De grootste vakbonden, FNV en CNV, zijn akkoord gegaan met die nieuwe cao voor ziekenhuizen. Daarmee zijn nieuwe acties in de ziekenhuizen van de baan. "Een hele geruststelling", vindt Tanneke Goverse van het actiecomité in Alkmaar: "Ik ben tevreden. We hebben het maximale eruit kunnen halen."

"De druk op de zorg liep de afgelopen jaren flink op, niet alleen door corona. Ook nu is de werkdruk oneigenlijk hoog", vertelt operatie-assistent Goverse aan mediapartner Streekstad Centraal. "Nog niet alle gaten zijn gedicht. Maar de schade van de afgelopen 25 jaar wordt nu wel hersteld door dit akkoord."

Goverse doelt op een lange reeks bezuinigingen en reorganisaties. "Als zorgmedewerkers hebben we dat veel te lang maar laten gebeuren. We dachten: Daar kunnen we toch niks tegen doen. Ik ben ook maar een operatie-assistente." Te bescheiden, weet ze nu.

"Het klopt wel dat het eigenlijk veel te ingewikkeld is geworden. Er is in Den Haag een integraal zorgakkoord vastgesteld en dat akkoord bepaalt hoeveel wij kunnen verdienen, daar komt het op neer."

Om toch iets in beweging te krijgen hadden zorgmedewerkers de vakbonden nodig. Met die vakbonden staan ze nu sterker. "Daardoor zitten we ineens wel aan tafel. Deze nieuwe cao is er dankzij de druk die wij gezet hebben."

Voor sommige actievoerders blijft er nog wel wat te wensen over. "De salarisverhoging, die is niet voor iedereen genoeg. Maar over het algemeen zijn mensen echt blij. Als de inflatie opnieuw uit de hand loopt, zoals dit voorjaar het geval was, komen er nieuwe gesprekken. Dat is afgesproken in de cao en geeft voor veel betrokkenen toch vertrouwen voor in de toekomst."

De Noordwest Ziekenhuisgroep in Alkmaar laat weten nog niet officieel te reageren, omdat de kleinere vakbonden eerst nog akkoord moeten geven. Voor Goverse is het een prettig besef dat nieuwe actiedagen niet meer nodig zijn. "Nee, zo'n actiedag, dat gaat toch tegen ons gevoel in. Het was nodig, maar liever doen we zoiets niet. We doen dit werk omdat we mensen willen helpen."

Onder mensen met een verstandelijke beperking zijn er naar verhouding ruim vier keer zoveel aan corona gestorven als bij de doorsnee bevolking. Dat schrijven onderzoekers van het Radboudumc in The Lancet Public Health.

Zanger en liedjesschrijver Lex Uiting lanceert dit najaar zijn debuutalbum. Dat doet hij tijdens een tournee door Limburg. De plaat bevat veertien popliedjes in het Limburgs dialect. Albumpresentatie en concerttoer hadden eigenlijk al veel eerder plaats moeten vinden, maar de coronapandemie gooide roet in het eten.

De Beverwijkse snackbar City Snacks kan toch in het huidige pand aan de Breestraat blijven. Eigenaren Hilda Laan en haar zoon Jeroen maakten vorige maand bekend de huur na 28 jaar noodgedwongen te moeten opzeggen vanwege een fikse huurverhoging en de nasleep van de coronaperiode. Dat zorgde voor veel beroering die volgens Jeroen ook de huurbaas niet ongemoeid liet. 

Hilda startte 28 jaar geleden samen met haar man en zoon de snackbar aan de Breestraat. De tent is een begrip in Beverwijk, maar vanwege een huurverhoging van 19 procent voelden de eigenaren zich  vorige maand genoodzaakt de huur op te zeggen. 

Koud op het dak

Reden van de huurverhoging was de huurindexatie. Dat was al een poosje niet gebeurd waardoor de verhoging Hilda en Jeroen overviel: "De indexactie is helemaal volgens de regels gegaan, maar het viel ons koud op het dak. Wij hadden maar een dag om te beslissen en konden niet anders dan de keuze maken de huur op te zeggen." 

Op dat nieuws kwamen honderden reacties en die bereikten ook de eigenaar van het pand: "Ze zijn ons uiteindelijke tegemoet gekomen en dus kunnen we blijven. We zijn zo opgelucht. We hebben vannacht eindelijk weer eens goed geslapen", vertelt Jeroen.

Gouden randje

Toen bleek dat de snackbar toch in het huidige pand kan blijven, plaatste Jeroen het goede nieuws gelijk op Facebook: "We hadden binnen de kortste keren al bijna duizend likes. Je krijgt zo veel leuke reacties en dat geeft je echt enorm veel energie om door te gaan. Misschien is dat wel het gouden randje van dit verhaal", besluit Jeroen. 

Het zit in haar bloed: mensen helpen. Veertig jaar lang was Karin Bouwhuis uit Velserbroek ergotherapeut. Toen ze met pensioen ging, besloot ze maatje te worden van mensen die in de schulden zitten. “Ik help ze om hun leven weer op de rit te zetten.”

Het is geen geheim. Steeds meer mensen hebben moeite om financieel de eindjes aan elkaar te knopen. De dagelijkse boodschappen worden duurder, om nog maar niet te spreken over de energierekening die de pan uitrijst.

De cijfers liegen er niet om. Bijna zeventig procent van de huishoudens in Haarlem heeft geldproblemen of loopt een groot risico om in financiële problemen te komen. Dit ten opzichte van het landelijke cijfer dat op zestig procent ligt. Sinds december vorig jaar zien Karin en de andere vrijwilligers van Stichting SchuldHulpMaatje Zuid Kennemerland dan ook een toename van het aantal aanvragen.

En dat zegt heel wat, want veel mensen schamen zich voor hun problemen, waardoor het lang duurt voordat ze hulp zoeken, vertelt Karin. Ze is vrijwilliger en ambassadeur voor de stichting. "Het zou zoveel beter zijn als ze eerder aankloppen, want echt: het kan iedereen overkomen."

Voordat mensen bij ons durven aankloppen, hebben ze gemiddeld vijf jaar ellende achter de rug.” Ellende die zich vertaalt in stress, schaamte, depressies, relatieproblemen, slapeloze nachten en angst om de voordeur te openen. “Stel je voor dat er weer een deurwaarder op de stoep staat." En dan hebben we het nog niet over de stapel ongeopende post. "Enveloppen worden dicht weggelegd uit angst voor meer rekeningen.”    

Geen kinderbijslag

Zo ook bij een alleenstaande moeder die Karin begeleidt. Haar relatie liep op de klippen, de 1450 euro huur moest ze opeens alleen betalen en ze verloor door corona haar goedbetaalde baan. Toen haar zoon ook nog achttien werd en ze dus geen kinderbijslag en kindgebondenbudget meer kreeg, wist ze dat ze er zelf niet meer uitkwam.

“In de krant zag ze toevallig een artikel over SchuldHulpMaatje Zuid-Kennemerland en nam ze contact op. Binnen een week zat ik bij haar aan tafel. Wij zijn geen overheidsinstantie en kunnen snel reageren."

Karin en de andere vrijwilligers van de stichting die een gedegen opleiding krijgen, komen bij de mensen thuis. Dat vindt Karin ook de meerwaarde van haar werk. “Het is belangrijk om mensen in hun eigen veilige omgeving te bezoeken. Door bij hen aan te schuiven aan de keukentafel, wordt al snel duidelijk waar het probleem ligt.”

De aanvrager houdt zelf de regie. Als eerste werken ze samen om overzicht te krijgen over de financiën. Ze maken ongeopende enveloppen open en brengen de administratie op orde. "Alleen het hebben van overzicht geeft al zoveel rust. Soms vraag ik de aanvrager om twee tot drie maanden een kasboek bij te houden, zodat ze inzicht krijgen waar het geld allemaal naar toegaat." 

Schulddienstverlening

Als iemand zoveel schuld heeft opgebouwd dat het niet in drie jaar tijd kan worden afgelost of de aanvrager heeft bijvoorbeeld een brief ontvangen met een dreiging dat ze het huis worden uitgezet, dan is er sprake van problematische schulden.

