Het is een van de grootste, meest diverse wijken van Amstelveen, maar een volwaardig wijkcentrum is er niet. Bewoners van Keizer Karelpark snakken naar een plek waar ze terechtkunnen voor sociaal contact met wijkgenoten.

Nu kunnen de wijkbewoners terecht bij het 'Maatschappelijk Ontmoetingscentrum' (MOC), maar écht gezellig is het daar niet. Er zijn wel activiteiten als kickbokslessen of schildercursussen, maar het centrum is alleen doordeweeks open en sluit dan om 17.00 uur. Op vrijdag gaan de deuren meestal al om 12.00 uur dicht. Een gezellige borrel zit er dus niet in. 

Als NH-verslaggever Celine Sulsters op een willekeurige dinsdag het MOC-gebouw binnenstapt, wordt een volgend probleem snel duidelijk. Omdat er in het halletje geen receptie is, heb je geen idee waar je naartoe moet. Na wat rondvragen, blijkt dat de koffiekamer linksaf is.

Tekst gaat verder onder afbeelding

"Ik kan daar niet naar binnen, dus zit vaak alleen op de gang." Een mevrouw in een scootmobiel wil duidelijk haar verhaal kwijt. In haar mandje voorop zit een klein hondje. "Ik moet altijd maar afwachten of er dan iemand bij me komt zitten." De vrouw blijkt Sanny van den Berg te heten. Ze is iedere ochtend in het gebouw te vinden. "Ik voel me eenzaam en probeer contact te leggen."

Even verderop zit de Iraanse Fabira Kalantary (56) alleen koffie te drinken. Kalantary woont nu veertien jaar in Nederland. Na zes jaar in verschillende azc's te hebben gewoond, kwam ze in de wijk Keizer Karelpark terecht. Fabira volgt Nederlandse les in het MOC-gebouw, maar is eigenlijk meer op zoek naar contact met mensen die in de buurt wonen. 

"Ik ben gescheiden en mijn kinderen zijn uit huis", vertelt ze. "Daardoor zit ik best veel alleen thuis." Fabira heeft last van een depressie en denkt dat het goed voor haar zou zijn om nieuwe mensen te ontmoeten, maar de mogelijkheden zijn op dit moment beperkt. "Er worden hier vooral activiteiten voor ouderen georganiseerd, maar ik wil juist mensen van mijn eigen leeftijd ontmoeten." 

Ook buurtverslaggever van AAN! Amstelveen Hans Zwaan merkt onder bewoners van Keizer Karelpark de behoefte aan een volwaardige ontmoetingsplek. Zwaan portretteerde voor de serie 'de wijkbewoner' meerdere mede-wijkbewoners. Hij sprak bijvoorbeeld met buurtbewoner Mahamad (59), die oorspronkelijk uit Syrië komt. "Een buurthuis is een goede plek voor mensen om met elkaar te communiceren. Het is goed voor de integratie van de verschillende culturen", vertelt hij. 

Huub Philippens (76), die vorige week nog voor Hans' camera stond, staat te juichen bij het idee van een buurthuis in Keizer Karelpark. Daarbij denkt hij niet alleen aan zichzelf. "Het is ontzettend belangrijk als ontmoetingsplaats. In het buurthuis zou ook een eigen plek voor jongeren moeten komen." Die groep zie je in het MOC-gebouw eigenlijk niet. 

Tekst gaat verder onder afbeelding

Sanny mist vooral de sfeer van een écht buurthuis. "Toen ik nog in Amsterdam woonde, ben ik vrijwilliger geweest in verschillende buurthuizen. Daar hing veel meer een cafésfeer en kon je altijd zo aanschuiven. Ook als je in een rolstoel of scootmobiel zat", vertelt ze. In wijkcentra De Bolder in Waardhuizen of Alleman in Bankras vindt ze die gezelligheid wel, maar die wijkcentra liggen niet om de hoek. 

Wijkbewoner Theo van Zelm is het roerend met Sanny eens. Hij loopt al heel wat jaartjes mee als rasvrijwilliger van de buurt. "Het staat uren leeg. Je kan niet even lekker een pilsje drinken met wat bitterballen erbij", is zijn ervaring met het MOC-gebouw. 

Toen Theo dertig jaar geleden in het wijkbestuur zat, was een wijkcentrum zijn grote droom, maar dat was naar eigen zeggen 'trekken aan een dood paard'. Theo kreeg het maar niet voor elkaar om samen met de gemeente een volwaardig wijkcentrum neer te zetten en gooide uiteindelijk de handdoek in de ring.

Heel jammer, vindt hij, want de wijk heeft het hard nodig. "Er is meer verbinding nodig." Wijkcoach Caron Honold van welzijnsorganisatie Participe erkent dat. "De wijk kent een grote diversiteit. Er wonen veel verschillende nationaliteiten en er zijn arme, maar ook hele rijke delen", legt ze uit. 

'Dure grap'

Participe heeft inmiddels een kantoor in het MOC-gebouw, waardoor de organisatie dichter op de wijkbewoners zit. Manager Elena Nabatova geeft toe dat het ontmoetingscentrum niet heel uitnodigend is. "Het is voldoende, maar het gebouw is oud en de openingstijden niet ruim. 50- en 60-plussers zien we daardoor eigenlijk niet."

Tekst gaat verder onder afbeelding

Dat er geen echt buurthuis in de wijk is, heeft volgens haar vooral een financiële reden. "Dit zijn gewoon dure grappen. Ik ben al heel blij dat onze gemeente andere wijkcentra tijdens corona niet heeft laten sluiten. Daar verdienen ze een enorme pluim voor."

Niet op de planning

Lia van Egmond van Wijkplatform Keizer Karelpark denkt dat er ook te weinig vrijwilligers zijn om zo'n wijkcentrum draaiende te houden. De meest actieve vrijwilligers zijn op dit moment aangesloten bij het Wijkplatform, dat een ruimte met een aantal kunstenaars deelt of de Buurtkamer, die in het MOC-gebouw is gevestigd. Het lukt deze partijen niet goed om met elkaar samen te werken. "Ieder wil het op zijn eigen manier doen", ziet ze. Ook Lia vindt het jammer dat de sociale cohesie in de wijk ontbreekt. 

De gemeente laat dan ook weten dat een wijkcentrum in Keizer Karelpark voorlopig niet op de planning staat. Ze vindt dat wijkbewoners genoeg ontmoetingsplekken hebben. "Keizer Karelpark kent drie (kleinere) locaties waar mensen elkaar kunnen ontmoeten: Het MOC, het ontmoetingspunt voor ouderen aan de Kastanjelaan en Ateliers 2005, waar een sociale functie aan is toegevoegd", laat een woordvoerder weten.  

Hoogleraar sociologie Beate Völker hoopt dat de gemeente zich toch nog eens achter de oren krabt. "De belangstelling voor een buurthuis is niet meer zo heel groot, dus als mensen het willen, is die behoefte zó belangrijk." Volgens Völker moet een buurthuis vooral zichtbaar zijn. "Ruime openingstijden zijn belangrijk. Je moet er ook na het avondeten even heen kunnen." 

De hoogleraar begrijpt dat het uit de grond stampen van een gloednieuw buurthuis hoge kosten met zich meebrengt. "Maar als je daarin investeert, krijg je een goed functionerende wijk terug", besluit ze.

Iedereen van 12 jaar of ouder kan nu een afspraak maken voor een herhaalvaccinatie tegen het coronavirus, zo melden het RIVM en de GGD.

Duizenden Noord-Hollanders zijn afhankelijk van zogeheten 'alternatieve' aanbieders van openbaar vervoer, maar voor de organisaties die dit regelen wordt het steeds moeilijker om vrijwilligers te vinden. Twintig van die buurtinitiatieven uit Zuid-Kennemerland komen vandaag bij elkaar om informatie uit te wisselen, in de hoop het probleem de kop in te drukken. 

Neem bijvoorbeeld de Belbus in Zandvoort. Dat initiatief is onderdeel van zorgorganisatie Pluspunt, maar heeft zo'n tekort aan vrijwilligers dat ze diensten moeten schrappen. Dat is problematisch, want veel mensen zijn afhankelijk van de bus om binnen het dorp voor een laag tarief van A naar B te komen. Volgens vrijwilligerscoördinator Luciana van de Manakker willen de vrijwilligers dolgraag helpen, maar zijn er simpelweg niet genoeg om het rooster rond te krijgen. 

"We hebben een heel mooi team die het graag met elkaar oplossen, die elkaars diensten draaien en ruilen met elkaar zodat de Belbus kan blijven rijden. Op een gegeven moment hadden we echt niemand die kon rijden. Toen hebben we mensen teleur moeten stellen." 

Bijeenkomst

Om gedachten en tips uit te wisselen over het werven en vasthouden van vrijwilligers, komen vandaag twintig verschillende organisaties uit de regio Zuid-Kennemerland, IJmond en Haarlemmermeer bij elkaar. Ook voor vervoersdiensten in de gemeente Amsterdam. 

"Met de mensen die we hebben lukt het nu allemaal maar net", vertelt Femke Nannes. Nannes is de organisator van de bijeenkomst van morgen. "Sinds corona zijn er veel minder aanmeldingen."

Daarom steken de organisaties morgen de koppen bij elkaar. Samen met een communicatiestrateeg en de directeur van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) willen ze nieuwe plannen maken om vrijwilligers aan te trekken. De KNRM weet namelijk hoe je succesvol vrijwilligers werft. "Want met een simpele vacature kom je er niet meer", licht Nannes toe. Ook de gemeentes zijn morgen van de partij. "We hebben samen een verantwoordelijkheid om het nodige vervoer te blijven aanbieden", aldus Nannes. "De gemeentelijke regiotaxi's kunnen dat niet allemaal alleen. Ze hebben ons nodig."

Iemand die maar al te graag gebruikt maakt van de Belbus is Els Wessels uit Kolhorn. Ze is slechtziend en wil naar zwembad de Wirg in Winkel. "Ik kan helaas geen auto meer rijden en fietsen is ook geen optie", vertelt ze aan NH Nieuws. Deze Belbus bestaat tien jaar, maar ook hier blijft het aantal chauffeurs achter, vertelt Astrid Verver van de Belbus Noordkop. "Het is ontzettend dankbaar werk, dus meld je aan."

