Er komt een parlementaire enquête naar de aanpak van de coronacrisis. Het voorstel werd voor de verkiezingen in de ijskast geplaatst, maar PVV-leider Wilders heeft woensdag een ruime Kamermeerderheid achter zijn voorstel om alsnog zo’n onderzoekscommissie in te stellen.

Het is hommeles achter de schermen van de Feestweek Heemskerk. Waar de horeca in het centrum profiteert van de enorme toeloop van mensen en de populariteit van dit volksfeest, ervaart een aantal winkeliers al jaren overlast. Deze winkeliers trekken nu bij de gemeente aan de bel. "Er worden afspraken gemaakt wanneer je mag opbouwen, wanneer het schoon moet zijn. Maar daar wordt gewoon niet aan gehouden", vertelt raadslid Karel Rozemeijer naar aanleiding van gesprekken die hij met de winkeliers heeft gevoerd. Opvallend is dat deze winkeliers zelf geen uitspraken willen doen tegenover NH. 

Rozemeijer is door diverse ondernemers benaderd met hun zorgen omtrent de Feestweek. “Drie, vier dagen van tevoren wordt al opgebouwd, terwijl één dag is toegestaan. Urinewagens staan dwars op de weg en ondernemers willen dat hun winkel bereikbaar blijft. Dat gaat dan vloeken met elkaar", zegt het raadslid.

"De Feestweek duurt drie dagen, maar qua overlast is het onderhand meer dan een week. De zaterdag na de kermis is het niet te harden in het centrum vanwege de bier- en pislucht. De groentewinkel wil zijn groente en fruit buiten stallen. Je wil daar toch geen appel kopen.”

Ook het afbreken duurde het afgelopen jaar langer dan gepland. Zo waren door de krapte op de arbeidsmarkt de hekken veel later weggehaald dan afgesproken, aldus wethouder Aad Schoorl. “Ondernemers hebben zich gemeld met de overlast door de kermis en dat komt natuurlijk door limieten die worden overschreden, plaskruizen die er nog staan. Ondernemers moeten hard werken voor hun geld. Het wringt en daar zijn we ons allen van bewust.”

Tenten op straat

En niet alleen de op- en afbouw van de Feestweek is de winkeliers een doorn in het oog, zegt Rozemeijer. “Voorheen dronk iedereen een biertje in de horeca zelf. Maar de horecaondernemers willen de mensen niet meer binnen, want dan zijn ze een week bezig om de boel weer op te knappen. Dus hebben ze tenten buitengezet en komt het feest op straat. Dat bijt met de bereikbaarheid van de winkeliers.”

Volgens Rozemeijer houdt niemand zich aan de vergunning en is er onvoldoende handhaving op de regels en afspraken van de vergunning. “Dat is typisch Heemskerk. Er mag niets, alles gebeurt toch en dan gaan we kijken of het vergund kan worden. Dat is de wereld op z’n kop. Bedrijven gaan dan mopperen en klagen en vinden geen gehoor bij de gemeente.”

Tekst gaat verder na de foto

De populariteit van de Feestweek en daarmee het bezoekersaantal neemt al jaren toe. En zeker de laatste twee jaar was de overlast groot. “We hebben twee jaar geen kermis gehad door corona”, vertelt Xander Kleijne, voorzitter van de BIZ en eigenaar van restaurant Het Dorrup: "Sinds vorig jaar kunnen we pas weer kermis vieren en werd het extreem druk. Dit jaar was dat al een stuk minder, maar doordat het zonnig was, zocht iedereen de schaduw op. Waar ze normaal verdeeld waren, stonden ze nu allemaal op een plek". 

“Je merkt dat de kermis de afgelopen jaren steeds drukker wordt. Dat is heel positief, maar we lopen nu tegen de randjes aan wat mogelijk is”, erkent wethouder Schoorl. “En niet alleen de winkeliers geven dit aan. Ook de hulpdiensten zoals politie, ambulance en beveiliging geven dit signaal. Het kan niet zo zijn dat de horeca alleen de poen van de kermis krijgt en de winkeliers de overlast.”

Knettert

Zowel de winkeliers als de horeca zijn verenigd in de BIZ, de opvolger van de winkeliersvereniging. Maar ook daar knettert het, kan raadslid Bertus Berghuis bevestigen. "De onderlinge verhouding tussen de winkeliers en horeca is op dit moment niet goed. De winkeliers hebben de indruk dat het meer om de horeca gaat dan om hen". 

En ook Rozemeijer beaamt de verstoorde verhoudingen. “De horeca zegt: wij hebben corona gehad. Maar die tijd is achter ons. Iedereen heeft corona gehad. Waar het om gaat, is dat je een ander tot overlast bent en je bent niet bereid in gesprek te gaan. Je wilt juist nog meer tenten en de boel afsluiten. De boel is nu ontwricht en dat moet hersteld worden.”

Zelf willen de winkeliers absoluut geen uitspraken doen tegen NH. Op de vraag of er misschien een angstcultuur heerst, geven zowel Rozemeijer als Berghuis aan daar wel signalen van te hebben opgevangen. Rozemeijer: Ik weet bijvoorbeeld dat ze bij degene die wel eens gevraagd heeft om handhaving verhaal hebben gehaald. Zo van: Wat maak je me nu? Dat kan natuurlijk niet. Dan ga je angstcultuur creëren en een situatie waar je niet in wilt komen". 

Een andere ondernemer in Heemskerk wilde niets zeggen uit angst voor minder klandizie en dus minder omzet. “Ik heb er belang bij om niets te zeggen. Het is een gevoelig onderwerp.”   Berghuis: “Er is iets wat niet goed is. Ik voel het, maar kan het niet bewijzen. Ik ben 84, maar ik weet wat er speelt in Heemskerk. Ik begrijp die ondernemer, want het ligt ook heel gevoelig.”

Toch maken niet alle winkeliers zich zorgen. Zo vertelt Nathan van Parré Wonen: “Wij gaan gewoon dicht, maar dat komt omdat we zelf allemaal Heemskerkers zijn. Wij zijn zelf op de kermis.”

Blote billen

Ook Hans Anders gooit zijn deuren dicht tijdens de Feestweek. “We hebben anders dronkenlui, die met hun blote billen tegen onze ramen aanstaan. En wij hebben voornamelijk oudere mensen. Die kunnen met hun rollator niet door de menigte. Maar het is voor ons acceptabel. Het is een dorpsfeest en dat moet in stand blijven. Het zijn maar drie dagen in het jaar. Waar maken we ons druk over?”

Er is volgens wethouder Schoorl nog geen sprake van het verplaatsen van de Feestweek uit het centrum. "Wij gaan duidelijk het gesprek aan met de horeca, met de ondernemers, hoe we het tot in de lengte der jaren voor elkaar kunnen boksen om een gezellige kermis te kunnen hebben met elkaar.”

En als het aan Xander Kleijne ligt, blijft de kermis ook in het centrum. “Er is wel een voorstel geweest vanuit een aantal winkeliers. Als we niet uit de problemen kunnen komen ze de kermis willen verplaatsen. Maar we hebben allemaal de intentie om de problemen op te lossen die er nu zijn. Het is niet hun bedoeling om de kermis te laten stoppen, maar het moet een leefbare omgeving worden voor iedereen.”

Er komt een parlementaire enquête naar de aanpak van de coronacrisis. Het voorstel werd voor de verkiezingen in de ijskast geplaatst, maar PVV-leider Wilders heeft woensdag een ruime Kamermeerderheid achter zijn voorstel om alsnog zo’n onderzoekscommissie in te stellen. Partijen moeten nu binnen vier weken aangeven welke Kamerleden deel willen uitmaken van de commissie.

Ziekenhuizen behandelen momenteel 916 mensen die het coronavirus hebben opgelopen. Dat is net iets onder het hoogste punt van dit jaar. Op 8 maart waren in totaal 927 mensen opgenomen. Dat jaarrecord kan in de komende dagen worden verbroken

Na bijna een halve eeuw broodjes pittige kip, Surinaamse eiersalade en gezond te hebben gemaakt is het voor Sonja en Henk Kwant tijd om de deuren in metrostation Weesperplein te sluiten. De 60- en 62-jarige Amsterdammers vinden het mooi geweest en de zaak, die vooral bekend was bij studenten en mensen die rondom het station werkten, wordt overgekocht: "Maar de broodjes worden nooit hetzelfde", denken vaste klanten.

Sonja was zeventien toen haar vader de zaak opzette: "Ik begon meteen met fulltime werken, en Henk kwam eerst alleen in de weekenden helpen." Na haar zeventiende liet ze haar passie nooit meer los en tot op de dag van vandaag werkte ze in V.O.F. Convencience to go. "Ik vind het heel lastig om te stoppen, want als klanten het vervelend vinden wordt dat het voor mij ook. Het is zo heerlijk om mensen terug te zien komen, speciaal voor wat wij maken."

Personeel is lastig te vinden in deze tijden, en hoewel het stel de coronapandemie doorkwam vinden ze het inmiddels tijd. "De Hapjeshoek op metrostation Waterlooplein had wel interesse", vertelt Henk. "En zo zijn we eigenlijk snel tot de conclusie gekomen dat dit de goede oplossing is. Ze blijven broodjes maken, naast hun eigen core business natuurlijk." 

Rondom het Weesperplein zit onder andere de Hogeschool van Amsterdam. "Die leerlingen komen hier meermaals per week", vertelt Henk. Sonja vult hem aan: "Ook veel mensen die bij de gemeente werken komen hier dagelijks tussen twaalf en twee om hun lunch te halen."

Onverwachts nieuws

En inderdaad, de drukte begint rond 12.30 uur groter te worden. "Ik vind het hier heerlijk, ik neem vaak kip ketjap", vertelt een dame die twee keer per week haar lunch bij de zaak haalt. "Op een gegeven moment weet je waar je moet zijn voor je broodje en dan ga je nooit meer weg." Maar voor sommige klanten komt de sluiting onverwachts, twee jongens van de HvA staan met hun mond vol tanden als ze het nieuws horen: "We zijn hier vaste klanten. De mensen maken de zaak en ze zijn zo gezellig, ze maken echt altijd een praatje."

Er was een moment dat meerdere winkels in het metrostation van het stel waren, maar toen hun eigen kinderen op komst waren, werd het te veel en hielden ze het bij hun eigen tent. Met het verkopen van de zaak komen Henk en Sonja na al die jaren eindelijk weer bovengronds: "Het zal wel even wennen zijn, het is een heel ander leven als je niet dag in dag uit in het station werkt", aldus Sonja. Maar wat ze nu gaat doen weet ze wel: "Lekker veel bij de kleinkinderen zijn."

Komende donderdag is de laatste dag voor Sonja, ze kijkt op tegen de laatste keer de sleutel omdraaien. Henk zal nog even helpen bij het overdragen van de zaak aan de nieuwe eigenaar. Een vaste klant: "Het is jammer, maar zó verdiend. Die twee hebben zo enorm hard gewerkt en verdienen die rust." 

Na bijna een halve eeuw broodjes pittige kip, Surinaamse eiersalade en gezond te hebben gemaakt is het voor Sonja en Henk Kwant tijd om de deuren in metrostation Weesperplein te sluiten. De 60- en 62-jarige Amsterdammers vinden het mooi geweest en de zaak, die vooral bekend was bij studenten en mensen die rondom het station werkten, wordt overgekocht: "Maar de broodjes worden nooit hetzelfde", denken vaste klanten.

Sonja was zeventien toen haar vader de zaak opzette: "Ik begon meteen met fulltime werken, en Henk kwam eerst alleen in de weekenden helpen." Na haar zeventiende liet ze haar passie nooit meer los en tot op de dag van vandaag werkte ze in V.O.F. Convencience to go. "Ik vind het heel lastig om te stoppen, want als klanten het vervelend vinden wordt dat het voor mij ook. Het is zo heerlijk om mensen terug te zien komen, speciaal voor wat wij maken."

Personeel is lastig te vinden in deze tijden, en hoewel het stel de coronapandemie doorkwam vinden ze het inmiddels tijd. "De Hapjeshoek op metrostation Waterlooplein had wel interesse", vertelt Henk. "En zo zijn we eigenlijk snel tot de conclusie gekomen dat dit de goede oplossing is. Ze blijven broodjes maken, naast hun eigen core business natuurlijk." 

Rondom het Weesperplein zit onder andere de Hogeschool van Amsterdam. "Die leerlingen komen hier meermaals per week", vertelt Henk. Sonja vult hem aan: "Ook veel mensen die bij de gemeente werken komen hier dagelijks tussen twaalf en twee om hun lunch te halen."

Onverwachts nieuws

En inderdaad, de drukte begint rond 12.30 uur groter te worden. "Ik vind het hier heerlijk, ik neem vaak kip ketjap", vertelt een dame die twee keer per week haar lunch bij de zaak haalt. "Op een gegeven moment weet je waar je moet zijn voor je broodje en dan ga je nooit meer weg." Maar voor sommige klanten komt de sluiting onverwachts, twee jongens van de HvA staan met hun mond vol tanden als ze het nieuws horen: "We zijn hier vaste klanten. De mensen maken de zaak en ze zijn zo gezellig, ze maken echt altijd een praatje."

Er was een moment dat meerdere winkels in het metrostation van het stel waren, maar toen hun eigen kinderen op komst waren, werd het te veel en hielden ze het bij hun eigen tent. Met het verkopen van de zaak komen Henk en Sonja na al die jaren eindelijk weer bovengronds: "Het zal wel even wennen zijn, het is een heel ander leven als je niet dag in dag uit in het station werkt", aldus Sonja. Maar wat ze nu gaat doen weet ze wel: "Lekker veel bij de kleinkinderen zijn."