Karin helpt dan bij het aanmelden bij de Schulddienstverlening van de gemeente Haarlem en zij blijft de aanvrager ook ondersteunen tijdens dit driejarige traject, dat binnenkort wordt verkort naar anderhalf jaar.

"Zijn de schulden niet problematisch dan gaan we samen kijken of er mogelijkheden zijn om de inkomsten te verhogen en of er bezuinigd kan worden zodat er geld overblijft om de schulden af te lossen."

Radiostilte

Wat ook heel belangrijk is dat er contact wordt gemaakt met de schuldeisers. “Dat doen we samen. Over het algemeen zijn schuldeisers heel blij dat de radiostilte wordt verbroken. Zij willen ook graag weten wat er aan de hand is, waarom ze hun geld niet krijgen. En de meerderheid is dan bereid een regeling voor afbetaling te treffen.”

Niet alle trajecten waar de stichting probeert te helpen, zijn succesvol. Het komt weleens voor dat de aanvrager niet wil bezuinigen. Zo zat Karin eens aan tafel bij een jong stel, waarvan de man behoorlijke schulden had. “Nu zijn eerste kind onderweg was, had hij zich voorgenomen om zijn problemen aan te pakken. Helaas was hij niet bereid om luxe afhaalmaaltijden en zijn personal coach in te leveren. Iemand moet zelf zijn uitgeefgedrag willen veranderen. Anders lukt het niet.”   

Rust

In zo’n geval neemt Karin afscheid van de aanvrager tot die inziet dat het toch anders moet. Maar in de meeste gevallen fietst ze na een bezoek fluitend en zingend terug naar huis. “Alle aanvragers hebben na het eerste gesprek eindelijk het gevoel dat ze er niet meer alleen voor staan. Ze krijgen rust, kunnen weer slapen, gaan met het huishouden aan de slag. Kortom, ze pakken het leven weer op."

Karin besluit: "Schulden beïnvloeden de kwaliteit van leven enorm. Als ik en de andere maatjes met wat tijd en een luisterend oor mensen echt kunnen helpen, dan word ik daar zelf ook blij van."

Onze vrouwen hadden er een potje van gemaakt: met het voornemen een keertje lekker een momentje weg te gaan hadden ze wat geld opzij gelegd voor een gezellig, culinair en cultureel verantwoord uitstapje als dames onder elkaar. Vanwege corona was dat een tijdje opgeschoven, maar nu was het dan eindelijk zover.

Het aantal faillissementen in Nederland stijgt dit jaar naar verwachting met 52 procent, stelt kredietverzekeraar Allianz Trade na onderzoek. Daarmee is ons land wereldwijd koploper.

Wie weet meer van de toestanden op de huizenmarkt dan wijzelf? Dat besef is er ook bij 29 gemeenten, die willen weten hoe ze de woningcrisis moeten aanpakken. Daarom krijgt 1 op de 6 huishoudens in de Metropoolregio Amsterdam via een enquête de kans invloed uit te oefenen. Een ongekend aantal van 200.000 huishoudens krijgt binnenkort lijsten met vragen binnen met de post.

Wat zijn jouw woonlasten en kan je ze betalen? Wil je verhuizen? En waar naartoe? Ga je je huis zelf verduurzamen en wat willen de nog steeds thuiswonende kinderen? Dat zijn vragen die je kunt beantwoorden wanneer jij tot een van de aangeschreven inwoners behoort. Volgens de Metropoolregio Amsterdam (MRA) is deze vierde editie van het regionale woononderzoek 'Wonen in de Metropoolregio Amsterdam' uniek vanwege zijn omvang.

De uitkomsten van het onderzoek geven volgens de MRA, een samenwerkingsverband van gemeenten in Flevoland en het zuiden van Noord-Holland, een goed beeld over woonwensen, verhuisbewegingen en bijvoorbeeld tevredenheid over de buurten. Hoe willen de inwoners wonen? Waar willen ze wonen? Is de buurt wel leefbaar genoeg en als je starter bent: kan jij een woning vinden?

Mismatch

Zo bleek bij het vorige onderzoek in 2021 dat de 'mismatch tussen vraag en aanbod van woningen' steeds groter wordt en dat steeds meer mensen de Metropoolregio verlaten. Dat is van belang, omdat de samenwerkende gemeenten en woningcorporaties hierop hun gezamenlijke beleid kunnen aanpassen. Bijvoorbeeld door te bepalen hoeveel en welke woningen er in jouw gemeente bij moeten komen.

Veel mensen herkennen die mismatch uit de praktijk. Er staan veel huizen te koop, maar die zijn veel te duur. De meeste mensen zoeken woningen die er te weinig zijn, zoals sociale huur en goedkopere koopwoningen. Zo komen er steeds meer particuliere huurwoningen vrij, maar de huur van vaak (ver) boven 1.000 euro is voor velen niet te betalen.

Goed nieuws

Opvallend aan het vorige onderzoek was dat woonwensen veranderden door de coronapandemie. Deelnemers aan de enquête gaven aan bijvoorbeeld meer ruimte te willen om thuis te werken of willen graag een tuin. En er was ook niet bepaald onbelangrijk goed nieuws: de deelnemers gaven hun buurt het rapportcijfer 7,7 en geen enkele wijk in de hele Metropoolregio scoorde onvoldoende.

Of je mee kan doen aan het nieuwe onderzoek ligt eraan. De deelnemers zijn met een steekproef verdeeld over de regio willekeurig gekozen. De antwoorden worden vertrouwelijk verwerkt. Eind dit jaar worden de eerste uitkomsten verwacht. De vorige keer vulde iets meer dan een derde van de gevraagde inwoners hun enquête in.

De fans hebben lang moeten wachten op de tournee van Helene Fischer. Eerst vanwege corona en haar zwangerschap, later door een onfortuinlijke val tijdens een van de laatste repetities. Maar haar publiek is het erover eens: het was het wachten meer dan waard.

Waar veel gemeenten wegens grondgebrek niet of nauwelijks kunnen voldoen aan het realiseren van meer islamitische begraafplekken, heeft Hilversum nog ruimte genoeg. Anita van Loon, directeur van Uitvaartstichting Hilversum (USH) zegt tegen NH juist uitbreidingsplannen te hebben. Bijkomend voordeel is dat eeuwigdurende grafrust in de Gooise plaats geregeld is. "De maatschappij is zo veranderd. Er is een totaal andere vraag", aldus de USH-directeur.

Hilversum kent drie gemeentelijke begraafplaatsen: Zuiderhof, de Bosdrift en de Noorderbegraafplaats. Sinds 2016 is er op laatstgenoemde locatie een veld voor moslims. Sinds de coronaperiode zijn hier meer moslims begraven. Dat had te maken met het toen geldende vliegverbod, waardoor de overledenen niet hun land van herkomst konden worden gebracht. Repatriëring, zoals dat officieel heet, was niet mogelijk. 

Ook in Hilversum ziet Van Loon de vraag naar begraafplaatsen voor moslims toenemen. Dat is niet alleen het gevolg van corona. Steeds meer moslims, de nazaten van de eerste generatie gastarbeiders bijvoorbeeld, willen in hun eigen gemeente hun laatste rustplaats vinden. "Het is heel belangrijk dat mensen die hier wonen hier kunnen sterven en ook hier hun rust kunnen vinden", stelt zij.

Groen licht

Sinds de Wet op de lijkbezorging in 2021 is aangepast heeft Van Loon als USH-directeur meteen eeuwige grafrust doorgevoerd. Van Loon vertelt dat ze voor het doorvoeren van eeuwige grafrust snel het licht op groen kreeg van het college van burgemeester en wethouders. Dat maakt het voor de uitvaartstichting onder meer mogelijk om op de Bosdrift tientallen natuurgraven uit te geven. 

Naast deze eeuwige grafrust is er nog ruimte zat op de begraafplaatsen. Hilversum kan in tegenstelling tot veel andere Nederlandse gemeenten de komende jaren met gemak nog vele graven uitgeven voordat er een capaciteitsprobleem is. Zeker op de Zuiderhof aan de Kolhornseweg en de Noorderbegraafplaats aan de Laan 1940-1945 is nog genoeg plek.