Stichting OIG-IHD rijdt met busjes door de IJmond, om mensen te vervoeren voor boodschappen, uitjes, zwemlessen en ziekenhuisbezoeken. De zeven busjes rijden rond voor een zo laag mogelijk tarief, maar het tekort aan vrijwilligers zorgt ervoor dat er nu al een wachtrij van zo'n veertig mensen is. "Net zoals alle andere vrijwilligers hebben we een zwaar tekort aan mensen. Chauffeurs voor onze busjes maar ook begeleiders voor de zwemlessen voor mensen met een beperking. Je hebt gewoon heel veel chauffeurs nodig", aldus Aad Meiland, secretaris en chauffeur voor de stichting.

Nannes wil laten zien hoe leuk het is als vrijwilliger bij een van de alternatieve vervoerders. "Je zorgt er echt voor dat de wereld toegankelijk blijft voor ouderen of kwetsbare mensen", vertelt Nannes enthousiast. "Dat gaat echt niet alleen maar om een tripje naar de huisarts, maar ook om leuke activiteiten zoals vrienden bezoeken."

Duizenden Noord-Hollanders zijn afhankelijk van zogeheten 'alternatieve' aanbieders van openbaar vervoer, maar voor de organisaties die dit regelen wordt het steeds moeilijker om vrijwilligers te vinden. Twintig van die buurtinitiatieven uit Zuid-Kennemerland komen vandaag bij elkaar om informatie uit te wisselen, in de hoop het probleem de kop in te drukken. 

Neem bijvoorbeeld de Belbus in Zandvoort. Dat initiatief is onderdeel van zorgorganisatie Pluspunt, maar heeft zo'n tekort aan vrijwilligers dat ze diensten moeten schrappen. Dat is problematisch, want veel mensen zijn afhankelijk van de bus om binnen het dorp voor een laag tarief van A naar B te komen. Volgens vrijwilligerscoördinator Luciana van de Manakker willen de vrijwilligers dolgraag helpen, maar zijn er simpelweg niet genoeg om het rooster rond te krijgen. 

"We hebben een heel mooi team die het graag met elkaar oplossen, die elkaars diensten draaien en ruilen met elkaar zodat de Belbus kan blijven rijden. Op een gegeven moment hadden we echt niemand die kon rijden. Toen hebben we mensen teleur moeten stellen." 

Bijeenkomst

Om gedachten en tips uit te wisselen over het werven en vasthouden van vrijwilligers, komen vandaag twintig verschillende organisaties uit de regio Zuid-Kennemerland, IJmond en Haarlemmermeer bij elkaar. Ook voor vervoersdiensten in de gemeente Amsterdam. 

"Met de mensen die we hebben lukt het nu allemaal maar net", vertelt Femke Nannes. Nannes is de organisator van de bijeenkomst van morgen. "Sinds corona zijn er veel minder aanmeldingen."

Daarom steken de organisaties morgen de koppen bij elkaar. Samen met een communicatiestrateeg en de directeur van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) willen ze nieuwe plannen maken om vrijwilligers aan te trekken. De KNRM weet namelijk hoe je succesvol vrijwilligers werft. "Want met een simpele vacature kom je er niet meer", licht Nannes toe. Ook de gemeentes zijn morgen van de partij. "We hebben samen een verantwoordelijkheid om het nodige vervoer te blijven aanbieden", aldus Nannes. "De gemeentelijke regiotaxi's kunnen dat niet allemaal alleen. Ze hebben ons nodig."

Iemand die maar al te graag gebruikt maakt van de Belbus is Els Wessels uit Kolhorn. Ze is slechtziend en wil naar zwembad de Wirg in Winkel. "Ik kan helaas geen auto meer rijden en fietsen is ook geen optie", vertelt ze aan NH Nieuws. Deze Belbus bestaat tien jaar, maar ook hier blijft het aantal chauffeurs achter, vertelt Astrid Verver van de Belbus Noordkop. "Het is ontzettend dankbaar werk, dus meld je aan."

Stichting OIG-IHD rijdt met busjes door de IJmond, om mensen te vervoeren voor boodschappen, uitjes, zwemlessen en ziekenhuisbezoeken. De zeven busjes rijden rond voor een zo laag mogelijk tarief, maar het tekort aan vrijwilligers zorgt ervoor dat er nu al een wachtrij van zo'n veertig mensen is. "Net zoals alle andere vrijwilligers hebben we een zwaar tekort aan mensen. Chauffeurs voor onze busjes maar ook begeleiders voor de zwemlessen voor mensen met een beperking. Je hebt gewoon heel veel chauffeurs nodig", aldus Aad Meiland, secretaris en chauffeur voor de stichting.

Nannes wil laten zien hoe leuk het is als vrijwilliger bij een van de alternatieve vervoerders. "Je zorgt er echt voor dat de wereld toegankelijk blijft voor ouderen of kwetsbare mensen", vertelt Nannes enthousiast. "Dat gaat echt niet alleen maar om een tripje naar de huisarts, maar ook om leuke activiteiten zoals vrienden bezoeken."

China gaat de komende maanden het aantal internationale vluchten opvoeren, wat wordt gezien als een begin van de versoepeling van de strenge inreisregels die vanwege corona nog altijd in het land gelden.

Duizenden Noord-Hollanders zijn afhankelijk van zogeheten 'alternatieve' aanbieders van openbaar vervoer, maar voor de organisaties die dit regelen wordt het steeds moeilijker om vrijwilligers te vinden. Twintig van die buurtinitiatieven uit Zuid-Kennemerland komen vandaag bij elkaar om informatie uit te wisselen, in de hoop het probleem de kop in te drukken. 

Neem bijvoorbeeld de Belbus in Zandvoort. Dat initiatief is onderdeel van zorgorganisatie Pluspunt, maar heeft zo'n tekort aan vrijwilligers dat ze diensten moeten schrappen. Dat is problematisch, want veel mensen zijn afhankelijk van de bus om binnen het dorp voor een laag tarief van A naar B te komen. Volgens vrijwilligerscoördinator Luciana van de Manakker willen de vrijwilligers dolgraag helpen, maar zijn er simpelweg niet genoeg om het rooster rond te krijgen. 

"We hebben een heel mooi team die het graag met elkaar oplossen, die elkaars diensten draaien en ruilen met elkaar zodat de Belbus kan blijven rijden. Op een gegeven moment hadden we echt niemand die kon rijden. Toen hebben we mensen teleur moeten stellen." 

Bijeenkomst

Om gedachten en tips uit te wisselen over het werven en vasthouden van vrijwilligers, komen vandaag twintig verschillende organisaties uit de regio Zuid-Kennemerland, IJmond en Haarlemmermeer bij elkaar. Ook voor vervoersdiensten in de gemeente Amsterdam. 

"Met de mensen die we hebben lukt het nu allemaal maar net", vertelt Femke Nannes. Nannes is de organisator van de bijeenkomst van morgen. "Sinds corona zijn er veel minder aanmeldingen."

Daarom steken de organisaties morgen de koppen bij elkaar. Samen met een communicatiestrateeg en de directeur van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) willen ze nieuwe plannen maken om vrijwilligers aan te trekken. De KNRM weet namelijk hoe je succesvol vrijwilligers werft. "Want met een simpele vacature kom je er niet meer", licht Nannes toe. Ook de gemeentes zijn morgen van de partij. "We hebben samen een verantwoordelijkheid om het nodige vervoer te blijven aanbieden", aldus Nannes. "De gemeentelijke regiotaxi's kunnen dat niet allemaal alleen. Ze hebben ons nodig."

Iemand die maar al te graag gebruikt maakt van de Belbus is Els Wessels uit Kolhorn. Ze is slechtziend en wil naar zwembad de Wirg in Winkel. "Ik kan helaas geen auto meer rijden en fietsen is ook geen optie", vertelt ze aan NH Nieuws. Deze Belbus bestaat tien jaar, maar ook hier blijft het aantal chauffeurs achter, vertelt Astrid Verver van de Belbus Noordkop. "Het is ontzettend dankbaar werk, dus meld je aan."

Nannes wil laten zien hoe leuk het is als vrijwilliger bij een van de alternatieve vervoerders. "Je zorgt er echt voor dat de wereld toegankelijk blijft voor ouderen of kwetsbare mensen", vertelt Nannes enthousiast. "Dat gaat echt niet alleen maar om een tripje naar de huisarts, maar ook om leuke activiteiten zoals vrienden bezoeken."

Duizenden Noord-Hollanders zijn afhankelijk van zogeheten 'alternatieve' aanbieders van openbaar vervoer, maar voor de organisaties die dit regelen wordt het steeds moeilijker om vrijwilligers te vinden. Twintig van die buurtinitiatieven uit Zuid-Kennemerland komen vandaag bij elkaar om informatie uit te wisselen, in de hoop het probleem de kop in te drukken. 

Neem bijvoorbeeld de Belbus in Zandvoort. Dat initiatief is onderdeel van zorgorganisatie Pluspunt, maar heeft zo'n tekort aan vrijwilligers dat ze diensten moeten schrappen. Dat is problematisch, want veel mensen zijn afhankelijk van de bus om binnen het dorp voor een laag tarief van A naar B te komen. Volgens vrijwilligerscoördinator Luciana van de Manakker willen de vrijwilligers dolgraag helpen, maar zijn er simpelweg niet genoeg om het rooster rond te krijgen. 

"We hebben een heel mooi team die het graag met elkaar oplossen, die elkaars diensten draaien en ruilen met elkaar zodat de Belbus kan blijven rijden. Op een gegeven moment hadden we echt niemand die kon rijden. Toen hebben we mensen teleur moeten stellen." 

Bijeenkomst

Om gedachten en tips uit te wisselen over het werven en vasthouden van vrijwilligers, komen vandaag twintig verschillende organisaties uit de regio Zuid-Kennemerland, IJmond en Haarlemmermeer bij elkaar. Ook voor vervoersdiensten in de gemeente Amsterdam. 