Komende donderdag is de laatste dag voor Sonja, ze kijkt op tegen de laatste keer de sleutel omdraaien. Henk zal nog even helpen bij het overdragen van de zaak aan de nieuwe eigenaar. Een vaste klant: "Het is jammer, maar zó verdiend. Die twee hebben zo enorm hard gewerkt en verdienen die rust." 

De E3, wat ooit de grootste gamesbeurs ter wereld was, komt niet meer terug. De organisatie achter het jarenlang in Los Angeles gehouden evenement is het niet gelukt de vakbeurs na de coronapandemie opnieuw te organiseren. Dit komt omdat er vanuit de gamesindustrie niet genoeg interesse meer is.

Het coronavirus rukt weer op. Het aantal besmette patiënten in de ziekenhuizen is in een etmaal gestegen van bijna 800 naar bijna 900. Wat is verstandig om te doen als je denkt dat je corona hebt? Mag je met lichte klachten naar je werk, boodschappen doen, of even naar die kerstborrel?

Frits Westerkamp (65) keert niet terug als wethouder van Laren. De in Alkmaar woonachtige Westerkamp begon vlak na de verkiezingen van een jaar geleden, maar moest al snel met verlof toen bij hem longkanker werd geconstateerd. 

Westerkamp werd afgelopen oktober geopereerd. De operatie is goed verlopen, maar het herstel gaat moeizaam. Met name omdat Westerkamp na de operatie werd geteisterd door een longontsteking en corona. "Fysiek krabbel ik langzaam op, maar ik heb flink ingeleverd", laat Westerkamp weten aan de gemeenteraad.

Voor de oud-wethouder was de ziekte een grote schrik. "Mentaal blijkt de kanker toch een veel grotere impact op mij te hebben dan ik dacht. Ik merk dat deze wake-up call van veel grotere invloed op mijn mentale gesteldheid is dan ik vooraf voor mogelijk gehouden heb."

Al eerder vervangen

Westerkamp heeft daarom besloten helemaal niet meer terug te keren als wethouder. Hij werd al een tijdje vervanger door Jan den Dunnen. Het is nog niet duidelijk of hij nu langer aanblijft. 

Burgemeester Nanning Mol geeft aan Westerkamp te gaan missen als wethouder. "Frits heeft zich sinds zijn aantreden enthousiast ingezet voor ons dorp. Het gemeentebestuur is hem dankbaar voor zijn inzet en wenst hem veel sterkte met zijn herstel."

Frits Westerkamp keert niet terug als wethouder van Laren. Westerkamp begon vlak na de verkiezingen van een jaar geleden, maar moest al snel met verlof toen bij hem longkanker werd geconstateerd. 

Westerkamp werd afgelopen oktober geopereerd. De operatie is goed verlopen, maar het herstel gaat moeizaam. Met name omdat Westerkamp na de operatie werd geteisterd door een longontsteking en corona. "Fysiek krabbel ik langzaam op, maar ik heb flink ingeleverd", laat Westerkamp weten aan de gemeenteraad.

Voor de oud-wethouder was de ziekte een grote schrik. "Mentaal blijkt de kanker toch een veel grotere impact op mij te hebben dan ik dacht. Ik merk dat deze wake-up call van veel grotere invloed op mijn mentale gesteldheid is dan ik vooraf voor mogelijk gehouden heb."

Al eerder vervangen

Westerkamp heeft daarom besloten helemaal niet meer terug te keren als wethouder. Hij werd al een tijdje vervanger door Jan den Dunnen. Het is nog niet duidelijk of hij nu langer aanblijft. 

Burgemeester Nanning Mol geeft aan Westerkamp te gaan missen als wethouder. "Frits heeft zich sinds zijn aantreden enthousiast ingezet voor ons dorp. Het gemeentebestuur is hem dankbaar voor zijn inzet en wenst hem veel sterkte met zijn herstel."

Nederlanders gaven het afgelopen jaar een stuk minder uit aan online cursussen en trainingen. De totale omzet van e-learning-bedrijven kwam in het afgelopen jaar uit op €2,5 miljard. Dat was een jaar eerder nog €3,8 miljard.

Driehonderd kerstmannen en -vrouwen hebben gisteren meegedaan aan de Santa Run Dijk en Waard. Op het Coolplein in Heerhugowaard, waar het startsein werd gegeven, deed een bonte verzameling kerstmannen een warming-up op stevige muziek. Daarna was het burgemeester Maarten Poorter die de startschoten gaf voor de deelnemers van de diverse afstanden. "Wat een feest! Dit is zó Heerhugowaards."

De eerste Santa Run werd in 2015 georganiseerd door Rotary Dijk en Waard, maar door corona was zondag 'pas' de vijfde editie. In de middag stonden de kinderen centraal met een warming up en de Santa Kidsruns voor twee leeftijdscategorieën. Daarna werd het startsein gegeven voor de volwassenen. Zij konden kiezen uit de Santa Wandeltocht van 5 kilometer en de loopafstanden van 5 en 10 kilometer. Iedereen mocht zijn of haar pak houden en kreeg bij de finish een medaille. Voor alle categorieën waren er prijzen.

"Geweldig hoe dit georganiseerd wordt door de Rotary. En ook voor het goede doel, dus het is echt een topmiddag", zei burgemeester Poorter tegen mediapartner Streekstad Centraal. Jim Tesselaar van de Rotary beaamt dat. "Het aantal deelnemers is bijna verdubbeld." Voor hen geeft dat extra motivatie om uit te kijken naar volgend jaar. Ze hebben er in ieder geval al wat kerstpakken voor liggen. "We hebben er 650 gekocht, dus we weten nu al dat we het volgend jaar weer gaan organiseren."

Net als ieder jaar gaat de opbrengst van de Santa Run naar goede doelen. Deze keer zijn dat de stichtingen EHBO Heerhugowaard en Rocking Up X-mas. Voor de EHBO-stichting worden nieuwe verbandkoffers en jassen geregeld. Rocking Up X-mas zorgt ervoor dat zo'n honderd kwetsbare gezinnen in Dijk en Waard worden verrast met een kerstpakket. In dat pakket zit een luxe 3-gangen diner voor vier personen.

Het stond al jaren te verpieteren, maar de sloop van voormalig party- of cultureel centrum De Bres in Wormerveer is nu echt begonnen. Gewapend met een happer ging een sloper het gebouw te lijf. Het doet pijn aan de ogen van de Wormerveerders die hier veel herinneringen hebben liggen. Erik Smit was er jarenlang manusje van alles toen zijn vader Han en moeder Lida er werkten: "Gelukkig hoeft mijn vader dit niet meer mee te maken."

Voor de oorlog was het een verenigingsgebouw van de personeelsvereniging van voedingsbedrijf Wessanen en werden er feesten georganiseerd. Later traden er veel bekende Nederlanders op in het bijbehorende theater, zoals André van Duin, Youp van 't Hek en Willeke Alberti. 

Bijzondere condoleance

Erik: "Bassie en Adriaan hebben we gehad, de Grote Meneer Kaktus Show is geweest, net als de Mini-playbackshow van Henny Huisman. Maar ook verdrietige dingen. Wat mij echt is bijgebleven: een condoleance van een goede vriend van mij. Zijn wens was om bij het afscheid nog één keer op het toneel van De Bres te staan." 

Het was druk: "Er zijn een man of vijf, zeshonderd die avond. Er stonden auto's geparkeerd in de middenberm van de provinciale weg. Agenten kwamen eropaf om te kijken wat er aan de hand was. We hebben ze wat te drinken gegeven en vervolgens hebben ze het verkeer geregeld."

Terwijl de sloper een kwartiertje pauze neemt kijkt Elsa Damm naar de puinhoop die De Bres inmiddels is. "Het is om te huilen zoals het eruit ziet. Je zag het al jaren verloederen hoor." Ze is voorzitter van O&M Zaanstad, voorheen de Zaanse Operette Vereniging. Inmiddels is de vereniging niet meer actief, genekt door corona.  

(Tekst loopt onder de foto)

"Het was ook heel vervelend voor onze vereniging dat De Bres stopte", zegt ze. "We hebben hier altijd met veel plezier opgetreden. We hebben er heel lang gezeten, zo'n veertig jaar. Iedere week repeteerden we er en het voelde elke keer als thuiskomen. Na afloop van de repetitie bleven we vaak gezellig napraten. Ik heb er een hele gezellige tijd meegemaakt."

'Vader had sloop vreselijk gevonden'

De ouders van Erik werkten er van 1982 tot 1999. Wie toen De Bres bezocht kent Han en Lida Smit zeker. Han overleed in 2021. Erik weet zeker dat zijn vader de sloop van De Bres vreselijk had gevonden: "Hij draait zich om in z'n urn." Zelf vindt hij het ook jammer. Erik heeft zijn huidige baan te danken aan de tijd die hij als manusje van alles doorbracht in De Bres. 

Er was altijd veel activiteit met allerlei verenigingen uit de streek die over de vloer kwamen. Voor Erik was het zijn eerste kennismaking met het theater. "Ik speelde niet mee, dat vond ik niets, maar ik deed dan mee met de decorbouw en de verlichting. En ik heb nu van mijn hobby mijn werk gemaakt in het Zaantheater. Dat is eigenlijk door de ervaringen in De Bres gekomen."

Het is de bedoeling dat het gebouw binnen twee weken wordt gesloopt. Het is nog onduidelijk wat er op deze plek voor terugkomt.

Ongeveer een op de vijf Amsterdammers heeft één of meerdere honden. Maar in een stad die steeds drukker en voller wordt voorziet de gemeente een probleem: niet genoeg ruimte voor de viervoeters. Meer uitlaatplekken waar honden los mogen is een onderdeel van de oplossing. De baasjes zijn blij met de plannen, maar er blijven ook vragen of de dieren wel geschikt zijn voor de grote stad.

Overal in de stad moeten honden aan de lijn. Tenzij het speciaal staat aangegeven als losloopgebied of officiële hondenspeelplaats. En van die laatste zijn er twee in West en één in Noord. Drie in de hele stad dus. 

In de Agenda Dieren 2024-2026 schrijft de gemeente dat er te weinig veilige uitlaatplekken zijn voor honden en dat er meer losloopgebieden moeten worden gerealiseerd. Hondeneigenaren reageren positief: "Hoe meer hoe beter. Loslopen is belangrijk voor sociale contacten, spieropbouw en het is voor jezelf ook lekker om te lopen", zegt een baasje in het Vondelpark. "Dat is mooi, daar zijn we heel blij mee", aldus een ander. 

Meer bijtincidenten

De sociale contacten zijn, net als voor mensen, erg van belang voor honden. Honden die te weinig bewegen en slecht gesocialiseerd zijn ervaren meer stress en vertonen vaker afwijkend gedrag. In de stad is het aantal bijtincidenten toegenomen en de gemeente vermoed dat de sociale isolatie daar mee te maken kan hebben. 

Een ander punt is dat mensen in de coronaperiode makkelijker een hond uit het buitenland hebben gehaald, zo denkt directeur Hans Fokkens van Dierenopvang Amsterdam (DOA). "Honden die bijvoorbeeld uit Spanje of Roemenië komen zijn een hele andere leefomgeving gewend met veel meer ruimte, veel minder mensen én honden. Die honden zijn vaak minder gesocialiseerd en moeten zich in een hele korte tijd aanpassen aan de Amsterdamse drukte."

Honden wel geschikt voor de stad?

De gemeente hoopt met meer uitlaatplekken het dierenwelzijn te verbeteren, maar blijft ook de vraag stellen of Amsterdam wel een goede plek is voor honden. "Die vraag zullen we eigenaren dan ook gaan stellen in het kader van onze inzet om een betere match tussen huisdieren en eigenaar te realiseren", schreven wethouders Melanie van der Horst en Zita Pels eerder aan de gemeenteraad. 

Ook bij de Dierenopvang Amsterdam zijn er dezelfde vraagtekens. "Sommige honden passen gewoon echt niet in de stad. Een Border Collie moet vier uur per dag rennen, die kan je niet op drie hoog wegmoffelen. Denk na over; wat heb ik zo'n hond te bieden", aldus Fokkens. Wel is hij blij met de komst van nieuwe losloopplekken. 

De plannen van de gemeente moeten de komende drie jaar worden uitgerold, het college heeft voor de gehele agenda twee miljoen euro vrijgemaakt.

Heemskerker Ruben S. (23) moet 9,5 jaar de cel in voor het doodsteken van de toen 22-jarige Jaymie in januari 2021, op een drugsfeestje bij S. thuis. Hij stak zijn slachtoffer in het hart tijdens een zogenaamde bad trip. Volgens de rechter wist hij ondanks dat nog steeds deels wat hij aan het doen was.

De twee jonge mannen en nog twee van hun vrienden wilden die avond wat stoom afblazen: het was in coronatijd en er was een avondklok. In S. appartement aan de Beneluxlaan gingen ze drugs gebruiken.

Dat had een leuke avond moeten worden, maar het liep helemaal mis. Een combinatie van wodka, een joint en LSD zorgde ervoor dat S. waanideeën kreeg. Zijn vriend was 'een demon die hij snel buiten de deur moest krijgen', zei hij in politieverhoren vlak erna. In de rechtszaal trok hij zijn eigen woorden weer in twijfel.

Tekst gaat door onder het lees-ook artikel

Hogere straf dan het OM eiste

De rechter oordeelt vandaag dat S. schuldig is. 'Uit onderzoek naar de voetsporen, kleding van de verdachte en kleding van het slachtoffer blijkt dat hij degene was die heeft gestoken'. Ook heeft één van de andere vrienden de daad gezien. Daarvoor had hij het zelfs geprobeerd te voorkomen door een ander mes af te pakken en onder de bank te gooien.

