De rechtbank in Den Bosch heeft Leroy S., de man die zich tijdens de eerste coronagolf bij het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch voordeed als verpleger, vrijdag veroordeeld tot een gevangenisstraf van 450 dagen. Omdat hij al een flinke periode in voorarrest heeft gezeten, hoeft hij niet terug de cel in. Volgens de rechtbank heeft S. „op slinkse wijze” misbruik gemaakt van het grote personeelstekort tijdens het begin van de coronacrisis.

Het is hopen op fantastisch mooi weer op 5 mei, want anders komt de organisatie van Bevrijdingspop in zwaar weer. Bij de vorige editie na de stille coronajaren en het beste festivalweer dat je maar kan bedenken, was de baromzet van 750 duizend euro eigenlijk niet genoeg om de stijgende kosten te dekken. "Er zit geen vet meer op de botten", zei voorzitter Bernt Schneiders van de vrijwilligersorganisatie, toen hij gisteren bij de Haarlemse politiek aanklopte voor geld en garantstelling.

Woordelijke steun kreeg hij genoeg van de politici en burgemeester Jos Wienen. Maar de portemonnee is niet direct getrokken. Er is vrees voor precedentwerking, want ook andere Haarlemse evenementen kampen met hetzelfde financiële probleem.

'Beetje krom'

"Maar ik hoorde wel dat ze het een beetje krom vinden dat we 55 duizend subsidie van de gemeente krijgen en na het festival 80 duizend aan de gemeente moeten betalen aan rekeningen voor het afval opruimen of het beschermen van de bomen in de Haarlemmer Hout", zei de voorzitter van Bevrijdingspop Bernt Schneiders. Hij hoopt daarom dat er toch nog een duit in het zakje wordt gedaan door Haarlem. 

Datzelfde pleidooi voor meer geld deed hij ook al bij de provincie en daar heeft hij ondertussen de toezegging dat de subsidie opgehoogd wordt met 15.000 euro. "Maar het organiseren van dit feest voor de vrijheid kost elk jaar ruim een miljoen euro en nu zijn de kosten met 35 procent gestegen. Vorig jaar draaiden we een baromzet van 750 duizend euro, maar dat is naast de subsidie en de sponsoring niet meer genoeg."

Hoofdelijk aansprakelijk 

De vrijwilligers in het bestuur van Bevrijdingspop zijn hoofdelijk aansprakelijk als de rekeningen na het feest niet betaald kunnen worden. "Ik hecht veel waarde aan het vrijheidsfeest, maar ik wil mijn huis hier liever niet voor moeten laten veilen", aldus Schneiders. Hij heeft te horen gekregen van burgemeester Wienen dat de gemeente hen niet zal laten vallen, maar dat heeft hij liever zwart op wit. 

De komende Bevrijdingspop is nog opgetuigd zoals voorgaande edities, groots opgezet met verschillende podia en vrij entree. "Na 5 mei gaan we nadenken of we het in deze vorm nog kunnen organiseren. Minder groot bijvoorbeeld, maar dan is de vraag hoe je mensen tegenhoudt om te komen als ze zo gewend zijn om op de trein naar Haarlem te stappen op 5 mei."

Met een eurootje extra voor een glas bier denkt hij veel onvrede te krijgen van bezoekers. "Over het heffen van entree van bijvoorbeeld vijf euro moeten we wel serieus nadenken. Maar vier je dan nog wel de vrijheid."

De organisatie van het bevrijdingsfeest in Groningen wilde dat vorig jaar ook al doen, maar kreeg toen veel dreigmails. Daarop stelden de gemeente en de provincie in Groningen zich garant voor drie ton. De meerderheid van de Haarlemse gemeenteraad wil liever niet dat er entree gevraagd wordt. "Gratis toegang is onlosmakelijk verbonden met het vieren van de vrijheid", stelde Danny van Leeuwen van de Actiepartij. 

Samen inkopen 

Maar zomaar de portemonnee trekken is een stap te ver. Wel is aangedrongen of er nog een potje geld is om voor alle evenementen met geldproblemen een oplossing te vinden. Burgemeester Wienen denkt aan een gezamenlijk inkoop van materiaal. "Of bijvoorbeeld een investering in elektrische aansluiting in plaats van een aggregaat met veel lawaai en uitstoot."

Na de zomer buigt de gemeenteraad zich over het toekomstige evenementenbeleid, waarmee de geldproblemen opgelost zouden kunnen worden. Maar voor voorzitter Bernt Schneiders van Bevrijdingspop is wel duidelijk dat het anders moet. En een drankje meer, vindt hij een goede suggestie, liet hij weten. 

Column - Het was even slikken. Voor het eerst sinds 1984 moeten we – net als velen – ons traditionele vriendenuitje in het eerste weekend van september schrappen. Oké, corona gooide ook al eens roet in het eten, maar nu gaat het Bluesrock Festival in Tegelen niet door vanwege gebrek aan mankracht en omdat Buro Pinkpop er feitelijk geen tijd en energie meer insteekt. Daar hebben ze het blijkbaar te druk met hun grote festival in Landgraaf. En dus stond de ‘vader’ van Bluesrock, Jan Smeets, er opeens behoorlijk alleen voor. In de steek gelaten door de huidige mensen achter nota bene zijn vorige kindje: Pinkpop. Je zou er in een cynische bui inspiratie uit kunnen putten voor een met snerpende gitaarsolo’s doordrenkte bluesballade. Maar laten we niet gaan janken. Jan heeft beloofd dat we in 2024 het 40-jarig jubileum van Bluesrock mogen komen vieren in De Doolhof. En: we hadden achteraf bekeken al een mooi alternatief geboekt. De zondag op Bospop! Met Joe Bonamassa, King King, en Southside Johnny & The Ashbury Jukes krijgen we in Weert toch nog onze portie bluesrock. Wedden dat we I don’t wanna go home gaan zingen, samen met Southside Johnny?

Asielzoekers kunnen straks worden gedwongen mee te werken aan een coronatest om te worden uitgezet. Jaren nadat de Tweede Kamer daarom vroeg, omdat er tijdens de pandemie stelselmatig werd tegengewerkt door migranten, komt staatssecretaris Van der Burg (Asiel) met een wetsvoorstel.

Veel ondernemers - waaronder ook zelfstandige horecabedrijven in West-Friesland - vrezen de blauwe envelop van de Belastingdienst, waarin gevraagd wordt om te starten met het terugbetalen van de coronasteun. De financiële hulp sleurde de bedrijven door de lastige coronatijd, maar hebben moeite om het bedrag terug te betalen. "De betalingstermijn uitsmeren zou lucht geven."

Rob Baltus ziet het als regiovoorzitter van Koninklijke Horeca Nederland ook om zich heen: West-Friese horecabedrijven die worstelen met het terugbetalen van de coronasteun. Sinds oktober vorig jaar is er een regeling om de lening, ontvangen tijdens de pandemie, over een periode van vijf jaar terug te betalen.  

Reddingsboei

In de periode maart 2020 tot en met juni 2022 deed 35 procent van de bedrijven in Nederland beroep op één van de financiële coronasteunmaatregelen. "We waren er heel blij mee. Dat was op dat moment onze reddingsboei", zegt Baltus, die zelf De Nadorst in Blokker bestiert. "Want de huur van het pand liep gewoon door. Net als personeelskosten en gas, water en licht. En iedereen begrijpt ook dat dat geld terugbetaald moet worden. Alleen moet je wel de mogelijkheden hebben om het terug te betalen."