"Met de mensen die we hebben lukt het nu allemaal maar net", vertelt Femke Nannes. Nannes is de organisator van de bijeenkomst van morgen. "Sinds corona zijn er veel minder aanmeldingen."

Daarom steken de organisaties morgen de koppen bij elkaar. Samen met een communicatiestrateeg en de directeur van de Koninklijke Nederlandse Redding Maatschappij (KNRM) willen ze nieuwe plannen maken om vrijwilligers aan te trekken. De KNRM weet namelijk hoe je succesvol vrijwilligers werft. "Want met een simpele vacature kom je er niet meer", licht Nannes toe. Ook de gemeentes zijn morgen van de partij. "We hebben samen een verantwoordelijkheid om het nodige vervoer te blijven aanbieden", aldus Nannes. "De gemeentelijke regiotaxi's kunnen dat niet allemaal alleen. Ze hebben ons nodig."

Iemand die maar al te graag gebruikt maakt van de Belbus is Els Wessels uit Kolhorn. Ze is slechtziend en wil naar zwembad de Wirg in Winkel. "Ik kan helaas geen auto meer rijden en fietsen is ook geen optie", vertelt ze aan NH Nieuws. Deze Belbus bestaat tien jaar, maar ook hier blijft het aantal chauffeurs achter, vertelt Astrid Verver van de Belbus Noordkop. "Het is ontzettend dankbaar werk, dus meld je aan."

Nannes wil laten zien hoe leuk het is als vrijwilliger bij een van de alternatieve vervoerders. "Je zorgt er echt voor dat de wereld toegankelijk blijft voor ouderen of kwetsbare mensen", vertelt Nannes enthousiast. "Dat gaat echt niet alleen maar om een tripje naar de huisarts, maar ook om leuke activiteiten zoals vrienden bezoeken."

De komende jaarwisseling zullen er op meerdere plekken in de stad vuurwerkshows georganiseerd worden. Dat maakte burgmeester Femke Halsema vanmiddag bekend. Eén van die vuurwerkshows komt op het Museumplein.

Daarnaast spreekt Halsema van "één of meerdere vuurwerkshows" op een andere plek in de stad. Hoeveel dat er zijn en waar de shows georganiseerd worden, is nog niet duidelijk. Op dit moment is de gemeente daarover in gesprek met een 'geschikte partij' die de shows moet gaan uitvoeren.

In Amsterdam geldt sinds de vorige jaarwisseling een algeheel vuurwerkverbod. Ook tijdens de laatste oud en nieuw zou er in plaats daarvan een vuurwerkshow komen, maar die kon door de toen geldende coronamaatregelen niet doorgaan. Voor dit jaar houdt de burgemeester trouwens ook een kleine slag om de arm. Want mocht er tegen die tijd een nieuwe golf zijn: "dan is de kans aanwezig dat de vieringen opnieuw geannuleerd moeten worden", aldus Halsema.

Geen landelijk verbod

Volgens Halsema is het handhaven van het vuurverbod een 'forse uitdaging.' Omdat er geen landelijk vuurwerkverbod bestaat, is het in nog wel gewoon mogelijk om vuurwerk in de stad te kopen en te bezitten. In Nederland is Amsterdam één van de zeven gemeenten met een algeheel vuurwerkverbod. "Net als andere jaren zal de beperkte capaciteit van politie en handhaving slim ingezet moeten worden en zal er in de weken voor de jaarwisseling worden ingezet op preventie", schrijft de burgemeester.

Het college verwacht niet dat de stad met de maatregelen snel vuurwerkvrij wordt. "Decennialang was zelf vuurwerk afsteken de norm", schrijft Halsema daarover. "De excessen en ziekenhuisopnames die daar het gevolg van waren bijna een vanzelfsprekendheid. Nu moet de stad wennen aan een nieuwe situatie."

Vlak voor de uitbraak van het coronavirus richtte chef-kok Jeroen Brouns (47) met kompaan Jeroen Knols (46) twee restaurants in Zuid-Limburg op. In één maand tijd zijn ze allebei failliet verklaard.

Hij droomde er al jaren van en nu is het eindelijk zover: zijn eigen bier is gebrouwen en zit in de fles. De brouwer is Walther Bakker, een ware bierliefhebber uit Assendelft. Als alle flesjes zijn gevuld grijnst hij van oor tot oor: "Ik heb toch een stukje kippenvel hoor, zeker!"

"Het was een net iets te grote investering om de ketels zelf te kopen", zegt Walther met een glimlach. Daarom is hij samen met zijn drie vrienden in Uitgeest bij de Noord-Hollandse Bierbrouwerij druk in de weer. De machine ratelt, de flesjes worden in een razend tempo gevuld en daarna gaan ze in de gereedstaande dozen.

Walther legt uit: "Dit is een huurbrouwerij dus hier mochten we gebruik maken van de ketels om het op grote schaal te brouwen. Hier keken we echt al jaren naar uit, om ons eigen biertje in een grote batch te gaan brouwen."

Privékroeg

Lezers en kijkers zouden Walther kunnen kennen van een reportage van NH Nieuws anderhalf jaar geleden maakte. Toen maakte hij een privékroeg in zijn eigen garage, omdat alle kroegen dicht waren door corona.

Tekst loopt door onder de reportage

De vier vrienden hebben grote dromen: ze willen van het bierbrouwen hun echte werk maken met een eigen fysieke brouwerij in Assendelft. "Uiteindelijk willen we heel Nederland veroveren, maar laten we beginnen in Noord-Holland en de Zaanstreek. Hier komen we vandaan."

Het aantal nieuwe coronagevallen is opnieuw gedaald. Afgelopen week registreerde het RIVM 17.623 bevestigde besmettingen, de week daarvoor ging het nog om 22.688 gevallen. Het is de tweede daling van de weekcijfers op rij, maar het blijft volgens het instituut onduidelijk of de najaarsgolf voorbij is.

Er was een tijd dat het amusant was de socialemediakanalen van topmodel Doutzen Kroes te bekijken: fabuleuze magazinecovers, make-uproutines, en work-out-video’s. Das war einmal. Coronatijd heeft iets gedaan met mensen en zeker met Kroes. Dat begon maart 2020 met dat ze uitvoerig het coronavirus ging bedanken op haar Instagram: ‘Thank you coronavirus’, deelde ze met haar miljoenen volgers terwijl mensen piepend naar adem aan het happen waren op de ic’s, die uit hun voegen barstten. Het virus had haar namelijk inzichten gegeven, en: is er iets anders in het leven dan jezelf?

Het Westfriese dialect heeft het zwaar en wordt - zeker onder jongeren - steeds minder gesproken. De leden van Creatief Westfries strijden als echte cultuurbewakers al jaren voor het gebruik en het behoud ervan. Onder meer door het schrijven van verhalen en gedichten in de eigen taal. "Huh, ken jij dat?"

Een donkere maandagavond in café 't Koetje, in Zandwerven. In een huiselijke sfeer -thermoskankoffie en een schaaltje Spritsen op tafel - krijgt de schrijversgroep van Hoogwoud 'rijmles' van Ina Broekhuizen-Slot. "Als je West-Friesland kon luchten (ruiken, red.), hoe zou het dan luchten?", klinkt het. De 'leerlingen' pennen driftig hun kladblokjes vol. 

Ina Broekhuizen-Slot is zo ongeveer de peetmoeder van het Westfries dialect. Al sinds de oprichting van Creatief Westfries in 1983 is ze zeer actief betrokken bij het 'bevordering van het Creatief Gebruik van het Westfriese dialect'. Dit doet ze onder meer door het schrijven van verhalen, gedichten en toneelstukken. Uiteraard in eigen dialect.

Schrijversgroepen

En zij is zeker niet de enige. In totaal zijn er 4 schrijversgroepen - cultuurbewakers - in de regio. En die zijn behoorlijk actief. Het kwartaalblad Skroivendevort verschijnt al ruim 30 jaar en verder is er podcast met verhalen en liedjes en de leden treden veel op. "Dat komt net weer op gang, na corona." 

Ina Broekhuizen-Slot draagt voor uit eigen werk: Skuld.  

Op deze manier wordt getracht het dialect in stand te houden. Want dat het minder wordt, moet ook Ina erkennen. "Je merkt het aan het publiek. Die moet je steeds meer woorden uitleggen. Veel meer dan 30 jaar geleden. Maar je keert het niet om, vrees ik. Je kunt mensen moeilijk verplichten om Westfries te praten. Dat moet uit je hart komen."

Bij de strijd om het behoud van de Westfriese taal zijn weinig jongeren betrokken. Martine Meester uit Abbekerk is met haar 39 jaar de uitzondering. "Er is wel sprake van een generatiekloof, ja. Als ik een verhaal of een gedicht in het Westfries laat horen, vinden de meeste mensen dat erg leuk. Maar ze zijn dan ook wel verbaasd. Zo van: huh, kan jij dat? Maar er zijn maar weinig jongeren die nog met het Westfries bezig zijn. Dat is jammer. Het wordt niet zoveel meer gesproken, dan raak je het ook wat kwijt. "

Martine Meester draagt voor uit eigen werk: Bomen laten blaadjes los

De Abbekerkse is in het dagelijks leven gedragswetenschapper en praat dan géén Westfries. "Het heeft de naam dat het een beetje boers is en dat het voor de domme mensen is. Dat is natuurlijk onzin. Maar op school wordt het al afgeleerd. Op de basisschool, maar zeker als je in Hoorn naar school gaat. Dan is er minder interesse voor en dat is jammer. We proberen met optredens het Westfries te laten horen en ik hoop dat we daarmee bereiken dat het er over 20 jaar nog is." 

Ina geldt als éénkoppig opleidingsinstituut binnen de Westfriese gemeenschap. "Het is mooi om het over te dragen. Ik heb al jaren kleine klasjes, waar mensen komen die in het Westfries willen schrijven. Die stromen later door naar de verschillende Schrijversgroepen. Zo proberen we het toch levend te houden."

Het Westfriese dialect heeft het zwaar en wordt - zeker onder jongeren - steeds minder gesproken. De leden van Creatief Westfries strijden als echte cultuurbewakers al jaren voor het gebruik en het behoud ervan. Onder meer door het schrijven van verhalen en gedichten in de eigen taal. "Huh, ken jij dat?"