Die vriend krijgt ook nog een fikse schadevergoeding, omdat S. hem eerder die avond al met zijn vuist in zijn gezicht had geslagen. De vierde vriend had op dat moment al eieren voor z'n geld gekozen en was het appartement ontvlucht.

Opvallend is dat de rechter een hogere straf heeft opgelegd dan het OM eiste. Die vroeg om 6 jaar cel, de rechter legde vandaag bijna 10 jaar op.

Toeval!?!?

Corona lijkt vaak ver achter ons te liggen, maar er komen dagelijks nog longcovidpatiënten bij. Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar de ziekte, maar de erkenning blijft schaars. Heilooër Sandra van den Hoonaard (57) heeft long covid en begeleidt lotgenoten binnen een zelfsupportgroep. 

Sandra van den Hoonaard is 57 jaar woont met haar partner in Heiloo. Haar twee kinderen zijn al uit huis. Sandra was coronapatiënt van het eerste uur en raakte in maart 2020 al besmet met het virus. Na een week corona leek Sandra op te knappen en ging door met haar leven, toch bleef de vermoeidheid terugkomen. Er volgden veel verschillende klachten, van kortademigheid tot spierpijn. 

Sandra heeft bij veel artsen aangeklopt, maar er kwam niets concreets uit. Ze kwam onder andere terecht bij de maag-lever-darmarts, die constateerde dat Sandra chronische ontstekingen had in haar darmen. Daarnaast heeft ze ook de diagnose hersenmist, wat zorgt voor vergeetachtigheid en afwezigheid. Ook heeft ze last van chronische vermoeidheid. 

Bijzondere risicofactoren

Het is vreemd dat long covid bij Sandra op veel plekken in haar lijf voelbaar is. Volgens medisch adviseur van Stichting C-support en arts Alfons Olde Loonhuis zijn er vijf mogelijke klachten verbonden aan long covid. Klachten aan het immuunsysteem, de darmfunctie, hyperimmuniteit, schade in de bloedvaatjes en aan het autonome zenuwstelsel. "Maar eigenlijk zit er ook veel overlap in deze vijf klachten en heeft alles weer met elkaar te maken", vertelt Ode Loonhuis. 

Chronische ziektes, zoals pfeiffer en Q-koorts, worden vergeleken met post covid. Volgens Alfons is het goed dat er nu eindelijk onderzoek gedaan wordt naar al deze ziektes. "We kunnen steeds meer en de komende jaren komen er veel behandelingen bij."

Volgens de cijfers van C-support hebben vrouwen vaker post covid dan mannen. Dit is volgens Alfons te verklaren, doordat vrouwen gevoeliger zijn voor ziektes die te maken hebben met het immuunsysteem. Vrouwen hebben vaker last van bindweefselproblemen. "Misschien heeft het ook te maken met dat vrouwen meer taken tegelijkertijd kunnen en doen en daardoor altijd meer tegen hun maximale inspanning aanlopen", legt Alfons uit. 

Toch zijn al deze verklaringen enkel gebaseerd op gedachten. Wetenschappelijk gezien is het nog niet bewezen. "Gelukkig komt er nu veel mankracht om hier onderzoek naar te doen. Ook andere chronische ziektes nemen we daarin mee", zegt Ode Loonhuis. "We weten nu dat je het bij veel ziektes geldt, dat het niet uit je lichaam is als je 'genezen' bent en dat iets als covid de ziekte weer kan aanwakkeren."

3,5 jaar later is long covid nog steeds een groot onderdeel van Sandra's leven en heeft ze talloze behandelingen gehad. Ook de alternatieve behandelingen heeft ze geprobeerd. Alles wat op haar pad kwam om haar beter te maken heeft Sandra met beiden handen aangepakt. "Het enige medicijn wat echt lijkt te helpen is rust", zegt ze.

Sandra was begonnen aan een nieuwe baan, maar ze is in oktober vorig jaar wegens ziekte gestopt. Inmiddels zit ze een jaar lang in de ziektewet. Nu Sandra is gestopt met werken gaat het beter met haar. "Op advies van mijn ergotherapeut neem ik overdag rustpauzes. Dan lig ik met mijn ogen dicht op een plek waar het helemaal stil is. Ook mediteer ik veel. Dat helpt." Daarnaast wandelt Sandra iedere dag een uur buiten. Ook dat doet haar gezondheid deugd. "Inmiddels kan ik weer beter voor mezelf zorgen en kleine klusjes doen in huis."

Andere helpen

Toen Sandra stopte met haar kantoorbaan, op de studentensupport bij een onderwijsinstituut, startte ze met het begeleiden van supportgroepen voor andere post-covidpatiënten. "De deelnemers gaan met elkaar in gesprek, wat hun bezighoudt in het dagelijks leven. Mijn taak is om te zorgen dat het goed verloopt en dat mensen zich veilig voelen om hun verhaal te delen."

De groepen zijn divers en uiteenlopend in leeftijd. Volgens Sandra is vooral belangrijk dat iedereen hun eigen verhaal kan vertellen. "Mensen komen ook met vragen, van eenzaamheid tot zelf klusjes doen. Daar help ik ze bij."

Ondersteuning

Om longcovidpatiënten extra ondersteuning te bieden is C-support in het leven geroepen. Minister Kuipers heeft miljoenen vrijgemaakt om onderzoek te doen naar de ziekte. Toch is het volgens woordvoerder van C-support, Margot van Bergen, belangrijk dat er ook aandacht is voor erkenning. "Onbekend maar onbemind. Het is belangrijk dat artsen kennis krijgen, zodat ze de ziekte ook beter kunnen herkennen."

C-support ondersteunt de patiënten ook in hun bijdrage aan de maatschappij. "Het is voor iedereen belangrijk om zich nuttig te voelen en een rol te hebben in het leven. Je hoopt dus dat je mensen de mogelijkheid kan bieden een functie te geven in onze maatschappij." Wel erkent van Bergen dat dit niet voor iedereen geldt en dat sommigen echt te ziek zijn. 

Er komen iedere maand nog steeds nieuwe long covidpatiënten bij. Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar de ziekte, maar de erkenning blijft schaars. Heilooër Sandra van den Hoonaard (57) heeft post covid en begeleidt lotgenoten binnen een zelfsupportgroep. 

Sandra van den Hoonaard is 57 jaar woont met haar partner in Heiloo. Haar twee kinderen zijn al uit huis. Sandra was coronapatiënt van het eerste uur en raakte in maart 2020 al besmet met het virus. Na een week corona leek Sandra op te knappen en ging door met haar leven, toch bleef de vermoeidheid terugkomen. Er volgden veel verschillende klachten, van kortademigheid tot spierpijn. 

Sandra heeft bij veel artsen aangeklopt, maar er kwam niets concreets uit. Ze kwam onder andere terecht bij de maag-lever-darmarts, die constateerde dat Sandra chronische ontstekingen had in haar darmen. Daarnaast heeft ze ook de diagnose hersenmist en last van chronische vermoeidheid. 

Bijzondere risicofactoren

Het is vreemd dat long covid bij Sandra op veel plekken in haar lijf voelbaar is. Volgens medisch adviseur van Stichting C-support en arts Alfons Olde Loonhuis zijn er vijf hypotheses verbonden aan long covid. Het immuunsysteem, de darmfunctie, hyperimmuniteit, schade in de bloedvaatjes en het autonome zenuwstelsel. "Maar eigenlijk zit er ook veel overlap in deze vijf hypotheses en heeft alles weer met elkaar te maken", vertelt Ode Loonhuis. 

Chronische ziektes, zoals pfeiffer en Q-koorts, worden vergeleken met post covid. Volgens Alfons is het goed dat er nu eindelijk onderzoek gedaan wordt naar al deze ziektes. "We kunnen steeds meer en de komende jaren komen er veel behandelingen bij."

Volgens de cijfers van C-support hebben vrouwen vaker post covid dan mannen. Dit is volgens Alfons te verklaren, doordat vrouwen gevoeliger zijn voor ziektes die te maken hebben met het immuunsysteem. Vrouwen hebben vaker last van bindweefselproblemen. "Misschien heeft het ook te maken met dat vrouwen meer taken tegelijkertijd kunnen en doen en daardoor altijd meer tegen hun maximale inspanning aanlopen", legt Alfons uit. 

Toch zijn al deze verklaringen enkel gebaseerd op gedachten. Wetenschappelijk gezien is het nog niet bewezen. "Gelukkig komt er nu veel mankracht om hier onderzoek naar te doen. Ook andere chronische ziektes nemen we daarin mee", zegt Ode Loonhuis. "We weten nu dat je het bij veel ziektes geldt, dat het niet uit je lichaam is als je 'genezen' bent en dat iets als covid de ziekte weer kan aanwakkeren."

3,5 jaar later is long covid nog steeds een groot onderdeel van Sandra's leven en heeft ze talloze behandelingen gehad. Ook de alternatieve behandelingen heeft ze geprobeerd. Alles wat op haar pad kwam om haar beter te maken heeft Sandra met beiden handen aangepakt. "Het enige medicijn wat echt lijkt te helpen is rust", zegt ze.

Sandra was begonnen aan een nieuwe baan, maar ze is in oktober vorig jaar wegens ziekte gestopt. Inmiddels zit ze een jaar lang in de ziektewet. Nu Sandra is gestopt met werken gaat het beter met haar. "Op advies van mijn ergotherapeut neem ik overdag rustpauzes. Dan lig ik met mijn ogen dicht op een plek waar het helemaal stil is. Ook mediteer ik veel. Dat helpt." Daarnaast wandelt Sandra iedere dag een uur buiten. Ook dat doet haar gezondheid deugd. "Inmiddels kan ik weer beter voor mezelf zorgen en kleine klusjes doen in huis."

Andere helpen

Toen Sandra stopte met haar kantoorbaan, op de studentensupport bij een onderwijsinstituut, startte ze met het begeleiden van supportgroepen voor andere post-covidpatiënten. "De deelnemers gaan met elkaar in gesprek, wat hun bezighoudt in het dagelijks leven. Mijn taak is om te zorgen dat het goed verloopt en dat mensen zich veilig voelen om hun verhaal te delen."

De groepen zijn divers en uiteenlopend in leeftijd. Volgens Sandra is vooral belangrijk dat iedereen hun eigen verhaal kan vertellen. "Mensen komen ook met vragen, van eenzaamheid tot zelf klusjes doen. Daar help ik ze bij."

Ondersteuning

Om long-covidpatiënten extra ondersteuning te bieden is C-support in het leven geroepen. Minister Kuipers heeft miljoenen vrijgemaakt om onderzoek te doen naar de ziekte. Toch is het volgens woordvoerder van C-support, Margot van Bergen, belangrijk dat er ook aandacht is voor erkenning. "Onbekend maar onbemind. Het is belangrijk dat artsen kennis krijgen, zodat ze de ziekte ook beter kunnen herkennen."

C-support ondersteunt de patiënten ook in hun bijdrage aan de maatschappij. "Het is voor iedereen belangrijk om zich nuttig te voelen en een rol te hebben in het leven. Je hoopt dus dat je mensen de mogelijkheid kan bieden een functie te geven in onze maatschappij." Wel erkent van Bergen dat dit niet voor iedereen geldt en dat sommigen echt te ziek zijn. 

Corona behoort niet langer tot de belangrijkste doodsoorzaken in Nederland. Dat blijkt uit onderzoek van het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Opmerkelijk is ook dat de totale coronasterfte tussen 2020 en 2022 hoger lag dan de oversterfte. In de periodes dat de oversterfte niet geheel door corona-overlijdens verklaard kon worden, speelden mogelijk de langetermijneffecten van het virus een rol.

In de stromende regen reden Haarlemmermeerse boeren gisteravond voor de vijfde keer met feestelijk verlichte trekkers door de gemeente. "Her en der knetteren de stopcontacten een beetje, dus we hebben ze even omgedraaid."

De tocht trekt ieder jaar weer meer deelnemers en zelfs bakken met regen waren geen reden om thuis te blijven. "Gelukkig zitten wij droog. Er zijn er ook een paar zonder cabine, die zullen het wat zwaarder hebben", vertelt deelnemer Mika gisteravond tegen NH-verslaggever Celine Sulsters. 

Opvallend veel jonge kerels rijden vandaag mee. Deelnemer Derek legt uit waarom: "Iedereen is erbij en het is ook leuk voor de inwoners. Voor iedereen die met dit grauwe weer thuiszit maken we er toch een feestje van." 

De organisatie heeft dan ook goed uitgedacht welke plekken de verlichte trekkers in Beinsdorp, Lisserbroek, Abbenes, Nieuw-Vennep, Hoofddorp, Vijfhuizen, Cruquius en Zwaanshoek aan zullen doen. "We gaan bijvoorbeeld langs verzorgingshuizen", vertelt organisator Niels Könst van AJK Haarlemmermeer.

'Boeren steunen'

"We zijn begonnen na de boerenprotesten om iets positiefs te laten zien", legt hij uit. "In de coronaperiode merkten we dat we een glimlach op het gezicht van mensen toveren als we langsrijden."

Het bezoekje van de boeren wordt inderdaad gewaardeerd blijkt uit de vele Haarlemmermeerders die met paraplu's langs de kant staan. "De boeren hebben dit jaar weer hard gewerkt en zo laten we zien dat we ze steunen", zegt een van hen.

Samen met de klas bewegen en praten over gevoelens en problemen. Op het Tabor College D'Ampte in Hoorn krijgen leerlingen speciaal les om de groepsdynamiek te verbeteren en het welzijn van leerlingen te vergroten. Ze merken daar dat leerlingen meer individuele problemen hebben, wat zich weer uit in problemen in de groep. 