Dat kan vanaf oktober vorig jaar, maar nu blijkt dat zo'n 70.000 bedrijven in Nederland daar nog niet aan zijn begonnen. Want het zijn niet de meest eenvoudige tijden, zeker niet in de horeca. "De energiecrisis, stijgende lonen en een gebrek aan personeel", somt Baltus op. "Veel bedrijven komen in de knoop. Er zijn veel bedrijven die de verwachte omzet niet halen en dus niet kunnen beginnen met terugbetalen."

Zelf moet hij in vijf jaar tijd 200.000 euro terugbetalen, wat neerkomt op 40.000 euro per jaar. "Je maakt een planning, op basis van de omzet die je verwacht te halen. En in principe red ik dat. Maar nu ligt bij ons de straat open, omdat het riool wordt aangepakt. Net in de maanden dat het terras gaat lopen. Maar dat de weg hier open ligt, daar heeft de Belastingdienst geen boodschap aan. En maart was een slechte terrasmaand, want we hebben geen zon gezien. Dat is pijnlijk."

Faillissementen 

Een aangepaste regeling, zoals een betaalpauze of een verlenging van de regeling is in sommige gevallen mogelijk. " Je ziet het aantal faillissementen in de horeca ook stijgen. Sommige zelfstandig ondernemers trekken het niet meer. Ik was laatst bij een collega, waartegen ik zei: 'trek de stekker er maar uit en ga thuis zitten, want je bent nu voor niets aan het werk.' Maar vaak is het bedrijf het kindje en gaan ze toch door. Als de regeling met twee jaar zou kunnen worden uitgesmeerd, zou dat lucht geven. Dan gaat het maandbedrag dat je moet aflossen omlaag."  

Velserbroek, Santpoort en IJmuiden-Zuid krijgen er 1656 vierkante meter aan groene daken bij. De afgelopen maanden hebben inwoners zich ingezet om zoveel mogelijk daken te vergroenen in hun buurt. 121 buurtbewoners doen mee. “Het geeft zoveel nieuwe, positieve energie”, vertelt Inge Boon, de initiatiefnemer uit de Santhaesbuurt in Velsen.

De groene daken-actie startte begin december onder leiding van Rooftop Revolution. Deze actie kwam tot stand nadat de Velserbroekse Mariëlle Warmerdam zich vorig jaar bij de gemeente meldde met dit idee. Daarop hielp de gemeente Mariëlle met het organiseren van een buurtactie, wat leidde tot 36 groene daken in haar wijk. Ook volgden daardoor veel nieuwe aanvragen bij de gemeente voor groene daken. 

10.000 stappen

Sinds december is er in zes buurten en in een wijk volop campagne gevoerd: de Santhaesbuurt (Santpoort-Noord), de Weidbuurt en Springer & Vogelbuurt (Velserbroek), de Vogel- en Bomenbuurt (IJmuiden) en heel Santpoort-Zuid. 

Jessica van Doorn, initiatiefnemer uit de Bomen- en Vogelbuurt heeft de benen uit haar lijf gelopen: "We hebben bij heel veel mensen in de buurt briefjes in de bus gedaan. Ik ben echt wel aan mijn 10.000 stappen gekomen. Daarna zijn we met een speciale bakfiets van Rooftop Revolutions op het plein gaan staan, zodat iedereen vragen kon stellen. Ik stond er met thee, koffie en koekjes. Het was hartstikke druk en iedereen was heel enthousiast."

Biodiversiteit 

Inge vindt het echt een ‘project om te doen’. “Veel groen is beter voor de biodiversiteit en de opvang van water. En het uitzicht: het oog wil ook wat. Of je op garagedak met kiezelstenen kijkt of een groen dak. Ik hoop dat het ook verkoelend werkt. In de garage wordt het echt een sauna.” 

Volgens Jessica is het ook goed voor de sociale cohesie. “Je merkt dat er in de maatschappij zoveel verdeeldheid is, door corona en allerlei soorten dingen in de samenleving. Dat je dit project met elkaar doet en samen een gezellige dag hebt. Dan maak je wat leuks met elkaar. Elkaar echt ontmoeten, echt connectie maken. Dan kom je pas verder.”

Goede sfeer

De eerste groene daken in de Springer- en Vogelbuurt zijn al op 1 april aangelegd. Initiatiefnemer in deze buurt, Martine, vertelt erover. "Ondanks de regen was de sfeer tijdens het ophalen van de materialen heel erg goed. De meeste buren zijn gelijk aan de slag gegaan om hun daken aan te leggen."

De volgende aanlegdagen zijn op 22 april en 13 en 20 mei. Inwoners uit de deelnemende buurten die zich niet hebben aangemeld, kunnen zich alsnog aanmelden voor de aanlegdatum in mei. Dit kan nog tot 29 april. Kijk op www.rooftoprevolution.nl/velsen voor meer informatie.

Op de Populierenlaan in Enkhuizen is het al 40 jaar pais en vree. Buren Petra en Floris Smit, en Wietske en Piet leven al vier decennia in goede harmonie naast elkaar, dat wordt gevierd met koffie en gebak! Hoe is de band met je buren? Heb je wel eens burenoverlast gehad? Of ben je misschien verhuisd omdat de relatie met je buren ten koste ging van je woongenot? Of ben je gewoon heel blij met je buurtjes?

Uit onderzoek van Achmea Rechtsbijstand blijkt dat het aantal burenruzies jarenlang steeg, maar dat na corona het aantal conflicten weer afnam. Vooral verduurzaming van de woning draagt bij aan conflicten, zoals geluidsoverlast van warmtepompen en airco's. Of gedoe over zonnepanelen, die per ongeluk gedeeltelijk op het dak van de buren zijn geplaatst of waarbij een grote boom van de buren zorgt voor schaduw op de zonnepanelen.    

Wat vind jij?

Heb jij wel eens een conflict gehad met een van je buren? Of is er bij jullie in de straat nooit een vuiltje aan de lucht? We horen het graag van je!

De leefbaarheid in Zuid, en vooral in De Pijp, staat onder druk. Volgens stadsdeelvoorzitter Bart Vink komt dat door de vele terrassen in de buurt. Maar bewoners en ondernemers denken daar heel anders over. "Je moet degene die de terrassen misbruikt aanpakken, niet de ondernemer."

"Het is hier net een slecht onderhouden pretpark", vindt Marieke Bekirov van het Platform Bewoners van De Pijp. "We staan hier op het Gerard Douplein, maar waar is eigenlijk het plein." Zegt ze, wijzend naar geparkeerde auto's, fietsenrekken en ogenschijnlijk lukraak geplaatste plantenbakken en paaltjes.

Stadsdeelvoorzitter Zuid Bart Vink (D66), sprak in het AT5-programma Park Politiek over de leefbaarheid in De Pijp die onder druk staat. Volgens Vink ligt dit aan de hoeveelheid terrassen. "We hadden met corona terrassen op allerlei plekken en hebben toen gezegd: 'die situatie is voorbij', we gaan het nu van plek tot plek beoordelen. En in dit deel van Zuid zullen wij heel terughoudend zijn."

Ruimtelijk plan

Buurtbewoners lijken echter minder last te hebben van de terrassen dan Vink denkt. "Die meneer heeft te weinig verstand van een ondernemer. Die staat alleen maar te kijken, als ik dit doe, dan gaat dat weg. Nee, je moet handhaven! Je moet zorgen dat je de mensen die zich niet gedragen aanpakt", vindt Rien Becht, die al 35 jaar in De Pijp woont.

