Hoofddorper Nico H. (43) moet wat het OM betreft 15 maanden de cel in voor seksuele uitbuiting van een minderjarig meisje in coronatijd. Zijn advocaat vraagt om vrijspraak, omdat hij de verklaringen van de tiener vaag en onvolledig vindt, en zij zichzelf geregeld heeft tegengesproken.

H. ontkende gisteren in de Haarlemse rechtbank in alle toonaarden dat hij seks met de destijds 17-jarige heeft gehad. Wel bevestigde hij dat hij haar 'twee of drie keer' heeft gezien, maar intiem zijn ze volgens hem nooit geweest. Het meisje - inmiddels een jonge vrouw - denkt daar anders over: volgens haar zouden ze zo'n tien keer seks hebben gehad, waaronder orale. Ook zou hij haar betaald hebben om seks met andere mannen te hebben.

De twee zouden elkaar via een vriend van H. hebben leren kennen op 16 augustus 2020 in een Hoofddorps café. Toen dat café vanwege de coronamaatregelen vroeger dan gebruikelijk dichtging, nodigde hij het meisje en een vriendin van haar uit voor een privé-feestje in een omgebouwde loods in Cruquius. 

De meiden gingen akkoord, waarna ze onder andere met H.'s neef Marciano B. vanuit het café naar Cruquius vertrokken. Daar aangekomen viel H. snel in slaap en werd pas tegen de ochtend weer wakker. Hij stelde voor om met z'n vieren naar een hotel te gaan.

Daar zou H. het meisje hebben voorgesteld seks te hebben, waarop ze antwoordde dat hij haar daar wel voor moest betalen. "Ik ga niet voor de lol met een 40-jarige neuken", zou ze tegen hem gezegd hebben.

Leeftijd

H. zou hebben ingestemd, waarna ze - volgens het meisje vanwege zijn beschonken toestand - hooguit vijf minuten 'droge seks' hadden. Daarvoor zou hij haar 250 euro hebben betaald. Hoewel hij haar identiteitsbewijs nooit heeft gevraagd, had hij volgens het meisje haar echte leeftijd niet kunnen weten. "Ik heb altijd gezegd dat ik 19 was", verklaarde ze tijdens de politieverhoren. 

In de dagen daarna hield H. contact met het meisje, zo verklaarde het meisje volgens het OM. Dat blijkt ook uit appgesprekken, waarin niet werd afgesproken om weer seks te hebben, maar H. zich wel afvroeg wanneer hij haar weer zou zien. Ook stelde H. haar voor om condooms mee te nemen als ze elkaar weer zouden zien.

Verder zou het meisje in een appgesprek met H.s' vriend hebben gezegd 'niet te werken omdat Nico in Dubai' was, wat volgens de officier op sekswerk duidt.

In de rechtbank verklaarde H. dat het bericht over de condooms uit context is getrokken en slechts een grapje was. Wel zou hij haar 100 euro voor benzine hebben gegeven. Ook de getuigen beweerden 'niets te weten over seks in het pand'.

Geen aangifte

Opvallend is dat het meisje nooit aangifte tegen H. heeft gedaan, maar in september 2020 wel hulp gezocht omdat ze uit de prostitutie wilde stappen. Nadat ze via hulpverleners bij de politie terecht was gekomen, hoorde die haar uit over haar klanten, waaronder H. en zijn neef B., die eerder die dag vijf maanden cel hoorde eisen.

H. had haar niets misdaan, verklaarde ze, en was altijd lief voor haar geweest. Toch was haar verhaal voor justitie reden om op onderzoek uit te gaan, waarna ze bij H. uitkwamen. Volgens de officier van justitie zijn de verklaringen van het meisje en appgesprekken tussen de twee voldoende om te bewijzen dat H. schuldig is aan seksuele uitbuiting. De officier van justitie eist vijftien maanden cel tegen hem.

H.'s advocaat benadrukt dat H. het meisje 'in de privésfeer' heeft leren kennen, hij in hun eerste contact geen initiatief heeft genomen en - als de rechtbank al vindt dat H. schuldig is - zij niks onder dwang heeft gedaan.

De officier van justitie wijst erop dat het ondanks het gebrek aan dwang nog altijd om een ernstig zedendelict gaat. Vooral omdat minderjarigen die zichzelf prostitueren de gevolgen niet kunnen overzien. "Minderjarigen horen zich in een veilige omgeving te ontwikkelen, ook seksueel." 

Toch vindt de advocaat dat de politie het meisje tijdens de verklaringen onvoldoende heeft gewezen op de mogelijke gevolgen voor H. en niet kritisch genoeg heeft doorgevraagd. "De politie heeft haar er met de haren bijgetrokken om info uit haar te trekken wie haar klanten zijn geweest."

Doe het maar: in lastige tijden je droom waarmaken. Ondanks flinke prijsstijgingen en een groeiend aantal faillissementen in de horeca, steekt kroegbaas Sebastiaan Redeker zijn nek uit. Morgen opent - na een maandenlange verbouwing - het hernieuwde dorpscafé in Onderdijk. 

Afgelopen maand steeg wederom het aantal faillissementen in de horeca, meldt het Centraal Bureau voor de Statistiek. De nadreun van corona, de energiecrisis en flinke prijsstijgingen in personeelskosten, voedsel en drank, maakt het er niet eenvoudiger op. "Je wilt niet te hard meelopen met de prijsstijgingen, dus de marges worden minder. Als we bepaalde kwaliteit kunnen leveren, zal het rendabel zijn. En als de dorpsgemeenschap het gunt en je wat teruggeeft aan het dorp, heeft het grote kans van slagen", zegt Sebastiaan Redeker.

Met de ligging vlakbij het IJsselmeer, maakt hij zich geen zorgen om de aanloop van klanten. "Zeker zomers zijn hier veel toeristen. Op de fiets of om te zeilen. Daar maak ik mij geen zorgen om."  

Verbouwing

Een viertal ondernemers stonden aan de wieg van het project om het dorpshart in Onderdijk weer nieuw leven in te blazen en het café te kunnen behouden. Tot eind 2022 runden Wilma van Eerden en Gerard Mulder nog de zaak, die 25 jaar bekend stond als De Welkomst. 

In januari trok Sebastiaan erin. Vooral met veel hulp van vrienden en familie is er tien maanden lang en rigoureus verbouwd. Van traditioneel bruin café naar moderne dorpskroeg mét restaurant. Grand café De Zeedijk, heet het nu. 

Redeker is opgegroeid in de horeca. Hij weet niet beter. Bij binnenkomst hangt naast de deur een getekend portret van zijn vader. Een eerbetoon. "Mijn ouders zijn een aantal jaar terug overleden. Van hen heb ik alles geleerd. Ik kan wel zeggen dat ik achter de toog geboren ben. Ik was geloof ik drie jaar toen ik mijn eerste biertje kon tappen." 

Aan ervaring geen gebrek. Na verschillende horeca bestierd te hebben, was hij de afgelopen jaren uitbater in dorpshuis De Werf in Hauwert waar hij een goedlopende zaak met brasserie neerzette. Maar vanaf nu heeft hij zijn eigen café. "We proberen dit café weer voort te zetten een een impuls te zijn voor het dorp en voor West-Friesland."

Nieuwsgierige Onderdijkers, staan al door het raam te gluren. "Ik vind het goed dat er weer een toekomst voor is. Ik ben hier opgegroeid", zegt een voorbijganger. "Ik heb alle kermissen meegemaakt in dit café. Voor Onderdijk is dit goed. Er is weinig meer, geen winkels, bijvoorbeeld." 

Een vriend van Redeker, Klaas Keizer, zit even te pauzeren van het klussen. Hij komt al zijn hele leven in het café. "Ik ben hier in de straat geboren. Dit café bestaat al bijna een eeuw." Aan de muren hangen zwart-wit foto's. Keizer wijst. "Kijk, dat is mijn opa Tinus, in een boot op De Vliet. Het is al generaties ons stamcafé. Ik ga hier altijd blij naartoe." 

Er wordt gepoetst, geboend, de schilders zijn buitenom nog bezig en plots gaat al het licht binnen uit. "Ze zijn de buitenverlichting aan het doen", verklaart Redeker. Met de laatste werkzaamheden, komt de opening in zicht. Vanavond is al het eerste feest voor familie en vrienden. Redeker: "Maar morgen gaan we echt open voor publiek en is iedereen welkom voor lunch, diner of een biertje aan bar." 

Rens, Jaïr & Ome Uncle (afgekort RJO) is een muzikale act, die bestaat uit drie energieke vrienden met een liefde voor het maken van muziek en plezier. Het een versterkt het ander. De Amsterdammers zijn nu drie jaar bezig met hun muzikale avontuur en er komt steeds meer structuur in wat ze doen. Afgelopen zomer begon dat zich uit te betalen: ze stonden op meerdere festivals, met als hoogtepunt een 'TVTAS-tour'; een serie optredens waarvoor ze van waddeneiland naar waddeneiland hopten.

Ieder jaar beter

De groep bevriende muzikanten kijkt tevreden terug op hoe ze zich de afgelopen jaren ontwikkeld hebben. In de zomer van 2021 hadden ze met optredens nog last van de naweeën van de coronamaatregelen, in 2022 had ieder voor zich vakantieplannen gemaakt, waardoor ze zes weken lang niet konden optreden, maar dit jaar waren de agenda's wel goed op elkaar afgestemd. "Het was onze mooiste zomer tot nu toe," zegt Rens Weijenborg (25). "We hebben heel veel opgetreden en heel veel geleerd."

