staat steun verleent aan een bedrijf, we er ook wat over te zeggen moeten hebben", vertelt Dijk. Die zeggenschap betekent volgens hem niet dat de overheid in haar eentje de macht zou krijgen over een bedrijf - bijvoorbeeld KLM. "Werknemers en omwonenden moeten dan ook een stem krijgen in de koers van het bedrijf." 

Dijk is kritisch op de luchtvaartindustrie: "We zien dat er veel te veel vluchten van onder de vijfhonderd kilometer zijn." Volgens hem wordt Schiphol te veel gebruikt als luchthaven om over te stappen. "Als je dat niet zou doen zou je veel vluchten kunnen beperken. Dat is beter voor het milieu en voor omwonenden. Andere partijen kijken daarvan weg." 

Een van de grootste inkomstenbronnen van luchtvaartmaatschappij KLM is echter juist die overstap van passagiers. Toch hoeft een inperking van Schiphol niet het einde van KLM te betekenen, vindt Dijk, maar er moet wel een verandering in beleid komen. "Als dat niet kan, is het de vraag of je dat bedrijf in stand moet houden."  

Met indirect bijna tweehonderdduizend banen verhoogt Schiphol de werkgelegenheid in de regio flink, inperkingen zouden daar dus ook invloed op hebben. De SP is een partij die erom bekend staat op te komen voor de werkende klasse. "Als het betekent dat er baanverlies zou zijn, zouden we mensen moeten om- en bijscholen. Dat geld haal je bij het bedrijf waar het om gaat." 

Overlast door hangjongeren, hoe ga je daarmee om? De burgemeester van Haarlem greep, na onrust in de Vogelenwijk, nog naar het wapen van het gebiedsverbod. Iets verderop, in Delftwijk, wordt de rust bewaard door buurtouders: vrijwilligers die elke avond een ronde maken over straat. Ismail Köse (37) ziet dat er nu minder onrust is dan vroeger. "We moeten oppassen dat het niet té rustig wordt."

Het was de eerste maand van 2021, Schalkwijk werd opgeschud door coronarellen, en Ismail dacht: dat moeten we hier niet hebben. 's Avonds stapte hij, samen met buurtgenoten Onur en Serdar, af op een groepje jongeren dat zich ophield op het Marsmanplein. Met het ene deel voerden zij een gemoedelijk gesprekje, het andere deel was al vertrokken voordat er iets was gezegd. In Delftwijk bleef het rustig. 

Dat was, achteraf gezien, de avond dat Ismail buurtouder werd. Sindsdien maakt hij samen met veertien andere buurtgenoten dagelijks een ronde over straat. Ze werken met een rooster, zodat er in ieder geval zes dagen per week een afvaardiging in pad. "Er gebeurt nog steeds weleens wat, maar over het algemeen is het een stuk rustiger sinds coronatijd", zegt Ismail. "Soms denk ik weleens: misschien wordt het te rustig."

Tekst loopt door onder de foto.

Hoewel Haarlem-Noord gemiddeld gezien een rustig en welvarend stadsdeel is, hebben enkele buurten een geschiedenis van overlast door hangjongeren. Onlangs nog gaf burgemeester Wienen een gebiedsverbod aan vijf jongeren van 14 tot 16 jaar: zij mogen zich niet meer vertonen in de Vogelenwijk en Indische Wijk. Al langere tijd zorgen jongeren op en rond het Roerdompplein voor lawaai en vernielingen.

Minst welvarend

Delftwijk, volgens cijfers van de gemeente het minst welvarende gedeelte van Noord, heeft al enige decennia een reputatie op gebied van overlast. Toch zijn er hier de afgelopen jaren weinig escalaties op straat, zo bevestigen meerdere bewoners, ondanks tal van andere sociale problemen. Dat is mede te danken aan de buurtouders, die op vrijwillige basis trouw hun avondlijke wandeltochten door de wijk maken. 

Het geheim? "Contact zoeken", zegt Ismail. "En dan bedoel ik: echt contact. De jongeren als gelijke zien en gewoon eens vragen hoe het gaat. Dat is anders dan de meeste politieagenten of handhavers, die toch al snel met een boete dreigen. Wij kennen hier de meeste mensen. En de meeste mensen kennen ons. Dan bouw je een ander soort relatie op."

Tekst loopt door onder de foto.

Ismail is de eerste om te bekennen dat er wel degelijk nog irritaties zijn tussen buurtbewoners. "Vaak gaat het dan om spanningen tussen jong en oud. Dat zijn dan eigenlijk botsende levensstijlen. Om dat te overbruggen is er begrip nodig, van beide kanten. Het is ook weer niet zo dat vier jongeren die met elkaar op een pleintje staan te geinen gelijk criminelen zijn. Het is maar net hoe je op elkaar reageert."

Niet binnen zitten

Wat Ismail betreft, is de oplossing niet om jongeren van straat af te halen. Integendeel, betoogt hij op de stoep voor de moskee. "Je leert zovéél op straat. Dat moeten we niet vergeten. Je leert om te gaan met mensen die je nog niet kent, die ouder zijn of uit een andere cultuur komen. Je gaat soms op je bek of je maakt nieuwe vrienden. Daar heb je de rest van je leven profijt van. Je moet als jongere niet binnen zitten gamen, maar juist de straat op."

Tekst loopt door onder de foto.

Ismail zegt het met een lach. Hij beseft dat zijn eigen levensloop zijn punt onderstreept. Hij hing zelf veel op straat en voetbalde er nog vaker. Hij groeide op rond de flats van de P.C. Boutenstraat. Hij haalde kattenkwaad uit, maar vond ook steun in de buurt en werd met de tijd steeds rustiger. Ismail is nu buurtouder, voorzitter van het wijkplatform en zegt consequent elke passant gedag.

Ismail voelt zich honderd procent Delftwijk. "Ik baal er soms een beetje van", zegt hij lachend, "dat ik in de buurt van de Kinderhuissingel ben geboren. Pas toen ik een half jaar oud was, zijn we hier komen wonen. Ik wil hier echt niet meer weg. Ik zeg je eerlijk: onze familietraditie is dat we in Turkije een graf krijgen, maar als ik mocht kiezen, zou ik het liefst in Delftwijk begraven worden."

Zeven kunstwerken op de wandelroute Loop van de Hoop langs het Pepijnpad in Noord zijn zaterdag vernield. Het pad ligt er ter ere van Pepijn Remmers. Die overleed daar in 2021 op 14-jarige leeftijd in een tentje aan een combinatie van drugs en een koolstofmonoxidevergiftiging. Hij worstelde met de coronamaatregelen. De vernielingen doen de vader van Pepijn veel.

Een wandelaar zag de vernielingen zaterdagmiddag en stuurde meteen een berichtje naar Gaston Remmers, de vader van Pepijn. "Dan ga je het hele pad aflopen en dan zie je daar een vernieling en daar een vernieling", zegt Gaston. "Ik voel ongelooflijke boosheid, razernij en daaronder zit natuurlijk het verdriet. Waarom moet je nou iets wat met zoveel liefde en aandacht is opgebouwd vernielen? Wat behelst mensen om dit stuk te maken?"

Het pad werd gemaakt door vrienden en familie van Pepijn en in 2021 geopend door de burgemeester. Doel was om van een negatieve plek iets moois te maken. De vernielingen komen op een extra vervelend moment. Op 1 november wordt een kunstzinnig ritueel georganiseerd. Bezoekers kunnen dan stilstaan bij een dierbare overledene. "Het betekent dat we onze aandacht voor de voorbereidingen moeten verdubbelen, want dit kunnen we natuurlijk niet zo laten staan", zegt Gaston. 

Stadsdeel Noord noemt de vernielingen ontzettend verdrietig en zegt samen met de ouders van Pepijn te gaan kijken hoe de route hersteld kan worden. Gaston heeft inmiddels aangifte gedaan bij de politie. En voor de daders heeft hij tot slot nog een boodschap. "Wees een opbouwende kracht en geen vernietigende kracht."

Ex-wetenschapper Laurens Buijs van de Universiteit van Amsterdam (UvA) moet volgens het Openbaar Ministerie een voorwaardelijke celstraf van twee maanden krijgen en een werkstraf van 60 uur. Hij wordt beschuldigd van het doen van ernstige bedreigingen en doxing van journalisten, artsen en wetenschappers. Ook zette hij via sociale media anderen aan tot geweld. Een opvallend verhaal dat begint bij een conflict met de universiteit in 2023. Volgens Buijs zelf was hij "een verbitterde man die mensen wilde terugkwetsen".

Buijs wordt verdacht van onder andere doxing: het online openbaar maken van persoonsgegevens om daarmee te intimideren. Het gaat daarbij om meerdere slachtoffers bij wie hij dit zou hebben gedaan. Hij heeft daarmee volgens het OM overlast, angst en hinder veroorzaakt bij deze slachtoffers. Dat alles gebeurde zo'n jaar geleden.