Uitgestoken hand 

Vorige maand deed de Hilversumse moslimgemeenschap een oproep aan de gemeente. Zij willen meer aandacht voor islamitisch begraven met de daarbij horende eeuwige grafrust. Hun uitgestoken hand wordt maar wat graag aangenomen door Van Loon en wethouder Arno Scheepers, al staat er nog geen afspraak in de agenda's. 

Nog voordat ze met elkaar om de tafel hebben gezeten, is er goed nieuws voor de Hilversumse moslimgemeenschap. De uitvaartstichting gaat meer ruimte maken voor islamitisch begraven op de Noorderbegraafplaats. 

Bijna drie keer zo groot

"Ik heb de ruimte om te anticiperen op wat er in de samenleving gebeurt. We gaan daarom het veld met islamitische graven hier uitbreiden. Het wordt bijna drie keer zo groot als nu", zegt Van Loon. "Ik vind dat nodig omdat er behoefte aan is. Wij als uitvaartstichting zijn er namelijk echt voor iedereen. Dat betekent dus dat je na moet denken over wat de vraag is, wat de verschillende culturen willen en ook wat de achtergrond is", luidt de rest van haar verklaring.

Van Loon wil graag vernieuwen. Naast het realiseren van natuurgraven en meer plek voor moslims wil zij onder meer op de Noordebegraafplaats een zogeheten foeutusveld realiseren. Daar kunnen ouders van baby's die na 24 weken zijn gestorven een plekje krijgen. Onder vernieuwen schaart de directeur ook goed luisteren naar de wensen uit de maatschappij.

Meedenken

Van de moslimgemeenschap wil ze dan ook weten wat zij nodig hebben. Hoe zien zij de islamitische begraafplaats? In andere gemeenten zoals Almere en Raalte ziet het islamitische deel er net iets anders uit dan de rest van de begraafplaats. Zo geeft ze als voorbeeld dat de graven misschien dichter bij elkaar kunnen liggen. 

Daarover valt zeer zeker met haar te praten, juist omdat de samenleving zo veranderd is en daardoor ook de vraag. Openstaan voor andere vormen vraagt volgens haar eveneens om de zaak met een andere bril te bekijken. De 'Nederlandse mindset overheerst' naar haar zeggen nu nog te veel.  Meedenken en -helpen betekent overigens niet dat zij de exploitatie en het beheer uit handen geeft. Dat gebeurt zeker niet. 

Op 27 februari 2020 werd de eerste coronabesmetting in Nederland geregistreerd. Het Journaal zond destijds beelden uit van een hermetisch afgesloten woning, ergens in Brabant. Achteraf bleek dat er eind januari al tientallen mensen aan corona gerelateerde klachten hadden ontwikkeld. Zij testten later in februari dan ook alsnog positief. Iets meer dan drie jaar later, op 10 maart 2023 om precies te zijn, werd via de Rijksoverheid bekendgemaakt dat het kabinet, op advies van het OMT, had besloten dat alle coronarestricties konden komen te vervallen. Momenteel zijn we met z’n allen blijkbaar in een zogeheten endemische fase aangekomen, waarin het virus nog wel rondgaat, maar waarbij de meeste mensen de ziekte hebben doorgemaakt of zijn gevaccineerd.

Het is sinds jaar en dag een fenomeen: de dorps-en gemeenschapsveilingen in West-Friesland. In het afgelopen jaar haalden de veilingen gezamenlijk maar liefst meer dan één miljoen euro op. Die gelden komen ten goede aan verenigingen en stichtingen van de dorpen. 

Begin deze maand vond de veiling van Midwoud-Oostwoud plaats, waar de teller eindigde op ruim 76 duizend euro. Normaal gesproken is de veiling eens per vier jaar maar door corona zat er nu zes jaar tussen. Dat het dorp erom stond te springen, bleek wel aan het aantal kavels. "Er werden 800 kavels ingediend. Die hebben we gebundeld en teruggebracht naar 288 stuks. Anders redden we het niet in één avond", vertelt Sylvia Blom namens het dorpsveilingcomité.

Een bronzen beeld van Napoleon, een avondje klaverjassen en zelfs een auto passeren de veilinghamer. Op die laatste kon er geboden worden op drie verschillende autosleutels. Blom: "Maar niet getreurd, ook al ga je niet met de auto naar huis hebben we als troost een kratje bier. Wel een prijzig kratje."

Pitchen

Twaalf stichtingen en verenigingen moesten vooraf een pitch houden. Met daarin een concreet plan waarvoor ze de gelden voor willen gebruiken. Van daaruit werd bepaald, welk percentage de deelnemers ontvangen. 

West-Friesland kent in totaal ten minste 23 veilingen. En waar sommigen al 90 jaar bestaan zoals de veiling in Lutjebroek, komen er ook nog steeds veilingen bij. Zo werd de gemeenschapsveiling in De Weere vorig jaar voor het eerst gehouden.

Bekijk hier alle veilingen, de opbrengsten en bijzonderheden in West-Friesland:

Ook de opbrengsten worden de afgelopen jaren alleen maar meer. In Wervershoof werd dit jaar het ongeëvenaarde bedrag van meer dan één ton opgehaald. Met 96 duizend euro volgt de gemeenschapsveiling van Hem, Venhuizen, Oosterleek en Wijdenes. 

Saamhorigheid

Het ingezamelde geld komt weer ten goede van de dorpen. Bij het buitenzwembad in Midwoud is er eerder al een springkussen aangelegd. De lokale gymvereniging De Spartaan dingt op nieuwe materialen om in de toekomst wedstrijden te kunnen doen. Dit jaar bestaan ze 105 jaar, hoewel het voortbestaan vorig jaar nog aan een zijden draadje hing door een tekort aan mensen.

Zij kregen 10 procent van de winst. "We hebben materialen nodig en financiële middelen om weer een stabiele vereniging te worden en de vrijwilligers te kunnen ontlasten", zegt voorzitter Manon Bootsman. Maar bovenal zorgt de veiling volgens haar voor saamhorigheid. "Met de pitches al in aanloop kom je elkaar tegen en leer je andere verenigingen en stichtingen kennen. Het geeft een gevoel van saamhorigheid en het maakt ook hechter."

De rechtbank in Den Bosch heeft Leroy S., de man die zich tijdens de eerste coronagolf bij het Jeroen Bosch Ziekenhuis in Den Bosch voordeed als verpleger, vrijdag veroordeeld tot een gevangenisstraf van 450 dagen. Omdat hij al een flinke periode in voorarrest heeft gezeten, hoeft hij niet terug de cel in. Volgens de rechtbank heeft S. „op slinkse wijze” misbruik gemaakt van het grote personeelstekort tijdens het begin van de coronacrisis.

Het is hopen op fantastisch mooi weer op 5 mei, want anders komt de organisatie van Bevrijdingspop in zwaar weer. Bij de vorige editie na de stille coronajaren en het beste festivalweer dat je maar kan bedenken, was de baromzet van 750 duizend euro eigenlijk niet genoeg om de stijgende kosten te dekken. "Er zit geen vet meer op de botten", zei voorzitter Bernt Schneiders van de vrijwilligersorganisatie, toen hij gisteren bij de Haarlemse politiek aanklopte voor geld en garantstelling.

Woordelijke steun kreeg hij genoeg van de politici en burgemeester Jos Wienen. Maar de portemonnee is niet direct getrokken. Er is vrees voor precedentwerking, want ook andere Haarlemse evenementen kampen met hetzelfde financiële probleem.

'Beetje krom'

"Maar ik hoorde wel dat ze het een beetje krom vinden dat we 55 duizend subsidie van de gemeente krijgen en na het festival 80 duizend aan de gemeente moeten betalen aan rekeningen voor het afval opruimen of het beschermen van de bomen in de Haarlemmer Hout", zei de voorzitter van Bevrijdingspop Bernt Schneiders. Hij hoopt daarom dat er toch nog een duit in het zakje wordt gedaan door Haarlem. 

Datzelfde pleidooi voor meer geld deed hij ook al bij de provincie en daar heeft hij ondertussen de toezegging dat de subsidie opgehoogd wordt met 15.000 euro. "Maar het organiseren van dit feest voor de vrijheid kost elk jaar ruim een miljoen euro en nu zijn de kosten met 35 procent gestegen. Vorig jaar draaiden we een baromzet van 750 duizend euro, maar dat is naast de subsidie en de sponsoring niet meer genoeg."