Een andere bewoner begrijpt de stadsvoorzitter wel, als het om de fietsen gaat. "Ik denk dat dit echt wel overlast is voor bezoekers en bewoners." Daar moet volgens hem iets aan gedaan worden, maar de terrassen, 'dat maakt De Pijp uniek'.

Horecaondernemer Floris Bertram denkt 'dat het vaak gebeurt dat mensen een schuldige gaan aanwijzen voor een probleem'. "In plaats van ons terras inperken, omzet te verminderen en ook de mensen minder ruimte te geven, moet je het ergens anders zoeken. Dat je wel een oplossing kunt vinden in het fietsen- of vuilnisprobleem."

Terrasvergunningen inperken is volgens bewonersvertegenwoordiger Bekirov 'typisch weer zo'n deeloplossing'. "Laat een bureau een keer een goed ruimtelijk plan maken", vindt zij.

Als de hoge inflatie is beteugeld, gaan de rentes waarschijnlijk weer omlaag naar het niveau van voor de coronapandemie. Dat denken economen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Al geven deze experts aan dat het lastig is in te schatten hoe landen omgaan met bijvoorbeeld hun staatsschuld.

David Crosby is gestorven doordat hij besmet was geraakt met het coronavirus. Dat vertelt oud-muziekpartner Graham Nash in een interview in de podcast Kyle Meredith With. Crosby overleed op 19 januari na een ’lang ziekbed’.

'Hartverwarmend', zo noemt Steef van Leeuwen van de Taverne in Bergen alle steun die hij heeft gekregen sinds de toekomst van de kroeg op de tocht staat. Een petitie werd meer dan 6.500 keer ondertekend. Ook de gemeente heeft hem in een gesprek laten weten het belang van het café te onderstrepen. "Of het veel opschiet, is maar de vraag", vertelt Van Leeuwen nuchter. "Het laat in elk geval wel zien dat mensen de plek in hun hart hebben gesloten."

Het is inmiddels vaste prik op de eerste woensdag van de maand. Dan verzamelen muzikanten uit Bergen en omstreken zich bij de Taverne om lekker muziek te maken tijdens de jamsessie. Iedereen die wil, kan aanhaken. "De Taverne is een kweekvijver voor muzikaal talent", vertelt organisator Wouter Mooy. "Er gebeuren hier hele bijzondere dingen. Het is doodzonde als dat verdwijnt."

Maar de toekomst is dus onzeker. De pandeigenaar heeft uitbater Van Leeuwen in een brief laten weten dat de huurovereenkomst volgend jaar wordt beëindigd. Nu de pachtovereenkomst van de uitbater bijna is verlopen, wil hij de tent overdragen aan zijn kinderen. "Ik viel echt om van verbazing, krabbel je net op na corona krijg je dit. Het doet erg veel met me."

Stinkend rijk

Van Leeuwen vraagt zich - net als veel vaste gasten - af waarom juist de Taverne plaats moet maken voor een exclusief restaurant. "Ik begrijp dat niet", vertelt Van Leeuwen. "Als ik de verhalen mag geloven is de eigenaar stinkend rijk. Waarom begint hij niet ergens anders een restaurant?"

NH Nieuws sprak met kroegbaas Steef van Leeuwen en muzikanten tijdens de maandelijkse jamsessie, bekijk hier de beelden (tekst loopt door)

Pandeigenaar Lex Schrama is niet van plan om een ander pand te kopen of te huren voor zijn plannen. "Waarom zou ik? Het is al vijftig jaar mijn eigendom en ik wil het daarom gebruiken. De exploitant kan zelf ook op zoek naar een andere plek."

Het feit dat zoveel mensen in de bres springen voor de Taverne is ook Schrama niet ontgaan. "Ik begrijp dat het erg leeft in Bergen, maar ja wat moet ik ervan vinden? Er komt iets veel mooiers voor terug en nu wil ik het telefoongesprek graag beëindigen."

"Het is gewoon erg kortzichtig", vertelt muzikant Wouter Mooy. "Eigenlijk zou Schrama hier eens heen moeten komen om zelf te ontdekken hoe uniek de Taverne is en om zich te laten inspireren, want dat is wat hier gebeurd. Dat je dit door het afvoerputje wegspoelt is eeuwig zonde."

Tussen de grote chemie-mastodonten op Chemelot in Geleen gaan heel wat briljantjes schuil. Zoals farmaciebedrijf Lonza, dat recent vele miljoenen coronavaccins produceerde voor Moderna. Met de ontwikkeling van cel- en gentherapie en mRNA-vaccins werkt Lonza nu aan de medicijnen van de toekomst. „Wij zetten de zorg op zijn kop.”

De laatste dertig jaar heet de voetbalclub van Velsen-Noord FC Velsenoord, maar de vereniging heeft een eeuw met minstens vijf clubnamen achter de rug. Van die historie is nu een jubileumboek(je) gemaakt dat liefhebbers onder andere vandaag kunnen ophalen. Koen Roemeling, terwijl hij door de clubhistorie bladert: "Het is best een leuk, beknopt boekje geworden."

Het centennium was eigenlijk al drie jaar geleden, maar op het slechtst denkbare moment: vlak nadat Nederland voor het eerst dicht ging door corona. Koen Roemeling: "4 april 2020, ga maar na. Alles was geregeld, de feestlocatie, DJ's noem maar op. En toen kwam de corona-ellende en is alles in duigen gevallen", baalt Koen er nog steeds een beetje van.

Afgelopen september kwam het er toch nog van met het eeuwfeest 'en toen hebben we dit boekie ook in elkaar geflanst', zegt Koen.

Andere verenigingen kwamen met dikke pillen voor hun eeuwfeest, maar zo zitten ze in Velsen-Noord niet in elkaar. Koen: "Dat lezen mensen toch niet. Dit is net mooi, zo de geschiedenis en wat mooie foto's van het eeuwfeest."

Hij maakte het boek met een groep vrijwilligers die samen de jubileumcommissie '100 FC Velsenoord' vormen, maar waarvan velen ook in andere plaatselijke commissies, besturen en vrijwilligersfuncties zitten. 

Maar het belangrijkste verbond is en blijft voetbal: met zo'n zestien mannen van in de veertig, vijftig en zestig voetballen ze nog elke zaterdag. Niet in een competitie. Koen: "Dat was altijd gedoe, met tegenstanders, scheidsrechters, noem maar op." Nee, gewoon samen, zoals je doet als je kind bent: met twee kleine doeltjes en dan niet te veel nadenken en gewoon gáán. 

"We zijn zo'n 16 jaar geleden terug naar de basis gegaan. Het is nog altijd zeer geliefd, we spelen 8 tegen 8, of 5 tegen 5, net hoeveel mensen er komen opdagen."

Wel zijn er wat extra regels om het een beetje vriendelijk te houden: slidings maken zijn bijvoorbeeld uit den boze. En, zoals het jubileumboek zegt: na afloop is er een 'derde helft' met bier in de kantine.

'Passie voor voetbal'

In de inleiding van het korte krachtige jubileumboek staat nog een aanwijzing voor andere clubs uit andere plaatsen, die maar niet willen fuseren vanwege de historie of overtuigingen: "Dit boek laat zien hoe verenigingen kunnen ontwikkelen en samenkomen: vanuit een passie voor voetbal", schrijft voorzitter Ed Beilen. Moeilijker hoeft het niet te zijn.