Het eerste was Buijs vandaag in de rechtbank zei was dat het allemaal klopt wat hij heeft gezegd en geschreven en dat hij er spijt van heeft. De wetenschapper wordt begin dit jaar aangehouden. In januari krijgt de politie een hele reeks aangiften vanuit het academisch ziekenhuis, via Facebook heeft Buijs berichten gedeeld over verschillende mensen die onder andere te maken hebben met de coronapandemie, artsen, UvA-staf en journalisten die over hem schreven. 

Op sociale media zou hij hebben aangezet tot bijvoorbeeld 'een volksgerecht op de Dam voor coronapsychopaten' en zei hij richting een 'we komen je gauw kaalscheren kutwijf, moet je niet vluchten?' tegen een virologe. 

Hij beledigt en doet aan opruiing tegen de burgemeester. Ook schaadt hij het imago van UvA-personeel en stafmedewerkers door bijvoorbeeld te spreken van satanistische sekte, snuffmovies met pedofiele netwerken en kinderporno. In posts werden ook contactgegevens van UvA-staf gedeeld.

Buijs in de rechtszaal: "Ik vind het heel kwalijk dat ik dat heb gedaan, en met name naar ziekenhuispersoneel." Hij noemt het een vulkaan van woede die tot uitbarsting is gekomen. "Het was boosheid in mijzelf en dat betreur ik." Hij noemt zichzelf van toen een verbitterde man met een 'cry for help'. "Ik zou er absoluut niet mee kunnen leven als er ook maar iets was gebeurd met de mensen die ik aan het kruis genageld heb."

Opspraak sinds jaren

De feiten waar hij van wordt beschuldigd gaan terug tot 2024. Maar Buijs raakt al een jaar eerder in opspraak als hij in het universiteitsblad Folia een opiniestuk schrijft waarin hij spreekt van een geradicaliseerde woke-cultuur waardoor de onderwijsinstelling wordt bedreigd. Hij noemt zichzelf 'klokkenluider'. Dat is voor hem, zo stelt hij vandaag zelf, het begin van dit alles.

Daardoor zou de academische vrijheid dermate in het geding zijn dat een wet wordt overtreden. Daarin richt hij zich tot verschillende collega's en het universiteitsbestuur. Buijs wordt dan op non-actief gesteld. Uiteindelijk wordt een rechtszaak geschrapt, gezien hij zelf samen met de UvA tot een vertrekregeling komt.

Journalist Chris Klomp is ook een van zijn slachtoffers. Buijs noemde hem meermaals via e-mail en sociale media een pedoseksueel. "Ik heb de heer Buijs meerdere mails gestuurd om te zeggen: stop nou, je hebt alleen jezelf ermee", vertelt de journalist.

Het enige wat hij terugkreeg, zo zegt Klomp in de rechtszaal: "Vieze kankerpedo, ik weet waar je huis woont." Klomp benadrukt de impact die het op hem heeft, ook nu nog: "Ik loop al vijf naar met een noodknop. Laatst vroeg een van mijn kinderen me: waarom zeggen mensen dat je een pedo bent?" Hij kreeg stenen door de ruit en werd belaagd voor de rechtbank. Hij wil dat de ex-wetenschapper begrijpt dat dat door hem komt.

Wappieboek dicht

Buijs ziet alles wat er is gebeurd als iets van vroeger: "Het is niet dat ik ervoor wegloop, maar ik denk dat het heel goed om over een heleboel dingen die ik heb gezegd niet meer te spreken." Volgens het OM is er een patroon te zien bij dit soort gebeurtenissen dat mensen terugvallen als ze stoppen met het nemen van medicatie. Maar Buijs zegt niet te gaan stoppen met medicatie als een arts dat niet zegt. Ook een van de rechters ziet herhaling als mogelijkheid, want volgens haar stapt hij wel heel erg af van wat hij toentertijd deed.

Buijs benadrukt dat hij mensen wil waarschuwen: "Als je in die boosheid zit, later komt het schuldgevoel." Hij wil niets goedpraten, maar zegt in de afgelopen maanden flink veel geleerd te hebben. "De les die ik heb geleerd: op de manier waarop ik het heb gedaan en het afreageren op anderen, dat is onacceptabel."

De oud-wetenschapper gaat van sociale media af en wil zijn rug naar de wetenschap toekeren: "Het wappieboek gaat dicht", zo omschrijft hij. Hij wil dit hoofdstuk afsluiten. Ik ga een ander leven leiden, daar kijk ik naar uit."

Het OM ziet een voorwaardelijke celstraf van 2 maanden en een werkstraf van zestig uur voor zich. Mogelijk moet er een korte behandeling in een kliniek bijkomen. Dat komt doordat Buijs van zijn eigen problemen andermans problemen heeft gemaakt en het 'open debat' dat volgens de wetenschapper kon worden gevoerd zien zij niet ontstaan door dit soort uitingen.

Uitspraak is op dinsdag 4 november.

Een explosie, een beschieting, drugs- of wapenvondsten of een illegaal gokhuis. Het zijn redenen waarom de burgemeester een pand voor een aantal maanden kan sluiten. Het is een maatregel die in Amsterdam veel wordt ingezet. De (loco)burgemeester sloot van 2020 tot 1 juli 2025 431 panden in de stad, gemiddeld anderhalf pand per week. Is de maatregel een goed instrument, of gaat de bevoegdheid van de burgemeester soms te ver? Want een sluiting kan verstrekkende gevolgen hebben voor bewoners of ondernemer.

De ramen en glazen deur zijn afgeplakt van een restaurant in een straat achter het Mercatorplein. Bij de zaak is een explosie geweest en aan de ruiten is dat nog goed te zien. Bij de deur hangt een poster van de gemeente Amsterdam: pand gesloten in opdracht van de burgemeester. Bij de nis van de deur hangt een zegel, om te zien of de deur niet is geopend. Het pand ziet er verlaten uit en dat zal nog wel een paar maanden zo blijven, het restaurant moet voor zes maanden dicht. 

Drugs, geweld of een combinatie

Er zijn honderden voorbeelden zoals het restaurant bij de Mercatorstraat. Van horecazaken tot kantoorgebouwen en van woningen tot garageboxen. 431 keer koos de burgemeester ervoor om over te gaan tot sluiting om zo de openbare orde rond het gebouw te herstellen. Want dat is namelijk de bedoeling van een sluiting: geen straf, maar het herstellen van de rust in de buurt na een incident. En dat kan om verschillende soorten incidenten gaan. 

In veruit de meeste gevallen ging het om de vondst van een handelshoeveelheid drugs, 288 keer. Bijna de helft daarvan, 118 keer, had het te maken met de vondst van harddrugs. Ook het oprollen van een hennepkwekerij kwam met 62 keer vaak voor. De hoeveelheid drugs die bij de panden werd gevonden verschilt behoorlijk, het kan gaan om enkele tientallen grammen tot meerdere kilo's. De burgemeester kan namelijk bij meer dan 5 gram softdrugs, 0.5 gram harddrugs of meer dan vijf wietplanten overgaan tot sluiting. 

Maar de burgemeester sluit ook panden vanwege explosies, beschietingen of andere geweldsincidenten. In de afgelopen 4,5 jaar deed Halsema dat 77 keer. Bij dit soort incidenten kan de burgemeester ook kiezen voor cameratoezicht en kiest daar jaarlijks dan ook vaker voor dan sluitingen. Vorig jaar werd bijvoorbeeld 54 keer cameratoezicht ingesteld, tegenover elf sluitingen dat jaar vanwege een geweldsincident.

Daarnaast werden 26 panden gesloten na de vondst van vuurwapens en gingen 40 sluitingen om overige zaken zoals een illegaal gokhuis of het overtreden van de coronamaatregelen. Laatstgenoemde speelde alleen in 2020, tevens het jaar dat Halsema de meeste panden sloot: 132 keer.

Soms is het ook een combinatie van factoren. Zoals bij een sluiting aan de Alfred Döblinstraat in Venserpolder vorig jaar. Na een schietpartij in de buurt arresteerde de politie twee verdachten, één van hen woonde in het gesloten pand. Na de arrestatie deed de politie een huiszoeking waarbij ruim zes kilo cannabis, een Glock 19-pistool en ruim 80.000 euro in een slaapkamer werden gevonden. Voor burgemeester Halsema reden genoeg om de woning voor drie maanden te sluiten.

Slapen op een achterbank

Dat had verstrekkende gevolgen voor alle bewoners: een vrouw, haar partner en twee meerderjarige zoons. Eén van de zoons was betrokken bij de schietpartij en was al gearresteerd, de spullen werden ook aangetroffen in zijn slaapkamer. Volgens de voorzieningenrechter had de burgemeester daar rekening mee moeten houden en bijvoorbeeld eerst een waarschuwing kunnen geven aan de rest van de bewoners. 