In oktober en november speelt de groep in een aantal poppodia. Waar ze op de festivals onderdeel waren van een groter evenement, komen mensen nu specifiek voor hen. Rens laat het goed tot zich doordringen: "Die mensen hebben thuis misschien wel een oppas geregeld om te kunnen komen, of zijn nu hun vrienden aan het overtuigen om met ze mee te komen naar ons." Hij verheugt zich erop: bij poppodia weten de licht- en geluidstechnici precies wat ze moeten doen om het optreden zo goed mogelijk te laten klinken. En ze kunnen bevriende acts uitnodigen in hun voorprogramma.

Persoonlijke ervaringen

Ook inhoudelijk probeert RJO steeds meer te definiëren wie ze zijn en wat ze willen brengen. "De mooiste muziek gaat over je eigen menselijke ervaringen. En die dan zo brengen dat ze voor een grote groep herkenbaar zijn. Wat is onze plek in de muziek". Dat onderzoek is voor het drietal de volgende stap om te maken.

Tekst gaat verder onder de video.

Vocoder

Speciaal voor het Regio Songfestival maakte de groep het nummer 'Het Nachtorkest'. Bij de televisieopname in de Wisseloord Studio's maakten ze voor het eerst gebruik van een Vocoder; een apparaat dat een stem vervormt én direct in de juiste toonsoort mee laat klinken tijdens het optreden. Zo'n uitstapje is nieuw voor hen. Normaal treden ze op met niet meer dan een draaitafel en een microfoon. "Het gebruik van extra gear heeft veel losgemaakt in onszelf. We zijn erdoor gegroeid." Inmiddels is het standaard onderdeel van hun optreden.

Eind april komen ze naar buiten met een nieuw project. Of dat een album of een EP wordt, valt nu nog niet te zeggen. Maar Rens heeft er vertrouwen in: "We voelen ons lichtvoetig."

Volgende week op TV: de Noord-Hollandse finale!

Rens, Jaïr en Ome Uncle zijn de laatste kandidaten uit de Noord-Hollandse voorronde. Binnenkort strijden de drie artiesten die het hoogst geëindigd zijn onderling om onze provincie te mogen vertegenwoordigen in landelijke finale. Donderdag 26 oktober om 17.10 uur wordt die finale uitgezonden.

Inmiddels is de coronaherhaalprikcampagne alweer twee weken bezig. Maar ligt ons land eigenlijk op schema? En moeten we weer serieus rekening houden met het virus? Vijf vragen.

De oude dieseltjes hebben al meer dan 1.000.000 kilometer gereden en zijn al een paar jaar over de houdbaarheidsdatum. Maar in Cuba, Malta en Albanië kunnen ze nog prima dienst doen. De dieselbussen van Connexxion worden namelijk vervangen door elektrische modellen van EBS. De van oorsprong Israëlische vervoerder EBS neemt het Zaanse busvervoer over in 2024. 

Oudere bussen van NZH, Arriva en Connexion rijden al rond in het buitenland. "In Albanië hangen ze er een ander kenteken op, maar de reclame en de reisinformatie blijft", Zegt een woordvoerder van Conexxion. "De reclame van de bioscoop in Zaandam staat er vaak nog op". 

De bussen mochten vanwege corona twee jaar langer rijden door een noodconcessie met de vervoersregio Amsterdam. Daarom rijden de bussen in plaats van tien jaar al twaalf jaar lang rond. Vorige week zakte een Bus van Connexxion door zijn hoeven, maar dat komt volgens het bedrijf niet vanwege achterstallig onderhoud. De bussen krijgen namelijk eerst een apk-keuring en mogen dan de weg op. "Het is een raar ongeluk, maar als bussen ouder worden kan je dit soort incidenten krijgen", aldus de woordvoerder.

EBS die het traject in 2023 overneemt, heeft al een volledig nieuwe vloot besteld. De eerste zullen in december arriveren. EBS is een Israëlisch bedrijf maar de bussen worden gebouwd in Nederland, daarom wordt er geen vertraging van de bestelling verwacht. 

Vooral kleine bedrijven hebben moeite met het terugbetalen van belastingschulden die zijn ontstaan tijdens de coronapandemie. Ruim 20.000 ondernemers hebben dusdanig veel problemen dat ze een faillissement hebben aangevraagd, of proberen een doorstart te maken na een schuldsaneringstraject.

Een „grote groep” van 60.000 ondernemers met een belastingschuld uit de coronacrisis heeft betaalachterstanden bij de Belastingdienst.

Toneelgroep 't Fortuintheater in Wervershoof speelt dit weekend voorstellingen van het stuk 'De Kaaljakkers'. De voorstellingen zijn een eerbetoon aan Tiny Aker en Dick Pronk. De oud-souffleur en oprichter van het gezelschap zijn beiden overleden. Het is Pronks laatste wens om het theaterstuk toch op te voeren. "Zijn familie zit morgen ook in de zaal", zegt toneelspeler Dick Sijm. "Het wordt een heel speciale avond."

Dick Pronk was aangesloten bij de toneelgroep Europa uit Wervershoof, maar omdat hij zelf een stuk wilde regisseren richtte hij 't Fortuintheater op. Met Willem Verlaat en Dick Sijm vormde hij een groep die theaterstukken van 'Het Volk', een toneelgroep uit Haarlem, in dialect speelde. De stukken zijn door Sjaak Steltenpool vertaald naar het Westfries.

"Dat heeft bij eerdere voorstellingen van andere stukken een hoop positieve reacties opgeleverd", licht Sijm toe. "Het geeft een andere dimensie aan de theatervoorstellingen, en mensen kopen ook speciaal een kaart om ons in het Westfries te horen spelen."

Laatste wens wordt vervuld

Toneelstuk 'De Kaaljakkers' zou eigenlijk twee jaar geleden opgevoerd worden. "Maar door corona moest daar een streep doorheen gezet worden. Daarna overleed onze souffleur Tiny Aker, en ook oprichter Dick Pronk", vertelt Sijm. "Het was zijn laatste wens om dit absurdistische stuk toch op te voeren."

Als vervanger van de oud-speler en regisseur heeft 't Fortuintheater Michel Snip gevraagd. Hij is geen onbekende van het gezelschap, aangezien hij meedeed met eerder opgevoerde toneelstukken. "Dat klikt ook heel goed. Al hebben we een tijd rondgelopen met de vraag of we het stuk wel op moesten voeren. Maar omdat Dick dit heel graag wilde, hebben we toch besloten het te doen. Het voelt heel dubbel."

Avond met een speciaal randje

Het belooft morgen een bijzondere avond te worden. "Het is zaterdag de geboortedag van Dick. Zijn familie zal ook in de zaal zitten als wij het stuk opvoeren", zegt Sijm. "Dat wordt een voorstelling met een speciaal randje. Dick zal dicht bij ons zijn." De oud-speler en regisseur krijgt een prominente plaats in het decor op het podium, met een spotlight erop gericht.

Zowel Tiny als Dick overleden aan kanker. Daarom wordt een deel van de kaartopbrengst gedoneerd aan het KWF. De voorstellingen worden gehouden in het Fortuintheater in Wervershoof. De shows op zaterdag en zondagmiddag zijn uitverkocht. Voor zondag 20.00 uur zijn nog kaarten beschikbaar.

Verontwaardigde reacties van mensen in de risicogroep en ouderen die een coronaprik willen halen. Er zijn lange wachttijden en mensen die een plek in de stad willen boeken, krijgen die optie zelden te zien en worden naar plaatsen ver buiten Amsterdam gestuurd. 

Er is niet genoeg capaciteit in de stad om aan de vraag naar de prik te voldoen. Er zijn twee locaties in de stad: in Noord bij het Buikslotermeerplein en in Nieuw-West aan de Aletta Jacobslaan. Ook zit er nog één locatie in Amstelveen. 

John Scherpenisse is herstellende van een gebroken heup, heeft geen auto en heeft het ook niet breed. ''Je moet dan via mijnprik.nl een locatie uitzoeken", beschrijft hij het proces. "Dat heb ik gedaan, maar de dichtstbijzijnde is Assendelft." Hij ziet het niet zitten om helemaal naar Utrecht te reizen met het OV. ''Ik ben op z'n minst een uur onderweg en het kost me een vermogen. Voor een prikkie van nog geen 5, misschien 2-3 minuten.'' 

Ook de 68-jarige Truusje zit in de risicogroep, al helemaal omdat ze chronische ziekte van Lyme heeft. De locatie die zij aangeboden kreeg zit ook ver buiten de stad.  "Ik ga niet naar Utrecht", zegt ze stellig. "Mijn vriend woont daar en die heeft allang een prik. Dat was in Utrecht geen probleem." Het lukte haar met veel moeite om telefonisch via de GGD een tijd en datum te prikken in Noord. 

Ze geeft aan dat het een heel proces was, waarbij ze minutenlang aan de lijn zat met een medewerker van de GGD. Het was haar de dagen ervoor niet gelukt om online een afspraak te maken, waarop ze besloot toch maar de telefoon te pakken.

Officieel mag je alleen bellen als je geen DigiD hebt en dus blijft John Scherpenisse het online proberen, maar hij wordt er moedeloos van. ''Laten we eerlijk zijn, we zijn allemaal wat ouder en willen toch beschermd zijn", geeft hij aan. "Die mogelijkheid hebben we, maar het wordt je eigenlijk onmogelijk gemaakt om hem te gaan halen. Dan zeg ik op mijn beurt: laat maar." Het is voor de doelgroep soms een hele opgave om naar de randen van de stad te gaan.

De GGD laat weten dat er momenteel wordt opgeschaald in Amsterdam en dat over twee tot drie weken de druktepiek voorbij is en er dan meer ruimte is in de stad. 