Veel leerlingen kampen met mentale problemen en vertragingen op school, met dank aan de coronacrisis. Dat blijkt uit een voortgangsreportage die het kabinet vorige week naar de Tweede Kamer heeft gestuurd. 

Kim Schouten-Entius, heeft KIC (Kracht In Controle) opgericht op het Tabor College d'Ampte in Hoorn. KIC is een lesprogramma dat zich richt op het sociaal welbevinden binnen een school. Volgens Kim hadden leerlingen voor corona al te maken met problemen, maar tijdens de pandemie is dit verergerd en zichtbaarder geworden. "Er is meer individuele problematiek, wat zich vervolgens uit in problemen in de groep. Leerlingen vinden het lastig om met elkaar te praten over problemen of conflicten, dit doen ze liever online." 

Tijdens de KIC trainingen gaan kinderen juist met elkaar in gesprek over bepaalde onderwerpen en problemen. "In plaats van dat ik of andere KIC-begeleiders ze de les leert, geven ze elkaar advies en hulp. Van leeftijdsgenoten nemen ze sneller dingen aan en zo leren ze hoe ze op elkaar moeten reageren." 

De twaalfjarige Ali vindt het goed dat er KIC lessen worden gegeven op zijn school. "We spelen spelletjes met elkaar en praten over hoe we ons voelen. Zelf heb ik geen problemen of word ik niet gepest, maar de les is denk ik wel fijn voor kinderen die gepest worden of niet lekker in hun vel zitten." 

Effect telefoongebruik

Waar Kim zich misschien nog wel meer zorgen over maakt zijn de telefoons, die niet meer weg te denken zijn uit het dagelijks leven. "Ik denk dat dit een enorme druk oplevert bij leerlingen. Zij kunnen de telefoon niet even aan de kant schuiven, want als ze niet snel genoeg reageren krijgen ze berichten als: 'Wat is dit, wil je mijn vriendin niet meer zijn, want je reageert niet?' Ik denk dat dit ontzettend veel stress geeft aan jongeren."

Op het Tabor College d'Ampte mogen de leerlingen hun telefoon niet meenemen in het lokaal, die moeten in de lockers blijven. Alsnog heeft de mobiele telefoon veel invloed binnen de school en in de lessen. "Er ontstaan online problemen, buiten de les, die hier in de les opgelost moeten worden. Soms zet ik mensen bij elkaar in een groepje en dan is er onderling een hele rare wending. Dan vraag je hiernaar en ontstaan er discussies over vervelende gesprekken die online hebben plaatsgevonden." 

Directeur van het Tabor College d'Ampte in Hoorn, Stef Macke, merkt dat veel leerlingen opnieuw moeten leren hoe ze met elkaar om moeten gaan. "Wat kan je wel of niet doen? Hoe ga je met elkaar om? Dit soort basisregels zijn veel kinderen tijdens de pandemie kwijtgeraakt en deze moeten ze vrijwel opnieuw leren."

Het programma KIC helpt volgens de directeur hierbij enorm. "Als er iets speelt in een groep kunnen we hier door middel van KIC meteen aandacht aan besteden. Zo krijgen kinderen die last hebben van gevolgen van de corona-periode, de aandacht die ze nodig hebben."

Zorgen om de toekomst

Om de toekomst van middelbare scholieren heeft Kim grote zorgen. "Er moet wat veranderen aan de manier hoe er onderwijs gegeven wordt. We hebben te maken met een personeelstekort en de problematiek onder leerlingen stijgt. Om de problematiek van leerlingen op te lossen, heb je tijd en aandacht nodig." 

Scholen krijgen momenteel geld van het kabinet om de gevolgen van de corona-crisis voor leerlingen op te vangen. In 2024 loopt deze regeling af. "Er moet hier op een hoger niveau over nagedacht worden, want als we zo doorgaan wordt het heel ingewikkeld voor scholen." 

De spanning is om te snijden bij Martin Wallenburg, zijn vriendin en hun 12-jarige zoon. Door een afschuwelijke samenloop van omstandigheden, een opeenstapeling van ambtelijke fouten en een verloren rechtszaak moeten ze twintig december hun huis verlaten. Ze moeten 500 meter verderop in een ander huis te gaan wonen en dat terwijl een verhuizing voor zijn vriendin zowel fysiek als mentaal niet mogelijk is. 

De gemeente Blaricum, artsen, de advocaat van Martin en zelfs de school van de zoon van zijn vriendin. Ze doen er alles aan om ervoor te zorgen dat de rust in het gezin kan weerkeren door een gedwongen verhuizen te voorkomen. 'Klemmende beroepen', 'brieven' en 'smeekbedes' zijn in grote getale bij woningbouwstichting Gooi & Omstreken binnengekomen, maar deze is onverbiddelijk. Ze houden zich vast aan de uitspraak van de rechter: Martin heeft geen recht op de woning en hij moet eruit. 

Martin vecht als een leeuw voor zijn familie en grijpt elke strohalm aan om ervoor te zorgen dat na jarenlange ellende het gezin eindelijk rust kan krijgen. "Ik ben radeloos."

Contract geweigerd

Het verhaal van Martin leest als een slechte thriller. In januari 2018 overlijdt zijn moeder, waarna hij mantelzorger wordt voor zijn toen al zieke vader. In 2019, toen zijn huwelijk verslechterde, is hij bij zijn vader in gaan wonen. Zijn vader vraagt 'medehuurderschap' aan bij Woningbouwstichting Gooi & Omstreken (G&O) in Hilversum. De benodigde documentatie wordt opgestuurd, maar de zieke Wallenburg sr. blijkt de documenten te zijn vergeten in te dienen. De stichting trekt niet aan de bel en de contactpersoon gaat uit dienst bij G&O zonder het dossier over te dragen.

Wallenburg sr. komt in 2022 te overlijden aan zijn aandoening COPD. Na het overlijden van zijn vader probeert Martin het huurcontract van het huis voort te zetten, maar dit wordt geweigerd door de woningstichting.

Martin krijgt ondertussen een nieuwe vriendin. Ook zij heeft een zware periode achter de rug. Hij helpt haar financieel en ondersteunt haar in de nasleep van de toeslagen-affaire waar ze slachtoffer van is en wat haar veel schulden heeft bezorgd. Door de corona-pandemie en energiecrisis wordt haar situatie nog moeilijker, wat leidt tot (stress)gezondheidsproblemen voor haar en haar zoon. 

Het ontbreken van een formele huurovereenkomst is in die situatie geen prioriteit voor het gezin. "We waren aan het overleven", zegt Martin over die tijd.

Ongeval

Op 23 juni 2023 raakt het gezin betrokken bij een zeer ernstig verkeersongeval in Frankrijk. Martin's vriendin loopt hierbij ernstig letsel op waaronder meerdere breuken in het aangezicht en blijvende blindheid aan haar linkeroog. Daarnaast heeft ze op drie plekken haar nek gebroken en verplaatst ze zich in een rolstoel.

Elk moment kan ze worden opgeroepen voor een nieuwe operatie en dat terwijl ze eigenlijk dozen moet inpakken, want over een anderhalve week moet ze het huis verlaten. Niet alleen zij, maar ook haar 12-jarige zoon heeft een stabiele thuisbasis nodig. Dit wordt bevestigd door de basisschool in Hilversum waar de jongen naar school gaat. "Het gaat nu net weer beter met hem", laat de school weten. "Een verhuizing en de spanningen in het gezin daaromheen doen hem geen goed."
De gemeente Blaricum is op de hoogte van de situatie en heeft geprobeerd te bemiddelen en de helpende hand te bieden, maar tot nu toe biedt de woningstichting geen oplossing en dringt nog altijd aan op een verhuizing.

De arts van Martin's vriendin heeft een psychologisch rapport laten opmaken en dat naar de woningstichting G&O gestuurd om hen van de ernst van de situatie te doordringen. In het rapport valt te lezen: "Het handhaven van hun huidige woonadres is essentieel voor het
psychisch welzijn en de algehele gezondheid van mevrouw.
De continuïteit van haar behandeling en de stabiliteit van haar woonsituatie zijn van vitaal belang voor haar herstel. Haar sociale netwerk, inclusief de ondersteuning van buren en kennissen, is een integraal onderdeel van haar revalidatieproces."

Ook Boris Stalpers, de advocaat van Martin, is zeer betrokken bij zijn cliënten: "Deze mensen hebben na een gegrond verklaard bezwaar een urgentie gekregen. Juridisch gezien hebben ze dus hun toewijzing gekregen en valt er niets meer te procederen. Maar een urgentie geeft hen alleen een recht op een nieuwe woning, ze kunnen er niet mee afdwingen dat de woningcorporatie ze in hun huidige woning laat blijven. Daar zit het probleem: van de psycholoog en de adviescommissie tot de gemeente; door iedereen wordt erkend dat de situatie zeer schrijnend is, en dat het beter zou zijn om deze mensen niet tot verhuizing te dwingen."

Onbegrijpelijk

"Persoonlijk vind ik het onbegrijpelijk dat de woningcorporatie ondanks bemiddeling door de gemeente en ondanks al deze rapporten van professionals zo erg vasthoudt aan een verhuizing. Nota bene naar een woning drie straten verder, van dezelfde woningcorporatie, terwijl de urgentie die deze mensen hebben hen ook zou toestaan op het huis te reageren waar ze nu al in zitten. Dit alles verandert niet dat de woningcorporatie niet gedwongen kan worden ze te laten zitten; mijn cliënten kunnen enkel hopen op een menselijke maat."

Woonbond

Ook de Woonbond, de belangenorganistie voor huurders in Nederland, vindt de situatie zeer pijnlijk. "Meestal laat een verhuurder in dit soort situaties haar 'sociale gezicht' zien", laat een woordvoerder van de bond desgevraagd weten. Daardoor komen dit soort huurgeschillen dan ook weinig voor. Bij de bond is dit jaar slechts één ander vergelijkbaar geval bekend geworden. "Het zou Gooi & Omstreken sieren als ze er voor zouden zorgen dat een uitzetting niet nodig is."

De redactie van NH Gooi heeft uitgebreid contact gehad met woningstichting G&O, zowel schriftelijk als telefonisch. In onze laatste e-mail stelden we de vraag waarom G&O zo aandringt op een verhuizing van het gezin naar een woning die 500 meter verder ligt van de huidige woning. Is dit niet lood om oud ijzer? De woordvoerder namens de woningbouwstichting gaf ons de volgende schriftelijke reactie: "We zijn vanuit G&O hiermee intensief bezig. We hebben zowel contact met de bewoners als de gemeente en de situatie heeft dan ook onze volledige aandacht."

Het linnen wordt gestreken, de glazen extra gepoleerd en de tafellopers worden bijna uitgerold. Mensen lijken het koken thuis zat te zijn, want de restaurants in Noord-Holland zitten tot de nok vol met kerst. 

Een rondje bellen maakt al gauw duidelijk dat als je nu nog een tafel wil boeken, je waarschijnlijk houten bek hebt. Een paar restaurants hebben nog een enkele tafel vrij, maar grote groepen is in veel gevallen niet meer mogelijk. "Eigenlijk sinds eind november al niet meer", laten meerdere restaurants weten. De eerste reserveringen stroomden begin oktober al binnen.

Vorig jaar bleek uit cijfers van restaurantboekingsite Bookdinners dat mensen massaal uiteten gingen. De boekingen stonden toen weer gelijk aan 2019, het jaar voor corona. Het lijkt erop dat dit jaar ook een topkerst gaat worden voor ondernemers. 

Leon van Bourgonje, eigenaar van De Eendracht in Alkmaar, heeft er al zin in. De eerste voorbereidingen zijn direct na het kerstdiner van vorig jaar al begonnen, en nu is het wel even aanpoten. "Maar ik heb geen stress. Ik ben paplepel-horeca, dus ik ben niet anders gewend."

De Eendracht in Alkmaar, Herberg Jan in Heiloo en Nozems in Den Helder hebben in ieder geval één ding gemeen: "Er staat een goed stuk wild op de kaart." Volgens hen hoort dat op de kaart tijdens kerst. Veel restaurants hebben ook voor de vegetariër genoeg opties. "Dat is wel echt wat we blijven zien en niet meer weggaat: vegetarisch eten."

Het totaalplaatje

Wat een goed kerstdiner een goed kerstdiner maakt, is volgens Bourgonje het totaalplaatje. Volgens hem moet de setting goed zijn, de tafels mooi opgedekt, mooie wijnen aangepast op het gerecht en natuurlijk: gezelligheid. "Het personeel gaat ook in hun eigen mooiste kleding. Ook voor ons is dit een feestje."

Gasten komen tijdens kerst voor iets extra's, zegt Mats Kroon van Herberg Jan. "Ze willen iets speciaals. Seizoensgebonden, warme gerechten. Met een goede rode portsaus bijvoorbeeld."

In het verzinnen, organiseren en goed laten verlopen van een kerstdiner zit maanden van voorbereiding. "Kerst is een teamprestatie, zonder hun ben ik nergens. Er is een enorme inzet geleverd door iedereen en dat is echt mooi", aldus Bourgonje. 

Covid doet een Van Nieuwkerkje

Voor een bevriende horecaondernemer schreef Adyen-oprichter Arnout Schuijff tien jaar geleden een eenvoudige applicatie waarmee kon worden bijgehouden wat hij dagelijks verkocht. „Tijdens de coronalockdown verveelde ik me en heb ik er wat functionaliteit aan toegevoegd. Dat is een beetje uit de hand gelopen.”

Spijt en verontschuldigingen. Het zijn geen woorden die direct geassocieerd worden met de voormalige Britse premier Boris Johnson. Maar hij maakte er veelvuldig gebruik van tijdens zijn verhoor over de Britse reactie op de coronapandemie. „We deden onze best, maar maakten desondanks veel fouten”, aldus een zeldzaam nederige Johnson.