Hoofdelijk aansprakelijk 

De vrijwilligers in het bestuur van Bevrijdingspop zijn hoofdelijk aansprakelijk als de rekeningen na het feest niet betaald kunnen worden. "Ik hecht veel waarde aan het vrijheidsfeest, maar ik wil mijn huis hier liever niet voor moeten laten veilen", aldus Schneiders. Hij heeft te horen gekregen van burgemeester Wienen dat de gemeente hen niet zal laten vallen, maar dat heeft hij liever zwart op wit. 

De komende Bevrijdingspop is nog opgetuigd zoals voorgaande edities, groots opgezet met verschillende podia en vrij entree. "Na 5 mei gaan we nadenken of we het in deze vorm nog kunnen organiseren. Minder groot bijvoorbeeld, maar dan is de vraag hoe je mensen tegenhoudt om te komen als ze zo gewend zijn om op de trein naar Haarlem te stappen op 5 mei."

Met een eurootje extra voor een glas bier denkt hij veel onvrede te krijgen van bezoekers. "Over het heffen van entree van bijvoorbeeld vijf euro moeten we wel serieus nadenken. Maar vier je dan nog wel de vrijheid."

De organisatie van het bevrijdingsfeest in Groningen wilde dat vorig jaar ook al doen, maar kreeg toen veel dreigmails. Daarop stelden de gemeente en de provincie in Groningen zich garant voor drie ton. De meerderheid van de Haarlemse gemeenteraad wil liever niet dat er entree gevraagd wordt. "Gratis toegang is onlosmakelijk verbonden met het vieren van de vrijheid", stelde Danny van Leeuwen van de Actiepartij. 

Samen inkopen 

Maar zomaar de portemonnee trekken is een stap te ver. Wel is aangedrongen of er nog een potje geld is om voor alle evenementen met geldproblemen een oplossing te vinden. Burgemeester Wienen denkt aan een gezamenlijk inkoop van materiaal. "Of bijvoorbeeld een investering in elektrische aansluiting in plaats van een aggregaat met veel lawaai en uitstoot."

Na de zomer buigt de gemeenteraad zich over het toekomstige evenementenbeleid, waarmee de geldproblemen opgelost zouden kunnen worden. Maar voor voorzitter Bernt Schneiders van Bevrijdingspop is wel duidelijk dat het anders moet. En een drankje meer, vindt hij een goede suggestie, liet hij weten. 

Column - Het was even slikken. Voor het eerst sinds 1984 moeten we – net als velen – ons traditionele vriendenuitje in het eerste weekend van september schrappen. Oké, corona gooide ook al eens roet in het eten, maar nu gaat het Bluesrock Festival in Tegelen niet door vanwege gebrek aan mankracht en omdat Buro Pinkpop er feitelijk geen tijd en energie meer insteekt. Daar hebben ze het blijkbaar te druk met hun grote festival in Landgraaf. En dus stond de ‘vader’ van Bluesrock, Jan Smeets, er opeens behoorlijk alleen voor. In de steek gelaten door de huidige mensen achter nota bene zijn vorige kindje: Pinkpop. Je zou er in een cynische bui inspiratie uit kunnen putten voor een met snerpende gitaarsolo’s doordrenkte bluesballade. Maar laten we niet gaan janken. Jan heeft beloofd dat we in 2024 het 40-jarig jubileum van Bluesrock mogen komen vieren in De Doolhof. En: we hadden achteraf bekeken al een mooi alternatief geboekt. De zondag op Bospop! Met Joe Bonamassa, King King, en Southside Johnny & The Ashbury Jukes krijgen we in Weert toch nog onze portie bluesrock. Wedden dat we I don’t wanna go home gaan zingen, samen met Southside Johnny?

Asielzoekers kunnen straks worden gedwongen mee te werken aan een coronatest om te worden uitgezet. Jaren nadat de Tweede Kamer daarom vroeg, omdat er tijdens de pandemie stelselmatig werd tegengewerkt door migranten, komt staatssecretaris Van der Burg (Asiel) met een wetsvoorstel.

Veel ondernemers - waaronder ook zelfstandige horecabedrijven in West-Friesland - vrezen de blauwe envelop van de Belastingdienst, waarin gevraagd wordt om te starten met het terugbetalen van de coronasteun. De financiële hulp sleurde de bedrijven door de lastige coronatijd, maar hebben moeite om het bedrag terug te betalen. "De betalingstermijn uitsmeren zou lucht geven."

Rob Baltus ziet het als regiovoorzitter van Koninklijke Horeca Nederland ook om zich heen: West-Friese horecabedrijven die worstelen met het terugbetalen van de coronasteun. Sinds oktober vorig jaar is er een regeling om de lening, ontvangen tijdens de pandemie, over een periode van vijf jaar terug te betalen.  

Reddingsboei

In de periode maart 2020 tot en met juni 2022 deed 35 procent van de bedrijven in Nederland beroep op één van de financiële coronasteunmaatregelen. "We waren er heel blij mee. Dat was op dat moment onze reddingsboei", zegt Baltus, die zelf De Nadorst in Blokker bestiert. "Want de huur van het pand liep gewoon door. Net als personeelskosten en gas, water en licht. En iedereen begrijpt ook dat dat geld terugbetaald moet worden. Alleen moet je wel de mogelijkheden hebben om het terug te betalen."

Dat kan vanaf oktober vorig jaar, maar nu blijkt dat zo'n 70.000 bedrijven in Nederland daar nog niet aan zijn begonnen. Want het zijn niet de meest eenvoudige tijden, zeker niet in de horeca. "De energiecrisis, stijgende lonen en een gebrek aan personeel", somt Baltus op. "Veel bedrijven komen in de knoop. Er zijn veel bedrijven die de verwachte omzet niet halen en dus niet kunnen beginnen met terugbetalen."

Zelf moet hij in vijf jaar tijd 200.000 euro terugbetalen, wat neerkomt op 40.000 euro per jaar. "Je maakt een planning, op basis van de omzet die je verwacht te halen. En in principe red ik dat. Maar nu ligt bij ons de straat open, omdat het riool wordt aangepakt. Net in de maanden dat het terras gaat lopen. Maar dat de weg hier open ligt, daar heeft de Belastingdienst geen boodschap aan. En maart was een slechte terrasmaand, want we hebben geen zon gezien. Dat is pijnlijk."

Faillissementen 

Een aangepaste regeling, zoals een betaalpauze of een verlenging van de regeling is in sommige gevallen mogelijk. " Je ziet het aantal faillissementen in de horeca ook stijgen. Sommige zelfstandig ondernemers trekken het niet meer. Ik was laatst bij een collega, waartegen ik zei: 'trek de stekker er maar uit en ga thuis zitten, want je bent nu voor niets aan het werk.' Maar vaak is het bedrijf het kindje en gaan ze toch door. Als de regeling met twee jaar zou kunnen worden uitgesmeerd, zou dat lucht geven. Dan gaat het maandbedrag dat je moet aflossen omlaag."  

Velserbroek, Santpoort en IJmuiden-Zuid krijgen er 1656 vierkante meter aan groene daken bij. De afgelopen maanden hebben inwoners zich ingezet om zoveel mogelijk daken te vergroenen in hun buurt. 121 buurtbewoners doen mee. “Het geeft zoveel nieuwe, positieve energie”, vertelt Inge Boon, de initiatiefnemer uit de Santhaesbuurt in Velsen.

De groene daken-actie startte begin december onder leiding van Rooftop Revolution. Deze actie kwam tot stand nadat de Velserbroekse Mariëlle Warmerdam zich vorig jaar bij de gemeente meldde met dit idee. Daarop hielp de gemeente Mariëlle met het organiseren van een buurtactie, wat leidde tot 36 groene daken in haar wijk. Ook volgden daardoor veel nieuwe aanvragen bij de gemeente voor groene daken. 

10.000 stappen

Sinds december is er in zes buurten en in een wijk volop campagne gevoerd: de Santhaesbuurt (Santpoort-Noord), de Weidbuurt en Springer & Vogelbuurt (Velserbroek), de Vogel- en Bomenbuurt (IJmuiden) en heel Santpoort-Zuid. 