Voordat de rechter uitspraak had gedaan in de zaak, moesten de bewoners wel het huis uit. "Het was een traumatische ervaring voor hem", zo legt Ricardo Bos uit, de advocaat van de andere zoon. "Je gaat van een stabiele situatie, naar een situatie waarin je zwerft. Hij had niet de middelen om een Airbnb te boeken en heeft op de achterbank van een auto van een familielid geslapen voor een week." De rechter floot de burgemeester een week na de sluiting terug. "Ondanks de korte periode was het heftig. Hij heeft er nog steeds weleens slapeloze nachten van."

Opvallend is dat niet veel sluitingen uiteindelijk voor de voorzieningenrechter komen. Van de 76 sluitingen van het afgelopen anderhalf jaar, waren er dat maar vijftien. Twee keer werd de gemeente teruggefloten door de rechter, omdat de onderbouwing niet op orde was. 

Stappen mensen wel naar de rechter?

Dat het er maar vijftien zijn geweest vindt advocaat Olivier Smits opvallend weinig, maar hij schrikt er niet van. "De meeste mensen wie dit overkomt, staan wat lager op de sociale ladder. Zij komen bij het bezwaar niet verder dan 'ik kom dan op straat te staan'. Zij vechten het dan niet verder aan", aldus Smits.

Volgens Smits mist er in de fase dat de gemeente laat weten te willen sluiten een belangrijk punt. "Mensen kunnen dan nog geen gebruikmaken van een pro-Deoadvocaat. Er is namelijk nog geen officieel besluit genomen." De advocaten denken dan ook dat sommige kansrijke zaken nooit voor de rechtbank zijn gekomen daardoor. "Ik vrees dat het er heel wat zijn", aldus Bos.

Criminoloog Jasper van der Kemp zet daar wel tegenover dat het bekend is dat de gemeente juist vaak zorgvuldig is met de procedures. "In de grootste gevallen zullen die argumenten valide zijn. Er is dan in principe geen grond om het aan te vechten."

Vorige week kreeg de gemeente bijvoorbeeld nog gelijk van de rechtbank in een zaak over een sluiting van een woning op de Haarlemmer Houttuinen in het centrum. In de woning werd, nadat hij had gedreigd om een ander huis op te blazen, een geknutseld explosief aangetroffen en veroorzaakte hij veel overlast. De man betwiste de feiten van de gemeente en wilde weer terug naar zijn huis, maar ving bot bij de rechtbank. 

Van huiszoeking naar sluiting

Meestal gaat het bij de sluitingen om woningen of bergingen, 280 van de 431 keer. Die worden gesloten voor drie maanden. Kantoorpanden (27 keer), horecazaken (44 keer) en winkels (46 keer) worden juist gesloten voor een half jaar. 

De sluitingen vinden plaats over de hele stad. Er is namelijk geen gebied binnen de stadsgrenzen waar geen gesloten pand is geweest in de afgelopen jaren. De meeste panden werden gesloten in Osdorp, 48 keer. Ook in Centrum-West, waar de Wallen onder vallen, werd er vaak een pand gesloten; 35 keer koos de burgemeester hiervoor. De meeste gebieden in de stad zitten rond de tien sluitingen sinds 2020. Alleen Buitenveldert/Zuidas (6), het Westelijk Havengebied (4), Weesp/Driemond (3) en Bijlmer-West (1) zitten daar ruim onder. 

Maar hoe komt zo'n sluiting nou tot stand? Het sluiten van een woning kan op twee verschillende manieren plaatsvinden: een spoedsluiting of een normale sluiting. Een spoedsluiting kan worden gedaan na explosies, beschietingen of bij concrete dreiging (zoals bij het sluiten van vier panden van De Pizzabakkers). Vaak gaat de burgemeester dan snel over tot sluiting, niet veel later dan een paar dagen. 

Maar aangezien drugsvondsten of vuurwapens het grootste gedeelte van de sluitingen bevatten, zijn de meeste sluitingen niet met spoed. Dat begint bij een huiszoeking door de politie na een onderzoek of een tip. Van wat er wordt aangetroffen in de woning wordt dan een zogenoemde bestuurlijke rapportage opgesteld door de politie, met informatie, achtergrond en advies. De afdeling Openbare Orde en Veiligheid (OOV) van de gemeente maakt aan de hand van het rapport een advies voor de burgemeester. Halsema moet daarna bepalen of zij meegaat in het advies, er dingen moeten worden aangepast of dat ze het er niet mee eens is. 

Vanuit zo'n bestuurlijke rapportage komt het niet altijd tot een sluiting of het plaatsen van camera's. Vorig jaar werden 331 rapportages door de politie opgesteld, 121 keer werden er maatregelen genomen. Soms krijgen bewoners ook een waarschuwing van de gemeente. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren als er drugs worden aangetroffen, maar dat het om een kleinere hoeveelheid gaat of dat er geen overlast of handel is. 

Als de burgemeester besluit om wel over te gaan tot een sluiting, dan krijgt de bewoner of ondernemer eerst een brief op de mat waarin staat dat de gemeente het voornemen heeft om het pand te sluiten. Daar kan dan door de bewoner of ondernemer een zogenoemde zienswijze tegen worden ingediend, waarin je kan uitleggen waarom het pand niet zou moeten worden gesloten. Daarna komt het definitieve besluit of het pand voor maanden dicht moet. 

Is er nog een noodzaak?

Dat hele proces, van huiszoeking tot sluiting, duurt soms weken. Zo kan aan het begin van de maand een inval worden gedaan in een drugspand, maar krijgt de bewoner of ondernemer pas aan het einde van de maand de brief binnen waarin staat dat de gemeente wil sluiten. Dan hebben zij nog een week of twee om een zienswijze in te dienen. Waardoor je van moment tot moment op zo'n zes weken uitkomt.

Te lang vinden advocaten die tijd die daar tussen zit, omdat 'noodzaak' een criterium is om te sluiten. "Het valt moeilijk uit te leggen dat je na een week of zes zegt dat er een noodzaak is om een pand drie maanden te sluiten voor het herstellen van de openbare orde, terwijl je tegelijkertijd al die weken wacht en er niets is gebeurd", aldus advocaat Olivier Smits. "Hoe noodzakelijk is het dan?"

Vooral omdat bij de huiszoekingen aanhoudingen worden verricht en de handel wordt meegenomen, zo zeggen de advocaten. De 'agressor' is daardoor weg. Criminoloog Jasper van der Kemp snapt het punt van de advocaten. "De bedoeling van de maatregel is om de rust terug te laten keren in de buurt, dan wil je dat ook snel kunnen doen. Wel wil je ook een zorgvuldige procedure hebben." 

De gemeente laat aan AT5 weten dat het sluiten van een woning een zorgvuldige aanpak vereist. Met het politierapport, de zienswijze en het bekijken van eventuele overlast gaat daar wel wat tijd in zitten. "Het streven is altijd om zo min mogelijk tijd te laten verstrijken."

Er zijn weleens opvallende sluitingen waarbij vraagtekens zijn. Zoals bij een viswinkel aan het Waterlandplein die voor een tweede keer werd gesloten direct na de heropening door een nieuwe beschieting. De eigenaar vertelde eerder aan AT5 niet te begrijpen dat de zaak doelwit werd. Omdat hij na de eerste sluiting de zaak had overgenomen en pas net open was.

Ook al begreep de visboer het niet, ging de zaak wel weer opnieuw dicht voor een half jaar. Dat is omdat de maatregel pandgericht is en niet als straf tegen een bewoner of ondernemer. Daarnaast is mogelijkheid op herhaling van het incident een reden voor de burgemeester om te sluiten. 

Dat zag je ook bij de sluiting van vier restaurants van De Pizzabakkers na een explosiereeks. De keten heeft meerdere restaurants, maar toch werden er 'maar' vier filialen gesloten door de locoburgemeester. Het opvallende was dat bij drie een explosief was afgegaan en bij de vierde nog niet, de sluiting was in dit geval vanwege de mogelijkheid dat het ook daar zou gebeuren. 

Misbruik maken van de maatregel?

"Er loopt iemand rond die ons zo haat dat diegene ons en ons bedrijf wil kapotmaken", zei één van de eigenaren van De Pizzabakkers over de recente sluitingen. Het roept de vraag op of er geen misbruik van de maatregel kan worden gemaakt om zo concurrenten uit te schakelen. "Je kan er best bij veronderstellen dat mensen die conflicten of belangen hebben, er in zekere zin gebruik van kunnen maken. Je kan zorgen dat het pand gesloten wordt of in ieder geval een slechte naam krijgt", legt Van der Kemp uit. 