Een donkere maandagavond in café 't Koetje, in Zandwerven. In een huiselijke sfeer -thermoskan koffie en een schaaltje Spritsen op tafel - krijgt de schrijversgroep van Hoogwoud 'rijmles' van Ina Broekhuizen-Slot. "Als je West-Friesland kon luchten (ruiken, red.), hoe zou het dan luchten?", klinkt het. De 'leerlingen' pennen driftig hun kladblokjes vol. 

Ina Broekhuizen-Slot is zo ongeveer de peetmoeder van het Westfries dialect. Al sinds de oprichting van Creatief Westfries in 1983 is ze zeer actief betrokken bij het 'bevordering van het Creatief Gebruik van het Westfriese dialect'. Dit doet ze onder meer door het schrijven van verhalen, gedichten en toneelstukken. Uiteraard in eigen dialect.

Schrijversgroepen

En zij is zeker niet de enige. In totaal zijn er 4 schrijversgroepen - cultuurbewakers - in de regio. En die zijn behoorlijk actief. Het kwartaalblad Skroivendevort verschijnt al ruim 30 jaar en verder is er podcast met verhalen en liedjes en de leden treden veel op. "Dat komt net weer op gang, na corona." 

Ina Broekhuizen-Slot draagt voor uit eigen werk: Skuld.  

Op deze manier wordt getracht het dialect in stand te houden. Want dat het minder wordt, moet ook Ina erkennen. "Je merkt het aan het publiek. Die moet je steeds meer woorden uitleggen. Veel meer dan 30 jaar geleden. Maar je keert het niet om, vrees ik. Je kunt mensen moeilijk verplichten om Westfries te praten. Dat moet uit je hart komen."

Er zijn weinig jongeren betrokken bij de strijd om het behoud van de Westfriese taal. Martine Meester uit Abbekerk vormt de uitzondering, met haar 39 jaar. "Er is wel sprake van een generatiekloof, ja. Als ik een verhaal of een gedicht in het Westfries laat horen, vinden de meeste mensen dat erg leuk. Maar ze zijn dan ook wel verbaasd. Zo van: huh, kan jij dat? Maar er zijn maar weinig jongeren die nog met het Westfries bezig zijn. Dat is jammer.  Het wordt niet zoveel meer gesproken, dan raak je het ook wat kwijt. "

Martine Meester draagt voor uit eigen werk: Bomen laten blaadjes los

De Abbekerkse is in het dagelijks leven gedragswetenschapper en praat dan géén Westfries. "Het heeft de naam dat het een beetje boers is en dat het voor de domme mensen is. Dat is natuurlijk onzin. Maar op school wordt het al afgeleerd. Op de basisschool, maar zeker als je naar Hoorn naar school gaat. Is er minder interesse voor en dat is jammer. We proberen met optredens het Westfries te laten horen en ik hoop dat we daarmee bereiken dat het er over 20 jaar nog is." 

Ina geldt als éénkoppig opleidingsinstituut binnen de Westfriese gemeenschap. "Het is mooi om het over te dragen. Ik heb al jaren kleine klasjes, waar mensen komen die in het Westfries willen schrijven Die stromen later door naar de verschillende Schrijversgroepen. Zo proberen we het toch levend te houden."

Na een zware periode had dit een droomjaar moeten worden voor het verloofde vrachtwagenduo Angelo en Esmée. Maar tijdens hun gezamenlijke rit door Oostenrijk krijgt de 25-jarige man uit Alkmaar een hartaanval. Hij wordt sinds drie weken in coma gehouden in een ziekenhuis in Wenen, met zijn verloofde en familie aan zijn zijde. Om de kosten voor het verblijf in Oostenrijk te kunnen dekken, is zijn tante uit Hoogwoud een doneeractie gestart. "Het is een wonder als hij er weer helemaal bovenop komt."

Dat vertelt zijn tante Tanja Nijssen uit Hoogwoud tegen WEEFF/NH Nieuws. Haar neef keek erg uit naar zijn huwelijk, en samenwonen in Waddinxveen met zijn verloofde en medetrucker Esmée. De ellende van een paar jaar geleden, toen er een gezwel (paraganglioom, red.) in zijn nek weg werd gehaald, lijkt hij achter zich te kunnen laten.

"Angelo en Esmée zijn allebei hoteldebotel van vrachtwagens", zegt Tanja. "Sinds februari rijden ze samen op één vrachtwagen. Hun droom was om samen met de vrachtwagen door Europa te trekken. Maar het is nog maar de vraag of dat ooit nog gaat gebeuren..."

Ziekenhuis in Wenen

Want sinds dinsdag 4 oktober staat het leven van Angelo, zijn verloofde Esmée en zijn familie opnieuw volledig op zijn kop. Tijdens een rit met de vrachtwagen in Oostenrijk krijgt Angelo enorm last van een druk op zijn borst. Het blijkt dat hij opnieuw een hartaanval heeft. Sinds die dag is hij in levensgevaar en wordt hij door artsen in coma gehouden.

Aanvankelijk wordt hij naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Oostenrijk gebracht, maar na een aantal onderzoeken en overleg is besloten om hem per traumahelikopter naar het University Hospital van Wenen over te brengen. Hier ligt hij op de Intensive Care.

Artsen vermoeden dat de klachten voor 80 procent zijn toe te schrijven aan de uitzaaiing van het gezwel, dat eerder uit zijn nek werd weggehaald. Zo'n uitzaaiing komt in héél zeldzame gevallen voor. Als hij het redt wordt Angelo, door artsen uit heel Europa en zelfs uit de Amerikaanse staat Texas, geopereerd om het gezwel weg te halen.

"Dit is een zeer risicovol gebeuren en de afloop is dan ook heel onzeker", vertelt Tanja over de mogelijke operatie. "Het zit allemaal heel gecompliceerd in elkaar."

Op dit moment ligt Angelo aangesloten op een hart-long machine en heeft hij nierdialyse. Hij is vooralsnog te zwak om geopereerd te worden. "Zijn hart heeft heel hard moeten werken, voordat hij klachten kreeg. Daarnaast produceert het gezwel hormonen, die zijn hele lichaam in de war schoppen. De artsen hopen dat hij, door hem in coma te houden, aan kan sterken."

Beperkt bezoek

Zijn familie en verloofde Esmée zijn momenteel ook in Oostenrijk. Hier verblijven ze in een hotel, om bij Angelo te zijn en hem te kunnen bezoeken. Vanwege de hoge hotelprijzen zit de familie op een uur afstand van het ziekenhuis. Per keer mag er maar één iemand bij hem zijn, en hoogstens tien minuten per persoon. Ook zorgen de geldende coronamaatregelen ervoor dat de familie dagelijks getest moet worden. 

"Vlak voor hij in slaap werd gebracht heeft Angelo gelukkig nog contact gehad met Esmée, z'n zus en zijn ouders. Vandaag zit de familie er drie weken, en ze hebben geen idee hoe lang het nog gaat duren."

Dagelijks ontvangt Tanja meerdere app-berichten van haar zus, de moeder van Angelo. "Zo liet ze gisteren weten dat de artsen nog iets gaan proberen om zijn hart aan te laten sterken. Het is horror, de situatie waarin we zitten. De onzekerheid is voor iedereen slopend. Dit gun je niemand."

Doneeractie

Om haar neef en familie een hart onder de riem te steken heeft de Hoogwoudse Tanja Nijssen een doneeractie opgezet. Met het geld dat gedoneerd wordt, kan de familie alle kosten met betrekking tot het verblijf daar dekken, en eventueel ook andere onvoorziene kosten later.

De doneeractie werd zondag gestart en inmiddels is meer dan de helft van het streefbedrag opgehaald. De teller staat op het moment van schrijven op meer dan 12.500 euro. Zeker 450 mensen hebben een bedrag gedoneerd.

"Het is hartverwarmend om te zien dat er zo veel mensen meeleven", zegt Tanja daarover. "Ik heb van tevoren met mijn zus overlegd of we dit mogen doen. Het trieste verhaal komt op deze manier toch in de openbaarheid. Maar ze hebben er mee ingestemd."

Het doet de familie dan ook erg goed dat zoveel mensen een donatie hebben gedaan. "Ze zijn er ondersteboven van. Dat de actie zoveel effect heeft en dat er heel veel mensen zijn die meeleven. Dat doet ze heel erg goed, ondanks deze klotesituatie. Het geeft ook een soort van verlichting. Ze hebben geen idee hoe lang het nog gaat duren. En het is nog maar de vraag of Angelo er bovenop kan komen."

Na een zware periode had dit een droomjaar moeten worden voor het verloofde vrachtwagenduo Angelo en Esmée. Maar tijdens hun gezamenlijke rit door Oostenrijk krijgt de 25-jarige man uit Alkmaar een hartaanval. Hij wordt sinds drie weken in coma gehouden in een ziekenhuis in Wenen, met zijn verloofde en familie aan zijn zijde. Om de kosten voor het verblijf in Oostenrijk te kunnen dekken, is zijn tante uit Hoogwoud een doneeractie gestart. "Het is een wonder als hij er weer helemaal bovenop komt."

Dat vertelt zijn tante Tanja Nijssen uit Hoogwoud tegen WEEFF/NH Nieuws. Haar neef keek erg uit naar zijn huwelijk, en samenwonen in Waddinxveen met zijn verloofde en medetrucker Esmée. De ellende van een paar jaar geleden, toen er een gezwel (paraganglioom, red.) in zijn nek weg werd gehaald, lijkt hij achter zich te kunnen laten.

"Angelo en Esmée zijn allebei hoteldebotel van vrachtwagens", zegt Tanja. "Sinds februari rijden ze samen op één vrachtwagen. Hun droom was om samen met de vrachtwagen door Europa te trekken. Maar het is nog maar de vraag of dat ooit nog gaat gebeuren..."

Ziekenhuis in Wenen

Want sinds dinsdag 4 oktober staat het leven van Angelo, zijn verloofde Esmée, en zijn familie opnieuw volledig op zijn kop. Tijdens een rit met de vrachtwagen in Oostenrijk krijgt Angelo enorm last van een druk op zijn borst. Het blijkt dat hij opnieuw een hartaanval heeft. Sinds deze dag is hij in levensgevaar en wordt hij door artsen in coma gehouden.