Later vandaag gaat NH Nieuws langs bij de voetbalvereniging als Velsen-Noorders hun boekjes bij de 100 plus 3-jarige vereniging komen ophalen en de mannen gaan voetballen.

Supporters van AZ willen dat het clubbestuur snel wat doet aan de veiligheid en het voetbalplezier in het stadion. Er dreigt namelijk een 'explosie' binnen de harde kern. Met name de nieuwe, jonge garde in Alkmaar zou vernielingen en geweld plegen, ruzie zoeken en openlijk drugs gebruiken in het bijzijn van kinderen van andere fans. 

In een mail naar de directie van het Alkmaarse AZ beschrijft een voetbalsupporter vandaag zijn zorgen. "Ik heb in dertig jaar bij deze mooie club al heel wat meegemaakt en gezien, maar wat er de laatste tijd allemaal gebeurt, lijkt erger te worden en baart me zorgen."

Voetbalgeweld is weer hot topic. Een minderjarige hooligan die een speler van zijn club aanvalt, de bloedende wond op het hoofd van Ajacied Davey Klaassen door een aansteker uit het publiek, vechtende supporters in Volendam en ook Alkmaar is niet onbesproken. 

Hoewel supportersgeweld van alle tijden is, merken meerdere supporters van AZ dat er sinds corona in het imposante stadion langs de A9 wel echt wat is veranderd op de tribune. 

Zo is het te druk in het vak van de harde kern. Als centraal punt is dat X1 en aan weerszijden vak X2 en W. "Ik heb al jaren een seizoenkaart en dus ook een vaste plek", aldus een supporter van AZ tegen NH. "Maar moet regelmatig de strijd aangaan met gasten met een losse kaart die ook in dat vak willen staan." 

Hij gooit het op de aanzuigende werking van de jonge aanhang met hoodies, die, zo moet hij toegeven, óók zorgen voor veel gejuich en sfeer. "Natuurlijk is het daar leuker staan. Als ik naar een wedstrijd ga, wil ik ook niet zitten. En voor liederen moet je in ons vak zijn."

Maar de discussies die hij over zijn plek met jongens heeft monden steeds vaker uit in scheldpartijen, bedreigingen of zelfs geweld. "Het wordt steeds grimmiger. Er is geen respect meer." Een andere AZ-supporter van het eerste uur die NH spreekt, onderstreept die lezing.

"Ik was ook echt niet altijd zoete lieve Gerritje, maar zoals het nu gaat? Dat was toen niet. Het is veel harder en veel meer geworden." Nadat vorige week zaterdag vanuit het uitvak van Heerenveen brandende fakkels op het veld werden gegooid als vergelding op een actie van de AZ-aanhang in een eerder duel, werd het onrustig in het vak van de harde kern van de Alkmaarders. 

"Er wordt duidelijk gewaarschuwd dat de wedstrijd wordt gestaakt, maar ze steken dan toch weer fakkels aan. Ik denk dan: jullie leren er ook niks van hé? En als er dan van boven bier wordt gegooid als een soort correctie, komen ze met vijftien man verhaal halen. Ogen rood als stuiterballen, nou dan weet je hoe laat het is."

Het drugsgebruik in het stadion is een doorn in het oog van andere supporters. "Eerst hoorden we af en toe wat gesnuif achter een wc-deur bij het supportershome", beschrijft de mailer. "Maar tegenwoordig staan ze gewoon voor de neus van mijn jongen coke in hun neus te stoppen."

In de mail staat: "Dat vind ik het ergst. Ik en met mij vele andere supporters hebben kinderen die graag mee willen naar AZ en die worden steeds vaker blootgesteld aan openbaar drugsgebruik." Een andere supporters beschrijft dat jonge fans vaak 'zo dronken zijn als een toeter'. 

"Toen ik terugkwam van een plaspauze in de rust van AZ - Lazio zaten drie gasten te roeptoeteren op onze plekken. Ze wisten van de drank niet eens meer waar ze de eerste helft hadden gekeken en wilden niet weg, ook niet toen ik mijn seizoenkaart liet zien." Ook zijn er in het stadion dingen van de muur gesloopt. "Omdat ze dachten dat er camera's in zaten." 

Het zorgt voor een opgefokte sfeer en ook onrust binnen de harde AZ-kern. "Ik hoor dat echt om me heen. Mensen zijn bang, het is angstaanjagend. En binnenkort zou er weleens een explosie kunnen komen."

In de noodkreet naar de directie van AZ staan ook positieve woorden. Want er vinden wel degelijk zo nu en dan gesprekken plaats tussen de club en supporters uit verschillende groepen. "Maar als je anderen een paar keer aanspreekt op wangedrag ze luisteren niet, ben je er wel klaar mee. Daarbij: als je de verkeerde treft, heb je een pot met heibel." 

De roep om een snelle oplossing klinkt nu harder dan ooit. "Wanneer wordt er nou eens definitief tegen opgetreden door AZ? Stewards worden bedreigd en de politie zie je niet. Ik zou zeggen: laat die in het stadion en zet drugshonden bij de ingang." 

De ander zegt: "Harder straffen. En niet in Alkmaar maar een meldplicht in een andere, verre stad met lange reistijd. Zodat ze ook rondom de wedstrijd in de stad geen ellende kunnen veroorzaken."

Naast frustratie over de onrust is het vooral hun clubhart dat huilt. "Dit kan niet de bedoeling zijn. Mijn kinderen willen graag mee naar AZ. En die beschrijft zichzelf als familieclub. Voor mij voelt het nu niet zo."

Benside Loyals, de overkoepelende organisatie van de Benside, wil geen commentaar geven. Bij de politie ligt een reeks vragen over mogelijke misdragingen van AZ-supporters en onrust binnen de harde kern. Zij hadden op moment van de publicatie de antwoorden nog niet. 

Er moet nog wel het een en ander aan opknapwerk gebeuren, maar Turbo2000 komt terug. De planning is dat na de zomer deze iconische tent - waar ook mensen uit onder meer Alkmaar en West-Friesland op af kwamen - zijn deuren weer opent. "Het is echt nostalgisch", zegt Marthijn Hink, directeur operatie bij Bobs Party & Events. 

De oude rode bankjes staan er nog, maar de bekleding zit onder de vlekken en de kauwgom. Op de muren zitten de welbekende gouden glitters en de verf op het hout tussen de spiegels op het plafond bladdert af. "Het is allemaal heel 'authentiek'", vertelt Marthijn. "Het ziet er hartstikke leuk uit, maar het komt wel uit het jaar nul. We willen een nieuwe vloer, nieuwe verlichting. En dj's kunnen niet met deze dj-tafel werken, zo oud is die. We hebben draaitafels waar niet eens een usb in kan, want vroeger ging het met cd's."

Nieuwe eigenaar

Bobs was bijna 40 jaar in handen van de familie Martens. Turbo was open tot 1996, maar toen Bobs Saloon open ging, kwam er bijna niemand meer in Turbo en ging het dicht. Anderhalf jaar geleden heeft de familie Martens Bobs verkocht aan Tumbler Investments, die er nieuwe uitbaters voor zocht: eigenaar Vincent Chen, Guda Hink als event manager en Marthijn. 

Tekst gaat verder onder foto.