Ondanks dat criminelen in de kaart kunnen worden gespeeld, stelt de criminoloog wel dat de openbare orde wel wordt verstoord door de incidenten. "Je kan denken dat als je sluit en de mensen dan weg zijn, dat het dan wel zinvol is."

Volgens de gemeente wordt er maatwerk toegepast om misbruik van het beleid te voorkomen. "Er wordt altijd een zorgvuldige belangenafweging gemaakt voordat tot sluiting wordt overgegaan. De politie informeert de burgemeester over mogelijke scenario’s. Bij herhaling wordt het risico voor de omgeving te groot en kan een sluiting in die gevallen onvermijdelijk zijn. Na een sluiting kan ook een heropeningsverzoek worden ingediend. Bij de beoordeling hiervan wordt actuele politie-informatie betrokken. Het beleid dat betrekking heeft op sluitingen en heropeningen wordt altijd op maat toegepast om het risico op misbruik te verkleinen."

Ga het gesprek meer aan

Het sluiten van panden is een maatregel die veel is voorgekomen en met de explosiegolf en actieve drugshandel nog vaker terug gaat komen. Maar heeft het sluiten van woningen nou echt nut? Volgens criminoloog Van der Kemp maar ten dele. "Dat sluiten is een selectieve maatregel om tijdelijk rust te creëren. Maar je moet meer doen om daarna het incident structureel op te lossen."

Volgens advocaat Bos moet het veel minder vaak voorkomen dat er daadwerkelijk over wordt gegaan tot een sluiting. "Als er spullen worden gevonden die niet iedereen thuis heeft, vind ik dat je niet meteen kan zeggen we gaan sluiten. We moeten meer kijken naar wat voor gevolgen het heeft voor iemand die z'n woning wordt uitgezet. Dat gesprek moet de gemeente beter aan gaan om echt de belangen te snappen."

Advocaat Smits is juist van mening dat de gemeente wél actief op zoek is naar die belangen, maar hoopt dat pro-Deoadvocaten eerder kunnen helpen. "In elke brief waarin de gemeente bekendmaakt een voornemen te hebben voor een sluiting, moeten ze ook het nummer van het juridisch loket neerzetten. Dan sta je uiteindelijk sterker als gemeente én als burger."

De vriendinnen van One Lung Choir bestaan pas drie maanden, maar hebben inmiddels een paar optredens achter de rug en een wachtlijst met daarop zo'n veertig mensen die graag willen meezingen. En dit is niet het enige zangkoor met een lange wachtlijst, blijkt uit een korte rondgang van AT5. Zingen in een koor lijkt populairder dan ooit. 

Om de week oefenen de meiden van One Lung Choir in cultureel studentencentrum CREA op het Roeterseiland. De zussen Kee en Tina hebben het een beetje in gang gezet. Tina: "We vonden het heel gezellig om met vriendinnen te zingen. Kee zit op het conservatorium en die moest een stage lopen, en zo is het ontstaan eigenlijk. Toen gingen we samen zingen"

Kee: "We begonnen in deze ruimte met een groepje van zeven mensen. Nu zitten er in de groepschat iets van dertig mensen, maar we zijn meestal met een groep van rond de twintig." Tina: "Met een wachtrij van 25 ongeveer."

"Nee, want we hebben ook nog de DM's," onderbreekt Kee haar zus. "Dus iets van 40 mensen in de wachtrij."

In het Westerpark oefenen de mannen van het Gay Men's Chorus voor een optreden in Londen. Het zangkoor viert het 10-jarig bestaan en bestaat uit zo'n 90 man. Maar dat hadden er gemakkelijk twee keer zo veel kunnen zijn, vertelt koorlid Tim. "Waar we 3 of 4 jaar geleden nog open aanmeldingen hadden - dus als je wilde kon je er gelijk bij - hebben we nu een wachtlijst van 100 mensen."

Corona

Volgens Tim is het aantal geïnteresseerden toegenomen sinds corona. "Veel mensen zijn toch weer hobby's of groepshobby's gaan zoeken. Het is ontzettend populair geworden inderdaad."

Het koor telt meer dan dertig nationaliteiten. Joey uit Libanon kwam vijf jaar geleden bij het koor. "Als een gay persoon was het moeilijk om in het Midden-Oosten geaccepteerd te worden. Dus ik voel me gezegend en ik ben dankbaar voor de kans die ik hier heb gekregen." Nicky zingt nu vier jaar mee met het Gay Men's Chorus. "Ik was op zoek naar een community en ook een plek waar ik een hobby kon delen. Ik hou van muziek en van zingen. Vandaar dat ik bij het Gay Men's Chorus terechtkwam."

AT5 is bij twee zangkoren langsgegaan, maar heeft ook nog een rondje gebeld. Daaruit blijkt dat ook andere koren merken dat het samenzingen in populariteit is toegenomen:

De vriendinnen van One Lung Choir gaan inmiddels helemaal los op 'Father Figure' van George Michael. Had het zangkoor ooit een stoffig imago misschien, stoffig is dit zangkoor zeker niet. "Voor ons in ieder geval niet," zegt Kee. "Maar dat er zoveel jonge mensen geïnteresseerd zijn hadden wij ook niet verwacht."

 Muziekdocent Ilse te Lintel Hekkert - die ook andere koren onder haar hoede heeft - heeft er wel een verklaring voor. "Ik denk sowieso dat als mensen dit koor zien optreden, zien dat er heel veel plezier van afspat. Hippe liedjes met leuke jonge meiden bij elkaar." Kee: "Ik denk dat we het leuker aankleden met muziek die we zelf leuk vinden. Je kan van een koor maken wat je wil natuurlijk." Tina: "Ja, en je wordt er gewoon heel vrolijk van."

De vriendinnen van One Lung Choir bestaan pas drie maanden, maar hebben inmiddels een paar optredens achter de rug en een wachtlijst met daarop zo'n veertig mensen die graag willen meezingen. En dit is niet het enige zangkoor met een lange wachtlijst, blijkt uit een korte rondgang van AT5. Zingen in een koor lijkt populairder dan ooit. 

Om de week oefenen de meiden van One Lung Choir in cultureel studentencentrum CREA op het Roeterseiland. De zussen Kee en Tina hebben het een beetje in gang gezet. Tina: "We vonden het heel gezellig om met vriendinnen te zingen. Kee zit op het conservatorium en die moest een stage lopen, en zo is het ontstaan eigenlijk. Toen gingen we samen zingen"

Kee: "We begonnen in deze ruimte met een groepje van zeven mensen. Nu zitten er in de groepschat iets van dertig mensen, maar we zijn meestal met een groep van rond de twintig." Tina: "Met een wachtrij van 25 ongeveer."

"Nee, want we hebben ook nog de DM's," onderbreekt Kee haar zus. "Dus iets van 40 mensen in de wachtrij."

In het Westerpark oefenen de mannen van het Gay Men's Chorus voor een optreden in Londen. Het zangkoor viert het 10-jarig bestaan en bestaat uit zo'n 90 man. Maar dat hadden er gemakkelijk twee keer zo veel kunnen zijn, vertelt koorlid Tim. "Waar we 3 of 4 jaar geleden nog open aanmeldingen hadden - dus als je wilde kon je er gelijk bij - hebben we nu een wachtlijst van 100 mensen."

Corona

Volgens Tim is het aantal geïnteresseerden toegenomen sinds corona. "Veel mensen zijn toch weer hobby's of groepshobby's gaan zoeken. Het is ontzettend populair geworden inderdaad."

Het koor telt meer dan dertig nationaliteiten. Joey uit Libanon kwam vijf jaar geleden bij het koor. "Als een gay persoon was het moeilijk om in het Midden-Oosten geaccepteerd te worden. Dus ik voel me gezegend en ik ben dankbaar voor de kans die ik hier heb gekregen." Nicky zingt nu vier jaar mee met het Gay Men's Chorus. "Ik was op zoek naar een community en ook een plek waar ik een hobby kon delen. Ik hou van muziek en van zingen. Vandaar dat ik bij het Gay Men's Chorus terechtkwam."

AT5 is bij twee zangkoren langsgegaan, maar heeft ook nog een rondje gebeld. Daaruit blijkt dat ook andere koren merken dat het samenzingen in populariteit is toegenomen:

De vriendinnen van One Lung Choir gaan inmiddels helemaal los op 'Father Figure' van George Michael. Had het zangkoor ooit een stoffig imago misschien, stoffig is dit zangkoor zeker niet. "Voor ons in ieder geval niet," zegt Kee. "Maar dat er zoveel jonge mensen geïnteresseerd zijn hadden wij ook niet verwacht."