Nog even wachten op de uitnodiging en dan mag ik weer naar de prikstraat. Risicogroep, zestigplus. Spuitje tegen corona. Weet u nog? Dat virus dat ons leven totaal op de kop zette. Anderhalvemeter-samenleving, avondklok, klappen voor uitgeputte zorgmedewerkers, mondkapjes, illegale nachtelijke feestjes, persconferentie van Mark en Hugo, geen Pinkpop, Hubert Bruls bijna elke avond op tv. Vergeten? Allemaal onzin? Een groot complot? Ach, we zitten alweer lekker in het Oude Normaal. Drukte op de wegen, vliegvelden, in de horeca. Schouder aan schouder op Pinkpop. En corona is een griepje. Of het allemaal goed is verlopen, komen we waarschijnlijk nooit meer te weten. Het ministerie van Volksgezondheid is niet van plan corona-documenten openbaar te maken. Een Kamercommissie die een parlementaire enquête naar het ‘çorona-tijdperkje’ zou voorbereiden, bestaat niet meer. Een immunoloog van het Erasmus MC zegt in de Volkskrant: ‘De eerste vaccins boden immuniteit tegen het oorspronkelijke coronavirus uit Wuhan. Nu gaat het erom dat ons immuunsysteem de nieuwere varianten beter leert kennen. Daarom is deze booster zinnig.’ Op naar de prikstraat.

Waterfront Entertainment, het noodlijdende bedrijf van onder anderen theaterproducent Rick Engelkes, zou in gesprek zijn met een groep rijke Delftenaren over een investering. Daarmee zou de productie van Willem van Oranje de Musical, die door corona stil kwam te liggen, mogelijk nieuw leven ingeblazen kunnen worden.

De dochter van de Britse veteraan captain Tom Moore, die wereldwijd bekend werd toen hij tijdens de coronapandemie miljoenen ponden inzamelde door rondjes in de tuin te lopen, heeft in het tv-programma TalkTV met Piers Morgan bekend ruim 900.000 euro achterover te hebben gedrukt. Het interview wordt donderdag integraal uitgezonden.

Heemskerk gaat er alles aan doen om de busverbinding naar de treinstations van Uitgeest en Castricum te verbeteren. Zoals het er nu naar uit ziet, rijdt er ook volgend jaar 's avonds en in het weekend maar één keer per uur een bus naar de stations. "Onacceptabel", zegt wethouder Suanet. "De bodem is bereikt, we gaan de strijd aan. Onze inwoners hebben er recht op goed vervoerd te worden".

Volgens Suanet is de verslechtering van de dienstverlening in het openbaar vervoer begonnen aan het begin van de coronacrisis. In de video hierboven legt hij uit waarom en hoe hij het tij probeert te keren.

Reactie Connexxion

Na een eerder protest van de gemeente heeft busmaatschappij Connexxion een schriftelijke reactie gegeven. "De huidige rit-frequentie is in overeenstemming met het aantal reizigers dat van de lijnen gebruik maakt", meldt de maatschappij. "Zelfs als het aantal reizigers fors zou toenemen, dan nog is de huidige frequentie passend bij de vervoersvraag."

Daarnaast zijn de financiële mogelijkheden beperkt, stelt Connexxion, en hebben we onvoldoende chauffeurs om de dienstregeling fors uit te breiden.”

Onzin vindt wethouder Suanet: "Ze hebben zelf alles afgeschaald en als er geen bussen rijden komen er ook geen klanten. Er is heel veel vraag ik hoor het overal om me heen" 

Reizigers bevestigen dat het voor problemen zorgt nu er minder bussen rijden. "Als ik hem mis, kom ik te laat op mijn werk", zegt een verkoopster die we bij de halte treffen. 

In onderstaande video vertellen reizigers waarom de buslijn belangrijk is:

Wethouder Suanet geeft aan het niet op te geven en ervan uit te gaan dat er in de nieuwe dienstregeling twee bussen per uur naar de stations zullen rijden. "Deze afschaling gaat ertoe leiden dat er straks helemaal geen mensen meer in het openbaar vervoer zitten". Dat kan volgens Suanet niet de bedoeling zijn. 

Een grote zucht, dat is waar veel bewoners van IJburg of Zeeburg mee beginnen als je het over tramlijn 26 hebt. Te laat op school, 's avonds laat lang wachten op Centraal Station en belangrijke afspraken missen; het is echt niet elke dag, maar het overkomt ze net even te vaak. En met de wijk Sluisbuurt in aanbouw komen er straks alleen maar meer mensen bij het openbaar vervoer gaan gebruiken. "Het kan gewoon echt niet meer, wat is nu weer de uitleg?"

Thea Laffra woont op Zeeburg en stond in 2020 ook al bij de tramhalte om precies hetzelfde probleem voor de camera van AT5 te benoemen. "De situatie is exact hetzelfde als toen, maar er komen alleen maar meer mensen bij", vertelt ze nu op halte Zuiderzeeweg. Zeeburgers en IJburgers hebben als enige openbaar vervoersverbinding naar het centrum tram 26 als mogelijkheid, en die ligt er dus vaak uit. In september viel ongeveer 4,5 procent van de ritten uit. "Ik zit hier op school en ik kom vaak te laat voor de les, alleen maar door uitval", vertelt een jongen aan de westkant van het centrum woont.

"En naast storing in bijvoorbeeld de tunnel, ligt er ook wel eens iets op de rails waardoor de tram er niet langs kan", vertelt Thea. Zelf is ze gepensioneerd en kan ze het zich permitteren om altijd een half uur tot drie kwartier eerder weg te gaan: "Gewoon voor de zekerheid, maar mensen die dit dagelijks gebruiken kunnen dat niet." Dat dit een breed gedragen en vooral heel langdurig probleem is, is ook te zien in de Facebookgroep 'Tram 26 SBE', waarin leed om de tram gedeeld wordt met de hele buurt. 

Personeelstekorten

De reden dat de tram zo vaak oponthoud heeft is voor de gebruikers onduidelijk: "Er is al een keer aan geklust, wat is nu weer het probleem?", vraagt Thea zich af. De reden ligt volgens het GVB bij het personeelstekort: "Niet alleen bij conducteurs en bestuurders, maar ook bij de monteurs die aan de trams en rails werken." Het GVB benadrukt dat de tram minder vaak uitvalt dan sommige andere lijnen, maar dat het begrijpelijk dat het voor deze gebruikers extra impact heeft en frustrerend is gezien het de enige OV-verbinding is.

"We merken ook dat een van de grootste frustraties van de reizigers is dat de informatie op de halte niet klopt. Natuurlijk kun je op internet kijken en werken de apps, maar de reiziger moet ervan uit kunnen gaan dat de informatie op de halte klopt", vertelt een woordvoerder. "Nou, heel vaak zie ik niets in de app staan en rijdt er toch een behoorlijke tijd niets", vertelt een scholier.

Met het personeelstekort neemt Thea geen genoegen: "Voor corona was dat nog niet aan de hand en toen speelde het ook al. En toch denk ik dan: dan ga je maar minder rijden, als wij maar zeker kunnen weten wanneer de tram komt en hij er dan ook echt staat."

Nieuwe bewoners en studenten

Het probleem wordt erger en erger, vreest Thea. Met de nieuwe Sluisbuurt die op dit moment uit de grond wordt gestampt komen er straks duizenden bewoners bij die ook tramlijn 26 moeten gebruiken wanneer ze het ov willen nemen. Daarbij komt er een locatie van hogeschool Inholland bij die ook duizenden studenten moet onderwijzen vanaf volgend jaar.

Eerder sprak de hogeschool in bij een commissievergadering om de wethouder er alert op te maken dat deze lijn echt goed moet functioneren met de school in aankomst. "Wel zijn wij met het GVB in gesprek over vervangend busvervoer bij uitval van tramlijn 26, zodat we ervoor kunnen zorgen dat onze medewerkers en studenten in dat geval toch makkelijk van het Zeeburgereiland af kunnen komen", laat een woordvoerder van de hogeschool weten. Ook proberen ze de roosters te verdelen om de spits deels te kunnen omzeilen.

Pont

De pont van de Sluisbuurt naar Sporenburg geeft het Zeeburgereiland meer mogelijkheden, maar is geen oplossing voor een goede en directe verbinding met het centrum. De gemeente kijkt naar mogelijkheden om door onder andere bruggen het gebied beter te verbinden met de rest van de stad, maar dat biedt (nog) geen extra tram- of andere openbaar vervoerverbinding. 

"Ik snap gewoon niet dat er nog steeds voor een tram wordt gekozen", zegt Thea. "Er werd ooit over een metro nagedacht, maar ik pleit voor een busverbinding. Dan heb je al die storingen ook niet en ben je veel flexibeler dan nu met dit systeem."

Studenten van de 'pechgeneratie' trekken wederom aan het kortste eind. Na het intrekken van de studiebeurs in 2015, wordt de rente van de zogenaamde 'gunstige lening' vanaf volgend jaar vijf keer zo hoog. Studenten en oud-studenten zijn woedend. 

Studenten die tussen 2015 en 2022 aan een studie begonnen, behoren tot de 'pechgeneratie'. De groep viel tussen wal en schip en had geen aanspraak meer op een studiebeurs. Als tegemoetkoming mochten ze toentertijd rentevrij een lening afsluiten. Die rente ligt inmiddels al op 0,46 procent. Met de aangekondigde rentestijgingen schiet deze naar 2,56 procent. Dienst Uitvoering Onderwijs (DUO) geeft de stijgende rente die de overheid moet betalen over leningen als oorzaak van die vervijfvoudiging. 