Marthijn is sinds het begin van het jaar bij de club en heeft veel ideeën voor Bobs. Turbo2000 staat daarbij wel hoog op zijn lijst. "Toen ik hier net kwam sprak ik wat mensen van de oude garde, die een biertje op vrijdag kwamen drinken. Zij vroegen: 'ga je Turbo2000 ook terugbrengen?'. Een ander zei: '25 jaar geleden heb ik daar mijn huidige vrouw ontmoet'. Daar kan je niet niks mee doen."

Magische plek

Toine van Bakel, oftewel djToine, was jarenlang de huis-dj van Turbo en kan zich de discotheek nog goed herinneren. "Ik vond het als klein jongetje altijd al een magische plek. Het had een bepaalde aantrekkingskracht. Ik vond het er gaaf uitzien. En als dj stond je centraal, midden op de dansvloer. Alles gebeurde om je heen." Ook qua muziek was Turbo anders. "In andere discotheken werd van alles gedraaid. Maar in de Turbo werd gewoon veel meer moderne muziek gedraaid. Daar kreeg je geen Normaal te horen. Er werd ook echt gemixt door dj’s. Het was wat dat betreft een muzikaal vooruitstrevende zaak."

Toch hoopt Toine wel dat er in de huidige tijd plaats is voor zo’n discotheek, die iedere vrijdag en zaterdag open is. "De 35 plussers zijn gewend om iedere week te stappen. Vroeger moest je erbij geweest zijn en tegenwoordig maak je het online mee via je mobiel en sociale media. Tegenwoordig ga je tinderen om aan je date te komen, maar vroeger moest je de discotheek in. En er zijn natuurlijk veel festivals bijgekomen. Daar kan een lokale discotheek niet tegen opboksen."

Dj Jean of dj Dimitri

Als alles volgens plan verloopt zal de Turbo na de zomer weer open gaan. Hoe vaak dat zal zijn, hangt ook volgens Marthijn af van de animo, maar hij gelooft er helemaal in. "We beginnen met een 90’s party", legt hij uit. "Als de jongeren het ook leuk vinden, breiden we uit. Wat heb je nou nog voor nachtclubs in de regio. In de coronaperiode zijn er ook wat tenten weggevallen. We kunnen dat gaan rocken." Ja, en wie gaat er dan draaien op die 90’s party? "Dj Jean misschien of dj Dimitri. Ik heb ze alleen nog niet benaderd", lacht Marthijn. "Dus mannen, neem even contact met me op."

In de Filipijnen zijn vrijdag weer 12 mannen aan het kruis genageld, in een bloederige christelijke traditie die door de coronapandemie drie jaar lang niet kon doorgaan.

Ze zeggen zelf dat ze de mooiste job van Nederland hebben. Ondernemers Irene Penha, Janien de Bruijn en Charlot Königel gaan vanaf deze week iedere dag van de zon op het Texelse strand genieten. En dan nog een beetje werken. Dat werken is strandhuisjes en stoelen bij strandslag Paal 20 verhuren. En weer ouderwets met een ijscokar over het strand. "Als je toch iedere dag mag starten met dit uitzicht. Dat is toch de grootste rijkdom die je kunt wensen?", zegt Charlot.

Het drietal heeft al ervaring in de horeca. Wat dat betreft is het niet geheel een 'duik in het diepe'. Maar toch is het een bijzonder avontuur. Ondernemen op het strand. Heerlijk de hele dag naar de zee staren, beetje koffie doen met gasten en af en toe een huisje of strandstoeltje verhuren. Wie wil dat nou niet? "Vooral 's morgens heb je hier een prachtig uitzicht", zegt Charlot. "We moeten dan wel werken, maar dat heeft een heel andere dimensie."

Janien en Irene hebben jaren het restaurant Inn de Knip in Den Hoorn bestierd. Alleen wilden ze het nu iets rustiger aan doen. "We hebben vijftien jaar lang zeven dagen in de week gewerkt", zegt Irene. "Maar er was altijd een tekort aan personeel. En velen waren ziek, zwak of misselijk. Dan waren wij weer aan het 'buffelen'. Dat houdt dan een keer op. Het werk was heel leuk, maar niet meer met personeel."

Het oude restaurant werd verkocht en beide dames hadden voor het eerst sinds vijftien jaar een zomer vakantie. "Dat was genieten", zegt Janien. Na driekwart jaar begon het bij de dames toch weer te kriebelen. "We hadden eerst onze ogen gericht op een boerencamping", zegt Janien. "Dat was ook leuk en je bent ook buiten. Maar je moet ook wel erg boer zijn om dat te doen. We dachten: we maken wel een paar potjes jam en dan ben je agrariër. Maar zo werkt het niet meer."

"Strandbedrijf Noorderbad is misschien wel een impuls aankoop geweest", gaat Irene verder. Maar belangrijk is dat ze nu geen personeel meer hebben. "En je bent in de wintermaanden vrij." Deze week zijn ze op het strand om maar liefst 97 strandhuisjes te plaatsen. En twee containers: één voor de opslag van spullen en één voor de verkoop van eten en drinkwaren. Ze worden geholpen door oud-eigenaar Jan van der Star. De ondernemer stopt omdat hij naar Zweden verhuist.

Horecadier

Charlot is ook een horecadier. Weliswaar niet op Texel, maar in IJmuiden heeft ze jaren met haar ex-partner een strandpaviljoen gehad. Ze pakte daarna haar oude liefde als binnenhuisarchitect weer op. Maar het strand bleef trekken. "Ik ben toen af en toe ook weer bijgesprongen bij een paviljoen in Noordwijk. Mensen die op het strand komen, zijn blij en hebben er zin in. Er hangt altijd een heel andere sfeer. Iedere keer dat je vroeg op het strand komt en er nog niemand is. Dat is het mooiste moment van de dag. Mijn kinderen zijn ermee opgegroeid. En het strand is de mooiste plek waar we het liefst zijn."

Een jaar geleden nam ze het besluit om naar Texel te verhuizen. "Maar als je iets wilt, moet je dat gewoon proberen. En dan moet je niet denken: dat doen we later. Mijn kinderen waren ook erg enthousiast. En dan opeens zit je op een eiland. Zeker na de coronacrisis hebben we de sprong in het diepe genomen." Via gezamenlijke contacten leerde zij Irene en Janien kennen. En nu een eigen bedrijf. "Dit is heel leuk", zegt ze.

Gefascineerd

Ze verbazen zich nog dagelijks dat toeristen blij worden van de zee. "Wij hebben altijd bij de zee gewoond", zegt Janien. "Mensen zijn helemaal gefascineerd. Veel toeristen hebben geen strand en zee. Ze staan met de armen wijd open en willen het eigenlijk omhelzen. Het is iedere keer weer een bijzonder schouwspel."

Dat het niet altijd zonnig weer is, zijn ze zich van bewust. "Tijdens het opbouwen waren er ook dagen dat je een skibril op moest vanwege zandverstuivingen", zegt Charlot. "Dat hoort er gewoon bij. En dat heeft ook zijn charme. Er is geen dag hetzelfde. Iemand zal zeggen: het uitzicht is iedere dag toch hetzelfde. Zand en zee. Maar het is toch iedere keer anders."

Ze zijn nu nog druk bezig met de opbouw. "We hebben twee huisjes staan, dus we hebben er nog 95 te doen, hahahaha." De bedoeling is dat ze rond Koningsdag (27 april) open gaan. Janien: "Het eerste strandhuisje is al vanaf 8 april verhuurd. Het eerste dat staat, moeten we dan maar meteen verhuren. Desnoods gaan ze in de kiosk, haha." De wachtlijsten voor een strandhuisje zijn lang. "Dat geeft ook vertrouwen. Bovendien had de vorige eigenaar een groot klantenbestand."