In coronajaar 2021 was het gemiddelde besteedbaar inkomen van agrarische huishoudens €81.800 per jaar, blijkt uit cijfers van het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS). Dat is bijna het dubbele van het gemiddelde inkomen van alle huishoudens in Nederland, in 2021 was dat €48.500.

Tijdens de coronacrisis zijn extra veel Amsterdammers aan de slag gegaan als vrijwilliger. Maar nu de pandemie voorbij is en het normale leven weer is hervat, zijn ook de vrijwilligersaanmeldingen gedaald. En dus kan de Vrijwilligers Centrale Amsterdam (VCA) wel wat vers bloed gebruiken. "Nu doet 33% vrijwilligerswerk, het zou fijn zijn als dat weer naar 39% stijgt." 

Met meer dan 1000 vacatures die nu open staan, is er behoefte aan een nieuwe golf van vrijwilligers. Vrijwilligerswerk is er in alle soorten en maten. Van penningmeester en fotograaf tot leesmoeder of leesvader. “Je kunt het zo breed niet bedenken of je kunt het doen als vrijwilliger", legt Eline Gelderblom van de VCA uit. "Je kan al voor twee uur per week gemiddeld een maatje worden van iemand die jouw hulp goed kan gebruiken. En er zijn zelfs vacatures voor één dag." 

Bij de VCA draait het niet alleen om het invullen van vacatures. Het gaat om het ontdekken van vrijwilligerswerk dat écht bij je past. Gelderblom en haar team willen graag zien dat mensen werk doen dat hun hart sneller doet kloppen. Zo ontstaan er gemakkelijker verbindingen met bedrijven die dezelfde passie delen en is er een grotere kans op succes.

Hoewel er een lichte daling is van het aantal vrijwilligers in de stad, benadrukt ze ook haar dankbaarheid voor iedereen die zich nu al inzet. "Vrijwilligers verlichten letterlijk onze stad. Als we samen de lasten dragen, dan is het veel beter te doen!"

Willemien is één van de vele duizenden Amsterdammers vrijwilligers. Met de FIXbrigade isoleert ze huizen in Oost en in de binnenstad om de energiearmoede te bestrijden. “We doen dit werk gratis. Voor de mensen die het echt het hardst nodig hebben. Het werk zelf is heel erg leuk, want je bent lekker bezig met je handen", vertelt Willemien. Maar het mooist aan haar werk vindt ze de dankbaarheid die ze krijgt van de mensen bij we ze over de vloer komt.

Het aantal coronapatiënten is fors aan het toenemen. Is dat een zorgelijke zaak of valt het allemaal wel mee? ,,Tijdens de afgelopen koude periode zijn mensen meer bij elkaar gaan zitten.”

Het aantal coronapatiënten is fors aan het toenemen. Is dat een zorgelijke zaak of valt het allemaal wel mee? „Tijdens de afgelopen koude periode zijn mensen meer bij elkaar gaan zitten.”

Tegen vier mannen die zich in de beginfase van de coronapandemie schuldig zouden hebben gemaakt aan oplichting met mondkapjes en witwassen zijn woensdag straffen geëist tot twintig maanden cel. Voor de rechtbank op Schiphol verweet de aanklaagster de verdachten „misbruik te hebben gemaakt van een mondiale crisis, waarin een tekort was aan mondkapjes.”

Uitbreiding van de dierenhulpregeling voor minima-gezinnen, een waardig leven bieden aan proefdieren en een duidelijker protocol voor wat er met je hond gebeurt als hij iemand heeft gebeten. Het zijn een paar van de punten in de Agenda Dieren 2024-2026 van de gemeente. Om de doelstellingen die daarin staan te behalen, heeft het college twee miljoen euro vrijgemaakt.

"Amsterdam staat voor een diervriendelijke stad. In 2019 werden we zelfs tot diervriendelijkste 
gemeente verkozen", zo staat in het voorwoord van het rapport, geschreven door de wethouders Pels (Dierenwelzijn) en Van der Horst (Biodiversiteit). Toch was een nieuwe Agenda Dieren nodig, staat in het rapport. "Steeds vaker worden dieren gehumaniseerd en proberen we kwesties ook vanuit het standpunt van het dier te bekijken."

Meer konijnen gedumpt

Volgens de gemeente zorgt dat voor meer regelgeving, maar ook voor veel nieuwe vragen. "De ambities uit de Agenda Dieren 2015-2022 waren dan ook niet meer volledig toereikend. Het college besloot daarom tot een nieuwe Agenda Dieren met aandacht voor dierenwelzijn en de leefgebieden van alle dieren in de stad." De gemeente deelt dieren op in vier categorieën: gezelschapsdieren, vee, wilde dieren en dieren in sport, ontspanning en onderzoek. 

Met betrekking tot gezelschapsdieren, waar huisdieren onder vallen, zie de gemeente een trend die het als zorgelijk typeert. "Steeds meer horen we over het dumpen van dieren, met name konijnen", staat in het rapport. "De vraag rijst of de verzorging van huisdieren nog voor iedereen te doen is.  Bijvoorbeeld omdat we nu na corona weer naar werk en school kunnen." 

Uitbreiden regeling minima

Volgens de gemeente is 'een mismatch tussen eigenaar en dier' een belangrijke oorzaak van het toenemend aantal gedumpte dieren. Om dit te verbeteren verlangt de gemeente van het Rijk regulering van verkoop op Marktplaats, regels voor een zorgvuldige matchingsplicht en een zorgverzekeringsplicht voor huisdieren, zoals die ook voor mensen geldt. Maar de gemeente kijkt ook naar zichzelf. Zo wil het onder meer de communicatie over gedragstherapeuten voor dieren verbeteren.   

Eerder al kwam de gemeente met de ADAM-regeling, oftewel dierenhulp aan minima. Amsterdammers met een laag inkomen worden zo geholpen als de kosten voor de dierenarts hoog oplopen. Nu worden de mogelijkheden voor uitbreiding van het aantal dierenartspraktijen bij die regeling verkend. Per jaar gaat er de komende jaren 400.000 euro naar het uibreiden van de ADAM-regeling

Een ander doel van de gemeente is het aantal bijtincidenten met honden verminderen. "In Amsterdam zien we een stijging van (dreigende) bijtincidenten. Vermoedelijk door een toename van huisdieren sinds covid-19 en de aanschaf van jonge honden die tijdens corona onvoldoende gesocialiseerd zijn." De gemeente zegt bij bijtincidenten te handhaven, bijvoorbeeld door een waarschuwing, een boete of inbeslagname. Wanneer tot welk van deze interventies wordt overgegaan staat niet in het rapport. 

"Ook onvoldoende socialisering van honden of te weinig beweging door te weinig goede uitlaatplekken, kan problemen opleveren voor dierenwelzijn. Om onze doelstellingen waar te kunnen maken moeten we dus een aantal belangrijke stappen zetten."  De gemeente laat weten daarom aan meer veilige uitlaatplekken voor honden te werken. "Toch blijft het met de toenemende verdichting de vraag of de stad een goede plek is voor honden. Die vraag zullen we eigenaren dan ook gaan stellen in het kader van onze inzet om een betere match tussen huisdieren en eigenaar te realiseren."

Vissenwelzijn vaker gespreksonderwerp

Verder heeft de gemeente de huurovereenkomst visrecht met hengelsportverenigingen aangepast. Zo moeten de vissers streven naar het beëindigen van het dieronvriendelijk gebruik van weerhaken op Amsterdamse wateren. "Vissen verdienen onze zorg. Het zijn voelende wezens en ze hebben een intrinsieke waarde", staat in het rapport. "Gelukkig is vissenwelzijn steeds vaker onderwerp van gesprek, vooral in wetenschappelijk onderzoek, maar ook in de samenleving. Er is steeds meer bekend over intelligentie, pijn
angst en stress bij vissen en andere waterdieren."

Waardig leven voor proefdieren

Ook een waardig leven voor 'overgebleven' proefdieren vindt de gemeente belangrijk. De gemeente zegt het programma van het Rijk om het landelijk gebruik van proefdieren te verminderen te steunen. "De gemeente heeft geen bevoegdheid om nadere richtlijnen te maken voor het gebruik van proefdieren. 
Met name omdat de belangen rondom dit thema die van onze lokale samenleving overstijgen."

Wel wil Amsterdam zich lokaal inzetten voor dieren die ‘over’ blijven na onderzoek. Dan gaat het om gefokte dieren die uiteindelijk niet als proefdier zijn ingezet of aan proefdieren die na onderzoek niet structureel lijden en dus nog een waardig leven kunnen hebben. Daarover gaat de gemeente afspraken maken met dierproefinstituten, staat in het rapport. 

De wereldwijde luchtvaartindustrie zal volgend jaar naar verwachting een recordaantal van 4,7 miljard passagiers vervoeren. Dat stelt de internationale luchtvaartorganisatie IATA. Daarmee zou het oude record van 4,5 miljard passagiers uit 2019, het jaar voor de coronapandemie, worden verbroken.

De politie Amstelveen roept hondenbezitters op om hun honden in het Amsterdamse Bos aan de lijn te houden in de niet-losloopgebieden. Volgens de politie neemt het aantal incidenten in het bos toe. Zo verdronk er in november een Schotse hooglander in de Nieuwe Meer na een aanval van een loslopende hond.  

"Helaas denken veel mensen dat de hond overal los mag lopen in het bos", schrijft de politie op Facebook. "Dit geldt enkel op de daartoe aangewezen plekken." Verder verzoekt de politie hondenbezitters die hun hond 'niet voldoende onder controle hebben', hun huisdier ook in losloopgebieden aan te lijnen. "De eigenaar van de hond moet namelijk altijd zijn of haar hond kunnen terugroepen. Is dit niet het geval, dan moet je hond aangelijnd blijven."

Strafbaar feit

Honden blijven volgens de politie 'dieren met een jacht-, speur-, of drijfinstinct', waardoor ze op onverwachte momenten achter mensen of beesten aan kunnen gaan. "De gevolgen zijn soms niet van tevoren te overzien en mogelijk maak je je hierdoor dan ongewild schuldig aan een strafbaar feit."

De aanlijnplicht voor honden in grote delen van het bos geldt al tien jaar. Sinds corona is het volgens de politie drukker in het bos, waardoor ook het aantal incidenten met honden toeneemt. Vorige maand deden de boswachters van het bos al een vergelijkbare oproep als de politie nu. Directe aanleiding was de dood van een Schotse hooglander, die door een hond de Nieuwe Meer in werd gejaagd en verdronk.  

De boswachters plaatsten onlangs al nieuwe borden en deelde flyers uit aan bezoekers van het bos. Ook worden mensen actief aangesproken op hun gedrag. Vanwege het toenemend aantal incidenten wordt bovendien het hondenbeleid in het bos herzien. Wat dat in gaat houden is nog niet duidelijk. 

Ziekenhuizen zien sinds een paar dagen ineens weer veel coronapatiënten binnenkomen. Het totale aantal opgenomen patiënten is sinds vrijdag met meer dan honderd gestegen. Ook in het rioolwater zijn de laatste tijd weer meer virusdeeltjes te vinden.

Een EU-land mag tijdens een epidemie zoals de coronapandemie plezierreizen naar een buitenland met een groot besmettingsgevaar verbieden. Ook mag een lidstaat reizigers opleggen om zich te laten testen of in quarantaine te gaan, oordeelt het Europees Hof van Justitie. Maar de regels moeten dan wel echt nodig, duidelijk, eerlijk en goed onderbouwd zijn, tekent de hoogste Europese rechter aan.

De onlineaankopen zijn weer terug op het niveau van tijdens de coronacrisis. Bijna acht op de tien mensen winkelde afgelopen jaar online, meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek (CBS). Dat is iets meer dan vorig jaar. Kaartjes voor een concert of het theater blijken populairder, eten bestellen juist wat minder.

Drie ‘coronaverdachten’ staan vandaag voor de rechter in Alkmaar. Alle drie deden ze iets wat toentertijd niet mocht; in een groepje over straat, bier drinken met vrienden of rond middernacht nog naar buiten. De rechter is mild. “Het is alweer drie jaar geleden.”

Eindelijk weer een avondje met vrienden doorbrengen, dacht de achttienjarige M. uit Den Oever in januari 2021. Al maanden zat ze binnen. Met school was ze gestopt, ze zat slecht in haar vel. Bier drinken in de schuur van een van haar vrienden zou haar goed doen. Totdat de politie op de deur bonsde. De agenten telden twaalf stoelen en gaf iedereen een boete van 95 euro. 

Voor M. liep het nog verder uit de hand. Zij gaf die nacht een verkeerde naam op, een verkeerd geboortejaar en een ander adres. 'Lisa Bakker' uit Medemblik kon de politie niet vinden. En dus kreeg M. nog eens 400 euro boete bovenop die 95 euro. M. liet het er niet bij zitten en tekende bezwaar aan. 

Eigenlijk hoopte ze bijna drie jaar later dat ze het vergeten waren bij de rechtbank. Tot ze in september toch die brief op de mat kreeg. “Ik heb er sindsdien heel erg mee gezeten”, vertelt ze na afloop. Haar grootste zorg vandaag is dat ze met een strafblad geen stewardess meer kan worden, want Schiphol heeft wel een VOG nodig. 

Coronaboetes

M. is niet de enige die zich drie jaar na de pandemie nog moet melden. Zo’n 5110 mensen die zijn beboet voor een overtreding van de coronamaatregelen, wachten nog op hun rechtszaak. Het Openbaar Ministerie (OM) legde in totaal 145.000 boetes op voor coronaovertredingen. 