De 27-jarige Willemijn Besaris woont in Amsterdam en volgde tussen 2015 en 2022 twee studies. Eén daarvan rondde ze af. Haar studieschuld is 60 duizend euro. 

"Ze noemen ons de pechgeneratie, maar ik zie dit inmiddels als doelbewust naaien. Het voelt alsof je een lening bij een oplichter hebt afgesloten. Als beginnend student ben je een jaartje of achttien. Je huur, boodschappen, alles moet je zelf betalen. Dan krijg je een lening aangeboden met een rente van nul procent. Je hebt vertrouwen dat dat zo blijft. Een half procent verhoging is nog oké, maar nu is het vijf keer zo hoog. Dit na alles wat we hebben meegemaakt: corona, de inflatie en de huidige huizenmarkt. Het is gewoon naaien."

Inmiddels is de 27-jarige het vertrouwen in de politiek volledig kwijt. "Het voelt alsof de mensen in de politiek heel ver van ons afstaan. Ze hebben helemaal niet door wat dit voor ellende voor ons is. Wij krijgen 1400 euro als tegemoetkoming en de studenten van nu hebben de basisbeurs terug. De kloof wordt aldoor groter."

Volgens Besaris is het hoog tijd dat deze groep de straat op gaat. "Welke snelweg gaan we hiervoor blokkeren? We moeten onze stem laten horen. Ik hoop zo dat mensen elkaar vinden. Dat er minder schaamte of angst voor een hoge schuld is: uiteindelijk zitten we in hetzelfde schuitje. Hoe groter de groep, hoe serieuzer we genomen worden."

De 27-jarige Rowan Kievits studeerde tussen 2015 en 2019 in Amsterdam, maar woonde tijdens zijn studie in Weesp om geld te besparen. Inmiddels woont hij weer in Amsterdam. Zijn studieschuld is 22.400 euro. 

De 24-jarige Anniek Verfaille begon in 2020 aan de Hogeschool van Amsterdam (HvA). De eerste twee jaar sloot zij een lening af met een rente van nul procent. Inmiddels krijgt ze de heringevoerde basisbeurs. Haar studieschuld is rond de 28 duizend euro.

"Toen ik dit nieuws te horen kreeg, dacht ik echt: 'Alweer?', weer krijgen we uit het niets, tussen neus en lippen door, gemeld dat de rente hoger wordt. We zijn al de dupe van een slechte economie."

Ook Anniek is het vertrouwen in de politiek kwijt. "Voor de volle honderd procent. Er werd ons van alles beloofd, niets is waargemaakt. 'Maak je geen zorgen', zeiden ze. Puntje bij paaltje wordt ons weer een oor aangenaaid."

"Ik denk dat we de straat op moeten. Echt in protest. Vanmorgen had ik al zin om een megafoon te pakken en te gaan schreeuwen. Ik heb het idee dat er bij de politiek veel elite zit, zij verdienen hun geld wel. Ze hebben allemaal een prima inkomen. Zij snappen de noodzaak hier niet van."

De Bijenkorf gaat 64 banen op het Amsterdamse hoofdkantoor schrappen. De ingreep is volgens het warenhuis een gevolg van de uitdagende tijden in de sector. Vorige week meldde het warenhuis dat het ook 37 leidinggevende posities in de winkels wegbezuinigt.

Door met minder managers te gaan werken en een aantal afdelingen samen te voegen wil het warenhuis kosten besparen en de 'slagvaardigheid vergroten'. "De directie betreurt het deze maatregelen te moeten nemen, maar acht ze noodzakelijk", aldus het warenhuis in een persbericht.

De Bijenkorf presenteerde vorige maand bij de jaarcijfers een licht positief resultaat. Het warenhuis behaalde vorig jaar 2,8 miljoen euro winst, na een verlies van 31,8 miljoen euro in coronajaar 2021. Hoewel de omzet in 2022 boven het niveau van 2019 steeg, drukten de gestegen kosten van onder andere energie, transport, verpakkingen en personeel op de winst.

Het warenhuis zegt zich in te zetten om de gevolgen voor de betrokken medewerkers op te vangen met een sociaal plan.

Studenten van de 'pechgeneratie' trekken wederom aan het kortste eind. Na het intrekken van de studiebeurs in 2015, wordt de rente van de zogenaamde 'gunstige lening' vanaf volgend jaar vijf keer zo hoog. (Oud-)studenten zijn woedend. 

Studenten die tussen 2015 en 2022 aan een studie begonnen, behoren tot de 'pechgeneratie'. De groep viel tussen wal en schip en had geen aanspraak meer op een studiebeurs. Als tegemoetkoming mochten ze toentertijd rentevrij een lening afsluiten. Die rente ligt inmiddels al op 0,46 procent. Met de aangekondigde rentestijgingen schiet deze naar 2,56 procent. Dienst Uitvoering en Onderwijs (DUO) geeft de stijgende rente die de overheid moet betalen over leningen als oorzaak van de vervijfvoudiging. 

De 27-jarige Willemijn Besaris woont in Amsterdam en volgde tussen 2015 en 2022 twee studies. Eén daarvan ronde ze af. Haar studieschuld is 60.000 euro. 

"Ze noemen ons de pechgeneratie, maar ik zie dit inmiddels als doelbewust naaien. Het voelt alsof je een lening bij een oplichter hebt afgesloten. Als beginnend student ben je een jaartje of 18. Je huur, boodschappen, alles moet je zelf betalen. Dan krijg je een lening aangeboden met een rente van 0 procent. Je hebt vertrouwen dat dat zo blijft. Een half procent verhoging is nog oké, maar nu is het vijf keer zo hoog. Dit na alles wat we hebben meegemaakt: corona, de inflatie en de huidige huizenmarkt. Het is gewoon naaien."

Inmiddels is de 27-jarige het vertrouwen in de politiek volledig kwijt. "Het voelt alsof de mensen in de politiek heel ver van ons afstaan. Ze hebben helemaal niet door wat dit voor ellende voor ons is. Wij krijgen 1400 euro als tegemoetkoming en de studenten van nu hebben de basisbeurs terug. De kloof wordt aldoor groter."

Volgens Besaris is het hoog tijd dat deze groep de straat op gaat. "Welke snelweg gaan we hiervoor blokkeren? We moeten onze stem laten horen. Ik hoop zo dat mensen elkaar vinden. Dat er minder schaamte of angst voor een hoge schuld is: uiteindelijk zitten we in hetzelfde schuitje. Hoe groter de groep, hoe serieuzer we genomen worden."

De 27-jarige Rowan Kievits studeerde tussen 2015 en 2019 in Amsterdam, maar woonde tijdens zijn studie in Weesp om geld te besparen. Inmiddels woont hij in de hoofdstad. Zijn studieschuld is 22.400 euro. 

Tekst gaat verder onder de video

De 24-jarige Anniek Verfaille komt uit Den Helder en begon in 2020 aan de Hogeschool van Amsterdam. De eerste twee jaar sloot zij een lening af met een rente van 0 procent. Inmiddels krijgt ze de heringevoerde basisbeurs. Haar studieschuld is rond de 28.000 euro.

"Toen ik dit nieuws te horen kreeg, dacht ik echt: 'Alweer?', weer krijgen we uit het niets, tussen neus en lippen door, gemeld dat de rente hoger wordt. We zijn al de dupe van een slechte economie."

Ook Anniek is het vertrouwen in de politiek kwijt. "Voor de volle 100 procent. Er werd ons van alles beloofd, niets werd waargemaakt. 'Maak je geen zorgen', zeiden ze. Puntje bij paaltje wordt ons weer een oor aangenaaid."

"Ik denk dat we de straat op moeten. Echt in protest. Vanmorgen had ik al zin om een megafoon te pakken en te gaan schreeuwen. Ik heb het idee dat er bij de politiek veel elite zit, zij verdienen hun geld wel. Ze hebben allemaal een prima inkomen. Zij snappen de noodzaak hier niet van."

Vier studenten van de Haarlemse CIOS-opleiding (Centraal Instituut Opleiding Sportleiders, red.) vertrekken in maart met een groep medestudenten naar Albanië. Ze gaan daar heen om achterstandswijken een handje helpen. Onder meer door scholen te helpen bij sportactiviteiten en door vrijwilligerswerk te doen in een ouderencentrum.

De organisatie ligt in handen van vier meiden: Marieke, Marika, Mayra en Beau. Ze zitten allemaal in het laatste jaar van de opleiding. Met een groep van 32 personen, waaronder medestudenten en twee mentoren, verblijven ze van 23 tot en met 30 maart in verschillende plaatsen in Albanië. 

Tekst loopt door na de foto.

Marieke van Vliet (19) komt uit Beverwijk en is één van de organisatoren. "We doen alle vier hetzelfde profiel, namelijk 'Buurt, Onderwijs en Sport' (BOS) en daar hoort jaarlijks een kamp bij. Vanwege corona is dat een aantal jaar niet doorgegaan en nu kan het weer. We hebben de opdracht gekregen om het Albanië-kamp te organiseren. Eén van onze docenten was in Albanië geweest en zo is het balletje gaan rollen."

Geld ophalen

De vier hebben genoeg voor te bereiden. "We vliegen op Tirana. We hebben vorige week de tickets geregeld. Ook moeten we nog veel geld zien in te zamelen en bedenken welke activiteiten we daar gaan doen." Het geld halen ze op via crowdfunding.