 Muziekdocent Ilse te Lintel Hekkert - die ook andere koren onder haar hoede heeft - heeft er wel een verklaring voor. "Ik denk sowieso dat als mensen dit koor zien optreden, zien dat er heel veel plezier van afspat. Hippe liedjes met leuke jonge meiden bij elkaar." Kee: "Ik denk dat we het leuker aankleden met muziek die we zelf leuk vinden. Je kan van een koor maken wat je wil natuurlijk." Tina: "Ja, en je wordt er gewoon heel vrolijk van."

Aanstaande zaterdag vertrekken 21 sporters met een 'uitdaging' - van Downsyndroom tot ADHD – naar Italië, voor het WK-Taekwondo. Ze zijn er klaar voor om te laten zien dat sport geen grenzen kent en dat dit avontuur veel meer is dan een wedstrijd.

"Natuurlijk is het spannend, maar we hebben er heel veel zin in", zegt trainer en nationaal coach David Chung. "Iedereen kan aan het toernooi meedoen, we hebben deelnemers in allerlei categorieën", vertelt Chung, die in ons land Taekwondo 'special needs' introduceerde.

"Het brengt ze ook echt samen. Er is een sterk familiegevoel. En het is heel mooi dat we deze mensen zo een platform kunnen geven. Want dít is ook Nederland."

Zes jaar geleden viel het Taekwondo-team in de prijzen op het WK Taekwondo in Nieuw-Zeeland. Dat was toen het allereerste wereldkampioenschap voor deze doelgroep ooit. NH legde toen deze onvergetelijke reis vast, die werd bekroond met maar liefst 27 medailles.

Tekst gaat verder onder de foto. 

Dit is de eerste keer sinds corona dat er weer een toernooi wordt georganiseerd waar iedereen fysiek bij kan zijn. En dat is voor de sporters iets waar ze al tijden naar uit hebben gekeken.  

De brul van Tim 

Tim Brouwer (37) uit De Kwakel is dit jaar in Italië van de partij. Tim staat bekend om zijn liefde voor vlaggen én zijn imitatie van de oranje leeuw. "Italië is een mooi land en heeft ook een mooie vlag", zegt Tim blij. In Nieuw-Zeeland behaalde hij een zilveren en bronzen medaille. Dit jaar legt hij de lat nog iets hoger. Mocht je nieuwsgierig zijn: de brul heeft hij al geoefend...

Verliefd naar het WK

Lovebirds Feroz Mahboeb en Odette van Dijk kenden elkaar in 2019 al, maar gingen toen nog niet samen naar het WK. Feroz won dat jaar vier gouden medailles waardoor hij zich viervoudig wereldkampioen mag noemen. Tja, probeer dat maar eens te overtreffen. 

Dit jaar mag Odette ook naar het WK en ze heeft grote ambities: "een gouden plak binnenslepen." Het liefdeskoppel heeft ook een nieuwtje:

Gewoon betalen met de euro

Natuur- en cultuurliefhebber Bram van Schagen genoot in Nieuw-Zeeland van de mooie uitzichten, de vogeltjes en de Māori-cultuur. Dat de wereldkampioenschappen nu dichter bij huis zijn, vindt Bram totaal geen probleem. "Geen jetlag, het is gewoon EU (Europa, red), je kunt gewoon met de euro betalen, dat heeft absoluut voordelen", zegt hij. 

De sporters zijn druk bezig met inpakken en oefenen om in Italië te schitteren. Dat gebeurt ook thuis, in de woonkamer of slaapkamer, met behulp van filmpjes die David voor de sporters heeft gemaakt. Het toernooi vindt zondag 5 oktober plaats en duurt een dag. 

Britt Stolker krijgt hulp van haar moeder met het inpakken van haar tas. "Ik heb er erg zin in, met mijn Taekwondo-vrienden. Ik heb een goede klik met iedereen, ook met meester David. Een soort vrienden voor het leven", zegt ze. Waar ze het meest naar uitkijkt? "Genieten met het team."

NH Nieuws reist dit jaar ook met de sporters mee om verslag te doen van de wereldkampioenschappen. Dit zal de komende tijd te zien en horen zijn op de verschillende kanalen van NH. 

Benieuwd naar wat de sporters in Nieuw-Zeeland meemaakten? In de onderstaande documentaire bekijk je hun bijzondere reis terug. 

In het onderzoek naar 'brede welvaart' van de gemeente blijven bewoners in Zuidoost ver achter op Amsterdammers uit andere stadsdelen. Dat blijkt uit een groot onderzoek van onderzoeksbureau O&S. Met name bewoners van Zuidoost beoordelen de samenleving, hun welzijn, welvaart en gezondheid als veel slechter dan gemiddeld.

Het is terug te zien in cijfers uit de 'Staat van de Stad', een rapport dat elke twee jaar gepubliceerd wordt. Met de term 'brede welvaart' wordt bedoeld dat er naar meer wordt gekeken dan alleen het besteedbare inkomen: ook aspecten als gezondheid, mobiliteit en sociale participatie worden gemeten.

Hoger gemiddelde dan in 2022

Een van de conclusies is dat het over het algemeen beter gaat met Amsterdammers dan twee jaar geleden. Voor het eerst sinds de uitbraak van het coronavirus is er qua welzijn weer een stijgende lijn te zien. Dat komt onder meer omdat er meer mensen werken en omdat er minder criminaliteit is dan in de afgelopen jaren. Ook zijn mensen meer gaan verdienen.

Amsterdam meet de levenskwaliteit aan de hand van verschillende aspecten. De woonsituatie bijvoorbeeld, maar ook de gezondheid, mobiliteit en het sociale netwerk van mensen wordt meegenomen in de zogenoemde 'standaardleefsituatieindex'.

Zuidoost loopt achter

Zoom je verder in op de scores, dan zie je al een paar jaar hetzelfde beeld: sommige stadsdelen (Centrum, Oost, West, Zuid) scoren al jarenlang een stuk hoger op deze brede welvaart dan andere (Zuidoost, Noord en Nieuw-West). Noord en Zuidoost scoren, in tegenstelling tot de rest van de stad, zelfs slechter dan twee jaar geleden.

Met name in Zuidoost zijn veel mensen er op verschillende vlakken op achteruit gegaan, blijkt uit het onderzoek. Zo heeft de helft (47 procent) van de inwoners bijvoorbeeld moeite om rond te komen. Het gemiddeld besteedbaar inkomen ligt hier het laagst van alle stadsdelen: 41.339 euro. Dat is dus het gemiddelde: door uitschieters in inkomen verdienen de meeste huishoudens minder. Het gemiddeld besteedbaar inkomen in de hele stad ligt op 55.311 euro.

Dat soort kwetsbaarheid kan negatieve gevolgen hebben op andere terreinen, schrijven de onderzoekers. Het kan bijvoorbeeld bijdragen aan een slechtere woonsituatie, maar ook aan somberheid en sociale isolatie. 

Misschien wel het meest in het oog springend in Zuidoost is het aantal mensen dat wekelijks contact met de buren zegt te hebben is sinds 2016 met een derde afgenomen. Toen zei 61 procent nog wekelijks een praatje te maken met buren, in 2022 was dag nog 49 procent, maar inmiddels zegt nog maar 38 procent wekelijks contact met de buren te hebben. Onder het stedelijk gemiddelde van 46 procent.

In 2016 was Zuidoost het stadsdeel met relatief de meeste vrijwilligers (44 procent). Nu is dat percentage gedaald naar 30, het laagste van alle stadsdelen. 

Maar ook op andere vlakken scoort Zuidoost (veel) slechter dan andere stadsdelen. Bijvoorbeeld op het gebied van gezondheid. Volgens het onderzoek heeft 55 procent van de inwoners van Zuidoost overgewicht of obesitas, het gemiddelde in de stad ligt op 40 procent. Die cijfers zijn de afgelopen jaren overigens stabiel gebleven.

Nog iets anders: in heel Amsterdam is het aandeel mensen dat tijdens het onderzoek in 2024 gelukkig zei te zijn veel lager dan acht jaar eerder (van 77 naar 66 procent). In Zuidoost kelderde dat percentage nog veel harder: van 72 procent in 2016 naar 56 procent in 2024.

Verschil met andere stadsdelen

Net als Zuidoost en Noord scoort ook Nieuw-West een stuk lager dan andere stadsdelen, maar hoger dan het twee jaar geleden deed. Het percentage (zeer) gezonde mensen is bijvoorbeeld gegroeid, net als het inkomen dat mensen hebben.

Toch zit er volgens de onderzoekers nog altijd een groot verschil in levenskwaliteit met andere stadsdelen of -gebieden. Stadsgebied Weesp scoort daarbij het best en op bijna alle vlakken bovengemiddeld.

Van alle stadsdelen scoort Centrum het hoogst. Opvallend is dat centrumbewoners hun woonsituatie bovengemiddeld hoog waarderen. Hun huis geven ze gemiddeld een 8, hun buurt gemiddeld een 7,8. Bovendien is het gemiddelde inkomen het hoogst en scoren bewoners ook op gezondheid het best. Wel schrijven de onderzoekers dat er in het centrum problemen zijn op het gebied van leefbaarheid.