Ook een 34-jarige vrouw uit Hoorn en een 22-jarige man uit Oudkarspel hadden vandaag naar de rechtbank moeten komen, maar beide kwamen niet opdagen. De vrouw voor overtreding van de avondklok en de man was in januari 2021 een stuk gaan wandelen met een groepje vrienden. Van de oorspronkelijke boete van 95 euro, bleef vandaag nog 50 euro over. De rechter vond het in beide gevallen te lang geleden voor het volledige bedrag. 

Korte lontjes

Uit het politierapport van de 34-jarige vrouw uit Hoorn spreekt wel een hoop irritatie, zegt de rechter. De vrouw had de politie ‘belachelijk’ genoemd en de avondklok ‘onrechtmatig’. Ook vond ze dat de agenten haar incorrect hadden behandeld. “Die korte lontjes zien we in meerdere coronazaken”, zegt de rechter. “Het was toch een bijzondere periode. Mensen moesten zich aan maatregelen houden waar ze niet aan gewend waren.”

Zoiets was het ook geweest voor M. uit Den Oever op die avond in de schuur. Ze kon zich niet herinneren dat ze als achttienjarige een verkeerde naam had opgegeven, want ze was die avond ‘heel erg dronken’. Spijt had ze wel. “Zo ben ik helemaal niet.”

De boete van 95 euro voor het overtreden van de ‘anderhalve meter’ wordt volledig kwijtgescholden. Voor het opgeven van de valse naam krijgt M. een voorwaardelijke boete van 200 euro. “Het blijft een naar feit, ook al wil ik geloven dat het een incident is,” aldus de rechter. 

Café Montmartre, al decennia dé plek waar de lhbtq+-gemeenschap terechtkan voor Hollandse klassiekers en het oude vertrouwde Songfestival, sluit de deuren. Volgens de eigenaar weten gasten de weg naar zijn café niet meer te vinden vanwege het toegenomen toerisme in het gebied. Dit weekend ging aan de Halvemaansteeg voor de laatste keer na veertig jaar het dak eraf.

De letters zijn al van de gevel gehaald, maar de eerste stamgasten zitten zondag zoals gewoonlijk om vier uur aan de bar. Met de sluiting verdwijnt een van de laatste zaken uit het ooit zo populaire queer-uitgaansgebied langs de Amstel. "Vroeger zaten we op een plek waar echt de Nederlandse lhbtq+-scene kwam. Dat is nu erg veranderd, " vertelt eigenaar Oscar Rookhuijzen.

Een avondje queer-cafés afstruinen zit er rond de Amstel niet meer in en dat merkten ze bij Montmartre ook. Vanaf 2010 vielen steeds meer cafés een voor een weg. Medewerkers en de stamgasten vinden het jammer. "Montmartre is voor mij een nieuw thuis, want in Alkmaar waar ik vandaan kom, heb je dit soort dingen niet," vertelt een bezoekster.

Een andere gast vindt het ook jammer dat haar stamkroeg verdwijnt. "Ik kwam hier elke week. Maar alleen op zondagen, want er ging nogal veel alcohol in en dan moest ik de hele week bijkomen."

Veel meegemaakt

Rookhuijzen is sinds 2016 eigenaar van het café, dat al 43 jaar in de Halvemaansteeg zit. Sindsdien is er veel gebeurd in zijn persoonlijke leven: twee goede vrienden en betrokkenen bij het café, Diana en Demian, overleden kort na elkaar. "Ik heb veel aan ze gedacht de afgelopen dagen", zegt Rookhuijzen. "Eigenlijk wilde ik na hun overlijden al stoppen met het café, maar ja, toen kwam corona. En dan loop je natuurlijk niet weg."

Rookhuijzen hoopt binnen een half jaar een nieuwe zaak te beginnen met dezelfde naam op een nieuwe locatie, zoals de Zeedijk of de Albert Cuypstraat. 

Het Zuiderzeemueum in Enkhuizen is de afgelopen twee weekenden het decor geweest van het Pietendorp. De kou en regen mochten de pret niet drukken, en dat is ook te merken in het bezoekersaantal. In totaal trok het Pietendorp 18.997 bezoekers naar Enkhuizen, en het leverde veel positieve reacties op.

Het bezoekersaantal ligt net iets lager dan in 2022, toen ruim 20.000 mensen de weg naar het Zuiderzeemuseum in Enkhuizen wisten te vinden. Dit was na de coronapandemie voor het eerst dat de deuren van het Pietendorp geopend konden worden.

Het museum is, ondanks een lager bezoekersaantal dan vorig jaar, blij met de afgelopen editie. "Het was weer een mooie editie met een aantal nieuwe activiteiten waar we trots op zijn", zegt Willeke Otten van het Zuiderzeemuseum. "Zoals een speciale poppenkastvoorstelling over Sinterklaas en een silent disco."

"Ook de samenwerking met het RSG is dit jaar weer goed verlopen", gaat woordvoerder Otten verder. "De leerlingen hebben een aantal nieuwe pietenactiviteiten ontwikkeld die goed in de smaak vielen. Zo waren er PostNL-Pieten, safaripieten en spelletjespieten."

Positieve reacties op prikkelarme ochtend

Nieuw dit jaar was de prikkelarme ochtend, op zaterdag 25 november. Tijdens deze ochtend is de muziek uitgezet, en benaderden de Pieten alle bezoekers op een rustige manier. Dit om alle kinderen die snel overprikkeld raken een mogelijkheid te geven naar het Pietendorp te komen. Ongeveer 300 mensen hebben deze prikkelarme ochtend in het Zuiderzeemuseum bezocht.

"Er waren dit tijdslot minder tickets beschikbaar", zegt Otten. "Ook was een speciale chillplek ingericht om even uit de drukte te stappen en tot rust te komen. De reacties hierop waren heel positief."

Zo bracht Anna een bezoek aan het Pietendorp in Enkhuizen met haar 5-jarige dochter. "We hebben zó genoten", vertelt Anna. "Mijn dochter heeft 1,5 uur gestraald, rende alle kanten op en knuffelde Piet op eigen initiatief. Wat een feestje! Hopelijk is het er volgend jaar weer."

Sinds corona maken reizigers op een andere manier gebruik van de trein. De Nederlandse Spoorwegen spelen daar in de nieuwe dienstregeling op in door op rustige momenten minder treinen te laten rijden.

Wie is hier nou de complotdenker!

Januari 2021. Volop coronatijd. Veel spanningen in de maatschappij. Het regent korte lontjes, die luid knallend afgaan. Toch zijn de buurtbewoners stomverbaasd over wat ze op die vroege dinsdagmorgen krijgen voorgeschoteld. Een kleine man staat tegenover een dunne man. Ze gedragen zich als onverschrokken gladiatoren. De kleine man houdt dreigend een schep omhoog. De dunne man bedenkt zich geen moment en haalt uit met twee harde klappen. Het straatpubliek houdt vervolgens de twee kemphanen uit elkaar. Het zou een modelaflevering kunnen zijn van het televisieprogramma van de Rijdende Rechter of de kopie daarvan onder leiding van Mr Visser. Het conflict duurt al meer dan tien jaar. Het speelt zich af in een smalle straat met veel te weinig parkeerplaatsen. Jean, de dunne man, woont naast de bakkerij. Die bakkerij heeft een oprit. Soms staat de straat vol met zoveel auto’s, dat Jean die van hem een klein stukje op de oprit van de bakkerij zet. Een normale auto kan er dan nog wel op rijden, maar niet de auto met aanhanger van Roberto, de kleine man. Roberto werkt als hulp in de bakkerij. Hij verliet Italië voor zijn nieuwe liefde, de Limburgse Rosita, zonder Italiaanse roots. Hij moet zich elke morgen om zes uur bij zijn baas melden om broodjes te gaan bakken. En nogal eens staat daar dus die auto van Jean. Evenzo vaak wekt dat de toorn van Roberto. Gesprekken tussen de twee halen niets uit. Het zijn twee koppige zestigers, die elkaar geen strobreed gunnen. De wijkagent probeert een gesprek op gang te brengen. Tevergeefs. Er wordt mediation aangeboden. Jean weigert. Roberto steekt het lontje aan, als hij op die dag in januari weer niet de oprit kan oprijden. Hij belt de gemeente en vraagt om de auto weg te laten slepen. Als Jean de wegsleepservice ziet arriveren, stormt hij naar buiten en loopt hij de bakkerij in. Hij scheldt Roberto uit en loopt weer naar buiten. Roberto snelt hem achterna. Op de beelden van de buurtcamera zien we wat er vervolgens gebeurt. Roberto heeft een schep in zijn hand en zwaait ermee boven zijn hoofd. ‘Kom dan! Kom dan!’, roept hij uitnodigend naar Jean. Jean komt. Hij besluit tot de tegenaanval over te gaan. Pats. Pats. Twee flinke klappen. Omstanders erbij. Politie erbij. Jean wordt niet vervolgd vanwege die klappen. Noodweer, besluit het Openbaar Ministerie. Maar Roberto moet voorkomen voor bedreiging. De rechter heeft geen zin in een veroordeling. Elke straf voor Roberto betekent dat er nog meer olie op het vuur gegooid wordt. Ze komen elkaar nog steeds dagelijks tegen. Toch maar weer poging tot mediation dan? Nee, zegt Jean gedecideerd. Roberto moet maar eens boeten voor zijn gedrag. De rechter mediteert een paar seconden en dan besluit ze tot schuldigverklaring zonder strafoplegging. Nog een jaar lang zullen de kemphanen zich in moeten houden. Want dan wordt Roberto zesenzestig plus en gaat hij met pensioen. Tot die tijd zullen de kleine en de dunne samen zoete broodjes moeten gaan bakken.

De groep Gooise jongeren die een jaar geleden werden veroordeeld tot celstraffen tot zeven jaar voor zware mishandelingen op het Spaanse eiland Mallorca staan vanaf morgen weer voor de rechter: hun hoger beroep gaat van start. De komende weken moeten ze zich voor het gerechtshof opnieuw verantwoorden over de zaak. De belangrijkste vraag: staat de tweede verdachte van de dood van Carlo Heuvelman eindelijk op? Dit is wat je moet weten van de zaak.

De zware mishandelingen en de uiteindelijke dood van Carlo Heuvelman zorgden twee zomers geleden voor een grote schokgolf. De verdachten: een groep Hilversumse jongens, die ook eerder op de avond al een paar rake klappen uit zouden hebben gedeeld.

Het groepje was op Mallorca voor wat een onbezorgde zonvakantie met vrienden moest worden. Ze hebben net hun eindexamen achter de rug. De vakantie moet dus vooral een feest worden, als afsluiting van de middelbareschooltijd.

Hoe de jongens hun vakantie vóór de fatale mishandelingen doorbrengen is gissen, maar er is wel wat bij voor te stellen: hangen op het strand, zonnen, zwemmen, afkoelen met een koud biertje en 's avonds – zoals vele leeftijdsgenoten op het Spaanse eiland – op stap.

Rake klappen voor een café

De avond van woensdag 14 juli moet ook zo'n stapavond worden, maar de feeststemming wordt al snel grimmig als de jongens café De Zaak aan de boulevard van badplaats El Arenal binnenstappen. Dat vertellen ooggetuigen later aan NH Nieuws. Er ontstaat wat duw- en trekwerk tijdens een ruzie om stoelen. 

Voor het café gaat het mis als de jongens keihard op de vuist gaan met een andere groep jongeren. Er vallen meerdere slachtoffers, waarbij iemand tegen zijn hoofd wordt geschopt door een van de jongens. Vier anderen raken ook gewond. De verwondingen liegen er niet om: de een heeft een gebroken neus, de ander een verschoven nekwervel.

Gevechten op de boulevard

Het geweld gaat daarna verder als de groep jongens zo'n tweehonderd meter verderop, op de boulevard van het stadje, weer slaags raken. Op straat, ter hoogte van café-bar Bier-Express, krijgt de groep het aan de stok met een andere vriendengroep. Er wordt over en weer geschopt en geslagen. Een van de slachtoffers wordt op de grond nog een keer hard getrapt.

Aan de overkant van de straat zakt ook een jongen naar de grond na een paar harde klappen en trappen te hebben gekregen. Het gaat om de 27-jarige Carlo Heuvelman. Omstanders vertellen later dat hij juist de ontstane ruzie wilde sussen, maar ook niet ontkomt aan het geweld. Carlo blijft daarna roerloos liggen. 

Enkele omstanders rennen op hem af om hem te helpen, de politie en de ambulance worden gebeld. Carlo wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht. De klappen en trappen worden hem een paar dagen later fataal: hij overlijdt aan de gevolgen van het geweld.

Gooise jongens halsoverkop naar huis

De verdachten stappen de volgende ochtend – eerder dan gepland – op het vliegtuig naar huis, zogezegd uit angst voor de aangescherpte coronamaatregelen. Ze willen veilig terugkomen, zodat ze nog met hun familie op vakantie kunnen. Toch hebben ze ook zorgen over het geweld en vooral de consequenties daarvan.

Hun snelle vlucht naar huis zorgt ervoor dat ze uit handen blijven van de Spaanse politie, die na de gewelddadigheden meteen een onderzoek begint. De negen Gooise jongeren worden al snel aangewezen als verdachten, maar kunnen niet meer opgepakt worden. Dat gebeurt pas een paar weken later, als het Spaanse politieonderzoek wordt overgedragen aan de Nederlandse autoriteiten. 

De zaak zorgt ondertussen voor een golf van verontwaardiging. Er ontstaat – vlak voordat er verdachten worden aangehouden – zelfs een heksenjacht op de jongens. Hun namen en foto's gaan razendsnel rond op sociale media, er worden zelfs adressen gedeeld. Het gaat zo ver dat justitie zich genoodzaakt voelt om mensen op te roepen te stoppen met het delen van alle wilde verhalen.