De onderneemsters hebben zelfs een ventvergunning. "Heel ouderwets weer met een ijscokarretje met belletje over het strand zoals vroeger, tingelingeling", zegt Janien. "Dat deden ze toen nog met een trekker. Dat mag waarschijnlijk niet meer, dus dat wordt een elektrisch karretje." Ze hebben er nu al lol in. En ideeën genoeg. "We gaan ook alle strandhuisjes langs. Als Mohammed niet naar de berg kan, dan gaat de berg wel naar Mohammed, hahahaha."

Ze zeggen zelf dat ze de mooiste job van Nederland hebben. Ondernemers Irene Penha, Janien de Bruijn en Charlot Königel gaan vanaf deze week iedere dag van de zon op het Texelse strand genieten. En dan nog een beetje werken. Dat werken is strandhuisjes en stoelen bij strandslag Paal 20 verhuren. En weer ouderwets met een ijscokar over het strand. "Als je toch iedere dag mag starten met dit uitzicht. Dat is toch de grootste rijkdom die je kunt wensen?", zegt Charlot.

Het drietal heeft al ervaring in de horeca. Wat dat betreft is het niet geheel een 'duik in het diepe'. Maar toch is het een bijzonder avontuur. Ondernemen op het strand. Heerlijk de hele dag naar de zee staren, beetje koffie doen met gasten en af en toe een huisje of strandstoeltje verhuren. Wie wil dat nou niet? "Vooral 's morgens heb je hier een prachtig uitzicht", zegt Charlot. "We moeten dan wel werken, maar dat heeft een heel andere dimensie."

Janien en Irene hebben jaren het restaurant Inn de Knip in Den Hoorn bestierd. Alleen wilden ze het nu iets rustiger aan doen. "We hebben vijftien jaar lang zeven dagen in de week gewerkt", zegt Irene. "Maar er was altijd een tekort aan personeel. En velen waren ziek, zwak of misselijk. Dan waren wij weer aan het 'buffelen'. Dat houdt dan een keer op. Het werk was heel leuk, maar niet meer met personeel."

Het oude restaurant werd verkocht en beide dames hadden voor het eerst sinds vijftien jaar een zomer vakantie. "Dat was genieten", zegt Janien. Na driekwart jaar begon het bij de dames toch weer te kriebelen. "We hadden eerst onze ogen gericht op een boerencamping", zegt Janien. "Dat was ook leuk en je bent ook buiten. Maar je moet ook wel erg boer zijn om dat te doen. We dachten: we maken wel een paar potjes jam en dan ben je agrariër. Maar zo werkt het niet meer."

"Strandbedrijf Noorderbad is misschien wel een impuls aankoop geweest", gaat Irene verder. Maar belangrijk is dat ze nu geen personeel meer hebben. "En je bent in de wintermaanden vrij." Deze week zijn ze op het strand om maar liefst 97 strandhuisjes te plaatsen. En twee containers: één voor de opslag van spullen en één voor de verkoop van eten en drinkwaren. Ze worden geholpen door oud-eigenaar Jan van der Star. De ondernemer stopt omdat hij naar Zweden verhuist.

Horecadier

Charlot is ook een horecadier. Weliswaar niet op Texel, maar in IJmuiden heeft ze jaren met haar ex-partner een strandpaviljoen gehad. Ze pakte daarna haar oude liefde als binnenhuisarchitect weer op. Maar het strand bleef trekken. "Ik ben toen af en toe ook weer bijgesprongen bij een paviljoen in Noordwijk. Mensen die op het strand komen, zijn blij en hebben er zin in. Er hangt altijd een heel andere sfeer. Iedere keer dat je vroeg op het strand komt en er nog niemand is. Dat is het mooiste moment van de dag. Mijn kinderen zijn ermee opgegroeid. En het strand is de mooiste plek waar we het liefst zijn."

Een jaar geleden nam ze het besluit om naar Texel te verhuizen. "Maar als je iets wilt, moet je dat gewoon proberen. En dan moet je niet denken: dat doen we later. Mijn kinderen waren ook erg enthousiast. En dan opeens zit je op een eiland. Zeker na de coronacrisis hebben we de sprong in het diepe genomen." Via gezamenlijke contacten leerde zij Irene en Janien kennen. En nu een eigen bedrijf. "Dit is heel leuk", zegt ze.

Gefascineerd

Ze verbazen zich nog dagelijks dat toeristen blij worden van de zee. "Wij hebben altijd bij de zee gewoond", zegt Janien. "Mensen zijn helemaal gefascineerd. Veel toeristen hebben geen strand en zee. Ze staan met de armen wijd open en willen het eigenlijk omhelzen. Het is iedere keer weer een bijzonder schouwspel."

Dat het niet altijd zonnig weer is, zijn ze zich van bewust. "Tijdens het opbouwen waren er ook dagen dat je een skibril op moest vanwege zandverstuivingen", zegt Charlot. "Dat hoort er gewoon bij. En dat heeft ook zijn charme. Er is geen dag hetzelfde. Iemand zal zeggen: het uitzicht is iedere dag toch hetzelfde. Zand en zee. Maar het is toch iedere keer anders."

Ze zijn nu nog druk bezig met de opbouw. "We hebben twee huisjes staan, dus we hebben er nog 95 te doen, hahahaha." De bedoeling is dat ze rond Koningsdag (27 april) open gaan. Janien: "Het eerste strandhuisje is al vanaf 8 april verhuurd. Het eerste dat staat, moeten we dan maar meteen verhuren. Desnoods gaan ze in de kiosk, haha." De wachtlijsten voor een strandhuisje zijn lang. "Dat geeft ook vertrouwen. Bovendien had de vorige eigenaar een groot klantenbestand."

De onderneemsters hebben zelfs een ventvergunning. "Heel ouderwets weer met een ijscokarretje met belletje over het strand zoals vroeger, tingelingeling", zegt Janien. "Dat deden ze toen nog met een trekker. Dat mag waarschijnlijk niet meer, dus dat wordt een elektrisch karretje." Ze hebben er nu al lol in. En ideeën genoeg. "We gaan ook alle strandhuisjes langs. Als Mohammed niet naar de berg kan, dan gaat de berg wel naar Mohammed, hahahaha."

Amandy de Ruijter moet stoppen met haar limonade- en wijnproeverij aan huis in Schoorl. Na het kort geding heeft de bestuursrechter besloten dat de dwangsom van 10.000 euro terecht is opgelegd en blijft dus gelden. "Het schriftelijk akkoord van een wethouder is in de gemeente Bergen niets waard."

Tot een aantal weken terug runde Amandy de Ruijter, samen met haar man Rob Burgering, een limonade- en wijnproeverij in een atelier naast haar villa in Schoorl. De proeverijen en de bestellingen die ze als tussenpersoon doorstuurt aan haar leveranciers, leverden haar per maand zo'n zevenduizend euro aan omzet op. 

Maar na een dwangsom van de gemeente Bergen, moesten Amandy en Rob alle activiteiten gedwongen staken. Ze stapten daarop naar de rechter om een kort geding aan te spannen.