Aanvankelijk wordt hij naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis in Oostenrijk gebracht, maar na een aantal onderzoeken en overleg is besloten om hem per traumahelikopter naar het University Hospital van Wenen over te brengen. Hier ligt hij op de Intensive Care.

Artsen vermoeden dat de klachten voor 80 procent zijn toe te schrijven aan de uitzaaiing van het gezwel, dat eerder uit zijn nek werd weggehaald. Zo'n uitzaaiing komt in héél zeldzame gevallen voor. Als hij het redt wordt Angelo, door artsen uit heel Europa en zelfs uit de Amerikaanse staat Texas, geopereerd om het gezwel weg te halen.

"Dit is een zeer risicovol gebeuren, en de afloop is dan ook heel onzeker", vertelt Tanja over de mogelijke operatie. "Het zit allemaal heel gecompliceerd in elkaar."

Op dit moment ligt Angelo aangesloten op een hart-long machine en heeft hij nierdialyse. Hij is vooralsnog te zwak om geopereerd te worden. "Zijn hart heeft heel hard moeten werken, voordat hij klachten kreeg. Daarnaast produceert het gezwel hormonen, die zijn hele lichaam in de war schoppen. De artsen hopen dat hij, door hem in coma te houden, aan kan sterken."

Beperkt bezoek

Zijn familie en verloofde Esmée zijn momenteel ook in Oostenrijk. Hier verblijven ze in een hotel, om bij Angelo te zijn en hem te kunnen bezoeken. Vanwege de hoge hotelprijzen zit de familie op een uur afstand van het ziekenhuis. Per keer mag er maar één iemand bij hem zijn, en hoogstens tien minuten per persoon. Ook zorgen de geldende coronamaatregelen ervoor dat de familie dagelijks getest moet worden. 

"Vlak voor hij in slaap werd gebracht heeft Angelo gelukkig nog contact gehad met Esmée, z'n zus en zijn ouders. Vandaag zit de familie er drie weken, en ze hebben geen idee hoe lang het nog gaat duren."

Dagelijks ontvangt Tanja meedere app-berichten van haar zus, de moeder van Angelo. "Zo liet ze gisteren weten dat de artsen nog iets gaan proberen om zijn hart aan te laten sterken. Het is horror, de situatie waarin we zitten. De onzekerheid is voor iedereen slopend. Dit gun je niemand."

Doneeractie

Om haar neef en familie een hart onder de riem te steken heeft de Hoogwoudse Tanja Nijssen een doneeractie opgezet. Met het geld dat gedoneerd wordt, kan de familie alle kosten met betrekking tot het verblijf daar dekken, en eventueel ook andere onvoorziene kosten later.

De doneeractie werd zondag gestart en inmiddels is meer dan de helft van het streefbedrag opgehaald. De teller staat op het moment van schrijven op meer dan 12.500 euro. Zeker 450 mensen hebben een bedrag gedoneerd.

"Het is hartverwarmend om te zien dat er zo veel mensen meeleven", zegt Tanja over de actie. "Ik heb van tevoren met mijn zus overlegd of we dit mogen doen. Het trieste verhaal komt op deze manier toch in de openbaarheid. Maar ze hebben er mee ingestemd."

Het doet de familie dan ook erg goed dat zoveel mensen een donatie hebben gedaan. "Ze zijn er ondersteboven van. Dat de actie zoveel effect heeft en dat er heel veel mensen zijn die meeleven. Dat doet ze heel erg goed, ondanks deze klotesituatie. Het geeft ook een soort van verlichting. Ze hebben geen idee hoe lang het nog gaat duren. En het is nog maar de vraag of Angelo er bovenop kan komen."

Grote overdekte winkelcentra zijn typerend in het Nederlandse straatbeeld, en toch is het nog maar de vraag of ze kunnen blijven bestaan. Veel winkelcentra hebben te maken met leegstand en moeten concurreren met online warenhuizen. Het verschil is echter groot: het ene winkelcentrum floreert, het ander is op sterven na dood.

Uit de Monitor Detailhandel van de provincie Noord-Holland blijkt dat zo'n 5.5 procent van de totale winkeloppervlakte in Noord-Holland onbenut blijft door leegstand. Dat cijfer is lager dan vorig jaar, maar het laat wel zien dat winkelcentra moeten veranderen om aantrekkelijk te blijven voor het grote publiek.

De reden waarom mensen het lokale winkelcentrum steeds minder bezoeken is duidelijk: de coronapandemie en de omslag naar online shoppen hebben ervoor gezorgd dat mensen niet meer per se naar een winkelcentrum hoeven. Volgens het rapport van de provincie zijn de meest toekomstbestendige winkelcentra die waar je terecht kan voor een breed assortiment aan dagelijkse benodigdheden.

Makado in Schagen wordt verbouwd

Het belang van die dagelijkse spulletjes wordt ook geschetst door retaildeskundige Cor Molenaar. "Of een winkelcentrum levensvatbaar is hangt onder andere af van de bezetting van een centrum; wel of geen Kruidvat of een supermarkt. Daarnaast spelen ook bereikbaarheid en (gratis) parkeerfaciliteiten een grote rol."

En precies dat is waar de eigenaar van winkelcentrum Makado in Schagen zo op gebrand is. In Schagen kan je gratis parkeren, en het winkelcentrum ondergaat een grote metamorfose om weer toekomst te krijgen. Makado kampt al jaren met hoge leegstand. Een ingrijpende verbouwing moet dat veranderen. Ook omdat er de komende jaren een bevolkingsgroei wordt verwacht in de Noordkop. "We hebben straks een duurzaam winkelcentrum, mèt gratis parkeren." 

Toekomstbestendige winkelcentra 

Een voorbeeld van zo'n toekomstbestendig winkelcentrum is De Hoef in Alkmaar. Door 'divers dagelijks aanbod' is er daar een uitzonderlijk laag risico op leegstand. Dat winkelcentrum heeft een aanbod dat vooral gericht is op dagelijkse boodschappen: twee supermarkten, een drogisterij en twee huishoudwinkels.

Dat is niet zo voor winkelcentra Makado in Purmerend (niet te verwarren met het gelijknamige winkelcentrum in Schagen) en Schalkwijk in Haarlem. De provincie denkt dat een groot deel van de winkels daar het risico loopt om te verdwijnen. Schalkwijk heeft daarbij last van forse leegstand: het winkelcentrum wordt al langere tijd verbouwd en het aantrekken van nieuwe ondernemers is niet makkelijk. 

Is er nog wel een toekomst? 

Volgens Molenaar hebben overdekte wijkwinkelcentra wel een toekomst, maar moeten ze de komende tijd aangepakt worden om echt klaar te zijn voor de toekomst. "Winkelcentra moeten aantrekkelijk worden ingericht, er moeten reële huurprijzen gehanteerd worden, en er moet meer diversiteit komen. Niet alleen grote ketens, maar ook zelfstandige ondernemers en lokale winkels." 

"Het gaat om bereikbaarheid en invulling van het centrum. Juist nu worden ambachtelijke en kleine winkels interessant, maar je moet het publiek wel eerst lokken met een magneet zoals een grote supermarkt. En dan: bereikbaarheid, parkeerfaciliteiten en inrichting van het centrum aanpakken, zodat het modern, up-to-date en gezellig is." 

Eva Jinek is „gewoon echt krakkemikkig”, zegt presentator Beau van Erven Dorens maandag tegen RTL Boulevard. „Ze heeft helemaal geen stem, pijn in haar keel en hoofdpijn.” Jinek maakte zondag via Instagram bekend het coronavirus te hebben opgelopen.

PostNL moet volgende week dinsdag voor de rechter in Den Haag verschijnen voor een klacht over onderbetaling van zelfstandige pakketbezorgers. De Belangenvereniging voor Pakketdistributie (BVPD) stuurde hiervoor al in april vorig jaar een dagvaarding uit. De zaak liep vanwege corona vertraging op maar inmiddels is er een zittingsdatum, meldt de organisatie.

Het reizen met bus-, metro- en tram wordt in de regio Amsterdam vanaf januari 2023 fors duurder. De verschillende vervoerders in Amsterdam, Amstelland, Zaanstreek en Waterland verhogen hun prijzen met minimaal 7 procent. Wel wordt er geld vrijgemaakt voor een actie om reizigers te behouden voor het OV.  

Hoeveel duurder de reis precies gaat worden, hangt af van drie factoren: de vervoerder, de lengte van de reis en of je reist met een abonnement. De prijs voor een kaartje bestaat uit een basistarief. Daar bovenop komt het zogeheten kilometertarief. Het basistarief volgt een landelijk vastgestelde verhoging, vastgesteld op 7,24 procent.

Met het kilometertarief werkt dat anders, dit wordt door de individuele vervoerders vastgesteld en stijgt een stuk harder: tussen de 9 en 12 procent. Vooral langere reizen vallen hierdoor vanaf volgend jaar duurder uit. Er zijn verschillen: in Amsterdam is de stijging bijvoorbeeld lager dan in de omliggende regio's.

Ten slotte valt de pijn voor reizigers met een abonnement gemiddeld genomen lager uit: voor hen blijft de stijging beperkt tot zo'n 7 procent. Hierdoor komt de tariefverhoging vooral terecht bij mensen die op saldo reizen.

Tegemoetkoming

De fikse verhoging van de tarieven komt op een moment dat het leven in Nederland snel duurder wordt door de hoge inflatie. Daarnaast kampen de vervoerders door de naweeën van de coronapandemie nog altijd met tegenvallende reizigersaantallen. Een andere optie om de kosten te beperken, het afschalen van de dienstregeling, willen de vervoerders voorkomen. De verhoging van de tarieven komt hierdoor niet onverwacht.

Om de reizigers een beetje te ontlasten, wil de Vervoerregio, waarin verschillende regionale vervoerders samenwerken met 14 gemeenten, tot 5 miljoen euro reserveren voor een reizigersactie. Hoe die eruit moet zien, is nog onduidelijk. Er wordt onder meer overwogen om één maand geen BTW te heffen. De BTW op het OV is sinds drie jaar 9 procent. Een andere optie is om mensen met een kleine beurs anderhalf uur gratis reizen aan te bieden.