Kelsey Verbrugge (25) is stukadoor én volkszanger. Dit jaar vertegenwoordigt de Hoofddorper onze provincie tijdens het Regio Songfestival met zijn nummer: 'Bij jou ben ik thuis'. "Een liefdeslied, maar het gaat niet per se over mijn vriendin hoor", lacht hij.

Zijn zangcarrière begon zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Grote namen in de zangwereld zoals Yves Berendse en Tino Martin zijn voor Kelseys grote inspiratiebronnen. Om zich te onderscheiden van de massa wil Kelsey richting het zogenoemde genre 'popvolk'. "Een mix van volksmuziek en pop."

Zangers en stukadoors
Kelsey staat doordeweeks gewoon op de steiger als stukadoor, een beroep dat opvallend vaak samengaat met muzikale talenten. Ook de zangers van de Haagse Goldband waren stukadoors voordat ze de hitlijsten bestormden. "Veel stukadoors kunnen goed zingen", zegt Kelsey. "We luisteren veel radio en werken op plekken met veel echo. Dan zing je snel mee."

Voor het Regio Songfestival is er voor hem een nummer geschreven genaamd 'Bij jou ben ik thuis'. 

"In het lied zit ik in de kroeg en verlang ik naar de persoon bij wie ik thuiskom", legt hij uit. In de muziekstijl van het nummer kan hij zich erg vinden, in het verhaal niet heel erg. "Ik heb wel een vriendin, maar het gaat niet echt over haar", zegt hij. "Ik wil vooral nummers maken waar iedereen zich in kan vinden."

'Ik wist niet wat het was'

Kelsey heeft inmiddels meerdere nummers uitgebracht en treedt regelmatig op bij allerlei feesten. Dat hij gevraagd zou worden voor het Regio Songfestival had hij niet verwacht. "Ik wist eerlijk gezegd niet eens wat het was", geeft hij toe. 

Het Eurovisie Songfestival kende hij al wel. "Daar kijken we ieder jaar naar met de familie." Dus na wat research over de regiovariant is hij er dan ook helemaal klaar voor om Noord-Holland te vertegenwoordigen. "Het lijkt me hartstikke leuk om te doen, en nog leuker om te winnen. Daar gaan we natuurlijk wel voor", zegt hij vastberaden.

Luister hier naar de inzending van Kelsey en stem op 1 november op hem tijdens de finale van het Regio Songfestival.

Kelsey Verbrugge (25) is stukadoor én volkszanger. Dit jaar vertegenwoordigt de Hoofddorper onze provincie tijdens het Regio Songfestival met zijn nummer: 'Bij jou ben ik thuis'. "Een liefdeslied, maar het gaat niet per se over mijn vriendin hoor", lacht hij.

Zijn zangcarrière begon zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Grote namen in de zangwereld zoals Yves Berendse en Tino Martin zijn voor Kelseys grote inspiratiebronnen. Om zich te onderscheiden van de massa wil Kelsey richting het zogenoemde genre 'popvolk'. "Een mix van volksmuziek en pop."

Zangers en stukadoors
Kelsey staat doordeweeks gewoon op de steiger als stukadoor, een beroep dat opvallend vaak samengaat met muzikale talenten. Ook de zangers van de Haagse Goldband waren stukadoors voordat ze de hitlijsten bestormden. "Veel stukadoors kunnen goed zingen", zegt Kelsey. "We luisteren veel radio en werken op plekken met veel echo. Dan zing je snel mee."

Voor het Regio Songfestival is er voor hem een nummer geschreven genaamd 'Bij jou ben ik thuis'. 

"In het lied zit ik in de kroeg en verlang ik naar de persoon bij wie ik thuiskom", legt hij uit. In de muziekstijl van het nummer kan hij zich erg vinden, in het verhaal niet heel erg. "Ik heb wel een vriendin, maar het gaat niet echt over haar", zegt hij. "Ik wil vooral nummers maken waar iedereen zich in kan vinden."

'Ik wist niet wat het was'

Kelsey heeft inmiddels meerdere nummers uitgebracht en treedt regelmatig op bij allerlei feesten. Dat hij gevraagd zou worden voor het Regio Songfestival had hij niet verwacht. "Ik wist eerlijk gezegd niet eens wat het was", geeft hij toe. 

Het Eurovisie Songfestival kende hij al wel. "Daar kijken we ieder jaar naar met de familie." Dus na wat research over de regiovariant is hij er dan ook helemaal klaar voor om Noord-Holland te vertegenwoordigen. "Het lijkt me hartstikke leuk om te doen, en nog leuker om te winnen. Daar gaan we natuurlijk wel voor", zegt hij vastberaden.

Luister hier naar de inzending van Kelsey en stem op 1 november op hem tijdens de finale van het Regio Songfestival.

Kelsey Verbrugge (25) is stukadoor én volkszanger. Dit jaar vertegenwoordigt hij onze provincie tijdens het Regiosongfestival met zijn nummer: 'Bij jou ben ik thuis'. "Een liefdeslied, maar het gaat niet per se over mijn vriendin hoor", lacht hij.

Zijn zangcarrière begon zes jaar geleden toen hij op de verjaardag van zijn broer 'voor de grap' de microfoon pakte. "Blijkbaar vonden mensen het wel leuk", zegt hij droog. Een jaar later, toen hij de kroeg in mocht, pakte hij steeds vaker 'voor de grap' de microfoon tijdens karaokeavonden. "Dat viel wel in de smaak."

Als Kelsey in 2020 auditie doet voor een grote talentenjacht in de Amsterdamse kroeg Jantjes Verjaardag, schopt hij het tot de finale. Helaas gooide corona roet in het eten en kon de finale niet doorgaan. Uiteindelijk bleek de winst niet nodig, want boekingen stroomden binnen. 

"Ik had nooit gedacht dat ik zanger zou worden, maar nu ben ik het toch", zegt hij. Toch komt hij wel uit een muzikale familie: zijn tante is bekende zangeres Willeke Alberti. 

Grote namen in de zangwereld zoals Yves Berendse en Tino Martin zijn voor Kelseys grote inspiratiebronnen. Om zich te onderscheiden van de massa wil Kelsey richting het zogenoemde genre 'popvolk'. "Een mix van volksmuziek en pop."

Zangers en stukadoors

Kelsey staat doordeweeks gewoon op de steiger als stukadoor, een beroep dat opvallend vaak samengaat met muzikale talenten. Ook de zangers van de Haagse Goldband waren stukadoors voordat ze de hitlijsten bestormden. "Veel stukadoors kunnen goed zingen", zegt Kelsey. "We luisteren veel radio en werken op plekken met veel echo. Dan zing je snel mee."

Voor het regiosongfestival is er voor hem een nummer geschreven genaamd 'Bij jou ben ik thuis'. 

"In het lied zit ik in de kroeg en verlang ik naar de persoon bij wie ik thuiskom", legt hij uit. In de muziekstijl van het nummer kan hij zich erg vinden, in het verhaal niet heel erg. "Ik heb wel een vriendin, maar het gaat niet echt over haar", zegt hij. "Ik wil vooral nummers maken waar iedereen zich in kan vinden."

'Ik wist niet wat het was'

Kelsey heeft inmiddels meerdere nummers uitgebracht en treedt regelmatig op bij allerlei feesten. Dat hij gevraagd zou worden voor het regiofestival had hij niet verwacht. "Ik wist eerlijk gezegd niet eens wat het was", geeft hij toe. 

Het Eurovisie Songfestival kende hij al wel. "Daar kijken we ieder jaar naar met de familie." Dus na wat research over de regiovariant is hij er dan ook helemaal klaar voor om Noord-Holland te vertegenwoordigen. "Het lijkt me hartstikke leuk om te doen, en nog leuker om te winnen. Daar gaan we natuurlijk wel voor", zegt hij vastberaden.

Een dorp verdeeld in voor- en tegenstanders van Tata Steel: dat was het beeld dat fotograaf Mark Rammers had van Wijk aan Zee. Tot hij ontdekte dat het in werkelijkheid een hechte gemeenschap is, waarin juist de stille, genuanceerde meerderheid de toon zet. In zijn fotoserie Wijk laat hij die andere kant van het dorp zien. "Mensen voelen zich hier ook thuis."

Een idyllisch huisje op camping Aardenburg, gefotografeerd op een zonnige dag. Daar begint de expositie van fotograaf Mark Rammers mee.

Foto voor foto neemt Mark je mee in zijn tocht door Wijk aan Zee. Naast dat hij de bewoners op intieme wijze portretteert in hun thuisomgeving, focust hij ook op het andere gezicht van het kustdorp: Tata Steel. De fabriek doemt op, soms nadrukkelijk, soms subtiel, achter de zachte voorgrond van duinen en helmgras. Onvermijdelijk, maar nooit het hele verhaal.