Zo hebben ze op school bijvoorbeeld ook een statiegeldbak geplaatst. "Daar kunnen flesjes in worden gedaan en wij leveren die dan in. Het geld besteden we vooral ten gunste van de mensen daar in de achterstandsbuurten." Ook houden ze nog een loterij. "De winnaars mogen dan mee op de KNRM-boot in IJmuiden. Mijn vader werkt daar, dus dat is makkelijk geregeld", legt Marieke uit. 

Tekst loopt door na de foto.

Armoedige gymzalen en sportvelden

Ze gaan eind maart naar Albanese basisscholen en een universiteit en gaan daar kijken hoe het met de sportactiviteiten en faciliteiten is gesteld. Ze hebben al gelezen en gehoord dat dat op dit moment soms niet zo best is. "Zo staan er in één van de gymzalen bijvoorbeeld wel volleybalpalen, maar er is geen net. En de enige bal die ze hebben, is een basketbal."

Tekst loopt door na de foto.

En ze heeft meer verdrietige voorbeelden. "Dan is er bijvoorbeeld een sportveld net naast een afvalberg, waar het gras helemaal is platgetrapt. En in veel gymzalen is er schimmel. Het is er vaak niet veilig en gezond. Soms is er zelfs helemaal geen elektriciteit in een pand. We gaan ze helpen en ook sportlessen in het Engels geven." Daarnaast gaat de groep ook nog vrijwilligerswerk doen in een ouderencentrum. 

Tekst loopt door na de foto.

De studenten gaan helpen waar ze kunnen, maar zullen zich als 'sportstudenten' vooral op het sportieve gedeelte richten. "We gaan ervoor zorgen dat ze daar in ieder geval goed en genoeg materiaal hebben om te sporten. We nemen weinig mee, maar gaan vooral daar veel spullen aanschaffen. Dat is dan ook weer goed voor de ondernemers. We kopen gewoon een hele sportwinkel leeg."

Enthousiaste studenten

"Toen ik van de opdracht hoorde, wist ik meteen dat ik mee wilde gaan. Het lijkt me heel erg nuttig en interessant om Albanië op deze manier te leren kennen. Een hele andere cultuur waarschijnlijk. En het is natuurlijk mooi dat we iets kunnen betekenen voor de kinderen daar. Ik denk dat ik daar heel erg blij van ga worden", vertelt Marieke enthousiast.

Dat laatste geldt ook voor de andere drie meiden, waarvan twee uit IJmuiden komen en één uit Nieuw-Vennep. Ze moeten overigens nog wel even snel wat Albanese woordjes en zinnetjes leren. 

Toekomstplannen

Marieke weet al wat ze gaat doen, als ze eenmaal klaar is met de CIOS-opleiding. "Ik wil dan naar de ALO (HBO-opleiding Leraar Lichamelijke Opvoeding, red.). Dan wil ik hetzelfde gaan doen wat onze docenten nu doen. En dan kan ik natuurlijk ook weer dit soort mooie reizen gaan maken", lacht ze. 

De verrichtingen van de vier meiden en hun reis naar Albanië zijn onder meer te volgen via Instagram.

Studenten van de 'pechgeneratie' trekken wederom aan het kortste eind. Na het intrekken van de studiebeurs in 2015, wordt de rente van de zogenaamde 'gunstige lening' vanaf volgend jaar vijf keer zo hoog. (Oud-)studenten zijn woedend. 

Studenten die tussen 2015 en 2022 aan een studie begonnen, behoren tot de 'pechgeneratie'. De groep viel tussen wal en schip en had geen aanspraak meer op een studiebeurs. Als tegemoetkoming mochten ze toentertijd rentevrij een lening afsluiten. Die rente ligt inmiddels al op 0,46 procent. Met de aangekondigde rentestijgingen schiet deze naar 2,56 procent. Dienst Uitvoering en Onderwijs (DUO) geeft de stijgende rente die de overheid moet betalen over leningen als oorzaak van de vervijfvoudiging. 

De 27-jarige Willemijn Besaris woont in Amsterdam en volgde tussen 2015 en 2022 twee studies. Eén daarvan ronde ze af. Haar studieschuld is 60.000 euro. 

"Ze noemen ons de pechgeneratie, maar ik zie dit inmiddels als doelbewust naaien. Het voelt alsof je een lening bij een oplichter hebt afgesloten. Als beginnend student ben je een jaartje of 18. Je huur, boodschappen, alles moet je zelf betalen. Dan krijg je een lening aangeboden met een rente van 0 procent. Je hebt vertrouwen dat dat zo blijft. Een half procent verhoging is nog oké, maar nu is het vijf keer zo hoog. Dit na alles wat we hebben meegemaakt: corona, de inflatie en de huidige huizenmarkt. Het is gewoon naaien."

Inmiddels is de 27-jarige het vertrouwen in de politiek volledig kwijt. "Het voelt alsof de mensen in de politiek heel ver van ons afstaan. Ze hebben helemaal niet door wat dit voor ellende voor ons is. Wij krijgen 1400 euro als tegemoetkoming en de studenten van nu hebben de basisbeurs terug. De kloof wordt aldoor groter."

Volgens Besaris is het hoog tijd dat deze groep de straat op gaat. "Welke snelweg gaan we hiervoor blokkeren? We moeten onze stem laten horen. Ik hoop zo dat mensen elkaar vinden. Dat er minder schaamte of angst voor een hoge schuld is: uiteindelijk zitten we in hetzelfde schuitje. Hoe groter de groep, hoe serieuzer we genomen worden."

De 27-jarige Rowan Kievits studeerde tussen 2015 en 2019 in Amsterdam, maar woonde tijdens zijn studie in Weesp om geld te besparen. Inmiddels woont hij in de hoofdstad. Zijn studieschuld is 22.400 euro. 

Tekst gaat verder onder de video

De 24-jarige Anniek Verfaille komt uit Den Helder en begon in 2020 aan de Hogeschool van Amsterdam. De eerste twee jaar sloot zij een lening af met een rente van 0 procent. Inmiddels krijgt ze de heringevoerde basisbeurs. Haar studieschuld is rond de 28.000 euro.

"Toen ik dit nieuws te horen kreeg, dacht ik echt: 'Alweer?', weer krijgen we uit het niets, tussen neus en lippen door, gemeld dat de rente hoger wordt. We zijn al de dupe van een slechte economie."

Ook Anniek is het vertrouwen in de politiek kwijt. "Voor de volle 100 procent. Er werd ons van alles beloofd, niets werd waargemaakt. 'Maak je geen zorgen', zeiden ze. Puntje bij paaltje wordt ons weer een oor aangenaaid."

"Ik denk dat we de straat op moeten. Echt in protest. Vanmorgen had ik al zin om een megafoon te pakken en te gaan schreeuwen. Ik heb het idee dat er bij de politiek veel elite zit, zij verdienen hun geld wel. Ze hebben allemaal een prima inkomen. Zij snappen de noodzaak hier niet van."

Nederland onderschat de gevolgen van corona en andere luchtweginfecties, zo blijkt uit onderzoek van de Nederlandse Influenza Stichting. En dat terwijl het griepseizoen weer voor de deur staat en het coronavirus ook nog altijd onder ons is. Ted van Essen, voorzitter van de stichting, legt uit dat de bevindingen zijn uit het onderzoek.

Een Amsterdammer en twee mannen uit Assendelft zijn vandaag aangehouden omdat ze verdacht worden van betrokkenheid bij illegale praktijken binnen taxibedrijven, zoals het ontduiken van één miljoen euro aan belasting.

Daarnaast zou er bij de bedrijven geld zijn witgewassen en valsheid in geschrifte zijn gepleegd bij het aanvragen van 290.000 euro coronasteun.

De verdachten (29, 31 en 33 jaar oud) kwamen in beeld tijdens grootschalig onderzoek waarbij de FIOD, de Inspectie Leefomgeving en Transport, de Amsterdamse politie en de Koninklijke Marechaussee samenwerkten. Het is onduidelijk wat hun precieze rol zou zijn geweest.

Doorzoeking

In de omgeving van Amsterdam zijn daarnaast vijf woningen en vier bedrijfspanden doorzocht. Tijdens de doorzoekingen zijn onder meer auto's, zogenoemde 'vermogensobjecten' en administratie in beslag genomen.

De zaak kwam aan het rollen nadat zowel de FIOD als de Marechaussee verdachte signalen bij de taxibedrijven opvingen. Zo meldde de Marechaussee bij de FIOD dat taxichauffeurs die een overtreding begingen opvallend vaak voor dezelfde bedrijven werkten.

Vreemde transacties

Banken zagen dat diezelfde bedrijven vreemde transacties maakten, blijkt uit onderzoek van de FIOD. De miljoenenomzet van de bedrijven werd vaak overgeboekt naar privé- en zakelijke bankrekeningen van betrokkenen. Daarnaast ging er geld naar rekeningen in het buitenland en werd een deel van het geld contant opgenomen.

Uit het onderzoek komt nu naar voren dat er daarmee voor in totaal een miljoen euro aan belasting ontdoken is. Dat geld zou vervolgens zijn witgewassen. Ook zou een deel van de salarissen van de taxichauffeurs buiten het zicht van de belastingdienst zijn uitbetaald.

De totale omvang van de vermeende fraude is nog niet onderzocht, zo laat de FIOD weten. Meer aanhoudingen en inbeslagnemingen worden door de dienst niet uitgesloten.

Hij voorkwam dat een taxichauffeur een stapel boetes moest betalen. Hij hielp een zorgwerker die haar coronabonus dreigde kwijt te raken aan bekeuringen. Mark Bergers (37) uit Maastricht strijdt tegen onterechte verkeersboetes.