De tarieven en de actie worden dinsdagavond besproken in de Regioraad van de Vervoerregio. Hierin zitten gemeenteraadsleden uit de 14 gemeenten. Op 3 november volgt het definitieve besluit. 

Het kostenplaatje voor een nieuw verblijf van vogelopvang De Paddestoel in Den Helder is een stuk duurder uitgevallen dan in eerste instantie was berekend. Er is een miljoen extra nodig om het verblijf op het terrein van De Helderse Vallei te kunnen bouwen.

Het vogelasiel, dat momenteel wacht op de realisatie van een tijdelijk onderkomen, heeft de afgelopen jaren klap na klap moeten verwerken. Maar dat de kosten voor de bouw van een spliksplinternieuw pand hoger uitvallen dan jaren geleden is berekend, is voor secretaris Ben Reiff geen grote schok. En de oorzaak hiervoor is volgens hem duidelijk: "Dit is een direct gevolg van alle vertragingen die de afgelopen jaren zijn ontstaan in het proces."

Het plan voor het nieuwe verblijf, dat al jaren hard nodig is, staat ook al jaren op de planning. Maar door bureaucratische rompslomp staat er na zo'n zes jaar nog geen paal in de grond. In plaats daarvan zal er een tijdelijk onderkomen worden gerealiseerd voor de stichting in een oude coronatestlocatie aan de Handelskade in Den Helder. Die locatie is hard nodig, sinds het oude verblijf van De Paddestoel afgelopen augustus permanent werd gesloten, door een tak die viel op het dak. Daar kwam asbest bij vrij.

Blijven wachten

Inmiddels is de opvang nog geen stap verder. "Je zult onze zorgen dus wel begrijpen", vertelt Ben Reiff. Het blijft dus wachten voor de opvang of het extra geld beschikbaar kan worden gesteld. "In de begrotingsbehandeling die ergens eind deze maand of begin volgende maand zal plaatsvinden, zal de gemeenteraad zich ook hierover uitspreken", aldus Reiff.

Daarnaast is de opvang ook nog in afwachting of de gemeente goedkeuring geeft voor het kostenplaatje van de inrichting voor de tijdelijke opvang. Eind vorige maand hoopte de stichting nog dat ze eind oktober haar intrek kon nemen in het pand aan de Handelskade, maar ook dat gaat niet meer lukken. Wanneer hij wel open kan, is nog niet bekend.

Eva Jinek kan de komende dagen haar talkshow niet presenteren. De presentatrice is geveld door corona, zo laat ze weten op sociale media. Beau van Erven Dorens zal haar vervangen.

Na een aangepaste editie wegens corona was het rondreizend muziekfestival Popronde weer volgens het oude normaal in Heerlen. Ruim twintig bands speelden op elf locaties, waaronder een tostibar en een centrum waar mensen met kanker hun ervaringen bespreken.

Grote steden, waaronder ook Amsterdam, maken zich ernstig zorgen over de toename van het aantal daklozen. Harde cijfers zijn er alleen niet. Het zijn verontruste bewoners, maar vooral de maatschappelijk werkers die signaleren dat het op straat steeds meer zichtbaar wordt. 

"Hé, ik ben Marieke, dit is mijn collega Saskia. Sorry dat we je wakker maken." Als de stad nog slaapt zoeken Marieke Dwars en Saskia de Melker van Veldwerk Amsterdam naar de mensen die dat buiten moeten doen. Als ze zo'n buitenslaper aanspreken schakelen de maatschappelijk werkers haast automatisch over naar het Engels.

Oost-Europa

Want opvallend veel daklozen in Amsterdam komen uit Oost-Europa. Zoals de man die een slaapplek heeft gevonden in een portiek in de chique Vondelparkbuurt. Hij komt uit Letland. Een bezorgde bewoner heeft melding gemaakt en die melding komt dan, vaak via de politie, bij Veldwerk Amsterdam terecht. Marieke loopt rustig op de slapende man af. "We benaderen de mensen voorzichtig. Je maakt ze natuurlijk wakker. Dat is niet altijd leuk. We stellen onszelf voor, bekijken wat de situatie is en zeggen wat we kunnen doen."

Veldwerk Amsterdam bestaat uit acht straatwerkers. Meerdere keren per maand gaan ze 's ochtends vroeg of 's avonds laat op zoek naar buitenslapers. Ze bieden hulp aan en verwijzen door naar de verschillende instanties. De veldwerkers werken nauw samen met onder meer de politie, de GGZ en opvanglocaties. "Wij kunnen de mensen leiden naar de geestelijke gezondheidszorg of verslavingszorg. Zodat ze een uitkering kunnen krijgen, een identiteitsbewijs, of gewoon kunnen worden opgevangen", aldus Marieke. "Mensen moeten wel rechthebbenden zijn om aanspraak te mogen maken op sociale voorzieningen. Ze moeten binding met de stad Amsterdam hebben."

De dakloze man uit Letland heeft niet veel binding met de stad. Hij zegt hier in mei te zijn aangekomen, maar Marieke en Saskia zien in het systeem dat ze hem eind vorig jaar ook al hebben gesproken. De man is volgens Nederland niet-rechthebbend. Dat betekent dat hij geen recht heeft op een uitkering, zorg of huisvesting. "Ken je AMOC?" vraagt Marieke.

AMOC is een inloophuis van de Regenboog Groep. Daar kan de man even douchen, wat eten en als hij er behoefte aan heeft praten met de aanwezige maatschappelijk werkers. De man kent het, maar hij vindt het er 'te druk'. Marieke en Saskia laten een kaartje achter. "Het gaat heel koud worden. We gaan kijken wat we voor je kunnen doen." De man zegt twee keer een gemeend dankjewel en draait zich weer om.

Inflatiecrisis

Deze maand schreef wethouder Rutger Groot Wassink (Opvang) samen met zijn Utrechtse collega een brandbrief naar Den Haag. Om te wijzen op het groeiend aantal daklozen in de grote steden. "Alle seinen staan op rood als het gaat om de korte termijn: de impact van de huidige inflatiecrisis zal het dakloosheidsprobleem verergeren."

Alleen harde cijfers zijn er niet of nauwelijks. De zorgen zijn gebaseerd op wat maatschappelijk werkers als Marieke en Saskia met eigen ogen zien. En zij signaleren dat het meer zichtbaar wordt op straat. Marieke: "Ik denk wel dat we van een toename kunnen spreken. Het is natuurlijk een doelgroep die heel moeilijk in beeld te krijgen is. Wij zien een deel van die mensen, maar er zijn ontzettend veel daklozen die in bootjes zitten, in auto's slapen of zich verschuilen in de parken. Die bereiken wij niet allemaal in de ochtend. We hebben natuurlijk wel een beetje een vertekend beeld door corona. Toen was er noodopvang voor deze mensen. Iedereen mocht naar binnen tijdens de lockdowns. Toen die centra werden gesloten kwamen er in één keer heel veel mensen op straat te staan. Maar wij zien inderdaad een hoop mensen uit Oost-Europa die op straat moeten slapen."

De winter moet nog komen

De nachten beginnen kouder te worden, de winter moet nog komen. Zodra de temperatuur  rond het vriespunt ligt moeten de buitenslapers naar binnen. "In de winter zijn we ook meer avonden op stap," zegt Saskia. "Om te kijken of we de mensen naar binnen kunnen krijgen. Ja, in de winter wel." Mits er genoeg plek is. 

Elk jaar najaar vindt in Amsterdam de ringslangtelling plaats - al draait het eigenlijk om het tellen van de eierschalen, niet de slangen zelf. Jan is al jaren trouw vrijwilliger, en probeert - met succes - zijn enthousiasme door te geven aan zijn kleinzoon.

"Goede opkomst, hoor." Tevreden kijkt Jan van den Berg (64) de zaal door. "De eerste keer na corona, ik hoopte al op veel vrijwilligers." Vooral kinderen zou fijn zijn: er moet immers ook een volgende generatie klaarstaan om straks ringslangeieren te tellen. Aan Jan zelf zal niet liggen: hij heeft kleinzoon Djayden (6) bij zich, die al eerder slangen heeft gevangen. Hoeveel precies is onduidelijk - Djayden (6) houdt het zelf op tienduizenden. Zijn grootvader lacht, geeft hem een aai over de bol. "Het zijn er in elk geval al heel wat."

Piramide

Het enthousiasme voor het jaarlijkse eieren tellen groeit, stelt Jan vast. "We zijn met een kleine groep begonnen, jaren geleden. Toen vonden we vijftig eieren, tegenwoordig dikwijls tweeduizend."

En omdat de ringslang zich voedt met andere dieren, zegt een grote ringslangpopulatie ook iets over het totale dierenbestand van de stad. "Er zijn dus kennelijk genoeg amfibieën, vissen en andere dieren in de piramide om al die slangen in leven te houden. De ringslang zelf wordt weer gegeten door roofvogels. Veel ringslangen betekent dus een gezonde, diverse stad."

Broeihoop

Vroeger hielden ringslangen zich op in mesthopen op boerderijen: warme, beschutte plekken waar een slang in alle rust eieren kan leggen. Door milieuregels hebben boeren die echter naar binnen moeten verplaatsen, en daarom leggen Jan en andere vrijwilligers ieder voorjaar zogeheten broeihopen aan: bulten van paardenmest, houtsnippers, bladeren en gras. Rondom de stad zijn er zo'n vijftig te vinden. 

Ook dit jaar gaat het goed met de ringslang in de stad , verteld stadsecoloog Fred Haaijen. "Dit jaar hebben we voor het eerst door de hele stad tegelijkertijd geteld. Voorheen deden verschillende clubjes het op een eigen gekozen moment, maar dit keer was er dus centrale coördinatie." Aan het einde van de middag stond de score op ruim 2700. "En dat is nog exclusief het Amsterdamse Bos." De groeiende trend zet door.

Primeur

Jan en Djayden gaan dit jaar tellen op de Diemer Vijfhoek. Een perfecte plek voor de ringslang, legt Jan uit. "Er is zon, veel water en eten. Alles is hier." 