Negen verdachten, acht straffen

De Nederlandse politie pakt de weken daarna negen verdachten op, allemaal Hilversummers van achttien en negentien jaar oud. Drie van hen worden door justitie gezien als hoofdverdachten.

Hilversummer Sanil B. wordt door justitie verdacht van het medeplegen van doodslag en tweemaal poging tot doodslag, doordat hij zowel voor het café als op de boulevard slachtoffers tegen het hoofd schopte. Het leverde hem een jaar geleden de zwaarste celstraf op: zeven jaar. Sanil B. zit sinds zijn veroordeling in de gevangenis. 

Twee andere jongens worden ook lang verdacht van de betrokkenheid bij de doodslag van Carlo Heuvelman. Hein B. en Mees T. worden daarnaast verdacht van (twee keer) poging tot doodslag. Voor de doodslag van Carlo Heuvelman worden ze uiteindelijk niet veroordeeld, wegens gebrek aan bewijs. Voor de andere zaken krijgen ze 2,5 jaar cel. Ze zijn echter in afwachting van hun hoger beroep op vrije voeten. 

Twee andere jongens van de vriendengroep worden ook veroordeeld tot 2,5 jaar cel. Daan van S. en Kaan B. worden veroordeeld voor poging tot doodslag doordat ze in het café een jongen zwaar mishandelen. Later pleegden ze nog openlijk geweld. Dat ze een betrekkelijk zware straf krijgen heeft er mee te maken dat de rechter de groep als geheel zwaarder wil straffen. Niet alleen omdat ze samen geweld pleegden, maar ook omdat ze tot nu toe altijd zwijgen over wat er precies gebeurd is. 

Van de rest van de groep wordt Lukas O.  veroordeeld tot 1,5 jaar cel. Hij wordt een tijd lang verdacht van betrokkenheid bij de dood van Carlo Heuvelman, maar die verdenking wordt later weer ingetrokken. Wel wordt hij verdacht van het het medeplegen van poging tot doodslag en openlijke geweldpleging. Stan F. wordt veroordeeld tot een jaar cel, Lars van den H. krijgt een taakstraf en verdachte Martijn T. wordt vrijgesproken. 

Tekst gaat door onder de foto.

De doodslag van Carlo

De hele rechtszaak gaat natuurlijk vooral om de dood van Carlo Heuvelman. Niet alleen het meest zware feit, maar tot nu toe ook altijd het meest mysterieuze feit. De gevolgen van de gebeurtenissen staan vast, maar wie er precies betrokken is werd nooit duidelijk. 

Volgens de rechter staat vast dat twee jongeren uit de groep betrokken waren bij de dood van Carlo Heuvelman, waarvan Sanil B. uiteindelijk dus ook wordt veroordeeld. De tweede verdachte kan niet worden aangewezen. 

Waarom? Van een groot deel van de gewelddadigheden zijn videobeelden, gemaakt door omstanders of beveiligingscamera's. Van de doodslag van Carlo Heuvelman zijn die beelden er juist niet. De beelden zouden cruciaal kunnen zijn in het onderzoek naar het geweld en de veroordeling van de verdachten. De maanden voor de rechtszaak werd door justitie alles uit de kast getrokken om zulke beelden boven water te krijgen, maar het leverde niets op. 

De bewijzen

Waarom wordt Sanil B. dan wel veroordeeld voor de doodslag op Carlo? Van hem is er ook geen overtuigend bewijs. Maar hij heeft wel de schijn tegen door een gevonden dna-sporen van Carlo Heuvelman op zijn schoen. Dat spoor werd gevonden nadat de jonge Hilversummer zelf zijn outfit van de bewuste avond afstond aan de politie bij zijn aanhouding. 

Hoewel dat spoor klein is en er twijfels zijn over hoe het nu precies op de schoen van Sanil. B terechtgekomen is, is het - naast een door deskundige gebrekkig getuigenverhoor en enkele andere verklaringen - wel het bewijs waarop Sanil. B uiteindelijk wordt veroordeeld voor de betrokkenheid bij de dood van Carlo. 

Sanil. B tekent uiteindelijk hoger beroep aan, wat zes andere verdachten en justitie ook doen. 

Wat gaat er de komende weken gebeuren?

Het hoger beroep is eigenlijk betrekkelijk simpel: de hele rechtszaak van een jaar geleden wordt opnieuw gedaan. Maandag en dinsdag wordt de hele kwestie van begin tot eind besproken, donderdag komen de persoonlijke omstandigheden aan bod en vrijdag mogen de nabestaanden het woord nemen.

Een andere belangrijke dag is volgende week woensdag: dan neemt het openbaar ministerie het woord. Dat leidt uiteindelijk tot strafeisen voor de verdachten. De twee weken erna wordt daar nog verder over gepraat. De uitspraak in het hoger beroep is pas volgend voorjaar. 

Tekst gaat door onder de foto.

De straffen

Dan de straffen. Alle partijen hebben vanzelfsprekend een andere reden om hoger beroep aan te tekenen. Zo zullen de verdachten hopen op minder zware straffen. Hoofdverdachte Sanil B. is er nog altijd van overtuigd niet betrokken te zijn geweest bij de dood van Carlo Heuvelman en zal alles op alles zetten om met een lagere straf weg te komen. 

Dat hij de cel in moet staat overigens wel vast: de andere poging tot doodslag waarvoor hij veroordeeld is, heeft hij wel bekend. Dat is ook niet gek: die mishandeling staat op een video.

Het openbaar ministerie stapt met een heel ander doel het gerechtshof binnen. Justitie wil niet alleen zwaardere straffen voor de betrokkenen bij de dood van Carlo Heuvelman, maar zal vooral ook de waarheid voor eens en voor altijd boven water willen krijgen. Het zal natuurlijk gaan over de rol van hoofdverdachte Sanil B. en de bewijzen tegen hem, maar zal vooral ook gaan over de belangrijke vraag: wie is de tweede betrokkene. 

De verwachting

Wordt dat de komende weken duidelijk? Dat is natuurlijk koffiedik kijken. De hoop is er vooral dat de groep eindelijk eens echt duidelijk gaat verklaren over wat er die avond precies gebeurd is met Carlo Heuvelman. Misschien wijzen verschillende verdachten elkaar wel aan, omdat ze misschien wel vinden dat ze te zwaar gestraft zijn voor iets wat ze niet hebben gedaan. Of wellicht komen ze wel met belastend bewijs tegen de anderen.

Is dat een reële kans? Ook dat is de vraag. De groep heeft tot nu toe meer dan twee jaar lang de kaken stijf op elkaar gehouden. 

De groep Gooise jongeren die een jaar geleden werden veroordeeld tot celstraffen tot zeven jaar voor zware mishandelingen op het Spaanse eiland Mallorca staan vanaf morgen weer voor de rechter: hun hoger beroep gaat van start. De komende weken moeten ze zich voor het gerechtshof opnieuw verantwoorden over de zaak. De belangrijkste vraag: staat de tweede verdachte van de dood van Carlo Heuvelman eindelijk op? Dit is wat je moet weten van de zaak.

De zware mishandelingen en de uiteindelijke dood van Carlo Heuvelman zorgden twee zomers geleden voor een grote schokgolf. De verdachten: een groep Hilversumse jongens, die ook eerder op de avond al een paar rake klappen uit zouden hebben gedeeld.

Het groepje was op Mallorca voor wat een onbezorgde zonvakantie met vrienden moest worden. Ze hebben net hun eindexamen achter de rug. De vakantie moet dus vooral een feest worden, als afsluiting van de middelbareschooltijd.

Hoe de jongens hun vakantie vóór de fatale mishandelingen doorbrengen is gissen, maar er is wel wat bij voor te stellen: hangen op het strand, zonnen, zwemmen, afkoelen met een koud biertje en 's avonds – zoals vele leeftijdsgenoten op het Spaanse eiland – op stap.

Rake klappen voor een café

De avond van woensdag 14 juli moet ook zo'n stapavond worden, maar de feeststemming wordt al snel grimmig als de jongens café De Zaak aan de boulevard van badplaats El Arenal binnenstappen. Dat vertellen ooggetuigen later aan NH Nieuws. Er ontstaat wat duw- en trekwerk tijdens een ruzie om stoelen. 

Voor het café gaat het mis als de jongens keihard op de vuist gaan met een andere groep jongeren. Er vallen meerdere slachtoffers, waarbij iemand tegen zijn hoofd wordt geschopt door een van de jongens. Vier anderen raken ook gewond. De verwondingen liegen er niet om: de een heeft een gebroken neus, de ander een verschoven nekwervel.

Gevechten op de boulevard

Het geweld gaat daarna verder als de groep jongens zo'n tweehonderd meter verderop, op de boulevard van het stadje, weer slaags raken. Op straat, ter hoogte van café-bar Bier-Express, krijgt de groep het aan de stok met een andere vriendengroep. Er wordt over en weer geschopt en geslagen. Een van de slachtoffers wordt op de grond nog een keer hard getrapt.

Aan de overkant van de straat zakt ook een jongen naar de grond na een paar harde klappen en trappen te hebben gekregen. Het gaat om de 27-jarige Carlo Heuvelman. Omstanders vertellen later dat hij juist de ontstane ruzie wilde sussen, maar ook niet ontkomt aan het geweld. Carlo blijft daarna roerloos liggen. 

Enkele omstanders rennen op hem af om hem te helpen, de politie en de ambulance worden gebeld. Carlo wordt met spoed naar het ziekenhuis gebracht. De klappen en trappen worden hem een paar dagen later fataal: hij overlijdt aan de gevolgen van het geweld.

Gooise jongens halsoverkop naar huis

De verdachten stappen de volgende ochtend – eerder dan gepland – op het vliegtuig naar huis, zogezegd uit angst voor de aangescherpte coronamaatregelen. Ze willen veilig terugkomen, zodat ze nog met hun familie op vakantie kunnen. Toch hebben ze ook zorgen over het geweld en vooral de consequenties daarvan.

Hun snelle vlucht naar huis zorgt ervoor dat ze uit handen blijven van de Spaanse politie, die na de gewelddadigheden meteen een onderzoek begint. De negen Gooise jongeren worden al snel aangewezen als verdachten, maar kunnen niet meer opgepakt worden. Dat gebeurt pas een paar weken later, als het Spaanse politieonderzoek wordt overgedragen aan de Nederlandse autoriteiten. 

De zaak zorgt ondertussen voor een golf van verontwaardiging. Er ontstaat – vlak voordat er verdachten worden aangehouden – zelfs een heksenjacht op de jongens. Hun namen en foto's gaan razendsnel rond op sociale media, er worden zelfs adressen gedeeld. Het gaat zo ver dat justitie zich genoodzaakt voelt om mensen op te roepen te stoppen met het delen van alle wilde verhalen.

Negen verdachten, acht straffen

De Nederlandse politie pakt de weken daarna negen verdachten op, allemaal Hilversummers van achttien en negentien jaar oud. Drie van hen worden door justitie gezien als hoofdverdachten.

Hilversummer Sanil B. wordt door justitie verdacht van het medeplegen van doodslag en tweemaal poging tot doodslag, doordat hij zowel voor het café als op de boulevard slachtoffers tegen het hoofd schopte. Het leverde hem een jaar geleden de zwaarste celstraf op: zeven jaar. Sanil B. zit sinds zijn veroordeling in de gevangenis. 

Twee andere jongens worden ook lang verdacht van de betrokkenheid bij de doodslag van Carlo Heuvelman. Hein B. en Mees T. worden daarnaast verdacht van (twee keer) poging tot doodslag. Voor de doodslag van Carlo Heuvelman worden ze uiteindelijk niet veroordeeld, wegens gebrek aan bewijs. Voor de andere zaken krijgen ze 2,5 jaar cel. Ze zijn echter in afwachting van hun hoger beroep op vrije voeten. 

Twee andere jongens van de vriendengroep worden ook veroordeeld tot 2,5 jaar cel. Daan van S. en Kaan B. worden veroordeeld voor poging tot doodslag doordat ze in het café een jongen zwaar mishandelen. Later pleegden ze nog openlijk geweld. Dat ze een betrekkelijk zware straf krijgen heeft er mee te maken dat de rechter de groep als geheel zwaarder wil straffen. Niet alleen omdat ze samen geweld pleegden, maar ook omdat ze tot nu toe altijd zwijgen over wat er precies gebeurd is. 

Van de rest van de groep wordt Lukas O.  veroordeeld tot 1,5 jaar cel. Hij wordt een tijd lang verdacht van betrokkenheid bij de dood van Carlo Heuvelman, maar die verdenking wordt later weer ingetrokken. Wel wordt hij verdacht van het het medeplegen van poging tot doodslag en openlijke geweldpleging. Stan F. wordt veroordeeld tot een jaar cel, Lars van den H. krijgt een taakstraf en verdachte Martijn T. wordt vrijgesproken. 

Tekst gaat door onder de foto.

De doodslag van Carlo

De hele rechtszaak gaat natuurlijk vooral om de dood van Carlo Heuvelman. Niet alleen het meest zware feit, maar tot nu toe ook altijd het meest mysterieuze feit. De gevolgen van de gebeurtenissen staan vast, maar wie er precies betrokken is werd nooit duidelijk. 

Volgens de rechter staat vast dat twee jongeren uit de groep betrokken waren bij de dood van Carlo Heuvelman, waarvan Sanil B. uiteindelijk dus ook wordt veroordeeld. De tweede verdachte kan niet worden aangewezen. 