Het blauwtongvirus verspreidt zich als een olievlek door de provincie. Voor schaapherder Marijke Dirkson uit Burgerbrug reden voor veel zorgen en daarom ging ze over tot actie. Ze besloot haar schapenkuddes te verplaatsen naar een veilige, blauwtongvirusvrije plek. De verplaatsing heeft niet mogen baten, zo vertelt de herder vanochtend op NH-radio. 

Het zijn korte nachtjes op het bedrijf van Marijke. "Tot heel laat geven we zieke dieren nog water en we lopen ze nog na", vertelt ze op NH Radio. Het bedrijf heeft zo'n 2.000 schapen en zij lopen rond op verschillende plekken 

"Op dit moment gaan er in Nederland zo'n 1.500 schapen per dag dood aan het blauwtongvirus." Het virus wordt overgebracht door knutten, een soort kleine muggen, en er is nog geen vaccin om de dieren tegen deze variant te beschermen. 

Tekst gaat door.

De herder uit Burgerbrug vergelijkt de huidige situatie met die van corona. De onzekerheid en machteloosheid zijn volgens haar vergelijkbaar. Zo is er niet bekend hoe ziek de dieren worden. "We kunnen er niet zo veel aan doen, behalve de dieren bij ziekte pijnstilling geven en zo aangenaam mogelijk maken."

Toch lijken niet alle schapen ernstig ziek te worden en hieraan te overlijden. "Ik heb toevallig een besmette kudde staan, die al heel erg aan het opknappen is." Ze nuanceert de opmerking gelijk: "Maar we hebben ook zeker verlies en sommige dieren zijn gewoon heel ziek. Dat is heel naar."

Een zieke, besmette kudde staat op dit moment binnen. "Op zich, voor de aantallen schapen die we hebben en de berichten die er zijn, komen we het heel goed door", relativeert ze. "Maar goed, er zijn op dit moment ook andere geïnfecteerde kuddes, denk ik. Het is per dag heel goed kijken welke dieren ziek zijn en wat kunnen we doen."

Marijke is herder, de schapen staan dus niet altijd op dezelfde plek. Ze heeft nog geprobeerd de schapen ergens anders neer te zetten, zodat ze het virus minder snel zouden oplopen. "Vanaf begin september zijn we kuddes naar het noorden aan het halen. Dat betekent ook dat we met veel kuddes stil hebben gestaan en dat betekent dat we geen inkomsten hebben." Maar er blijkt geen ontkomen meer aan het blauwtongvirus. 

Op dit moment staan veel kuddes in en om de duinen in het noorden van de provincie. "We hebben plekken gezocht met wind, want knutten houden niet van wind." Hoewel ze al vanaf begin september op doorreis was, zijn ze nu echt ingehaald door het virus. 

Lekker eten

De herder doet extra haar best om het de zieke dieren zo aangenaam mogelijk te maken. Bijvoorbeeld door voedsel te plukken, wat ze heel lekker vinden. "Paardenbloem, weegbree, heel veel gras, klavers", noemt Marijke op. Daarna gaat ze de andere kuddes langs. "Dan is het wel weer spannend hoe het eruit ziet."

Hoewel het allemaal verdrietig is, heeft de herder geen tijd om daarbij stil te staan. Ze hoopt dat er snel een vaccin beschikbaar wordt in Nederland. "We kunnen nu niet veel meer doen dan we kunnen en een vaccin gaat echt helpen." 

Dat Armando Jongejan (63) erg van Egmond aan Zee houdt is duidelijk. De gerenommeerde fotograaf maakte ruim 25 jaar na zijn eerste fotoboek over zijn geboortedorp, een nieuwe serie van honderd foto's. "Je ziet wat er in die jaren veranderd is; tot aan de Blauwe Paal."

Die 'Blauwe Paal' refereert aan de grenspaal bij het kustdorp: "Ik blijf ook aan de Egmondse kant, hoor", zegt Jongejan wanneer de foto bij de paal gemaakt wordt. "Die paal is heel belangrijk voor ons. De grens van Egmond aan Zee en de rest van de wereld", glimlacht hij.

"Verandering is ook mooi"

Anderhalf jaar was Jongejan met zijn camera op stap, achter die paal in zijn Derp, zoals Egmonders hun dorp noemen. "In 1996 maakte ik een eerste fotoboek 'Egmondse dorpsportretten', en na corona besloot ik dat daar een vervolg op wilde maken. Om de veranderingen vast te leggen; als een tijdsbeeld van mijn dorp."

"Er is veel anders geworden, maar verandering is niet altijd negatief. Het is ook goed en mooi. Natuurlijk: er zijn mensen overleden. De SRV-wagen en de viskar zijn er niet meer en winkels verdwijnen. De tijd staat niet stil. En daarom wil ik mijn leefomgeving én de Derpers juist vastleggen in een fotoreportage."

Tekst gaat verder onder de foto.

Armando Jongejan maakte uiteindelijk honderd foto's die verzameld zijn in zijn boek 'Tot de Blauwe Paal', en die tot 5 november ook allemaal te zien zijn in een expositie in het Museum van Egmond, tegenover zijn geboortehuis aan de Zuiderstraat.

Verhalen vertellen

Hij fotografeerde mensen op zee, op het strand, in de duinen en in het dorp: een tijdsbeeld in zwart-wit. "Ik ben op zoek gegaan naar mensen die iets te vertellen hebben, en dat ik dat dan weer kan vertellen in mijn foto's. Neem Peter Groen."

"Peter is een bekende, joviale Egmonder, altijd op klompen. En zijn huiskamer is net een museum; hij is gek van alles wat met zeezenders te maken heeft. Radio Veronica is zijn favoriet. Ik wilde hem dus voor die wand hebben. Toen pakte hij zelf dat schaalmodel er bij. Daarmee is die foto ook gelijk af."

Maar niet alleen 'bekende' Egmonders zijn Jongejan vastgelegd. Jongejan wijst naar een foto van een dame die een duivelsfiguur beschildert.

Tekst gaat verder onder foto.

"Dit is Namaisa, die zat nog bij mijn dochters op school. Ze is een make-upartiest die niet iedereen hier kent. Ze is enorm goed in haar werk en geeft zelfs workshops en demonstraties in America. Dat woont dus gewoon hier in Egmond. Dat is prachtig om te kunnen laten zien."

Fotogeniek Egmond

De foto's van Jongejan zitten vol details: van Egmond, van het dagelijks leven van de mensen op de foto's en vertelt ook iets over hoe ze zijn. "En dat vind ik dus zo leuk om op een foto te laten zien. Bijvoorbeeld hoe precies iemand is, omdat al z'n gereedschap kaarsrecht hangt."

Verder nemen de prenten je mee naar de typisch Egmondse duinlandjes, de voetbalvereniging en de reddingsbrigade. "Bij mensen thuis, aan het werk, met hun passie, hobby of hun ambacht." Maar wat maakt dat Egmond zich zo leent voor Egmondse fotografen?

Want naast het werk van Jongejan zijn ook de foto's van Egmonders Cor Mooij, Rob Glas en Sjef Kenniphaas geliefd. "Ieder van ons legt ons dorp op een andere manier vast, en Egmond aan Zee is natuurlijk héél bijzonder."

Tekst gaat verder onder foto.

De expositie die sinds een dikke maand in het museum te zien is, wordt heel goed bezocht, laat het museum weten. Maar niet alleen door Egmonders, weet Jongejan. "Voor hen is het natuurlijk een feest der herkenning. Dan hoor je praten en wijzen: 'hee, daar is die en die'."

Een keer in de week is hij in het museum om uitleg te geven of zijn boek te signeren. "En dan spreek je ook de toeristen en dagjesmensen die het mooi vinden. Maar ook collega-fotografen komen langs. Die kijken natuurlijk met een technisch oog. Daar krijg ik ook complimenten van."

Bijzonder dat ik hier 'hang'

"Weet je, ik heb op zoveel prachtige plekken mogen exposeren, overal op de wereld. Maar ik vind het bijzonder dat ik hier 'hang' in het museum. Op 15 meter van waar ik geboren ben. En dat hier honderd foto's is supergaaf, een eer."

En dan is het nog zijn fotoboek. Meteen bij het openslaan lees je een quote van Hans Aarsman, die wekelijks in de Volkskrant persfoto's analyseert, waar Jongejan veel waar aan hecht: 

'Er bestaat een wereld die heel interessant is,
waarvoor je niet in een je auto hoeft te stappen,
niet het vliegtuig hoeft te nemen.
Een wereld vlak voor je neus,
onder de stoeptegel voor je deur.'

De Derper bladert verder door het boek. "Ik woon hier nu ruim zestig jaar, en dan is het weleens lastig om dingen nog te herkennen. Vandaar die quote. Dit project dwingt me ook om met nieuwe ogen te kijken naar mijn eigen omgeving. Maar heel eerlijk: in elke stad of dorp zijn mooie foto's te maken, maar Egmond heeft natuurlijk een plusje."

Precies 187 Amsterdamse senioren verzamelden zich vanmiddag met hun rollator bij de start op de atletiekbaan in het Olympisch Stadion. Het grootste sportieve evenement voor rollatorgebruikers is na drie jaar weer terug van weggeweest.

Uitgeput en voldaan zegt ze: "Ik ben heel blij dat ik het heb gehaald." Maar velen lieten het niet bij één rondje, liepen nog een tweede of zelfs een derde. Op de vraag of mevrouw Annie nog een rondje gaat, antwoordt ze: "Alles op zijn tijd, we moeten niet overdrijven." 