Ruim de helft van zijn leven woont Mark in de Amsterdamse grachtengordel, waar het heersende beeld van de IJmondse fabriek niet al te best is. Waarom mensen überhaupt in zo'n toxische omgeving willen leven? Velen vragen het zich af.

Tekst loopt door onder afbeelding.

Giftig en toch vertrouwd

Mark zelf ook. Toch voelt Wijk aan Zee, ondanks alle rapporten en data over giftige stoffen, hem vertrouwd. Als kind kwam hij er al op het strand. Hij waait graag uit op de pier, en tijdens de coronapandemie werkte hij er bij strandtent Timboektoe, toen zijn fotografie even stilviel. "Ik leerde er mensen kennen, het dorp zelf, en kwam tot de conclusie dat mijn beeld - gevoed door de media - niet klopt", zegt hij. "Er is geen continu conflict en de mensen zijn niet allemaal zuur. Er zijn geen twee kampen. Het ligt veel genuanceerder."

Die openbaring liet hem niet meer los. In 2023 besloot Rammers werk te maken van dat onvertelde verhaal. "Wijk aan Zee is een gastvrij en rustig dorp, met een hechte gemeenschap gelegen in een prachtig gebied", beschrijft hij. "Het is makkelijk het vast te leggen in een duister jasje, maar ik wilde de zachte kant van het dorp laten. Mensen zijn echt wel op de hoogte van wat er zich speelt, maar gaan ook verder met hun leven. Hebben er hun vrienden, huis, thuis en tuin. Dat beeld ontbreekt in die discussie."

Zet dingen in perspectief

In zijn fotoreeks ging hij langs bij 'Ome Frits' van camping Aardenburg die hem met open armen ontving en zijn hele levensverhaal deelde. Hij ontmoet een Syrische familie dat van Syrië naar Oekraïne vluchtte, en vanuit daar weer naar Nederland. "Wat bij ons een 'onveilig gebied' is om te leven, is voor hen het veiligste waar ze ooit zijn geweest. Dat zet dingen in perspectief."

Hij sprak bewoners die liever een wijntje doen dan eindeloos 'over die fabriek lullen' en oud-medewerkers die echt wel begrijpen dat er iets moet veranderen, maar Tata ook als een hele fijne werkgever hebben ervaren. 

Tekst loopt door onder afbeelding.

Verruimde grachtengordel-visie

Moet de fabriek weg of blijven? "Het is niet zo makkelijk", weet Mark nu ook. "Er is geen duidelijke goed of kwaad. In beide keuzes zit ook een beetje van het ander. Maar ik merkte dat mensen heel fijn vonden, zelf een opluchting, dat ik de andere kant van het verhaal wilde vertellen."

Het project heeft in ieder geval zijn eigen grachtengordel-visie verruimd. "Als je alleen leest wat er in de krant staat, lijkt het alsof mensen elkaar continu de tent uit vechten en dat de fabriek het enige is waar ze mee bezig zijn. Dat is dus niet zo. Het is belangrijk je te blijven verdiepen, verder kijken dan je neus lang is."

Die lijn wil hij ook in zijn volgende werk doorzetten. "Ik denk dat het thema van thuis en gemeenschapsgevoel - juist op plekken waar dat niet vanzelfsprekend is, of waar frictie is - iets is dat ik wil blijven volgen: verhalen uit gemeenschappen. Ook wereldwijd speelt dit thema, dat stopt nooit."

De expositie Wijk is tot en met 5 oktober te zien in het Kennemer Theater in Beverwijk. 

Het is een traditie die al meer dan zeven decennia bestaat. Elk jaar met oud en nieuw slepen inwoners van Floradorp in Noord kerstbomen en pallets naar het veldje bij de Floraweg, om het daar in de fik te steken. En dan is het feest. De gemeente wil het vuur in de toekomst niet meer toestaan, omdat het volgens de brandweer te onveilig is. Maar eigenlijk kwam het evenement de afgelopen jaren al steeds meer op de tocht te staan. Hieronder een overzicht van wat er de afgelopen jaren gebeurde. 

Gesteggel over het vuur in Floradorp met oud en nieuw: je zou kunnen zeggen dat het onderdeel van de traditie is. Want zo lang als het vuur bestaat, gaat dat gepaard met incidenten. Maar het idee van helemaal geen vreugdevuur, dat is meer iets van de laatste jaren.  

Nog maar zes jaar geleden, toen 2019 op zijn einde liep, stond de gemeente een stuk positiever tegenover het volksfeest in Noord. Burgemeester Halsema noemde de kerstboomverbranding toen 'ons eigen volksfestijn'. "Daar ga ik ook zelf kijken dit jaar, daar heb ik echt zin in."

Niet dat álles toen op rolletjes liep. Een jaar eerder leek het vreugdevuur al eens niet door te kunnen gaan. De initiatiefnemers, die het niet eens waren met de door de gemeente opgelegde veiligheidsvoorwaarden, vroegen volgens het stadsdeel te laat een vergunning aan. Pas negen dagen voor oud en nieuw kregen de Floradorpers toch nog groen licht.

Bewoners negeren verbod

In de jaren die volgden zou het vreugdevuur steeds vaker, en steeds vroeger in het jaar, op losse schroeven komen te staan. In 2021 en 2022 kon het feest door de uitbraak van het coronavirus niet doorgaan. Bij de jaarwisseling van 2023 leek het na drie jaar eindelijk wél te kunnen, maar ook toen trok de gemeente haar toestemming op het allerlaatste moment in. Door de harde windstoten vond de driehoek het te gevaarlijk worden.

Maar de bewoners, die al begonnen waren met het opbouwen van de brandstapel, staken het vuur toch aan. Tot grote woede van burgemeester Halsema, die daarna lang twijfelde of ze opnieuw toestemming wilde geven. Er volgde een onderzoek en een evaluatierapport. Daarin werd geconcludeerd dat de gemeente zelf eerder had moeten beslissen of ze het evenement zouden laten doorgaan.

Toestemming kwam er later in 2023 alsnog voor de jaarwisseling van 2023/2024. Waardoor er tijdens oud en nieuw 2024 eindelijk weer een legaal vreugdevuur oplaaide. Het zou de laatste keer blijken dat dat op oudjaarsdag mocht van de gemeente.

Het afgelopen jaar werd het aansteekmoment vanwege de weersomstandigheden met een dag vervroegd. Iets waar veruit de meeste Floradorpers zich bij neerlegden. Deze editie verliep trouwens niet zonder incidenten, want later zou blijken dat er iemand zwaargewond was geraakt omdat hij in het vuur belandde tijdens een ruzie.

Definitief einde

Het was een van de aanleidingen die de driehoek begin dit jaar deed beslissen om definitief een einde te maken aan het vreugdevuur in Floradorp. "De afgelopen jaren waren er te vaak lastig beheersbare en onveilige situaties tijdens en in aanloop naar de ontsteking van het vuur", zei een woordvoerder van de burgemeester destijds.

"Ondanks beschermende maatregelen is er meerdere keren sprake geweest van brandgevaarlijke situaties. Ook vonden er ongeregeldheden plaats tijdens de opbouw van de brandstapel en rondom het ontsteken van het oudejaarsvuur."

Op de grimmige informatieavond die gisteren georganiseerd werd, hoopten veel van de aanwezige buurtbewoners dat ze de burgemeester op andere gedachten konden brengen. Het lijkt er voorlopig niet op dat ze daar in slagen.

"Er liggen kraakheldere negatieve adviezen vanuit de brandweer", reageerde Halsema vandaag. "We kunnen simpelweg niet langer een vergunning verlenen voor een evenement dat niet veilig plaats kan vinden en waarbij elk jaar weer zaken mislopen. Ook al heeft Flora4Life de afgelopen jaren echt haar best gedaan om het goed te organiseren. Het is wachten tot het een keer misgaat en er huizen in brand vliegen, of nog erger."

Jarenlang leek het Haarlemmermeerse Rijsenhout in het verdomhoekje te zitten. Geen nieuwe woningen, geen nieuwe bewoners en geen perspectief op verandering. Maar het kan verkeren. Met een hele woonwijk in de planning, en sinds zaterdag officieel een gloednieuw sportcomplex, kijken dorpelingen de toekomst weer met vertrouwen tegemoet.

Honderden dorpelingen verzamelden zich zaterdag bij de opening van het gloednieuwe sportcomplex aan de rand van Rijsenhout. Waar drie verenigingen voorheen alleen de schutting deelden, maken ze nu allemaal gebruik van dezelfde faciliteiten. Ook de rest van het dorp is uitgenodigd zo vaak als ze willen langs te komen, want lange tijd ontbrak aan zo'n verzamelplaats

"Rijsenhout leek ten dode opgeschreven, wij dachten er binnen vijf jaar de brui aan te moeten geven." Het zijn de woorden van Gideon Schoof, bestuurslid van de lokale voetbalvereniging. Een stelselmatig gebrek aan nieuwe jeugdspelers dreigde het verenigingsleven in het dijkdorp de nek om te draaien.