Jessica van Doorn, initiatiefnemer uit de Bomen- en Vogelbuurt heeft de benen uit haar lijf gelopen: "We hebben bij heel veel mensen in de buurt briefjes in de bus gedaan. Ik ben echt wel aan mijn 10.000 stappen gekomen. Daarna zijn we met een speciale bakfiets van Rooftop Revolutions op het plein gaan staan, zodat iedereen vragen kon stellen. Ik stond er met thee, koffie en koekjes. Het was hartstikke druk en iedereen was heel enthousiast."

Biodiversiteit 

Inge vindt het echt een ‘project om te doen’. “Veel groen is beter voor de biodiversiteit en de opvang van water. En het uitzicht: het oog wil ook wat. Of je op garagedak met kiezelstenen kijkt of een groen dak. Ik hoop dat het ook verkoelend werkt. In de garage wordt het echt een sauna.” 

Volgens Jessica is het ook goed voor de sociale cohesie. “Je merkt dat er in de maatschappij zoveel verdeeldheid is, door corona en allerlei soorten dingen in de samenleving. Dat je dit project met elkaar doet en samen een gezellige dag hebt. Dan maak je wat leuks met elkaar. Elkaar echt ontmoeten, echt connectie maken. Dan kom je pas verder.”

Goede sfeer

De eerste groene daken in de Springer- en Vogelbuurt zijn al op 1 april aangelegd. Initiatiefnemer in deze buurt, Martine, vertelt erover. "Ondanks de regen was de sfeer tijdens het ophalen van de materialen heel erg goed. De meeste buren zijn gelijk aan de slag gegaan om hun daken aan te leggen."

De volgende aanlegdagen zijn op 22 april en 13 en 20 mei. Inwoners uit de deelnemende buurten die zich niet hebben aangemeld, kunnen zich alsnog aanmelden voor de aanlegdatum in mei. Dit kan nog tot 29 april. Kijk op www.rooftoprevolution.nl/velsen voor meer informatie.

Op de Populierenlaan in Enkhuizen is het al 40 jaar pais en vree. Buren Petra en Floris Smit, en Wietske en Piet leven al vier decennia in goede harmonie naast elkaar, dat wordt gevierd met koffie en gebak! Hoe is de band met je buren? Heb je wel eens burenoverlast gehad? Of ben je misschien verhuisd omdat de relatie met je buren ten koste ging van je woongenot? Of ben je gewoon heel blij met je buurtjes?

Uit onderzoek van Achmea Rechtsbijstand blijkt dat het aantal burenruzies jarenlang steeg, maar dat na corona het aantal conflicten weer afnam. Vooral verduurzaming van de woning draagt bij aan conflicten, zoals geluidsoverlast van warmtepompen en airco's. Of gedoe over zonnepanelen, die per ongeluk gedeeltelijk op het dak van de buren zijn geplaatst of waarbij een grote boom van de buren zorgt voor schaduw op de zonnepanelen.    

Wat vind jij?

Heb jij wel eens een conflict gehad met een van je buren? Of is er bij jullie in de straat nooit een vuiltje aan de lucht? We horen het graag van je!

De leefbaarheid in Zuid, en vooral in De Pijp, staat onder druk. Volgens stadsdeelvoorzitter Bart Vink komt dat door de vele terrassen in de buurt. Maar bewoners en ondernemers denken daar heel anders over. "Je moet degene die de terrassen misbruikt aanpakken, niet de ondernemer."

"Het is hier net een slecht onderhouden pretpark", vindt Marieke Bekirov van het Platform Bewoners van De Pijp. "We staan hier op het Gerard Douplein, maar waar is eigenlijk het plein." Zegt ze, wijzend naar geparkeerde auto's, fietsenrekken en ogenschijnlijk lukraak geplaatste plantenbakken en paaltjes.

Stadsdeelvoorzitter Zuid Bart Vink (D66), sprak in het AT5-programma Park Politiek over de leefbaarheid in De Pijp die onder druk staat. Volgens Vink ligt dit aan de hoeveelheid terrassen. "We hadden met corona terrassen op allerlei plekken en hebben toen gezegd: 'die situatie is voorbij', we gaan het nu van plek tot plek beoordelen. En in dit deel van Zuid zullen wij heel terughoudend zijn."

Ruimtelijk plan

Buurtbewoners lijken echter minder last te hebben van de terrassen dan Vink denkt. "Die meneer heeft te weinig verstand van een ondernemer. Die staat alleen maar te kijken, als ik dit doe, dan gaat dat weg. Nee, je moet handhaven! Je moet zorgen dat je de mensen die zich niet gedragen aanpakt", vindt Rien Becht, die al 35 jaar in De Pijp woont.

Een andere bewoner begrijpt de stadsvoorzitter wel, als het om de fietsen gaat. "Ik denk dat dit echt wel overlast is voor bezoekers en bewoners." Daar moet volgens hem iets aan gedaan worden, maar de terrassen, 'dat maakt De Pijp uniek'.

Horecaondernemer Floris Bertram denkt 'dat het vaak gebeurt dat mensen een schuldige gaan aanwijzen voor een probleem'. "In plaats van ons terras inperken, omzet te verminderen en ook de mensen minder ruimte te geven, moet je het ergens anders zoeken. Dat je wel een oplossing kunt vinden in het fietsen- of vuilnisprobleem."

Terrasvergunningen inperken is volgens bewonersvertegenwoordiger Bekirov 'typisch weer zo'n deeloplossing'. "Laat een bureau een keer een goed ruimtelijk plan maken", vindt zij.

Als de hoge inflatie is beteugeld, gaan de rentes waarschijnlijk weer omlaag naar het niveau van voor de coronapandemie. Dat denken economen van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). Al geven deze experts aan dat het lastig is in te schatten hoe landen omgaan met bijvoorbeeld hun staatsschuld.

David Crosby is gestorven doordat hij besmet was geraakt met het coronavirus. Dat vertelt oud-muziekpartner Graham Nash in een interview in de podcast Kyle Meredith With. Crosby overleed op 19 januari na een ’lang ziekbed’.

'Hartverwarmend', zo noemt Steef van Leeuwen van de Taverne in Bergen alle steun die hij heeft gekregen sinds de toekomst van de kroeg op de tocht staat. Een petitie werd meer dan 6.500 keer ondertekend. Ook de gemeente heeft hem in een gesprek laten weten het belang van het café te onderstrepen. "Of het veel opschiet, is maar de vraag", vertelt Van Leeuwen nuchter. "Het laat in elk geval wel zien dat mensen de plek in hun hart hebben gesloten."

Het is inmiddels vaste prik op de eerste woensdag van de maand. Dan verzamelen muzikanten uit Bergen en omstreken zich bij de Taverne om lekker muziek te maken tijdens de jamsessie. Iedereen die wil, kan aanhaken. "De Taverne is een kweekvijver voor muzikaal talent", vertelt organisator Wouter Mooy. "Er gebeuren hier hele bijzondere dingen. Het is doodzonde als dat verdwijnt."

Maar de toekomst is dus onzeker. De pandeigenaar heeft uitbater Van Leeuwen in een brief laten weten dat de huurovereenkomst volgend jaar wordt beëindigd. Nu de pachtovereenkomst van de uitbater bijna is verlopen, wil hij de tent overdragen aan zijn kinderen. "Ik viel echt om van verbazing, krabbel je net op na corona krijg je dit. Het doet erg veel met me."

Stinkend rijk

Van Leeuwen vraagt zich - net als veel vaste gasten - af waarom juist de Taverne plaats moet maken voor een exclusief restaurant. "Ik begrijp dat niet", vertelt Van Leeuwen. "Als ik de verhalen mag geloven is de eigenaar stinkend rijk. Waarom begint hij niet ergens anders een restaurant?"

NH Nieuws sprak met kroegbaas Steef van Leeuwen en muzikanten tijdens de maandelijkse jamsessie, bekijk hier de beelden (tekst loopt door)

Pandeigenaar Lex Schrama is niet van plan om een ander pand te kopen of te huren voor zijn plannen. "Waarom zou ik? Het is al vijftig jaar mijn eigendom en ik wil het daarom gebruiken. De exploitant kan zelf ook op zoek naar een andere plek."

Het feit dat zoveel mensen in de bres springen voor de Taverne is ook Schrama niet ontgaan. "Ik begrijp dat het erg leeft in Bergen, maar ja wat moet ik ervan vinden? Er komt iets veel mooiers voor terug en nu wil ik het telefoongesprek graag beëindigen."