Aangekomen bij de eerste broeihoop gaat een groep van acht vrijwilligers aan de slag. Na zo'n drie minuten graven is het Djayden die de primeur heeft. Trots laat een breedgrijnzende Jayden de eierschaal zien, één vrijwilliger neemt snel een foto. "Goed gedaan, jongen!" Grootvader Jan wisselt een high five met hem uit.

Na dertig minuten is de bult compleet afgegraven. Er worden vierhonderd schalen geteld. "Uitstekende score," duidt Jan. "Deze hoop was nieuw, maar die gaan we in het voorjaar zeker weer opnieuw opbouwen op deze plek." Is de familie Van den Berg er dan weer bij? "Zeker weten."

Gerie Smit is de enige Volendamse redacteur bij NH Nieuws. En dus krijgt ze vaak vragen over het wel en wee in het vaak eigenwijze dorp aan het Markermeer. De laatste jaren ging dat vaak over Zwarte Piet en waarom hij uitgroeide tot een symbool van verzet. Nu hij ook in Volendam verdwijnt, legt Smit uit hoe die discussie de afgelopen jaren werd beleefd. En waarom het dorp toch overstag is gegaan.

Eerst terug naar het begin. Begin de vorige eeuw kwam de Goedheiligman en Zwarte Piet al met een botter (visserschip) aan in de haven van Volendam. Een feestelijk onthaal met honderden Volendammers op de dijk. Daarna reed hij op zijn witte schimmel door Volendam. Dit doet hij nu al meer dan honderd jaar. Vanaf dit jaar is Zwarte Piet niet langer welkom en dat is tegen het zere been van veel Volendammers.

Dorpsgenoot Dick Bond kent onze dorpsaard als geen ander. Als vrijwilliger bij het Volendams Museum is hij specialist: "Een Volendammer heeft bepaalde karaktereigenschappen. Verzet zit al heel erg lang in onze genen."

Tekst gaat verder onder foto.

Hij legt uit dat het verzet tegen het afschaffen van Zwarte Piet in veel langere historische context moet worden geplaatst. Bond gaat direct een paar honderd jaar terug in de tijd: "Ruim 95 procent van de Hollanders boven de rivieren werd in de zestiende eeuw protestant." De Reformatie, ook wel Hervorming genoemd, was een invloedrijke zestiende-eeuwse beweging die leidde tot het ontstaan van protestantse kerken. Maar niet in Volendam.

Bond: "De Volendammer bleef katholiek terwijl alle dorpen en steden om ons heen zoals Edam protestant werd. We zeggen vaak dat Edammers dwars zijn, maar Volendammers zijn dwars", lacht hij.

Racisme

De actievoerders die pleiten voor de afschaffing van Zwarte Piet - en vorig jaar hun weg vonden naar Volendam - vinden dat Volendammers racistisch zijn, door vast de houden aan de traditie. "Onzin", zegt Bond. "Want Volendam is het grootste migrantendorp van Nederland. Al sinds de zeventiende eeuw komen mensen van Joodse afkomst die tot het Christendom bekeerd zijn en Duitsers voor seizoenswerk in Volendam. En die zijn ook gebleven. Iedereen is welkom."

En zo gaat Bond nog even door over onze geschiedenis en hoe wij in tijden van oorlog vluchtelingen hebben opgevangen. Maar dat waren geen mensen van kleur. "Die waren hier toen nog niet, maar ook die zijn welkom. Wie zegt dan van niet?"

De zwartepietendiscussie en protesten vonden vooral in de grote steden plaats. In Volendam ging het Sinterklaasfeest met tientallen zwarte pieten gewoon door. Want hier ging dit toch niet veranderen, was de heersende gedachte. Dat kán simpelweg niet want dan worden de pieten, vaak gespeeld door familieleden, herkend. En wij 'Volendammers' vinden Zwarte Piet geen racisme.

De discussie trok de afgelopen jaren verder het land in en hoe bekend Volendam ook is, pas vorig jaar wisten de anti-Zwarte Piet- demonstranten de weg naar ons vissersdorp te vinden. Volgens de actiegroep Kick Out Zwarte Piet is Volendam nog een van de weinige gemeenten waar traditionele zwarte pieten rondlopen tijdens de intocht. Ze kondigden vorig jaar een demonstratie aan, maar de intocht ging vanwege corona uiteindelijk niet door.

Spontane demonstratie

Maar de dag voor pakjesavond zijn ze daar plots toch. Vanuit mijn huiskamer - ik woon midden in het centrum hoor ik tromgeroffel en geschreeuw. Een collega belt: "Geer! Kick Out Zwarte Piet is aan het demonstreren." Het is een onaangekondigde actie die direct flink uit de hand loopt.

Tekst gaat verder onder video.

Ik ren naar buiten en glijd bijna uit over de eierschalen. Op de markt staat een grote bus met daarin de demonstranten die met oliebollen en eieren worden bekogeld door Volendammers. Ik ben niet trots op mijn dorpsgenoten. Waarom moet dit met geweld?

We komen erachter dat marktkoopvrouw Ingrid één van de eerste was die eieren richting de anti-Zwarte Piet- demonstranten gooide. Ingrid is woest: "We hebben hier één feest en dat is Sinterklaas met zwarte pieten, en het wordt door zo'n groep steeds in het verdomhoekje gezet. Daarom heb ik, toen ze hier aankwamen twee dozen eieren gekocht en ik ben gaan gooien." Het filmpje van Ingrid wordt massaal bekeken.

Tekst gaat verder onder foto.

De volgende dag belt Ingrid ons in tranen op. "Verwijder alstublieft alle berichten over mij, want ik word bedreigd via Facebook", zegt ze. In goed overleg met Ingrid besluiten we alles online te laten staan.

Een week later zoek ik Ingrid op bij haar Tupperware-kraam op de markt in Volendam. Die staat vol bloemen. "Van Volendammers", zegt ze. "Die mij een hart onder de riem willen steken." Ze wil niet voor camera reageren, maar laat aan het einde van de dag weten dat ze haar hele kraam heeft uitverkocht.

Niet genoeg

De zwartepietendiscussie gaat intussen gewoon verder en ook Volendam verandert. Tijdens de verschillende Sinterklaas-evenementen in het dorp lopen ook andersoortige pieten mee. Het is voor Kick Out Zwarte Piet niet genoeg en tijdens een gesprek met de gemeente en de twee Sinterklaascomités kondigen ze aan ook in 2022 te gaan demonstreren.

De discussie begint weer van voor af aan en ik moet opnieuw uitleggen dat wij 'Volendammers' langzaam aan het veranderen zijn. We hadden vorig jaar ook al andere pieten, zeg ik voorzichtig.

Sinterklaascomités bedreigd

Ondertussen gonst het in het dorp van de geruchten. Zo zou er ruzie zijn tussen de twee Sinterklaascomités over de invulling van de Sinterklaasintocht. Er wordt zelfs beweerd dat de intocht misschien wordt afgeblazen. Vrijwilligers willen niet meer mee doen omdat ze worden bedreigd. Ik laat de geruchtenmachine zijn gang gaan tot deze week duidelijk wordt dat de twee Sinterklaascomités het eens zijn: "De kleur van Piet wordt dit jaar tijdens de Sinterklaasintocht in Volendam aangepast naar de huidige standaard." 

De voorzitter van één van de Sinterklaascomités durft niet voor camera niet te reageren. Hij en zijn vrijwillgers worden online bedreigd door mensen die tegen Zwarte Piet zijn", vertelt hij aan NH Nieuws. Op Facebook regent het boze reacties over het besluit van de twee Sinterklaascomités. Van 'stelletjes lafaards' tot aan 'geweld en intimidatie worden dus beloond.'

De reacties van mijn dorpsgenoten zijn niet mals. Maar dat komt volgens Volendam-kenner en dorpsgenoot Dick Bond dus omdat wij nogal dwars zijn. Er zit een kop op! Ook bij mij. Dat zit nu eenmaal in onze genen. Maar wij als Volendammers kunnen niet als enige achterblijven? Op naar nieuwe tradities voor iedereen!

Zondag 13 november komt de Goedheiligheid weer aan in de haven Volendam. Iets waar ik als Volendammer enorm naar uitkijk. En ohja: wees lief met reageren. Ook ik ben een Volendammer.

Kantoorslaven lijken te zijn genezen van de ’Hollandse ziekte’. Aan de vooravond van een derde coronawinter – naar verwachting minder zwaar dan de vorige twee, maar toch – hebben we geleerd om met een snotneus gewoon thuis te werken, óók als het ’maar een verkoudheidje’ is.

Grote steden, waaronder ook Amsterdam, maken zich ernstig zorgen over de toename van het aantal daklozen. Harde cijfers zijn er alleen niet. Het zijn verontruste bewoners, maar vooral de maatschappelijk werkers die signaleren dat het op straat steeds meer zichtbaar wordt. 

"Hé, ik ben Marieke, dit is mijn collega Saskia. Sorry dat we je wakker maken." Als de stad nog slaapt zoeken Marieke Dwars en Saskia de Melker van Veldwerk Amsterdam naar de mensen die dat buiten moeten doen. Als ze zo'n buitenslaper aanspreken schakelen de maatschappelijk werkers haast automatisch over naar het Engels.

Oost-Europa

Want opvallend veel daklozen in Amsterdam komen uit Oost-Europa. Zoals de man die een slaapplek heeft gevonden in een portiek in de chique Vondelparkbuurt. Hij komt uit Letland. Een bezorgde bewoner heeft melding gemaakt en die melding komt dan, vaak via de politie, bij Veldwerk Amsterdam terecht. Marieke loopt rustig op de slapende man af. "We benaderen de mensen voorzichtig. Je maakt ze natuurlijk wakker. Dat is niet altijd leuk. We stellen onszelf voor, bekijken wat de situatie is en zeggen wat we kunnen doen."