Waarom? Van een groot deel van de gewelddadigheden zijn videobeelden, gemaakt door omstanders of beveiligingscamera's. Van de doodslag van Carlo Heuvelman zijn die beelden er juist niet. De beelden zouden cruciaal kunnen zijn in het onderzoek naar het geweld en de veroordeling van de verdachten. De maanden voor de rechtszaak werd door justitie alles uit de kast getrokken om zulke beelden boven water te krijgen, maar het leverde niets op. 

De bewijzen

Waarom wordt Sanil B. dan wel veroordeeld voor de doodslag op Carlo? Van hem is er ook geen overtuigend bewijs. Maar hij heeft wel de schijn tegen door een gevonden dna-sporen van Carlo Heuvelman op zijn schoen. Dat spoor werd gevonden nadat de jonge Hilversummer zelf zijn outfit van de bewuste avond afstond aan de politie bij zijn aanhouding. 

Hoewel dat spoor klein is en er twijfels zijn over hoe het nu precies op de schoen van Sanil. B terechtgekomen is, is het - naast een door deskundige gebrekkig getuigenverhoor en enkele andere verklaringen - wel het bewijs waarop Sanil. B uiteindelijk wordt veroordeeld voor de betrokkenheid bij de dood van Carlo. 

Sanil. B tekent uiteindelijk hoger beroep aan, wat zes andere verdachten en justitie ook doen. 

Wat gaat er de komende weken gebeuren?

Het hoger beroep is eigenlijk betrekkelijk simpel: de hele rechtszaak van een jaar geleden wordt opnieuw gedaan. Maandag en dinsdag wordt de hele kwestie van begin tot eind besproken, donderdag komen de persoonlijke omstandigheden aan bod en vrijdag mogen de nabestaanden het woord nemen.

Een andere belangrijke dag is volgende week woensdag: dan neemt het openbaar ministerie het woord. Dat leidt uiteindelijk tot strafeisen voor de verdachten. De twee weken erna wordt daar nog verder over gepraat. De uitspraak in het hoger beroep is pas volgend voorjaar. 

Tekst gaat door onder de foto.

De straffen

Dan de straffen. Alle partijen hebben vanzelfsprekend een andere reden om hoger beroep aan te tekenen. Zo zullen de verdachten hopen op minder zware straffen. Hoofdverdachte Sanil B. is er nog altijd van overtuigd niet betrokken te zijn geweest bij de dood van Carlo Heuvelman en zal alles op alles zetten om met een lagere straf weg te komen. 

Dat hij de cel in moet staat overigens wel vast: de andere poging tot doodslag waarvoor hij veroordeeld is, heeft hij wel bekend. Dat is ook niet gek: die mishandeling staat op een video.

Het openbaar ministerie stapt met een heel ander doel het gerechtshof binnen. Justitie wil niet alleen zwaardere straffen voor de betrokkenen bij de dood van Carlo Heuvelman, maar zal vooral ook de waarheid voor eens en voor altijd boven water willen krijgen. Het zal natuurlijk gaan over de rol van hoofdverdachte Sanil B. en de bewijzen tegen hem, maar zal vooral ook gaan over de belangrijke vraag: wie is de tweede betrokkene. 

De verwachting

Wordt dat de komende weken duidelijk? Dat is natuurlijk koffiedik kijken. De hoop is er vooral dat de groep eindelijk eens echt duidelijk gaat verklaren over wat er die avond precies gebeurd is met Carlo Heuvelman. Misschien wijzen verschillende verdachten elkaar wel aan, omdat ze misschien wel vinden dat ze te zwaar gestraft zijn voor iets wat ze niet hebben gedaan. Of wellicht komen ze wel met belastend bewijs tegen de anderen.

Is dat een reële kans? Ook dat is de vraag. De groep heeft tot nu toe meer dan twee jaar lang de kaken stijf op elkaar gehouden. 

Het leven van de Amsterdamse Meike (52) staat helemaal stil als ze te maken krijgt met long covid. Werken gaat niet meer, bewegen kost veel energie en zelfs de concentratie om een boek te kunnen lezen is verdwenen. Meike is bang dat ze nooit meer de oude wordt, tot ze de surftherapie van Zelfzorg aan Zee in Petten ontdekt. Dankzij het surfen krijgt ze haar leven steeds beetje bij beetje weer terug. 

Meike (52) leidt een druk en sportief leven. Ze is fysiotherapeut en is gek op sporten, maar dat houdt plotseling op als ze in juli 2021 opeens erg ziek wordt. Ze blijkt een hartzakje- of longvliesontsteking te hebben opgelopen als bijwerking van de coronavaccinatie. En daar houdt ze ook nog eens longcovidklachten aan over. 

Er blijft van de normaal gesproken fitte Meike nog maar weinig over. "Klachten waren forse lichamelijke vermoeidheid, ziek worden van inspanning, heel veel opvliegers in een nacht, slecht slapen en veel migraine. Ik kon nog maar kleine stukjes wandelen, fietsen
op een race- of stadsfiets ging niet meer", vertelt Meike. 

En terwijl Meike de moed niet opgeeft en stapje voor stapje weer haar leven op probeert te pakken, wordt er borstkanker bij haar ontdekt. Ze wordt geopereerd, moet vijftien bestralingen ondergaan en haar longcovidklachten worden weer erger. "Hierbij kreeg ik nu ook fors last van cognitieve klachten: mijn geheugen was heel slecht en ik moest alles noteren."

Tegenslagen

Elke keer als Meike denkt weer een beetje vooruitgang te boeken, krijgt ze weer een tegenslag te verwerken. Zo gaat ze weer flink achteruit wanneer ze besmet raakt met het coronavirus en ook een verkoudheid van haar man maakt haar weer zieker en zieker. 

Meike is bang dat long covid voor altijd een deel van haar leven uit zal gaan maken, tot ze in een podcast iets hoort over surftherapie voor mensen met hersenletsel of long covid. Ze wil het graag een kans geven en reist af naar Petten, waar de zorgbehandelaars van Zelfzorg aan Zee met hun revalidatieprogramma al veel mensen hebben kunnen helpen om de kwaliteit van leven met grote stappen te verbeteren. 

Tekst gaat door onder de foto

Oprichter van Zelfzorg aan Zee, Tijs van Bezeij, heeft een jarenlange ervaring als revalidatiearts, maar merkte altijd dat patiënten na hun revalidatietraject gehoopt hadden op meer herstel. "Je hoorde heel veel 'ik ben er nog niet'. Je leert in een gestructureerde omgeving de basisvaardigheden, maar het echte leven vraagt veel meer."

Maar op een surfboard, soms in een woeste Noordzee en met een harde wind, heeft Tijs de afgelopen jaren al veel cliënten wél grote stappen zien maken in herstel. "We gebruiken het surfen om te laten merken dat je veel meer kan en er veel meer mogelijk is", vertelt hij dan ook.

Onbewuste brein

Hoe dat komt legt Rosalie Denneman, fysiotherapeut en onderzoeker bij Zelfzorg aan Zee, graag uit. "Als je in het water bent en de golf probeert te pakken met het surfen dan worden alle zintuigen tegelijkertijd geprikkeld. Dat kan je met het brein niet meer bewust verwerken. Dan moet je naar het onbewuste brein toe."

Tekst gaat door onder de foto

En dat is dan ook de bedoeling van de therapie: de bewuste en vaak onwijs inspannende handelingen bij mensen met long covid, zoals vermoeidheid en overprikkeling, moeten weer verwerkt worden door het onbewuste brein, zodat dit ook een stuk minder energie kost. 

Inmiddels hebben twaalf mensen het revalidatietraject van Zelfzorg aan Zee volledig doorlopen, en met succes. "Van deze groep hebben vier deelnemers een zinvolle dagbesteding in de vorm van onder andere vrijwilligerswerk, zijn vier deelnemers teruggekeerd naar hun voormalige werkplek in dezelfde functie en vier deelnemers teruggekeerd naar werk in een andere functie", vertelt Rosalie. 

En dankzij deze methode loopt Meike weer met een glimlach op het gezicht rond. Ze heeft in ongeveer twee maanden tijd zestien therapiesessies gehad en dus met surfboard de zee getrotseerd en had niet over een beter resultaat durven dromen. "Het heeft mijn hersenen weer aan de gang gezet. Het was een soort grijze mist en nu is dat opgeklaard. Het werkt weer", vertelt ze trots. 

Meike kan weer met gemak 10 kilometer fietsen en daarnaast is ze ook van plan om haar werk als fysiotherapeut weer op te pakken. En hoewel ze niet weet of ze ooit weer volledig de oude zal worden, heeft de behandelmethode van Zelfzorg aan Zee er wel voor gezorgd dat ze weer plezier uit het leven kan halen.  "En ik hoop dat mijn verhaal anderen kan inspireren."

De Haarlemse Race Club Excelsior houdt eind deze maand op te bestaan, na maar liefst 88 jaar. Gezelligheid ging vaak boven ambitie en misschien dat het daarom voor de leden van Excelsior voelt alsof een deel van hun leven stopt. 

De écht betrokken leden zien het einde al een tijdje naderen. “Dat is al sinds corona”, vertelt Thieu Mooren, interim-penningmeester van HRC Excelsior. “Het aantal actieve leden loopt terug ten opzichte van het aantal steunende leden. De gemiddelde leeftijd gaat omhoog en de betrokkenheid neemt af.”

Dat betekent dat er niet alleen minder wielrenners te vinden zijn bij het clubhuis en de kantine van Excelsior in de Waarderpolder. “We hebben ook te kampen met een tekort aan vrijwilligers”, licht Mooren toe. “Ons eigen parcours bij het clubhuis wordt steeds drukker met regulier verkeer, zeker nu er nieuwe garageboxen aan ons parcours zijn gekomen. We hebben vrijwilligers nodig om het parcours af te zetten. Anders is het onveilig.”

Nieuwe regelgeving

Daar komt bij dat door nieuwe regelgeving alleen nog maar leden Excelsior van het parcours gebruik mogen maken. “Juist het fietsen tegen coureurs van andere clubs is wat onze leden willen. Trainen kunnen ze zelf ook wel in de duinen.”

Belangrijkste reden om te stoppen is ‘het voorkomen van een financieel debacle’. Mooren: “Als het aantal leden terugloopt, nemen de inkomsten af. Ondertussen gaan de kosten voor de club omhoog, met name door een nieuwe erfpacht-constructie. We komen dit jaar nog net door, zonder in de schulden te komen.”

Nees de Bondt is geboren Haarlemmer, maar woont nu in Beverwijk. Hij staat misschien wel symbool voor de ontwikkeling van de club. De Bondt is al sinds de jaren 70 lid van de club. Hij maakte een enkele keer een uitstapje naar een andere vereniging, maar nergens voelde hij zich zo thuis als bij Excelsior. Hij fietst nog altijd, maar vooral rustig toerend. 

“Ik was tien jaar oud toen ik lid werd”, vertelt De Bondt, terwijl hij oude foto’s van zichzelf op de racefiets toont. “Ik was geïnspireerd door Eddy Merckx, Joop Zoetemelk, noem maar op. Met voetbal had ik niks, maar met fietsen des te meer. Je leert zoveel van sporten, zoals discipline en doorzetten. Maar je leert ook veel nieuwe mensen kennen. Gezelligheid ging vaak voor ambitie. De club heeft mij gevormd.”

Excelsior opereerde toen al vanuit de Waarderpolder in Haarlem, maar de omstandigheden waren toen heel anders dan nu. Op een van de oude foto’s van De Bondt is naast de jonge wielrenners en de weg vooral grasland te zien. De Waarderpolder was nog grotendeels onbebouwd. In de verte zien we alleen de PTT-toren.

De wegen op het bedrijventerrein waren destijds nog niet van asfalt. De Bondt: “Dat was heel anders dan nu. De weg bestond uit kinderkopjes, dus het trilde als een gek. Het voordeel was dan wel weer dat er daar amper auto’s reden. Zeker niet op zaterdag, wanneer we trainden. Wat dat betreft was het toen makkelijker om te organiseren.”

Afscheidsbijeenkomst

Van de andere renners die op de foto uit de jaren 70 staan, weet De Bondt de namen nog. De meesten heeft hij al tijden niet gezien. Maar hij hoopt er zoveel mogelijk te spreken op 14 januari. Dan er een afscheidsbijeenkomst voor leden en oud-leden van HRC Excelsior. Nog één laatste keer naar het clubhuis in de Waarderpolder.

Of toch niet? Ja, de vereniging wordt op 31 december 2023 opgeheven, bevestigt Mooren. Maar er gloort hoop aan de horizon voor de renners die echt geen afscheid kunnen nemen van hun vertrouwde parcours. Rob Dijkman, een bekende naam in de Haarlemse wielerwereld, is van plan het clubgebouw en het parcours over te nemen.

Mooren: “Rob is een echte ondernemer, dus het zou zomaar kunnen dat hij er weer wat van weet te maken. Zie het als een HRC Excelsior 2.0.” Dijkman overlegt met de gemeente Haarlem en HRC Excelsior over de overname van het clubhuis.

Sander van der Laan (55) is sinds een jaar ceo van Douglas. De beautyretailer had het aan het begin van de coronacrisis lastig, maar zag daarna de omzet stijgen. Van der Laan, overgekomen van Action, zet in op versnelling van de groei. Met een nieuwe strategie. „Tegen 2026 willen we een netto-omzet van €5 miljard hebben.”

Nederlanders zijn een ster in sparen. In coronatijd werd er een stuk minder uitgegeven en meer opgepot. En die trend zet nog altijd door. Zo spaarden huishoudens in het eerste kwartaal van 2023 weer meer dan een jaar eerder. Ondanks hogere kosten door inflatie werd er 13,3 miljard euro extra opzij gezet, zo blijkt uit de meest recente cijfers van het CBS.