Zonder landingsbaan weer toekomst

"Geen nieuwe woningen betekent geen nieuwe mensen", gaat hij verder. "En door de landingsbaan die Schiphol jarenlang naast het dorp wilde leggen zat bouwen er al die tijd niet in. Dat dat plan nu van de baan is heeft het dorp weer frisse lucht gegeven."

Nu er weer ruimte is om te bouwen worden er volgens de laatste plannen vierhonderd woningen aan het dorp toegevoegd. En die timing is uitstekend, nu het sportcomplex een complete facelift heeft gekregen.

Ook daar is veel tijd in gaan zitten, vertelt Edwin Aelbers van de tennisvereniging. "Ten eerste moesten alle deelnemende verenigingen de neuzen dezelfde kant op krijgen. Tel daar de krappe financiën, coronacrisis en de daaropvolgende inflatie bij op, en je snapt waarom we er 14 jaar over hebben gedaan."

Aelbers kijkt tevreden over de mensenmassa uit. "We hebben dit echt allemaal samen gedaan, dat is iets om heel trots op te wezen. En met de nieuwe woningen die in het dorp zijn gepland, zitten de kleedkamers over een paar jaar weer bomvol met jonge sporters."

Als je in West-Friesland aan de kermis denkt, gaan de gedachten al snel naar de vele borrels die worden georganiseerd. Sommigen groeiden zelfs uit tot heuse festivals, anderen blijven kleinschaliger. Maar in hoeverre hebben de borrels invloed op omzet van de horeca, en zijn ze daarom een vloek of een zegen?

De traditie van kermisborrels hoort bij het grote saamhorigheidsgevoel in de regio, stelt Renee Jong van het kermiscomité in Lutjebroek. Samen met zijn zwager Arjan organiseerde hij vorige week nog een borrel voor zo'n 50 vrienden en familieleden.

"De mensen zijn heel graag met elkaar, het is ons kent ons", zegt Jong. Op de vraag of de kroeg zo geen omzet misloopt, antwoordt hij: "Nee, want ik verwacht niet dat ze anders nu in de kroeg hadden gezeten."

Kermisborrel met 150 bezoekers

Lutjebroekers Bram en Gijs ontvingen in hetzelfde weekend zo'n 150 bezoekers op hun kermisborrel. "Je ziet dat veel mensen op onze borrel daarna naar de kroeg gaan, ook als ze uit andere dorpen komen. Aan de ene kant ben je door de borrel minder lang in het café. Maar aan de andere kant geef je in de latere uren misschien wel het meeste geld uit, omdat het je dan wat minder uitmaakt."

In dorpen als Berkhout, Hoogkarspel en Wervershoof bestaan er kermisborrels die zijn uitgegroeid tot heuse festivals. Ook in Nibbixwoud worden jaarlijks veel kermisborrels gehouden. Enkele daarvan groeiden uit een groot evenement, inclusief gemeentelijke vergunning.

Meepraten en eindtijden aanpassen

Dit gaat volgens Herman op den Kelder - lid van het kermiscomité in het dorp - goed, mits er goede afspraken zijn. "Na de oprichting van het comité zijn de grote borrels benaderd. Van de organisatoren zitten een aantal in ons comité", legt hij uit. "Ze praten mee over het programma, en passen de eindtijden aan op het programma van de kermistent."

Op den Kelder noemt de grote borrels een zegen, aangezien veel bezoekers daarna richting het plaatselijke café gaan. "Het wordt daarnaast moeilijker voor echt grote borrels, vanwege het regelwerk en de vergunning", gaat hij verder.

'Morele verplichting om naar de kroeg te gaan' 

"Dan is het ook aan horeca om er in te stappen. Enkele jaren geleden stond Jan Schouten van De Dres bij een borrel om bonnen voor een gratis eerste drankje uit te delen. En verder zie je een soort 'morele verplichting' bij kleinere borrels met jeugd, om op tijd te stoppen en naar kroeg te gaan."

Steeds meer horeca kiezen eveneens voor een soort festivalsfeer tijdens de kermis. In sommige gevallen kost dit tienduizenden euro's. Kermis is voor de horeca een hoogtepunt van het jaar, maar door stijgende prijzen en strengere en toenemende regelgeving houden ze er minder aan over. "Vroeger kon je er een jaar op teren", zegt Rob Baltus, regiovoorzitter van Koninklijke Horeca Nederland.

Volgens de regiovoorzitter blijft de kermis in West-Friesland een mooi evenement. "Het is een grote reünie. Je komt veel bekenden tegen, die je soms jaren niet gezien hebt", licht Baltus toe. "Zit je bij iemand thuis in een klein kringetje, ga je daarna verder en kom je nog meer bekenden tegen."

'Kleine borrels van alle tijden'

Baltus: "Natuurlijk zouden eigenaren liever hebben dat mensen eerder naar de kroeg of het café komen", gaat hij verder. "En die kleinere borrels zijn van alle tijden. Maar eigenlijk zijn de contacten in West-Friesland met de organisatoren van grote borrels wonderbaarlijk goed. Het is een stuk professioneler geworden. Ook voor de ondernemers zelf."

Zeker in vergelijking met jaren geleden ziet hij vooruitgang. "Vooral vroeger hadden we meer klachten over borrels. Na de coronapandemie wordt het minder, of de klachten worden niet meer gemeld. Dus ik denk dat meeste kroegen er beter mee omgaan."

De Amsterdamse bokser Finn Bos is op dit moment actief op het WK boksen in Liverpool. De 24-jarige bokser steekt zijn doel niet onder stoelen of banken: "Olympisch goud"

Boksen doet Boss pas zo'n vijf jaar. "Tijdens de coronaperiode ben ik begonnen. Ik lag de hele dag op bed niets te doen en toen zei mijn zus: 'ga naar de boksschool'", aldus Bos.

Boksen in Trinidad en Tobago

Zijn eerste stoten deelde hij uit in Trinidad en Tobago, waar Bos toen woonde. "Ik heb daar één jaar gebokst. Een lekker leven, maar er is niet veel te doen", vertelt de bokser. 

Tekst loopt door onder foto.

Inmiddels woont Bos al een aantal jaren in Nederland. In Amsterdam traint hij met trainer Behdad Safavi en Ilona Lenten. "Als hij heel serieus aan de slag gaat met het boksen, dan kan deze jongen heel ver komen", zegt Lenten. 

Op het WK boksen won Bos zijn eerste twee partijen. De Amsterdammer wist in de eerste ronde te winnen van de Hongaar Makszim Pilipec en in de tweede ronde moest de Indiër Hitesh Hitesh eraan geloven.

Voor zijn vertrek naar Engeland zocht NH Sport hem op in de Amsterdamse sportschool KOPS Gym en maakte de bovenstaande reportage. 

Ze zijn een grote last voor boeren en Schiphol én belandden tot voor kort met duizenden bij het afval: ganzen. Daar moet nu verandering in komen met nieuwe koelcellen in de provincie. Staat er binnenkort bij jou ook ganzenbitterbal, -hamburger of -shoarma op het menu? 

"Het is prachtig rood vlees", vertelt Wenche Dikstaal, die op ganzen jaagt. Ook vandaag neemt ze weer een gans mee naar huis. "Heerlijk. Mensen zeggen vaak: een wildsmaak, daar moet je van houden, maar een gans is redelijk mild."

Jagers roepen al langer dat het vlees opgegeten moet worden. "Geen antibiotica, het is gewoon een wild vrij dier geweest waar we in Nederland een overschot van hebben, dus waarom niet?", aldus Dikstaal. "Het is jammer dat het nu pas aan de man wordt gebracht."

In coronatijd begon Jasper Holla - zelf ook jager - met een vriend ganzen om te toveren tot worsten, shoarma en hamburgers. Als eerste in de regio, en nu wil hij het hele land veroveren.

Geen verspilling

Nieuwe koelcellen moeten een afgeschoten gans na de jacht op de juiste manier koel kunnen houden, zodat ze vanuit daar verspreid kunnen worden naar poeliers en vleesverwerkingsbedrijven. 

"We zijn schadebestrijders. Doodschieten van ganzen is natuurlijk naar, maar het moet wel gebeuren", legt Holla uit. "Je kunt er nu echt een mooi stukje eten van maken waar mensen van kunnen genieten. Dat is top", zegt Holla over de komst van de koelcellen.

Een koelcel in de buurt van Schiphol bestaat er nog niet, maar gestreefd wordt naar een dekkend netwerk.