Wijnslurpende wethouders

Uit mailcontact tussen de partner van Amandy en voormalig wethouder Klaas Valkering valt te lezen dat 'zolang de proeverijen kleinschalig blijven, in familiaire of huiskamersferen, er geen alcoholvergunning of een wijziging in het bestemmingsplan nodig is'. 

Volgens Amandy en Rob is hierdoor de verwachting geschept dat een voortzetting van de proeverij iets verderop in Schoorl geen probleem zou zijn. "Dat was het in Bergen ook niet."

Bedrijven van horeca

Maar als ze na een verhuizing naar Schoorl met haar activiteiten doorgaat, krijgt ze na een controle plots de gemeente op haar dak. Als de proeverijen in het atelier niet per direct stoppen, kan Amandy een boete van 10.000 euro verwachten. De activiteiten, zoals het serveren van alcohol en spijzen en het doorverkopen van wijn, zouden in strijd zijn met het bestemmingsplan en onder het bedrijven van horeca vallen. 'Terecht', vindt de bestuursrechter. 

'Er is een dwangsom opgelegd, omdat de activiteiten niet vallen onder kleinschalige bedrijfsmatige activiteiten, maar onder horeca. Dat is in strijd zijn met het bestemmingsplan van de woning.'

Blokje kaas

Bij de proeverijen wordt namelijk ook stokbrood, een blokje kaas of stukje chocolade verstrekt. Het verweer van Amandy dat er kleine beetjes wijn wordt geschonken en dat de hapjes vooral zijn om de smaak te neutraliseren, heeft geen invloed gehad op de uitspraak van de rechter. 'De gemeente heeft zich terecht op het standpunt gesteld dat er sprake is van betaling voor het verstrekken van spijzen en directe consumptie', stelt de rechter.

De eerder opgelegde dwangsom wordt daarom niet opgeheven. Ook krijgt Amandy geen vergoeding voor haar gemaakte proceskosten. "Een brief van de wethouder is in deze gemeente niets waard", reageert Rob, de partner van Amandy.

"Ik krijg een schriftelijk akkoord voor de proeverij en nog geen jaar later bepaalt de gemeente met een nieuwe jurist dat het toch niet mogelijk is. Dit laat weer het fantastische beleid zien van Bergen zien."

Zinloze investering

Het laatste woord is hier volgens Rob dan ook nog niet over gezegd. "We zijn nu ineens horeca, in coronatijd waren we dat niet. Toen kregen we geen bijstand, waar we blijkbaar wel recht op hadden. Daar gaan we zeker nog aanspraak op maken. We hebben meer dan een ton in het nieuwe atelier gestoken. Die investering zouden we nooit maken als we hadden geweten dat het zinloos was."

Verder procederen heeft volgens het stel weinig zin en kost vooral energie. "We gaan ons niet langer verzetten, dat is totaal zinloos. Hopelijk kunnen we doorgaan op een andere plek. We zijn aan het kijken naar een alternatieve locatie."

Horeca-ondernemers bij Strandslag Paal 20 zitten met de handen in het haar omdat ze slecht bereikbaar zijn. De oorzaak is het ontbreken van een brug die door de slechte staat moest worden verwijderd. Mensen die slecht ter been zijn kunnen slecht het strand bereiken. Naast een fors omzetverlies voor de ondernemers denken zij dat ook de veiligheid in het geding is. Hulpdiensten kunnen door alle werkzaamheden moeilijker het strand bereiken dan voorheen.

Wie vanaf de Badweg naar het strand bij De Koog wil, treft daar een chaos van bouwactiviteiten aan. Bezoekers zoeken een weg om toch naar het strand te kunnen gaan. Sinds december vorig jaar is de brug verwijderd omdat het niet meer verantwoord was om daar zwaar verkeer over te laten rijden. Dat betekent dat voetgangers vanuit De Koog via een trap naar de dieper gelegen parkeerplaats moeten lopen. En vanaf daar via rijplaten de duinen weer op om het strand te bereiken. Volgens de ondernemers is dat een hachelijk avontuur.

"Wat een drama", zegt Marnix Koopmans van restaurant Noordzee. "Het is echt heel verschrikkelijk. Ik heb in januari al aan de bel getrokken." Wat de ondernemer toen vreesde, is nu de waarheid geworden. Voor de enorme drukte van de Paasdagen is er nog geen oplossing dat Texelaars en toeristen via een fatsoenlijke weg naar het strand kunnen lopen. "Februari is voor mij in principe al een uitstekende maand. Maar dit jaar was er in dezelfde maand een verlies van veertig procent", zegt Koopmans.

De ondernemer begrijpt niet dat er snel iets aan gedaan wordt. "Met het provinciale project Planet De Koog heeft de badplaats met medewerking van ondernemers een prachtige facelift gekregen. Hulde voor dat plan. Maar als je nu hier bij het strand aankomt, zie je uitsluitend stenen, omgewaaide hekken en hopen met zand. We hebben met veel pijn en moeite verwijsborden gemaakt. Want eerder stond er een groot geel bord met bestemmingsverkeer volg S. Hoe krijg je het voor elkaar. Dat is echt meedenken met de ondernemers", grapt hij.

Het draait volgens Koopmans om twee zaken. De belangrijkste is de veiligheid. "Als er calamiteiten op het strand zijn, vraag ik mij af hoe de hulpdiensten daar komen. Ik kom 's morgens vroeg naar mijn restaurant, maar vandaag moest ik al vijf minuten wachten." De oorzaak is een slagboom bij kampeerterrein Kogerstrand die met een pasje of code bediend moet worden. Ook door de gasten die daar logeren. "Toeristen staan daar met een camper of caravan te wachten en niet iedereen weet hoe het werkt. Ik kan mij voorstellen wat voor impact dit heeft als er hulpdiensten langs moeten bij een calamiteit."

Ook kunnen bezoekers 's avonds zijn restaurant lastig vinden. Regelmatig worden tafels gereserveerd én geannuleerd. "Voorheen had ik nooit afmeldingen, maar nu bellen mensen mij dagelijks af. Ze zeggen dan dat ze voor een zwart gat staan en geen idee hebben hoe ze verder moeten. Laatst had ik gasten die stonden op een hele andere plek op het strand. Zij waren echt verdwaald. Als dit zo doorgaat, vraag ik mij af wat dit gaat kosten op de lange termijn." Vooral in het laagseizoen komen volgens de ondernemer veel senioren. Deze klanten zijn slecht ter been of afhankelijk van een rolstoel. "Het strand is voor mensen met een beperking helemaal niet meer bereikbaar. Dat kan toch niet?" 

De strandopgang met rijplaten is volgens Koopmans ook nog gevaarlijk. "Vooral s' morgens met dauw of als het geregend heeft. Mensen wagen hun leven daar. Zelfs de burgemeester heeft aangegeven dat het een hele onderneming was om bij mij te komen."

Roos Pandelaar van strandpaviljoen Bries 20 geeft dezelfde signalen. "Het is nu pas een paar dagen mooi weer. Maar bij die slechte dagen draaien mensen om omdat ze niet weten hoe ze bij ons moeten komen", zegt ze. "Er is nu wel verlichting op zonne-energie aangebracht, maar toen het regende deden deze het ook niet."

Strandexploitant Koen Witte is met twee paviljoens afhankelijk van de toegang naar Paal 20. Ook hij heeft te maken met annuleringen. "Dan komen ze met het verhaal dat het voor oma niet te doen is. Of ze kunnen het niet vinden. Dan gaan ze het dorp in." Ook het aantal reserveringen liep sterk terug. "Je ziet aan alle kanten dat het minder is. Met name op de dagen dat het 's avonds eerder donker is, zoals met de kerstvakantie en voorjaarsvakantie. Dan is de bereikbaarheid juist van belang." 