Veldwerk Amsterdam bestaat uit acht straatwerkers. Meerdere keren per maand gaan ze 's ochtends vroeg of 's avonds laat op zoek naar buitenslapers. Ze bieden hulp aan en verwijzen door naar de verschillende instanties. De veldwerkers werken nauw samen met onder meer de politie, de GGZ en opvanglocaties. "Wij kunnen de mensen leiden naar de geestelijke gezondheidszorg of verslavingszorg. Zodat ze een uitkering kunnen krijgen, een identiteitsbewijs, of gewoon kunnen worden opgevangen", aldus Marieke. "Mensen moeten wel rechthebbenden zijn om aanspraak te mogen maken op sociale voorzieningen. Ze moeten binding met de stad Amsterdam hebben."

De dakloze man uit Letland heeft niet veel binding met de stad. Hij zegt hier in mei te zijn aangekomen, maar Marieke en Saskia zien in het systeem dat ze hem eind vorig jaar ook al hebben gesproken. De man is volgens Nederland niet-rechthebbend. Dat betekent dat hij geen recht heeft op een uitkering, zorg of huisvesting. "Ken je AMOC?" vraagt Marieke.

AMOC is een inloophuis van de Regenboog Groep. Daar kan de man even douchen, wat eten en als hij er behoefte aan heeft praten met de aanwezige maatschappelijk werkers. De man kent het, maar hij vindt het er 'te druk'. Marieke en Saskia laten een kaartje achter. "Het gaat heel koud worden. We gaan kijken wat we voor je kunnen doen." De man zegt twee keer een gemeend dankjewel en draait zich weer om.

Inflatiecrisis

Deze maand schreef wethouder Rutger Groot Wassink (Opvang) samen met zijn Utrechtse collega een brandbrief naar Den Haag. Om te wijzen op het groeiend aantal daklozen in de grote steden. "Alle seinen staan op rood als het gaat om de korte termijn: de impact van de huidige inflatiecrisis zal het dakloosheidsprobleem verergeren."

Alleen harde cijfers zijn er niet of nauwelijks. De zorgen zijn gebaseerd op wat maatschappelijk werkers als Marieke en Saskia met eigen ogen zien. En zij signaleren dat het meer zichtbaar wordt op straat. Marieke: "Ik denk wel dat we van een toename kunnen spreken. Het is natuurlijk een doelgroep die heel moeilijk in beeld te krijgen is. Wij zien een deel van die mensen, maar er zijn ontzettend veel daklozen die in bootjes zitten, in auto's slapen of zich verschuilen in de parken. Die bereiken wij niet allemaal in de ochtend. We hebben natuurlijk wel een beetje een vertekend beeld door corona. Toen was er noodopvang voor deze mensen. Iedereen mocht naar binnen tijdens de lockdowns. Toen die centra werden gesloten kwamen er in één keer heel veel mensen op straat te staan. Maar wij zien inderdaad een hoop mensen uit Oost-Europa die op straat moeten slapen."

De winter moet nog komen

De nachten beginnen kouder te worden, de winter moet nog komen. Zodra de temperatuur  rond het vriespunt ligt moeten de buitenslapers naar binnen. "In de winter zijn we ook meer avonden op stap," zegt Saskia. "Om te kijken of we de mensen naar binnen kunnen krijgen. Ja, in de winter wel." Mits er genoeg plek is. 

Scholen ontvangen de komende weken opnieuw een deel van de 8,5 miljard euro bedoeld om corona-achterstanden in te lopen. De zilvervloot wordt aan van alles uitgegeven, van digiborden tot reisjes. Of het onderwijs er beter van wordt, weet niemand zeker.

Het was zaterdag een tijdje niet mogelijk om te stemmen voor de NS Publieksprijs. De aanleiding daarvoor zijn klachten van Kamerleden die beweren dat hun mailadres is gebruikt om te stemmen op Het Coronabedrog, het boek van Thierry Baudet.

Het stemsysteem voor de NS publieksprijs voor boek van het jaar is zaterdag gesloten nadat er op sociale media onrust is ontstaan over mogelijk gesjoemel met stemmen. Zowel Bij1-Kamerlid Sylvana Simons als BBB-Kamerlid Caroline van der Plas ontvingen een mail waarin ze werden bedankt voor het stemmen op het boek Het coronabedrog van Thierry Baudet.

Van de vele duizenden die bellen naar de Belastingtelefoon, zijn het sinds 1 oktober vooral veel ondernemers die het water aan de lippen staat en vragen om uitstel van het betalen van ontvangen coronasteun. De lijnen waren al overbezet, in de maand september hing 30 tot 50 procent vroegtijdig op. De Belastingtelefoon kampt met een groot personeelstekort. „Maar om het beter te maken, moet het eerst slechter worden.”

Scholen ontvangen de komende weken opnieuw een deel van de 8,5 miljard euro bedoeld om corona-achterstanden in te lopen. De zilvervloot wordt aan van alles uitgegeven, van digiborden tot reisjes. Of het onderwijs er beter van wordt, weet niemand zeker.

Een subvariant van het coronavirus, BQ.1 wordt ergens tussen half november en begin december dominant in Europa, verwacht de Europese gezondheidsdienst ECDC. De dominantie van BQ.1 en een ondervariant, BQ.1.1 zal waarschijnlijk leiden tot een toename van het aantal coronagevallen in de komende weken tot maanden.

Een subvariant van het coronavirus, BQ.1 wordt ergens tussen half november en begin december dominant in Europa, verwacht de Europese gezondheidsdienst ECDC.

Het aantal positieve coronatests begint snel te dalen. In de afgelopen week heeft het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu (RIVM) 18.654 bevestigde besmettingen geregistreerd. Voor het eerst sinds 4 oktober komt het weektotaal onder de 20.000 uit.

Voormalig VVD-minister Edith Schippers (58) is in de coronacrisis nog door haar partij gevraagd om terug te keren naar het Binnenhof. Steeds hield zij de boot af. Nu maakt de VVD-coryfee alsnog bekend dat ze haar comeback wil maken, als lijsttrekker voor de Eerste Kamer. Het leidt tot gejuich bij de achterban, die hoopt dat de kwakkelende VVD met Schippers kandidatuur een betere kans maakt bij de Statenverkiezingen in maart.

Het aantal coronabesmettingen loopt niet meer snel op en dat is een goede zaak, aldus zorgminister Ernst Kuipers. „Op dit moment stabiliseert het aantal besmettingen iets, dat is gunstig”, zegt hij. „Hetzelfde gebeurt met het aantal mensen dat zo ziek wordt dat ze hulp nodig hebben.”

Meerdere ziekenhuizen in de provincie kampen nog altijd met lange wachtlijsten. Een 'rustigere' periode qua besmettingscijfers leek het ideale moment om de inhaalslag te maken. Maar van inhalen is bij sommige ziekenhuizen, vanwege personeelstekort en ziekteverzuim, nog geen sprake. En dan moeten ze zich nu ook nog opmaken voor een mogelijke nieuwe coronagolf. De Nederlandse Zorgautoriteit pleit voor meer onderlinge samenwerking om de wachtlijsten weg te werken.

"Acute zorg leveren we altijd en dat gaat voor planbare zorg", aldus een woordvoerder van het Dijklander ziekenhuis, met locaties in Hoorn, Enkhuizen en Volendam. Vanwege het personeelstekort worden alle beschikbare werknemers dan ook ingezet op de afdeling acute zorg. "Hierdoor komen we niet toe aan het wegwerken van de wachtlijsten."

Het Dijklander ziekenhuis is niet het enige ziekenhuis in de provincie dat tegen deze problemen aanloopt. Ook bij de Noordwest Ziekenhuisgroep, met meerdere locaties in en rondom Alkmaar, is er 'nog geen sprake van het inhalen van de uitgestelde zorg'. Bij het Spaarne Gasthuis (met locaties in Haarlem en Hoofddorp) en het Tergooi Ziekenhuis (meerdere locaties in 't Gooi) staat de inhaalzorg ook onder druk.

Bij het Zaans Medisch Centrum (ZMC) lijkt het de goede kant op te gaan. Daar zijn alle processen weer opgestart zoals voor de pandemie. "De zorg is nu als vanouds", vertelt de woordvoerder. Wel zijn de wachtlijsten voor sommige specialismen nog wel hoog.

Regionale samenwerking

Waar het dus in het wegwerken van de wachtlijsten in het ene ziekenhuis erg moeizaam verloopt, zijn de zaken bij het andere ziekenhuis alweer zo goed als op orde. Volgens de Nederlandse Zorgautoriteit (NZa) is het dan ook een goed plan om de zorg meer te verdelen in de regio. "Wij constateren dat dat nog te beperkt gebeurt", aldus de NZa.

De NZa pleit ervoor dat de zorgverzekeraars, want die hebben een zorgplicht voor verzekerden, en de zorgaanbieders de handen ineenslaan om de uitgestelde zorg in te halen. Maandag publiceert de NZa haar aanbevelingen voor een regionale aanpak om te zorgen dat iedereen op tijd de benodigde zorg krijgt. 

Personeelstekorten

De grootste knelpunten bij de ziekenhuizen zijn het hoge ziekteverzuim en het personeelstekort, vooral onder gespecialiseerde zorgmedewerkers.

"Onze Operatie Kamers (OK's) draaien nog steeds niet op volle kracht", aldus de woordvoerder van het Dijklander Ziekenhuis. "Simpelweg omdat we daar niet voldoende medewerkers voor hebben." Ook bij het Noordwest Ziekenhuis kunnen niet alle OK's worden benut vanwege personeelstekort. Van de in totaal zestien beschikbare kamers, worden er nu veertien gebruikt.

Bij het Tergooi ziekenhuis in 't Gooi is het ziekteverzuim eigenlijk het hele jaar al uitzonderlijk hoog en loopt het de afgelopen weken weer op. "Hierdoor zijn pogingen om een inhaalslag te maken, erg lastig."

Nieuwe golf

De ziekenhuizen die NH Nieuws heeft gesproken laten weten constant de vinger aan de pols te houden om aanvullende maatregelen te nemen als dat nodig blijkt. Het is volgens hen lastig om in te schatten wat een nieuwe coronagolf betekent voor de uitgestelde zorg.

"Maar je kunt je voorstellen dat een eventuele nieuwe golf ons niet gaat helpen bij het wegwerken van de wachtlijsten", concludeert de woordvoerder van het Dijklander Ziekenhuis.