De laatste rollatorloop vond plaats in 2019. Daarna heeft het evenement drie jaar stil gelegen door corona, tot vandaag dus. De weergoden waren deze editie gelukkig goedgezind: de temperatuur was aangenaam voor een sportieve middag. Tijdens de race blijft Annie 'wij gaan nog niet naar huis zingen'. Ze is blij dat ze er is. "Geweldig dat ik zulke dingen mee mag maken" 

Mevrouw De Graaf, 87 lentes jong, won de race.

Het wordt almaar drukker op de Nederlandse wegen, waardoor er ook steeds meer files komen. Het is zelfs drukker dan voor corona. Dit ondanks dat steeds meer mensen ook zeggen thuis te werken. Nu is dit nog vrijwillig, maar moeten werkgevers dit verplichten?

De drie leeuwen van Artis zijn vandaag officieel ingetrokken in hun nieuwe verblijf. De nieuwe plek is tien keer groter dan het oude Kerbertterras, waar de leeuwen de afgelopen eeuw verbleven. Nu hebben de leeuwen meer om te ontdekken en ze hebben ook meer keuze in slaapplekken. "Leeuwen zijn luie beesten."

Het duurt even voordat de leeuwen naar buiten komen, maar naar een paar minuten durven ze het aan. Vanaf vandaag kunnen ze hun nieuwe buitenverblijf helemaal ontdekken. "Het is heel fijn om te zien dat ze het verblijf goed gebruiken", zegt de directeur Rembrandt Sutorius. "De mensen moeten even zoeken voordat ze de leeuwen zien, maar ook zij beleven er plezier aan."

Dat de leeuwen niet meteen zichtbaar zijn is een idee van architect Thijs de Zeeuw. Hij wil dat de bezoekers ook een beetje kunnen schrikken van het beest. De Zeeuw: "Als die bijvoorbeeld ineens naast je staat achter het glas. Dat je je dan realiseert dat de leeuw een enorm roofdier is, en wij eigenlijk gewoon een prooi."

En zo zijn er wel meer dingen goed doordacht in het verblijf. "Leeuwen zijn luie beesten. We hebben ze vooral veel slaapplekken gegeven." De Zeeuw wijst achter zich. "Deze rots ligt 's ochtends in de schaduw en deze andere rots 's middags." Ook zijn sommige stenen verwarmd. "Dat is ook een trucje", deelt de architect met ons. "Deze vooraan is bijvoorbeeld verwarmd, maar daar kan het publiek de leeuw ook het beste zien."

Geldnood

Voor de directeur voelt deze dag ook gelijk als een afsluiting van een lastige periode. Tijdens corona verkeerde Artis in geldnood, doordat het park dicht moest. Wat daarop volgde was de pijnlijke beslissing om de leeuwen weg te doen. "We wilden ze niet langer op het Kerbertterras houden, dat te klein was", vertelt Sutorius.

"We zouden ze volgens de berekening namelijk pas een nieuw verblijf kunnen geven over tien jaar, terwijl we graag vooruit lopen als het gaat om dierenwelzijn." Door twee gulle donaties konden de leeuwen uiteindelijk toch in Amsterdam blijven.

Op de vraag of het nieuwe verblijf - ondanks dat het groter is dan het oude verblijf - niet als nog te klein is, antwoord de directeur. "Nee, want het gaat er ook om wat je de dieren biedt en hoe ze het verblijf gebruiken."

Aquarium

Vorige week kreeg Artis ook nog goed nieuws. Het Rijk steunt de dierentuin met tien miljoen euro om het aquarium te restaureren. Het 140 jaar oude monumentale pand moest grondig gerestaureerd worden, doordat het zoute water van de vissenverblijven uit de aquaria begon te lekken. Nu kan Artis dus door met de verbouwing.

Nog een monument in Artis is het oude leeuwenverblijf. Wat er met het Kerbertterras gaat gebeuren, daar wil Artis nog niets over kwijt.

De drukte op de Limburgse snelwegen is inmiddels groter dan voor het begin van de coronacrisis. Sinds eind maart vorig jaar, toen de laatste coronamaatregelen werden opgeheven, is het fileleed met 27 procent toegenomen. „We zitten vast in onze patronen.”

Na een periode van lockdowns en niet op vakantie kunnen gaan, rijst de verkoop van caravans en campers sinds corona flink de pan uit onder jongeren. Dat meldt brancheorganisatie Kampeer en Caravan Industrie (KCI). Volgens Leo Diepemaat, voorzitter van KCI, is vrijheid een grote reden: "Je staat met een been in de natuur en hebt geen wachtrijen op luchthavens."

"Vanaf de coronaperiode heeft de verkoop van caravans en campers een extra boost gekregen en is de populariteit enorm gestegen onder jongeren", vertelt Diepemaat. Uit cijfers van KCI blijkt dat het bezit van campers tussen in de afgelopen drie jaar onder jongeren tot en met 25 jaar met 53 procent is gestegen. Jongvolwassenen in de leeftijd van 26 tot en met 35 jaar had zelfs een toename van 35,5 procent.

Coronacamper

Isis (26) uit Amsterdam was een van de jongeren die in de coronatijd een camper kocht: "Wij hebben een echte 'coronacamper'. Eigenlijk was het een impulsaankoop, we wilden een auto kopen uit verveling alleen toen kwam mijn vader, die echt een liefhebber is van oude auto's, met een advertentie van een camper. Het was een hele goede en degelijke bus met weinig kilometers."

Omdat Isis de camper samen met haar beste vriendin Claudia kocht waren ze per persoon iets meer dan tweeduizend euro kwijt. "Het is een deelcamper en hij heet 'Bussie'. Het kost niet veel geld en je kunt het ook altijd weer verkopen voor meer. En, het kost minder omdat je maar een deel van het jaar wegenbelasting betaalt."

"Mensen hoeven en willen niet meer zo ver te reizen", legt Diepemaat uit. "Daarnaast vinden jonge gezinnen het fijn dat ze niet naar vliegvelden hoeven of in wachtrijen moeten staan. In plaats daarvan stappen ze nu ergens uit waar de kinderen gelijk buiten kunnen spelen." Ook speelt het mee dat mensen meer in de natuur willen zitten. "Met een camper heb je alles bij je. Je kunt meteen weg, en het idee dat je er zomaar mee kunt wegrijden, geeft je een gevoel van vrijheid", zegt Isis. 

Fred de camper

Ook Erik en Lisa (beiden 33) uit Den Helder zijn tijdens de coronaperiode begonnen aan hun 'camperavontuur'. Waar zij door de pandemie in 2020 noodgedwongen terugkwamen van hun backpack-reis, kregen ze de kans om de camper van Eriks ouders over te nemen. "Twee dagen later zaten we in de camper en zijn we naar Zwitserland gereden. Later hebben we 'Fred' (de naam van de camper, red.) beter geïsoleerd en winterklaar gemaakt om naar Japan te rijden." Erik en Lisa kwamen tot aan Armenië omdat de grenzen van Iran destijds op slot gingen. "Toen hebben we de camper in Armenië gelaten en zijn we naar Midden-Amerika gevlogen waar we een halfjaar hebben gereisd."  

Het stel deelt hun reisavonturen op sociale media en hun website, welke volledig in het teken staan van reizen. Omdat ze tijdens hun reis verliefd zijn geworden op de Italiaanse streek Piemonte, hebben ze daar een huis gekocht en beginnen ze binnenkort een bed and breakfast. Daardoor staat de camper volgens Erik 'op een hele mooie parkeerplaats': "Fred fungeert nu ook als boodschappenauto ja, maar we maken er ook echt nog wel mooie tripjes mee hoor."

Tekst loopt door onder de foto's. 

Een camper hebben is niet altijd rozengeur en maneschijn, volgens Isis: "De hitte is het ergst, dat is echt niet grappig zonder airco. En ik heb hem een keer in een greppel gereden in Slovenië. Gelukkig kwam er en boer helpen, maar dat was wel even spannend omdat hij zo groot en zwaar is."

Erik zou het camperleven aan iedereen aanraden. "Maar het is niet voor iedereen weggelegd. Je moet het toilet zelf legen en het stroompeil in de gaten houden. Onbewust gaat er veel tijd in zitten en dat kan ook wel onrust met zich mee brengen." 

"Fred heeft echt in elk land pech gehad. In Turkije zijn we een week lang van garage naar garage gegaan omdat het dashboard het niet meer deed. In Kosovo was de versnellingsbak gestopt boven op een bergtop. Een hoop vervelende momenten, maar achteraf wel goud waard." 

Vol vertrouwen begon Laura, de dochter van Jaap Reijneveld, vorig jaar aan de havo op het Amsterdamse Berlage Lyceum. Ze heeft twee vaders en koos de school juist omdat die zich presenteert als ruimdenkend, met veel aandacht voor acceptatie en burgerschap. Toch zeiden klasgenoten de naarste dingen over homoseksualiteit: het werd afgedaan als vies en zondig. Haar vaders vinden dat de school te laat en te weinig in actie kwam, Laura is van de school gegaan.

Veel ouders hebben het in de coronajaren aan den lijve ondervonden: hoe lastig het is om een middelbare school te kiezen als je er niet zelf een middagje rond kan lopen. "Je wilt toch even de sfeer kunnen proeven, maar dat ging dus niet", vertelt Jaap Reijneveld. Zijn vriend en hij hebben drie geadopteerde kinderen. De middelste, Laura, begint in het najaar van 2021 met het zoeken van een school om het jaar erop te beginnen met de havo.

En Laura heeft een helder wensenlijstje: tweetalig onderwijs en een open houding als het om seksuele diversiteit gaat. Of, zoals Reijneveld het verwoordt: "Een plek waar onze gezinsvorm niet een belemmerende factor was."

Daarom wordt gekeken of de scholen die Laura's interesse hebben een GSA (Gender Sexuality Alliance) hebben.