Volgens Witte heeft de gemeente beloofd om volgende week een goede trap aan te leggen. Maar dat heeft niet de voorkeur van de ondernemers. Zij zien liever een noodbrug. "De gemeente hoopt voor het seizoen met een permanente oplossing te komen. In dit geval een vaste brug. Eigenlijk zeggen ze indirect: dat wordt dit jaar niets meer. Dat klinkt misschien onaardig, maar dat gevoel is er wel."

De ondernemer heeft zelf een offerte opgevraagd voor een tijdelijke brug die ook bij festivals en bij de racedagen op Zandvoort wordt gebruikt. De brug kon binnen een week worden gebouwd. De kosten waren 18.000 euro. "Dat is geen hogere wiskunde. Daar zou iedereen enorm mee geholpen zijn. Dit bedrag hebben we als ondernemers in de kerstvakantie al minder gedraaid."

De offerte werd door de gemeente niet goed bevonden vanwege de afmetingen. "Maar ze doen zelf ook niets in deze richting", zegt Witte. "Ze vergaderen dat ze een ons wegen, maar er is niemand die iets organiseert. Bovendien denkt de gemeente dat de tijdelijke brug de realisatie van een definitieve brug vertraagd. Maar dit zijn twee aparte trajecten. Ik verwacht dat de trap juist vertragend gaat werken. En deze kost ook geld. Maar dat willen we juist niet."

Witte overweegt om met meerdere ondernemers een schadeclaim bij de gemeente in te dienen. Het is lastig om de hoogte van het bedrag te berekenen, omdat vorig jaar er nog de naweeën van Corona waren. Daar hebben de ondernemers nu ook nog steeds last van. "We kijken wat voor bedrag het per maand is geweest. Juridisch weten we niet of dat stand houdt. Het gaat ook om het signaal dat we willen afgeven." 

Transavia is kwaad op Schiphol vanwege het plan om vanaf 2025 nachtvluchten te schrappen. Volgens de maatschappij ontneemt Schiphol zo elk zomerseizoen ongeveer anderhalf miljoen Nederlanders de mogelijkheid om van een zonnige vakantie te genieten of om familie te bezoeken. Naast het schrappen van nachtvluchten wil Schiphol ook af van privéjets en lawaaiige vrachtvliegtuigen, én de reservering van de parallelle Kaagbaan.

Transavia zag het voorstel niet aankomen: "We zijn onaangenaam verrast dat Schiphol, zonder enig overleg, een sluiting van de nacht om te landen en vertrekken aankondigt." Volgens de luchtvaartmaatschappij vervult ze een maatschappelijke rol.

"De coronapandemie heeft laten zien hoe groot het belang is om te kunnen reizen en vliegen toegankelijk te houden. Die verantwoordelijkheid pakken we ook door miljarden te investeren in stillere, schonere en zuinigere vliegtuigen", laat Transavia in een verklaring aan NH Nieuws weten. Vanaf eind dit jaar ruil de maatschappij de oude Boeings in voor nieuwe Airbussen.

Nederland niet bereikbaar

De nachtsluiting heeft grote gevolgen voor Transavia. Een groot deel van haar vluchten vertrekken of landen 's nachts op Schiphol. Daardoor kan de vliegmaatschappij de vloot optimaal inzetten. Schiphol knoeit volgens Transavia aan de bereikbaarheid van Nederland door het land 's nachts op slot te zetten.

Directeur Marcel de Nooijer noemt de nachtsluiting funest: "Zo wordt vliegen voor velen echt onbetaalbaar en niet langer bereikbaar voor de vakantiegangers of familiebezoeken in het buitenland." De Nooijer wil in gesprek met Schiphol om tot een 'realistisch plan' te komen, om geluid en uitstoot verder terug te dringen.

KLM

Ook KLM is niet te spreken over de plannen van Schiphol. De maatschappij vindt dat alleen een gezamenlijke aanpak zal leiden 'tot een luchtvaart die in balans is met de omgeving en het klimaat'. KLM broedt nog op een eigen zienswijze als alternatief voor de aangekondigde krimp. Daarvoor nodigt de maatschappij Schiphol voor uit om mee te praten.

Morgen doet de rechtbank Noord-Holland uitspraak in het kort geding dat KLM en meerdere maatschappijen tegen de Staat en Schiphol hadden aangespannen, om het krimpbesluit van het kabinet terug te draaien.

Na corona is het reisgedrag van Nederlanders weer snel hersteld naar het oude normaal. Sterker nog; reiskoepel ANVR rept van een boekingsrecord in zowel januari en februari van dit jaar. We willen, kort samengevat, weg.

Voor het eerst sinds 2017 was Ramona van Ark uit Enkhuizen weer in haar geboorteland Sri Lanka (Zuid-Azië). Met haar gezin bezocht ze allerlei hulpprojecten die zijn opgezet dankzij hun Stichting Kalyani. "Het was een heel bijzondere reis."

Al zes jaar was Ramona al niet meer in Sri Lanka geweest. Telkens was er wel wat aan de hand. Zoals in 2019, toen zouden ze de Paasperiode doorbrengen in het land. Het moment dat het land werd getroffen door bomaanslagen. "Wij hadden daarvoor al de reis geannuleerd omdat onze oudste zoon waterpokken had, waardoor je niet mag vliegen. Eigenlijk geluk bij een ongeluk."

Nieuwe plannen vielen in het water door corona. En begin dit jaar was het geduld van de Enkhuizense op, ook al was het reisadvies nog steeds niet al te positief. "Maar dat viel enorm mee allemaal. Ik ben blij dat we zijn gegaan, het was heel bijzonder om te zien."

Aangehouden door politieagent

Want in die jaren was er toch behoorlijk veel gebeurd. Het gezin bezocht het ene na het andere project dat was gerealiseerd. Van taal- en computerscholen tot agrarische projecten, en nog meer donaties. "Op straat werden we een keer aangehouden door een politieagent. Die vertelde toen dat hij dankzij een door onze stichting geschonken laptop zijn werk kon doen."

Tekst gaat verder onder de foto.

Het zien van al die projecten is overweldigend voor het gezin. "Je krijgt natuurlijk wel foto's toegestuurd, maar dat is iets heel anders dan het in het echt zien. Bovendien vind ik het belangrijk dat mijn kinderen het zien. Dat we hier in Nederland alles hebben", vertelt Ramona. 

Geld nodig om eigen school te bouwen

Het bezoek geeft Ramona ook veel energie om met de stichting verder te gaan. Zo is het grote doel nu het bouwen van een complete school. "Die helemaal van de stichting zelf, duurzaam en kindvriendelijk is. Met zonnepanelen op het dak, een moestuin waardoor ze zelf kunnen eten van het land. Maar ook tegelijkertijd ook hightech dat het een IT-school is."

Ook worden er woonverblijven voor vrijwilligers bijgebouwd. Voor het hele project is in totaal zo'n 40.000 euro nodig. "De helft hebben we al binnen, dus is er al wel begonnen met de bouw van de school. Maar voor de woonverblijven en de inrichting is nog wel geld nodig. Dus hopen we dat mensen daarvoor willen doneren, zodat de school in 2024 klaar is."