"Het is gewoon erg kortzichtig", vertelt muzikant Wouter Mooy. "Eigenlijk zou Schrama hier eens heen moeten komen om zelf te ontdekken hoe uniek de Taverne is en om zich te laten inspireren, want dat is wat hier gebeurd. Dat je dit door het afvoerputje wegspoelt is eeuwig zonde."

Tussen de grote chemie-mastodonten op Chemelot in Geleen gaan heel wat briljantjes schuil. Zoals farmaciebedrijf Lonza, dat recent vele miljoenen coronavaccins produceerde voor Moderna. Met de ontwikkeling van cel- en gentherapie en mRNA-vaccins werkt Lonza nu aan de medicijnen van de toekomst. „Wij zetten de zorg op zijn kop.”

De laatste dertig jaar heet de voetbalclub van Velsen-Noord FC Velsenoord, maar de vereniging heeft een eeuw met minstens vijf clubnamen achter de rug. Van die historie is nu een jubileumboek(je) gemaakt dat liefhebbers onder andere vandaag kunnen ophalen. Koen Roemeling, terwijl hij door de clubhistorie bladert: "Het is best een leuk, beknopt boekje geworden."

Het centennium was eigenlijk al drie jaar geleden, maar op het slechtst denkbare moment: vlak nadat Nederland voor het eerst dicht ging door corona. Koen Roemeling: "4 april 2020, ga maar na. Alles was geregeld, de feestlocatie, DJ's noem maar op. En toen kwam de corona-ellende en is alles in duigen gevallen", baalt Koen er nog steeds een beetje van.

Afgelopen september kwam het er toch nog van met het eeuwfeest 'en toen hebben we dit boekie ook in elkaar geflanst', zegt Koen.

Andere verenigingen kwamen met dikke pillen voor hun eeuwfeest, maar zo zitten ze in Velsen-Noord niet in elkaar. Koen: "Dat lezen mensen toch niet. Dit is net mooi, zo de geschiedenis en wat mooie foto's van het eeuwfeest."

Hij maakte het boek met een groep vrijwilligers die samen de jubileumcommissie '100 FC Velsenoord' vormen, maar waarvan velen ook in andere plaatselijke commissies, besturen en vrijwilligersfuncties zitten. 

Maar het belangrijkste verbond is en blijft voetbal: met zo'n zestien mannen van in de veertig, vijftig en zestig voetballen ze nog elke zaterdag. Niet in een competitie. Koen: "Dat was altijd gedoe, met tegenstanders, scheidsrechters, noem maar op." Nee, gewoon samen, zoals je doet als je kind bent: met twee kleine doeltjes en dan niet te veel nadenken en gewoon gáán. 

"We zijn zo'n 16 jaar geleden terug naar de basis gegaan. Het is nog altijd zeer geliefd, we spelen 8 tegen 8, of 5 tegen 5, net hoeveel mensen er komen opdagen."

Wel zijn er wat extra regels om het een beetje vriendelijk te houden: slidings maken zijn bijvoorbeeld uit den boze. En, zoals het jubileumboek zegt: na afloop is er een 'derde helft' met bier in de kantine.

'Passie voor voetbal'

In de inleiding van het korte krachtige jubileumboek staat nog een aanwijzing voor andere clubs uit andere plaatsen, die maar niet willen fuseren vanwege de historie of overtuigingen: "Dit boek laat zien hoe verenigingen kunnen ontwikkelen en samenkomen: vanuit een passie voor voetbal", schrijft voorzitter Ed Beilen. Moeilijker hoeft het niet te zijn.

Later vandaag gaat NH Nieuws langs bij de voetbalvereniging als Velsen-Noorders hun boekjes bij de 100 plus 3-jarige vereniging komen ophalen en de mannen gaan voetballen.

Supporters van AZ willen dat het clubbestuur snel wat doet aan de veiligheid en het voetbalplezier in het stadion. Er dreigt namelijk een 'explosie' binnen de harde kern. Met name de nieuwe, jonge garde in Alkmaar zou vernielingen en geweld plegen, ruzie zoeken en openlijk drugs gebruiken in het bijzijn van kinderen van andere fans. 

In een mail naar de directie van het Alkmaarse AZ beschrijft een voetbalsupporter vandaag zijn zorgen. "Ik heb in dertig jaar bij deze mooie club al heel wat meegemaakt en gezien, maar wat er de laatste tijd allemaal gebeurt, lijkt erger te worden en baart me zorgen."

Voetbalgeweld is weer hot topic. Een minderjarige hooligan die een speler van zijn club aanvalt, de bloedende wond op het hoofd van Ajacied Davey Klaassen door een aansteker uit het publiek, vechtende supporters in Volendam en ook Alkmaar is niet onbesproken. 

Hoewel supportersgeweld van alle tijden is, merken meerdere supporters van AZ dat er sinds corona in het imposante stadion langs de A9 wel echt wat is veranderd op de tribune. 

Zo is het te druk in het vak van de harde kern. Als centraal punt is dat X1 en aan weerszijden vak X2 en W. "Ik heb al jaren een seizoenkaart en dus ook een vaste plek", aldus een supporter van AZ tegen NH. "Maar moet regelmatig de strijd aangaan met gasten met een losse kaart die ook in dat vak willen staan." 

Hij gooit het op de aanzuigende werking van de jonge aanhang met hoodies, die, zo moet hij toegeven, óók zorgen voor veel gejuich en sfeer. "Natuurlijk is het daar leuker staan. Als ik naar een wedstrijd ga, wil ik ook niet zitten. En voor liederen moet je in ons vak zijn."

Maar de discussies die hij over zijn plek met jongens heeft monden steeds vaker uit in scheldpartijen, bedreigingen of zelfs geweld. "Het wordt steeds grimmiger. Er is geen respect meer." Een andere AZ-supporter van het eerste uur die NH spreekt, onderstreept die lezing.

"Ik was ook echt niet altijd zoete lieve Gerritje, maar zoals het nu gaat? Dat was toen niet. Het is veel harder en veel meer geworden." Nadat vorige week zaterdag vanuit het uitvak van Heerenveen brandende fakkels op het veld werden gegooid als vergelding op een actie van de AZ-aanhang in een eerder duel, werd het onrustig in het vak van de harde kern van de Alkmaarders. 

"Er wordt duidelijk gewaarschuwd dat de wedstrijd wordt gestaakt, maar ze steken dan toch weer fakkels aan. Ik denk dan: jullie leren er ook niks van hé? En als er dan van boven bier wordt gegooid als een soort correctie, komen ze met vijftien man verhaal halen. Ogen rood als stuiterballen, nou dan weet je hoe laat het is."

Het drugsgebruik in het stadion is een doorn in het oog van andere supporters. "Eerst hoorden we af en toe wat gesnuif achter een wc-deur bij het supportershome", beschrijft de mailer. "Maar tegenwoordig staan ze gewoon voor de neus van mijn jongen coke in hun neus te stoppen."

In de mail staat: "Dat vind ik het ergst. Ik en met mij vele andere supporters hebben kinderen die graag mee willen naar AZ en die worden steeds vaker blootgesteld aan openbaar drugsgebruik." Een andere supporters beschrijft dat jonge fans vaak 'zo dronken zijn als een toeter'. 

"Toen ik terugkwam van een plaspauze in de rust van AZ - Lazio zaten drie gasten te roeptoeteren op onze plekken. Ze wisten van de drank niet eens meer waar ze de eerste helft hadden gekeken en wilden niet weg, ook niet toen ik mijn seizoenkaart liet zien." Ook zijn er in het stadion dingen van de muur gesloopt. "Omdat ze dachten dat er camera's in zaten." 

Het zorgt voor een opgefokte sfeer en ook onrust binnen de harde AZ-kern. "Ik hoor dat echt om me heen. Mensen zijn bang, het is angstaanjagend. En binnenkort zou er weleens een explosie kunnen komen."

In de noodkreet naar de directie van AZ staan ook positieve woorden. Want er vinden wel degelijk zo nu en dan gesprekken plaats tussen de club en supporters uit verschillende groepen. "Maar als je anderen een paar keer aanspreekt op wangedrag ze luisteren niet, ben je er wel klaar mee. Daarbij: als je de verkeerde treft, heb je een pot met heibel." 