Gender Sexuality Alliance

Het Berlage Lyceum, gelegen in de Diamantbuurt in de Pijp, heeft zo'n GSA. Die draagt actief de boodschap uit dat je op school mag zijn wie je bent, of je nou homo, hetero of non-binair bent. "Het is een leerlingengroep, geleid door een docent", vertelt afdelingsleider Alijn van Hoorn. "Aan het begin van het schooljaar gaan ze de brugklassen langs om te vertellen wat ze doen."

En daar blijft het niet bij, volgens de schoolleiding van het Berlage. Als Unesco-school krijgen zaken als mensenrechten en wereldburgerschap regelmatig aandacht in de klas. Rector Rosanne Bekker: "Ons programma is ermee doordrenkt. Eigenlijk al jaren." Vrijwilligers geven op de school regelmatig voorlichting over thema's als seksualiteit en grensoverschrijdend gedrag.

"Die mogen geen rechten hebben"

Laura begint in 2022 aan de havo op het Berlage, maar vertelt thuis maar mondjesmaat over hoe het op school gaat. "Ze bracht ook nooit klasgenoten thuis. Terwijl ze op de lagere school een hele club mensen om zich heen had." Na lang doorvragen komt het hoge woord bij Laura eruit. "Ze zei: 'ik wil niet dat er iemand bij ons thuis komt, omdat ik niet wil dat ze weten dat ik twee vaders heb.'" 

Een deel van Laura's klasgenoten - merendeels kinderen met een islamitische achtergrond - reageren afwijzend en afkeurend als zaken als homoseksualiteit ter sprake komen, zegt Reijneveld. "Het werd direct afgedaan als vies, als zondig. Ze zeiden: 'Deze mensen mogen niet bestaan, die mogen geen rechten hebben'."

Stroeve gesprekken

Al snel ziet haar vader hoe Laura een schim is van het vrolijke kind dat ze in groep 8 nog was. "Ze wrong zich ook in allerlei bochten om maar niet met ons op school te worden gezien", zegt Reijneveld. Hij gaat het gesprek aan met haar klassenmentor en later ook met leidinggevenden van het Berlage, maar die verlopen volgens hem erg stroef. "De twee mensen van school met wie we spraken waren zelf toevallig ook homo, en die zeiden nooit problemen gehad op school." Reijneveld schampert: "Dat is het verschil tussen een volwassene met autoriteit, en een meisje van 13."

De school reageert dus weinig empathisch, vindt Reijneveld - al geeft hij toe dat hij ook zag dat Laura 'angstiger was dan nodig'. Maar, herhaalt hij nogmaals: ze is 13. "Op een gegeven moment stelde de school voor dat Laura het maar gewoon moest vertellen. Maar dat weet ik ook nog van mijn eigen coming out: zoiets moet je niet dwingen. Dus wij vonden dat we dat niet zo moesten doen."

Lesprogramma aangepast

Het Berlage Lyceym zegt niet te kunnen reageren op inhoudelijke vragen over de gebeurtenissen tijdens Laura's schooljaar, omwille van de privacy van de betrokkenen. Dat maakt het lastig om helderheid te krijgen over deze specifieke situatie. Wel zegt afdelingsleider Van Hoorn dat het lesprogramma sinds dit schooljaar is aangepast: een les over diversiteit is overgeheveld van het tweede jaar naar de brugklas.

Maar Reijneveld en zijn partner komen er niet meer uit met de school, zelfs niet nadat de gemeente aanschuift bij de gesprekken. Dit jaar is Laura begonnen op een andere school in Amsterdam-Zuid.

Vader Reijneveld is enorm geschrokken van de reacties van Laura's klasgenoten. "Waarom gebeurt dit in onze stad? Dit moet toch eigenlijk niet kunnen? Ik heb collega's met kinderen op school in Haarlem of Heemstede, en daar is dit geen probleem." Hij hoopt dat scholen in hun lesprogramma's nog meer nadruk kunnen leggen op diversiteit en acceptatie.

Hoe het sindsdien met zijn dochter gaat? Reijneveld is voorzichtig, maar optimistisch. "De tijd zal het leren, maar we zien nu al een heel ander kind dan vorig jaar."

Vol vertrouwen begon de dochter van Jaap Reijneveld vorig jaar aan de havo op het Berlage Lyceum in Zuid. De school presenteert zich als ruimdenkend, met veel aandacht voor acceptatie en burgerschap. Maar volgens de vaders zeiden klasgenoten toch de naarste dingen over homoseksualiteit: "Het werd afgedaan als vies en zondig." Ze vinden dat de school te laat en te weinig in actie kwam. De school zegt juist pal te staan voor een divers beleid, maar heeft het sinds vertrek van de leerling het lesprogramma wel aangepast. 

Veel ouders hebben het in de coronajaren aan den lijve ondervonden: hoe lastig het is om een middelbare school te kiezen als je er niet zelf een middagje rond kan lopen. "Je wilt toch even de sfeer kunnen proeven, maar dat ging dus niet", vertelt Jaap Reijneveld. Zijn vriend en hij hebben drie geadopteerde kinderen. De middelste, Laura, begint in het najaar van 2021 met het zoeken van een school om het jaar erop te beginnen met de havo.

En Laura heeft een helder wensenlijstje: tweetalig onderwijs en een open houding als het om seksuele diversiteit gaat. Of, zoals Reijneveld het verwoordt: "Een plek waar onze gezinsvorm niet een belemmerende factor was." Daarom wordt gekeken of de scholen die Laura's interesse hebben een GSA (Gender Sexuality Alliance) hebben.

GSA

Het Berlage Lyceum, gelegen in de Diamantbuurt in de Pijp, heeft zo'n GSA. Die draagt actief de boodschap uit dat je op school mag zijn wie je bent, of je nou homo, hetero of non-binair bent. "Het is een leerlingengroep, geleid door een docent", vertelt afdelingsleider Alijn van Hoorn. "Aan het begin van het schooljaar gaan ze de brugklassen langs om te vertellen wat ze doen."

En daar blijft het niet bij, volgens de schoolleiding van het Berlage. Als Unesco-school krijgen zaken als mensenrechten en wereldburgerschap regelmatig aandacht in de klas. Rector Rosanne Bekker: "Ons programma is ermee doordrenkt. Eigenlijk al jaren." Vrijwilligers geven op de school regelmatig voorlichting over thema's als seksualiteit en grensoverschrijdend gedrag.

"Die mogen geen rechten hebben"

Laura begint in 2022 aan de havo op het Berlage, maar vertelt thuis maar mondjesmaat over hoe het op school gaat. "Ze bracht ook nooit klasgenoten thuis. Terwijl ze op de lagere school een hele club mensen om zich heen had." Na lang doorvragen komt het hoge woord bij Laura eruit. "Ze zei: 'ik wil niet dat er iemand bij ons thuis komt, omdat ik niet wil dat ze weten dat ik twee vaders heb.'" 

Een deel van Laura's klasgenoten - merendeels kinderen met een islamitische achtergrond - reageren afwijzend en afkeurend als zaken als homoseksualiteit ter sprake komen, zegt Reijneveld. "Het werd direct afgedaan als vies, als zondig. Ze zeiden: 'Deze mensen mogen niet bestaan, die mogen geen rechten hebben'."

Stroeve gesprekken

Al snel ziet haar vader hoe Laura een schim is van het vrolijke kind dat ze in groep 8 nog was. "Ze wrong zich ook in allerlei bochten om maar niet met ons op school te worden gezien", zegt Reijneveld. Hij gaat het gesprek aan met haar klassenmentor en later ook met leidinggevenden van het Berlage, maar die verlopen volgens hem erg stroef. "De twee mensen van school met wie we spraken waren zelf toevallig ook homo, en die zeiden nooit problemen gehad op school." Reijneveld schampert: "Dat is het verschil tussen een volwassene met autoriteit, en een meisje van 13."

De school reageert dus weinig empathisch, vindt Reijneveld - al geeft hij toe dat hij ook zag dat Laura 'angstiger was dan nodig'. Maar, herhaalt hij nogmaals: ze is 13. "Op een gegeven moment stelde de school voor dat Laura het maar gewoon moest vertellen. Maar dat weet ik ook nog van mijn eigen coming out: zoiets moet je niet dwingen. Dus wij vonden dat we dat niet zo moesten doen."

Lesprogramma aangepast

Het Berlage Lyceym zegt niet te kunnen reageren op inhoudelijke vragen over de gebeurtenissen tijdens Laura's schooljaar, omwille van de privacy van de betrokkenen. Dat maakt het lastig om helderheid te krijgen over deze specifieke situatie. Wel zegt afdelingsleider Van Hoorn dat het lesprogramma sinds dit schooljaar is aangepast: een les over diversiteit is overgeheveld van het tweede jaar naar de brugklas.

Maar Reijneveld en zijn partner komen er niet meer uit met de school, zelfs niet nadat de gemeente aanschuift bij de gesprekken. Dit jaar is Laura begonnen op een andere school in Amsterdam-Zuid.

Vader Reijneveld is enorm geschrokken van de reacties van Laura's klasgenoten. "Waarom gebeurt dit in onze stad? Dit moet toch eigenlijk niet kunnen? Ik heb collega's met kinderen op school in Haarlem of Heemstede, en daar is dit geen probleem." Hij hoopt dat scholen in hun lesprogramma's nog meer nadruk kunnen leggen op diversiteit en acceptatie.

Hoe het sindsdien met zijn dochter gaat? Reijneveld is voorzichtig, maar optimistisch. "De tijd zal het leren, maar we zien nu al een heel ander kind dan vorig jaar."