De roep om een snelle oplossing klinkt nu harder dan ooit. "Wanneer wordt er nou eens definitief tegen opgetreden door AZ? Stewards worden bedreigd en de politie zie je niet. Ik zou zeggen: laat die in het stadion en zet drugshonden bij de ingang." 

De ander zegt: "Harder straffen. En niet in Alkmaar maar een meldplicht in een andere, verre stad met lange reistijd. Zodat ze ook rondom de wedstrijd in de stad geen ellende kunnen veroorzaken."

Naast frustratie over de onrust is het vooral hun clubhart dat huilt. "Dit kan niet de bedoeling zijn. Mijn kinderen willen graag mee naar AZ. En die beschrijft zichzelf als familieclub. Voor mij voelt het nu niet zo."

Benside Loyals, de overkoepelende organisatie van de Benside, wil geen commentaar geven. Bij de politie ligt een reeks vragen over mogelijke misdragingen van AZ-supporters en onrust binnen de harde kern. Zij hadden op moment van de publicatie de antwoorden nog niet. 

Er moet nog wel het een en ander aan opknapwerk gebeuren, maar Turbo2000 komt terug. De planning is dat na de zomer deze iconische tent - waar ook mensen uit onder meer Alkmaar en West-Friesland op af kwamen - zijn deuren weer opent. "Het is echt nostalgisch", zegt Marthijn Hink, directeur operatie bij Bobs Party & Events. 

De oude rode bankjes staan er nog, maar de bekleding zit onder de vlekken en de kauwgom. Op de muren zitten de welbekende gouden glitters en de verf op het hout tussen de spiegels op het plafond bladdert af. "Het is allemaal heel 'authentiek'", vertelt Marthijn. "Het ziet er hartstikke leuk uit, maar het komt wel uit het jaar nul. We willen een nieuwe vloer, nieuwe verlichting. En dj's kunnen niet met deze dj-tafel werken, zo oud is die. We hebben draaitafels waar niet eens een usb in kan, want vroeger ging het met cd's."

Nieuwe eigenaar

Bobs was bijna 40 jaar in handen van de familie Martens. Turbo was open tot 1996, maar toen Bobs Saloon open ging, kwam er bijna niemand meer in Turbo en ging het dicht. Anderhalf jaar geleden heeft de familie Martens Bobs verkocht aan Tumbler Investments, die er nieuwe uitbaters voor zocht: eigenaar Vincent Chen, Guda Hink als event manager en Marthijn. 

Tekst gaat verder onder foto.

Marthijn is sinds het begin van het jaar bij de club en heeft veel ideeën voor Bobs. Turbo2000 staat daarbij wel hoog op zijn lijst. "Toen ik hier net kwam sprak ik wat mensen van de oude garde, die een biertje op vrijdag kwamen drinken. Zij vroegen: 'ga je Turbo2000 ook terugbrengen?'. Een ander zei: '25 jaar geleden heb ik daar mijn huidige vrouw ontmoet'. Daar kan je niet niks mee doen."

Magische plek

Toine van Bakel, oftewel djToine, was jarenlang de huis-dj van Turbo en kan zich de discotheek nog goed herinneren. "Ik vond het als klein jongetje altijd al een magische plek. Het had een bepaalde aantrekkingskracht. Ik vond het er gaaf uitzien. En als dj stond je centraal, midden op de dansvloer. Alles gebeurde om je heen." Ook qua muziek was Turbo anders. "In andere discotheken werd van alles gedraaid. Maar in de Turbo werd gewoon veel meer moderne muziek gedraaid. Daar kreeg je geen Normaal te horen. Er werd ook echt gemixt door dj’s. Het was wat dat betreft een muzikaal vooruitstrevende zaak."

Toch hoopt Toine wel dat er in de huidige tijd plaats is voor zo’n discotheek, die iedere vrijdag en zaterdag open is. "De 35 plussers zijn gewend om iedere week te stappen. Vroeger moest je erbij geweest zijn en tegenwoordig maak je het online mee via je mobiel en sociale media. Tegenwoordig ga je tinderen om aan je date te komen, maar vroeger moest je de discotheek in. En er zijn natuurlijk veel festivals bijgekomen. Daar kan een lokale discotheek niet tegen opboksen."

Dj Jean of dj Dimitri

Als alles volgens plan verloopt zal de Turbo na de zomer weer open gaan. Hoe vaak dat zal zijn, hangt ook volgens Marthijn af van de animo, maar hij gelooft er helemaal in. "We beginnen met een 90’s party", legt hij uit. "Als de jongeren het ook leuk vinden, breiden we uit. Wat heb je nou nog voor nachtclubs in de regio. In de coronaperiode zijn er ook wat tenten weggevallen. We kunnen dat gaan rocken." Ja, en wie gaat er dan draaien op die 90’s party? "Dj Jean misschien of dj Dimitri. Ik heb ze alleen nog niet benaderd", lacht Marthijn. "Dus mannen, neem even contact met me op."

In de Filipijnen zijn vrijdag weer 12 mannen aan het kruis genageld, in een bloederige christelijke traditie die door de coronapandemie drie jaar lang niet kon doorgaan.

Ze zeggen zelf dat ze de mooiste job van Nederland hebben. Ondernemers Irene Penha, Janien de Bruijn en Charlot Königel gaan vanaf deze week iedere dag van de zon op het Texelse strand genieten. En dan nog een beetje werken. Dat werken is strandhuisjes en stoelen bij strandslag Paal 20 verhuren. En weer ouderwets met een ijscokar over het strand. "Als je toch iedere dag mag starten met dit uitzicht. Dat is toch de grootste rijkdom die je kunt wensen?", zegt Charlot.

Het drietal heeft al ervaring in de horeca. Wat dat betreft is het niet geheel een 'duik in het diepe'. Maar toch is het een bijzonder avontuur. Ondernemen op het strand. Heerlijk de hele dag naar de zee staren, beetje koffie doen met gasten en af en toe een huisje of strandstoeltje verhuren. Wie wil dat nou niet? "Vooral 's morgens heb je hier een prachtig uitzicht", zegt Charlot. "We moeten dan wel werken, maar dat heeft een heel andere dimensie."

Janien en Irene hebben jaren het restaurant Inn de Knip in Den Hoorn bestierd. Alleen wilden ze het nu iets rustiger aan doen. "We hebben vijftien jaar lang zeven dagen in de week gewerkt", zegt Irene. "Maar er was altijd een tekort aan personeel. En velen waren ziek, zwak of misselijk. Dan waren wij weer aan het 'buffelen'. Dat houdt dan een keer op. Het werk was heel leuk, maar niet meer met personeel."

Het oude restaurant werd verkocht en beide dames hadden voor het eerst sinds vijftien jaar een zomer vakantie. "Dat was genieten", zegt Janien. Na driekwart jaar begon het bij de dames toch weer te kriebelen. "We hadden eerst onze ogen gericht op een boerencamping", zegt Janien. "Dat was ook leuk en je bent ook buiten. Maar je moet ook wel erg boer zijn om dat te doen. We dachten: we maken wel een paar potjes jam en dan ben je agrariër. Maar zo werkt het niet meer."

"Strandbedrijf Noorderbad is misschien wel een impuls aankoop geweest", gaat Irene verder. Maar belangrijk is dat ze nu geen personeel meer hebben. "En je bent in de wintermaanden vrij." Deze week zijn ze op het strand om maar liefst 97 strandhuisjes te plaatsen. En twee containers: één voor de opslag van spullen en één voor de verkoop van eten en drinkwaren. Ze worden geholpen door oud-eigenaar Jan van der Star. De ondernemer stopt omdat hij naar Zweden verhuist.

Horecadier

Charlot is ook een horecadier. Weliswaar niet op Texel, maar in IJmuiden heeft ze jaren met haar ex-partner een strandpaviljoen gehad. Ze pakte daarna haar oude liefde als binnenhuisarchitect weer op. Maar het strand bleef trekken. "Ik ben toen af en toe ook weer bijgesprongen bij een paviljoen in Noordwijk. Mensen die op het strand komen, zijn blij en hebben er zin in. Er hangt altijd een heel andere sfeer. Iedere keer dat je vroeg op het strand komt en er nog niemand is. Dat is het mooiste moment van de dag. Mijn kinderen zijn ermee opgegroeid. En het strand is de mooiste plek waar we het liefst zijn."

Een jaar geleden nam ze het besluit om naar Texel te verhuizen. "Maar als je iets wilt, moet je dat gewoon proberen. En dan moet je niet denken: dat doen we later. Mijn kinderen waren ook erg enthousiast. En dan opeens zit je op een eiland. Zeker na de coronacrisis hebben we de sprong in het diepe genomen." Via gezamenlijke contacten leerde zij Irene en Janien kennen. En nu een eigen bedrijf. "Dit is heel leuk", zegt ze.

Gefascineerd

Ze verbazen zich nog dagelijks dat toeristen blij worden van de zee. "Wij hebben altijd bij de zee gewoond", zegt Janien. "Mensen zijn helemaal gefascineerd. Veel toeristen hebben geen strand en zee. Ze staan met de armen wijd open en willen het eigenlijk omhelzen. Het is iedere keer weer een bijzonder schouwspel."

Dat het niet altijd zonnig weer is, zijn ze zich van bewust. "Tijdens het opbouwen waren er ook dagen dat je een skibril op moest vanwege zandverstuivingen", zegt Charlot. "Dat hoort er gewoon bij. En dat heeft ook zijn charme. Er is geen dag hetzelfde. Iemand zal zeggen: het uitzicht is iedere dag toch hetzelfde. Zand en zee. Maar het is toch iedere keer anders."

Ze zijn nu nog druk bezig met de opbouw. "We hebben twee huisjes staan, dus we hebben er nog 95 te doen, hahahaha." De bedoeling is dat ze rond Koningsdag (27 april) open gaan. Janien: "Het eerste strandhuisje is al vanaf 8 april verhuurd. Het eerste dat staat, moeten we dan maar meteen verhuren. Desnoods gaan ze in de kiosk, haha." De wachtlijsten voor een strandhuisje zijn lang. "Dat geeft ook vertrouwen. Bovendien had de vorige eigenaar een groot klantenbestand."

De onderneemsters hebben zelfs een ventvergunning. "Heel ouderwets weer met een ijscokarretje met belletje over het strand zoals vroeger, tingelingeling", zegt Janien. "Dat deden ze toen nog met een trekker. Dat mag waarschijnlijk niet meer, dus dat wordt een elektrisch karretje." Ze hebben er nu al lol in. En ideeën genoeg. "We gaan ook alle strandhuisjes langs. Als Mohammed niet naar de berg kan, dan gaat de berg wel naar Mohammed, hahahaha."

Ze zeggen zelf dat ze de mooiste job van Nederland hebben. Ondernemers Irene Penha, Janien de Bruijn en Charlot Königel gaan vanaf deze week iedere dag van de zon op het Texelse strand genieten. En dan nog een beetje werken. Dat werken is strandhuisjes en stoelen bij strandslag Paal 20 verhuren. En weer ouderwets met een ijscokar over het strand. "Als je toch iedere dag mag starten met dit uitzicht. Dat is toch de grootste rijkdom die je kunt wensen?", zegt Charlot.

Het drietal heeft al ervaring in de horeca. Wat dat betreft is het niet geheel een 'duik in het diepe'. Maar toch is het een bijzonder avontuur. Ondernemen op het strand. Heerlijk de hele dag naar de zee staren, beetje koffie doen met gasten en af en toe een huisje of strandstoeltje verhuren. Wie wil dat nou niet? "Vooral 's morgens heb je hier een prachtig uitzicht", zegt Charlot. "We moeten dan wel werken, maar dat heeft een heel andere dimensie."

Janien en Irene hebben jaren het restaurant Inn de Knip in Den Hoorn bestierd. Alleen wilden ze het nu iets rustiger aan doen. "We hebben vijftien jaar lang zeven dagen in de week gewerkt", zegt Irene. "Maar er was altijd een tekort aan personeel. En velen waren ziek, zwak of misselijk. Dan waren wij weer aan het 'buffelen'. Dat houdt dan een keer op. Het werk was heel leuk, maar niet meer met personeel."

Het oude restaurant werd verkocht en beide dames hadden voor het eerst sinds vijftien jaar een zomer vakantie. "Dat was genieten", zegt Janien. Na driekwart jaar begon het bij de dames toch weer te kriebelen. "We hadden eerst onze ogen gericht op een boerencamping", zegt Janien. "Dat was ook leuk en je bent ook buiten. Maar je moet ook wel erg boer zijn om dat te doen. We dachten: we maken wel een paar potjes jam en dan ben je agrariër. Maar zo werkt het niet meer."

"Strandbedrijf Noorderbad is misschien wel een impuls aankoop geweest", gaat Irene verder. Maar belangrijk is dat ze nu geen personeel meer hebben. "En je bent in de wintermaanden vrij." Deze week zijn ze op het strand om maar liefst 97 strandhuisjes te plaatsen. En twee containers: één voor de opslag van spullen en één voor de verkoop van eten en drinkwaren. Ze worden geholpen door oud-eigenaar Jan van der Star. De ondernemer stopt omdat hij naar Zweden verhuist.

Horecadier

Charlot is ook een horecadier. Weliswaar niet op Texel, maar in IJmuiden heeft ze jaren met haar ex-partner een strandpaviljoen gehad. Ze pakte daarna haar oude liefde als binnenhuisarchitect weer op. Maar het strand bleef trekken. "Ik ben toen af en toe ook weer bijgesprongen bij een paviljoen in Noordwijk. Mensen die op het strand komen, zijn blij en hebben er zin in. Er hangt altijd een heel andere sfeer. Iedere keer dat je vroeg op het strand komt en er nog niemand is. Dat is het mooiste moment van de dag. Mijn kinderen zijn ermee opgegroeid. En het strand is de mooiste plek waar we het liefst zijn."

Een jaar geleden nam ze het besluit om naar Texel te verhuizen. "Maar als je iets wilt, moet je dat gewoon proberen. En dan moet je niet denken: dat doen we later. Mijn kinderen waren ook erg enthousiast. En dan opeens zit je op een eiland. Zeker na de coronacrisis hebben we de sprong in het diepe genomen." Via gezamenlijke contacten leerde zij Irene en Janien kennen. En nu een eigen bedrijf. "Dit is heel leuk", zegt ze.

Gefascineerd

Ze verbazen zich nog dagelijks dat toeristen blij worden van de zee. "Wij hebben altijd bij de zee gewoond", zegt Janien. "Mensen zijn helemaal gefascineerd. Veel toeristen hebben geen strand en zee. Ze staan met de armen wijd open en willen het eigenlijk omhelzen. Het is iedere keer weer een bijzonder schouwspel."

Dat het niet altijd zonnig weer is, zijn ze zich van bewust. "Tijdens het opbouwen waren er ook dagen dat je een skibril op moest vanwege zandverstuivingen", zegt Charlot. "Dat hoort er gewoon bij. En dat heeft ook zijn charme. Er is geen dag hetzelfde. Iemand zal zeggen: het uitzicht is iedere dag toch hetzelfde. Zand en zee. Maar het is toch iedere keer anders."

Ze zijn nu nog druk bezig met de opbouw. "We hebben twee huisjes staan, dus we hebben er nog 95 te doen, hahahaha." De bedoeling is dat ze rond Koningsdag (27 april) open gaan. Janien: "Het eerste strandhuisje is al vanaf 8 april verhuurd. Het eerste dat staat, moeten we dan maar meteen verhuren. Desnoods gaan ze in de kiosk, haha." De wachtlijsten voor een strandhuisje zijn lang. "Dat geeft ook vertrouwen. Bovendien had de vorige eigenaar een groot klantenbestand."

De onderneemsters hebben zelfs een ventvergunning. "Heel ouderwets weer met een ijscokarretje met belletje over het strand zoals vroeger, tingelingeling", zegt Janien. "Dat deden ze toen nog met een trekker. Dat mag waarschijnlijk niet meer, dus dat wordt een elektrisch karretje." Ze hebben er nu al lol in. En ideeën genoeg. "We gaan ook alle strandhuisjes langs. Als Mohammed niet naar de berg kan, dan gaat de berg wel naar Mohammed, hahahaha."